zondag 21 december 2014

Kerstkaarten enzo

En dan is het zomaar weer december... tijd om zaken af te ronden en nieuwe dingen te bedenken. Terugblikken en vooruit kijken.
Nee, van mij krijg je geen samenvatting hoor... ik ben blij en tevreden met alles wat er is gebeurd afgelopen jaar. Toch wat hoogtepunten noemen dan?
De 13e verjaardag van Babs staat wel met stip op 1. Zo blij met mijn oude teddybeer, in prima gezondheid hobbelt ze nog mee. Elke dag is een feestje en Babs gedraagt zich alsof ze in 2015 gewoon haar 14e verjaardag zal gaan vieren.
Natuurlijk ook hoogtepunten op de shows, zoals de Best in Show overwinningen van Dwayne, de titels die hij aan zijn naam mocht toevoegen, een 3e plaats in een mega open klasse op Crufts en als klap op de vuurpijl zijn eerste Engelse CC in december tijdens de champion clubshow. Tja, daar geniet ik nog elke dag van en er komt spontaan telkens een glimlach terug op mijn gezicht als ik daar aan terug denk.
Of moeten we toch ook nog even de geboorte van zijn kids in Denemarken en Nederland noemen? Zeker was dat een hoogte punt! Of onze onvergetelijke vakantie in Cornwall/ Engeland?

En dan is het zomaar weer tijd voor kerstkaarten. Ze druppelen gestaag binnen per post, en ik vind het zo leuk om ze te krijgen. Vrienden en puppy eigenaren sturen een wens per post, maar steeds vaker toch per mail. Heel begrijpelijk, ik heb vorig jaar door hectiek alleen maar kaarten via mail gestuurd. Voelt toch anders, en hoeveel leuker is het om een enveloppe te openen en de persoonlijke noot te lezen.
Ik denk terug aan al die kerstkaarten die ik heb gemaakt en hoe hilarisch het was om ze te verzinnen en om ze te maken met de honden op de foto. En dit jaar ben ik dus toch weer aan de slag om de kerstkaart te maken.
Last minute, tuurlijk... ieder jaar start ik weer te laat. Maar in de wetenschap dat ik ze kan printen bij de 2-uurservice en dat de post ze binnen 2 dagen zal bezorgen, was het vroeg genoeg om dit weekend pas aan de slag te gaan.
Toch de keus gemaakt om ze allemaal op de foto te zetten; yep, alle 6. Want tja... Babs kan wel doen alsof ze het eeuwige leven heeft.. het is toch wel weer uniek dat ze er is, dus moet ze ook op de foto.
Moet? Ja, ze moet. Dat vindt ze helemaal niet leuk, Babs heeft een hekel aan foto's maken en als ze de kans krijgt dan knijpt ze er tussenuit.
Om het allemaal vlot te laten verlopen had ik mijn plan voorbereid en het draaiboek klaar. (goh, ik lijk wel een project manager)
Het totaal plaatje zat in mijn hoofd, alle 6 op de foto, dus eerst 6 baarden wassen en drogen. Iedereen moest binnen wachten en schoon blijven, zelfs de waterbak was ff weg voor deze 10 minuten (foto wordt doorgaans buiten gemaakt ivm beter licht en achtergrond)
Daarna eerst alle attributen verzameld en het tafereel in orde gemaakt (bankje op positie geplaatst, lichtjes ophangen, frutsel hier en dingetje daar... kerstmutsen paraat, wasknijpers erbij om die mutsen vast te zetten, camera gereed.... De honden draaien opgewonden om me heen. Ze weten dat er iets gaat gebeuren en volgen me op de voet.
Dan Babs wakker maken en aan de riem mee naar buiten. Op positie gebracht en met een dikke kus op haar neus verteld dat ze de knapste is. Wel ff met de riem vast gelegd zodat ze weet dat ze ff moet blijven liggen. Daarna de anderen één voor één geroepen en op positie laten zitten/ liggen.
Ondanks het feit dat ik eigenlijk weinig tot geen appèl oefeningen of training met ze doe... ben ik trots op hoe braaf ze zijn en exact voor me doen wat ik van de vraag.
Hierkomen, goedzo. Jij mag in het hoekje Pooh. Goedzo, blijf. Voorzichtig opstappen, zit - nee, andersom Vince- goedzo Brááf!! Blijf.
Next: Hierkomen, zit, af, blijf, Brááf Shanti. Nee, ff wachten Chanel, jij moet óp het bankje. Ja, daar ja. Prima, brááf! Oh Babs wat ben je braaf... blijf maar liggen meiske. Kom Dwayne, jij mag hier zitten. Goedzóó...
Ik ben zo trots op mijn 6-tal, en als ze dan allemaal op positie liggen kan ik de mutsen en dergelijk opzetten. Ze zitten me gemoedelijk aan te kijken en laten het allemaal gebeuren.
De fotoshoot was binnen 5 minuten klaar, waarna ik heel rustig de mutsen af kon doen. Eén voor één krijgen ze een schouderklopje met commando 'toe maar', waarna ze voorzichtig het tableau verlaten zonder iets omver te lopen of te slopen.
Ze rennen daarna als idioten door de tuin en de rust van het moment ervoor is direct ver te zoeken. Iemand die mijn malloten op dat moment ziet stuiteren zou zich niet kunnen voorstellen dat ze even daarvoor als brave zieltjes zaten te poseren.
Terwijl ik alles opruim popel ik om het eindresultaat te gaan bekijken op de PC. En als ik dat dan eindelijk kan doen, ben ik blij en trots op het resultaat. Nét zoals ik in mijn hoofd had!
Nu nog wat photoshop om de kerst-achtergrond en tekst toe te voegen; aan de honden hoef ik niks te photoshoppen. Mijn natuurtalentjes!
Op zondag zijn de prints besteld en geleverd, enveloppen geschreven en hoppa: op de post. Die zijn voor de kerst nog op hun bestemming!
Tja, er gaan er ook weer héél veel via mail... mijn handen laten het niet toe om veel te schrijven en na diverse enveloppen treedt de kramp en pijn alweer toe. Lang leve de email... zo kan iedereen toch meegenieten van mijn kaart. Hopelijk vindt iedereen 'm weer net zo leuk als ik zelf :-)
Fijne feestdagen!





 

donderdag 9 oktober 2014

Floyd

Na bijna 3 maanden mag het wel weer eens... een blogje. Niet dat ik me nu zat te vervelen, en zat te bedenken wat ik nu weer eens moest gaan doen. Nee, "vervelen" komt niet voor in mijn vocabulaire.
Maar tijdens het bijwerken van de website zag ik mijn laatste puppy blog, en realiseerde ik me dat ik wel wat achterblijf in de berichtgeving. Nu is er uiteraard Feestboek om de spontane zaken te volgen.. maar toch, de website hoort ook wel up to date te zijn.
De belangrijkste gebeurtenis is toch wel het afscheid van onze Floyd. Het had allemaal wat meer impact dan ik had kunnen vermoeden, en dat het zo emotioneel zo zijn... tja.
Al voor de geboorte van het nest was de aanvraag binnen, en al gauw was besloten dat er een reutje naar het buitenland zou verhuizen. "Onze Luke" was de enige knul, en viel bij ons allemaal in de smaak. Na 6 weken vlogen zijn toekomstige eigenaren in, om kennis te komen maken. Immers, een Youandi Pup is geen post order pakketje wat via een webshop wordt besteld en op een vliegtuig wordt gezet naar een -voor mij- onbekende bestemming. Dus de eigenaren kwamen kennismaken.
We hadden een perfecte klick, en ze gingen hard nadenken over een mooie passende roepnaam. Luke werd Floyd, en we gingen aftellen en alles regelen om hem naar het buitenland te laten verhuizen. Hij zou eerst 12 weken moeten zijn om een rabiës vaccinatie te krijgen, en daarna nog 3 weken wachten voordat hij via de UK naar zijn nieuwe thuis kon verhuizen.
Alles viel samen op z'n plek, en mijn lang gekoesterde plannen om eens een vakantie in Cornwall te plannen zou nu mooi samen kunnen gaan met de reis van Floyd. En ach, als we er dan toch zijn... dan doen we meteen mee aan een show met Dwayne. Ik zou hem tot aan Engeland brengen, en zijn nieuwe eigenaren zouden hem dan ophalen vlakbij de plaats waar ik de show had. Prima geregeld.
Maar een hondje als Floyd, dat nestelt zich in zo'n speciaal plekje in je hart... zo'n bijzonder leuk mannetje, met de beste eigenschappen van zowel papa als mama samen in 1 pupje gebundeld. Natuurlijk had ik de taak om hem een goede start te geven, en dus ging hij overal mee naar toe. Net zoals ik dat met mijn eigen honden doe; hij ging mee op reis, mee naar het bos, mee naar de paarden, mee naar de hondenschool. Hij leerde alleen te zijn, en bij me op de bank te springen om een knuffel te krijgen. En ondertussen kwam de reis dichterbij.
Begin september vertrok ik naar de UK: met 7 honden in de camper. Eerst richting York, om wat dagen rond te trekken... en zijn nieuwe eigenaren weer te ontmoeten. Ik heb die dagen vaak gedacht dat het maar goed was dat ik wist hoe leuk zijn nieuwe thuis zou zijn. Als ik hem aan onbekenden had moeten afstaan na deze intense en leuke puppy tijd, dan had ik waarschijnlijk de afspraak gecancelled!
Maar bij het weerzien van zijn baasjes wist ik het weer zeker: Floyd krijgt een super leven. Ik had het zwaar, en veel-heel veel- tranen zijn gevloeid. Maar het was goed zo.
Ik heb mijn vakantie voortgezet door kilometers over het Coast Path in Cornwall te zwerven. Heerlijk met de honden genoten van de natuur, de vrijheid en de fantastische vergezichten. (zie foto album elders op de website)
Ik weet niet of ik het nog eens zou kunnen doen. Het zal zeker een tijd duren voordat ik weer een aanvraag vanuit het buitenland positief beantwoord... want 4 maanden van een pup houden en hem dan toch af te geven, dat gaat me niet in de koude kleren zitten.
Toch ook fijn om weer thuis te zijn. Alles weer bij het oude... even wennen, maar toch ook wel weer heel fijn.


woensdag 23 juli 2014

Anno 2014. Wat is er loos?

In 2014 zijn we voorzien van alle mogelijke middelen en gemakken. Toch lijkt (of blijkt) het alsof we nog in de middeleeuwen leven. Haat en nijd, afgunst, en erger nog moord en doodslag.

Als ik dit schrijf ben ik al de hele dag van slag door onze " memorial day". Het is 23 juli. We herdenken en rouwen om 298 mensen die zijn omgekomen tijdens een vliegtuigongeluk. De speculaties vliegen om onze oren, schuldigen worden genoemd. Het zou een raket zijn geweest die 298 levens zomaar heeft vernietigd. Mensen die op vakantie gingen, naar huis gingen, of voor een zakelijk congres op reis waren.
Jij en ik hadden in dat vliegtuig kunnen zitten. En één of andere malloot vond het nodig om het op 10km uit de lucht te schieten. Ik ben sprakeloos en verdrietig.

Er waren geen familie leden of dierbare vrienden van mij bij betrokken, maar we staan stil en we rouwen om al die families en leven mee met de nabestaanden. Nederland toont respect, en het grijpt me enorm aan. Zeker als de vliegtuigen in Eindhoven landen, en 40 lichamen slechts enkele honderden meters van ons kantoor worden vervoerd van de Australische en Nederlandse vliegtuigen naar lijkwagens. Vervolgens rijden 40 lijkwagens van  'ons' industrie terrein "Flight Forum" naar de A2, en verder naar Hilversum. Indrukwekkend. Verdrietig. Verslagen.
Wat is er loos in deze wereld? Waarom worden 298 mensen vermoord... ze waren op weg om vakantie te vieren, op weg naar huis, hun geliefde, op weg naar een seminar over HIV, ze waren op weg...

Dan een grote stap, maar een stap dichterbij mijn hondenwereld; (dat is mijn hobby en daar spendeer ik graag mijn vrije tijd aan...)
We werden afgelopen weekend opgeschrikt door het bericht dat er een Australian Sheppard is overleden. Hij is vergiftigd tijdens een show, in zijn bench. Na enkele dagen ellende- toen de kans minimaal bleek dat ze hem konden redden- heeft de eigenaar hem in laten slapen om hem nog meer pijn en lijden te besparen. De teef die in dezelfde bench verbleef was doodziek maar heeft het gered.
Het slachtoffer was een "top winning" hond... welke door één of andere malloot vergiftigd werd.
Ik ben sprakeloos en verdrietig.
Wat is er loos in deze wereld? Waarom wordt een hond vermoord.. hij heeft nooit iemand iets gedaan... hij was gewoon een vrolijke mooie hond...

Ik ben verdrietig. Ik maak me zorgen. Wat is er loos in deze wereld?


vrijdag 13 juni 2014

Verhuizen

Als Project Manager ben ik dagelijks bezig met "veranderen". Het is mijn werk om services en werkwijzen aan te passen en dat heeft impact op veel factoren... vooral veel impact op mensen! Het is de taak van een project manager om dit zo goed mogelijk te laten verlopen en aan het eind is iedereen blij met het resultaat. Ik hou van mijn werk en doe het graag. Maar ik weet ook uit ervaring dat 90% van de mensen niet blij wordt van "veranderen".. en veranderingen in de stabiele omgeving levert vaak stress en gemopper op.
Mensen zijn net honden (en vice versa)  en nu heb ik me voorgenomen dat we dit weekend gaan verhuizen. OMG... ik weet wat me te wachten staat en ik zie er vreselijk tegenop!!
Niet de verhuizing op zich, dat is een "leuk project" maar wel de komende weken want 'been there, seen it, done it... got the T-Shirt"... Mijn 'stakeholders' zijn namelijk de honden... en ook honden worden niet vrolijk van veranderingen!

Denk nou niet dat ik impulsief mijn huis ga verwisselen (zolang het huis in Vive-la-France niet binnen handbereik is, zal dat ook niet gebeuren) maar de eet- en slaapplaatsen moeten worden gewisseld. Insiders kennen de indeling van mijn huis, met hondenhuis waar de honden in 4 kennels hun vaste plaats hebben om te slapen en te verblijven als ik van huis ben. De 5e kennel is al een jaar of wat geleden afgebroken omdat dat meer ruimte voor oa de grote diepvries opleverde. Dat was wel zo praktisch toen de familie overstapte op rauwe vleesmaaltijden.

2 maanden geleden is Knäckerbrödje Passion bij ons ingetrokken, en tja... waar ging die slapen? De kennels waren gevuld, ik wilde haar nog niet bij een andere hond laten slapen en ik wilde de 5e kennel niet weer opzetten ivm de ruimte in het hondenhuis. Ze kreeg een puppy kennel welke iets groter is dan een bench en normaal dienst doet als puppy-ren rondom de werpkist. Na wat gepuzzel en schuiven vond ik een plek voor haar puppy kennel, tegen de kennel van Chanel en Pooh aan. Gezellige buurvrouwen, prima geregeld.
Maar Passion wordt snel groot.. en vanmorgen sprong ze voor het eerst óver haar kennel heen toen ik haar uit wilde laten. Ahum.. die 60cm  panelen gaan haar dus niet meer binnenhouden.
Het wordt dus hoog tijd dat de jonge dame in een andere kennel gaat 'wonen'.

Ook de pups moeten verhuizen. Ze zijn 4 weken (bijna 5) en het wordt tijd dat ze uit de rustige puppy-kraam-kamer naar het hondenhuis gaan verhuizen. Afgelopen week heb ik al dagelijks de TV voor ze aangezet als afleiding... maar het is veel te rustig voor de hummels in deze kamer. Normaal verhuist een nest al tussen de 3e en 4e week vanwege de beperkte ruimte. Maar met slechts 3 pups is de werpkist met extra uitloop niet te klein en vertoeft het trio er prima. Ze zijn immers overdag buiten, en alleen als het té heet wordt door de zon óf als donker wordt dan gaan ze naar bed in de puppykamer.

Maar dit weekend gaan we de indeling toch omgooien. Hierbij moet ik rekening houden met het comfort van de honden, de rangorde, eventuele loopsheden en leeftijd/ flexibiliteit. Na lang denken en piekeren ben ik eruit;
  • Vincent blijft waar hij was. Hij heeft geen dubbele kennel, maar doet aan time sharing met Dwayne als de tussendeur open blijft.
  • Dwayne blijft waar hij is, en krijgt Chanel als room-mate. Normaliter zal de tussendeur met buurman Vincent blijven openstaan. Chanel zal moeten wennen aan deze nieuwe plek... dat wordt nog wat met eten!
  • Babs en Shanti blijven waar ze zijn. Ik heb Babs ooit proberen te verhuizen.. mislukt. Na 4 weken heb ik de moed opgegeven (tot grote opluchting van Babs) Shanti verhuizen had destijds 'maar' 3 weken gewenning nodig en dat hebben we succesvol afgerond. Dus: niks meer aan doen.
  • Pooh blijft waar ze is, en krijgt een nieuwe room-mate: Passion. De 2 P's zijn aan elkaar gewaagd en kunnen het prima samen vinden. Of ze ook 's avonds hun geheimen als hartsvriendinnen zullen uitwisselen zullen we afwachten.
  • De pups krijgen een ruime puppy-ren aan de andere kant van het hondenhuis, mbv de panelen die ik vanuit de kraamkamer en van Passion haar kenneltje kan gebruiken.
  • Zolang de pups er zijn zal uiteraard ook Lucky een plekje willen om te eten en te slapen: zij blijft in de 'kraamkamer' wonen.
jaja.. het is niet makkelijk om zoveel honden op 50 vierkante meter te huisvesten :-) En denk nou niet dat mijn honden in de kennels leven! Nee de honden eten en slapen slechts op deze plek. De rest van de dag leven ze in huis en lopen ze vrij in de tuin, liggen aan mijn voeten onder de eetkamertafel als ik werk. Toch merk ik dat alle honden erg aan hun slaapplaats gehecht zijn, en in volle galop dagelijks naar hun eigen etensbak rennen... en daarom voorzie ik de stress mbt tot de verhuizing.

Vanavond gaan we de vuurdoop meemaken tijdens het eten. De bakken hangen dan op de nieuwe plaats voor Chanel en Passion. Beiden zijn slimme dames, dus ik hoop dat het snel zal gewennen. Maar ook Pooh en Dwayne hebben opeens ander gezelschap tijdens het diner, en ik vraag me af wat zij hiervan gaan vinden?
De pups zullen zich vast snel aanpassen, want pups zijn zó flexibel, daar maak ik me het minst zorgen om!
Nu maar hopen dat ik geen fouten maak, en alle voerbakken op de juiste plek zal neerzetten als de meute binnen komt stormen.

"Veranderen is leuk!" was ooit de slogan bij een klant waar we de hele tent op z'n kop zette, en waarmee we de medewerkers probeerden te motiveren om mee te gaan in ons project.
Zou het helpen als ik dat de komende weken heel hard blijf roepen tegen de honden?  

dinsdag 29 april 2014

Houden we het droog?

Als Nederlanders praten we graag over het weer..  dus als doorgewinterde Hollanders denken we bij zo'n titel direct aan het weer. Maar niets is minder waar, want we hebben een pup in huis, en tja dan vraag je jezelf ook wel eens af...
 
2 weken geleden hebben we Jake & Passion opgehaald in Hamburg. Lisa was zo lief om ons tegemoed te komen rijden met de tweeling en hun mams in de auto. Zonder het af te spreken had ik hetzelfde idee gehad, want Shanti was als Oma ingepland om de pups op de reis te begeleiden als stabiele factor in de auto. Héérlijk als een fokker dezelfde ideeën heeft! Beide pups zijn dan ook volkomen zonder stress de 10uur reistijd doorgekomen en maakten een fitte vrolijke entree in Nederland.
 
Passion maakte al gauw vrienden met haar nieuwe Nederlandse familie, en opvallend genoeg zoekt ze steeds haar papa op. Nee, honden zien geen enkel verband tussen een dekking (medio december) en een klein opdringerig pupje wat in April de roedel komt opschudden... Maar het is wel leuk om te zien dat papa en dochter een 'klik' hebben. Ook Jake heeft zijn soulmate gevonden in zijn oom/neef Joe, en Anita loopt al dagen met een smile van oor-tot-oor rond... Het "vriendje-voor-Joe" is na 2 jaar wachten nu eindelijk een feit.. en Joe is blij met z'n vriendje!
 
En dan heb je een pup in huis, en moet opeens weer alles op uur en tijd gepland worden. Eten, slapen, plassen etc. Het slapen is geen probleem, ze slaapt als een roosje; de hele nacht door... ik maak haar om half 8 wakker. Braaf pupje!  Maar dat plassen is nog wel ff een issue, aangezien ik niet zo stipt ben...
Ik moest de eerste dagen ook gewoon werken, al was ik dan wel thuis aan het werk. Passion had een 'perfecte match' met mijn vergaderingen, die doorgaans via een conference call plaatsvinden. Dat is makkelijk, want dat kan dus ook vanuit huis.. maar het blijft wel werk en vraagt wel aandacht. (het lijkt bijna op werken..) De match tussen Passion en de calls zat 'm met name in timing;
Op het moment dat ik net in een zware discussie over oplevering van een project verkeer, zie ik 2 meter naast me kleine Passion wakker worden.
Elke puppy eigenaar weet wat dit betekend...
De discussie gaat door en ik probeer me even stil te houden, in de hoop dat mijn Poolse collega nog wel even door blijft praten...
Passion gaapt, en loopt een rondje.
Ik hoor de discussie, en kijk naar mijn pupje... ik maak de afweging of ik 2 minuten afstand kan nemen van de vergadering om Passion snel naar buiten te laten. Ik klik op de "mute button" maar hoor plots mijn naam met een vraag. "Hello, Inge? Inge... what do you think of this proposal?'
Passion draait een kleiner rondje en  ja hoor...
Ik klik weer op de 'unmute' button en geef mijn input op het voorstel, kijk met een schuin oog nog eens naar mijn puppy...
... Passion heeft een mooi plekje gevonden en zit midden in mijn huiskamer op haar gemak te kakken. 
Ik mag daarna nog zeker 15 minuten in de stank zitten, voordat mijn conference call afgelopen is en ik het kan opruimen. Ik zag wel kans om de tuindeuren open te zetten en Passion heeft nu dikke pret in de tuin.
 
Ze is een heerlijk vrolijke pup en past zich snel aan. Ze heeft een méér dan gezonde eetlust, die ze vooral niet van haar papa heeft meegekregen. Wat een verademing om een kleine vreetbeer in huis te hebben! Maar ook wel weer ff opletten dat ze alléén haar eigen bakje leeg eet. Als het aan haar ligt dan gaat ze samen met Oma Shanti na het ontbijt & diner alle lege bakken langs om te checken of er nog wat te vreten valt.
Meestal gaat alles wel goed, maar soms.. als het wat hectisch is  (om 8uur eerste overleg, werklui komen schutting plaatsen, en honden moeten nog eten) dan gaat er wel 'ns wat fout. Ik hoor wat rammelen in het hondenhuis... tel de honden die buiten zijn en realiseer me dat er natuurlijk 1 Knäckerbrödje binnen loopt. De conference call gaat op mute, ik ren naar het hondenhuis en zie ik nog net een glimp van Passion terwijl ze papa z'n bak heeft leeggevreten...  De rest van de dag wordt dus een balansdagje voor de ukkepuk.
 
Ook de camper is tijdens haar socialisatie periode al goed ingeprent. No problem! Ze hopt de camper in-en-uit alsof ze er al jaren woont, ze weet waar ze slaapt en tijdens het rijden ligt ze bij Babs achterin of zoekt papa Dwayne en ome Vincent op om een stabiel plekje in te nemen.
 
Perfecte pup dus: makkelijk, lief, speels, ondeugend. Beetje afwachtend en overweegt/ observeert alles voordat ze het gaat ontdekken... net als haar papa. Groeit als kool -jaja, ze zet er een kilo per week bij... Maar nou dat zindelijk maken nog. Ik maar daar nooit zo'n punt van, en zeker in de zomer vindt dat z'n weg wel... Maar dit kleine draakje heeft wel heel bijzondere ideeën. (dat moet wel Deens zijn, toch?)
Zelfs met tuindeuren open presteert ze het om binnen te plassen. En het is best wel genant als puppy visite (ook dat start nu op voor het aankomend nest) de 'kraamkamer' te zien krijgt, en ik me eerst moet verontschuldigen vanwege de verscheurde kartonnen doos en een dikke drol voor de vitrine kast. (Dank je Passion... ik wist niet dat je deze deur ook al open had gekregen..)
Ach ja, that's life. Maar vandaag was ik de hele dag sneller dan zij! Als ze wakker werd, sprong ik op en zette ik haar buiten. Na de middagmaaltijd, hadden we genoeg tijd om rustig te kakken in de tuin... en zelfs tijdens een conference call vanmiddag heb ik geroepen: "ff wachte mannen, mijn puppy moet NU naar buiten!"
Dus jaaaaaa... het is de hele dag al gelukt.. houden we het de rest van de dag (en morgen) ook droog?
 

vrijdag 11 april 2014

Passion

't is ff wennen... en wat onwerkelijk. Hoe ging dat ook alweer?
Het is -op een paar weken na- exact 26 jaar geleden dat ik het voor het eerst en het laatst deed. Ik heb er telkens bij elk nest wel mee te maken, vanuit mijn rol als fokker.. dus vreemd is het niet. Maar nu sta ik plotseling in de rol van "puppy koper"!
Natuurlijk heb ik een fokker uitgezocht die me perfect begeleid, maar het is wel lastig om -met alle wetenschap die ik in huis heb- zomaar op een ander te vertrouwen. Dat is geen wantrouwen naar de fokker, zeker niet! Maar het heeft meer te maken met mijn attitude om altijd 'in controll' te willen zijn. Ik ken het rollenspel en weet dat ik nu blindelings moet vertrouwen op de persoon die me een pupje verkoopt. Jajajaja... ik weet het. De puppy eigenaren van een Youandi OES hadden dat ook in mij. En ééns te meer waardeer ik dat blindelings vertrouwen van al die eigenaren. :-)
 
Maar, na 28 jaar is het héél raar om een pupje uit te moeten zoeken. 26 jaar lang, en veel honden -nee ik wil ze niet tellen... maar het starte toen bij Max die ik in een uurtje moest uitkiezen uit een nest, medio 1988 en daarna ging het anders t/m Dwayne in 2011. Bij allemaal kon ik  meegroeien in het idee, de vader en moeder werden bewust gekozen, na geboorte rustig selecteren, vervolgens mijn gevoel en verstand op elkaar afstemmen, wennen aan het idee en zorgvuldig afwegen...waarna het een vanzelfsprekende stap was dat  Balou, Raggles, Muffin, Bo-Ghy, Coco, Babs, Shanti, Vince, Chanel, Pooh, en Dwayne zouden blijven... Ja en zelfs Bonny, Emme en Lotte kwamen op een andere manier mijn leven binnenzeilen om positie in te nemen en nooit meer weg te gaan.
 
Dus, nu anno 2014 stond ik voor de keuze om een pupje uit te zoeken.
Toen Mary hier in december enkele dagen verbleef besefte ik al dat ze een 'hond naar mij  hart was'. Een OES zoals ik een OES graag zie, met het karakter en de juiste proporties die een OES moet hebben.
Ze werd toen gedekt door Dwayne, en 9 weken later werden er 4 fantastische pups geboren! Vriendin Anita had al langer laten weten dat ze wachtte op een zoon van Dwayne en bij mij bleef het kriebelen. Ik moest de pups eerst zien om te weten of de klik er was. Dat is een gevoel wat ik ook bij  mijn eigen nesten heb, en daarom reden we samen vlak na de geboorte naar Denemarken: op puppy bezoek!
De klik was er direct voor Anita & Jake, en voor mij ook mét de voorkeur voor één van de dames. Maar.. niks overhaasten en we zouden wachten met het besluit. De keuze  zou toch niet eerder worden gemaakt voordat ze 6 weken waren. Gelukkig zaten de fokker en ik hiermee helemaal op dezelfde lijn, dus zouden we weer komen als ze de juiste leeftijd hadden.
 
Enfin, het bezoek 5 weken later was wederom een succes en het besluit wat wekenlang als een ballast had gevoeld bleek toch heel natuurlijk en vlot te verlopen... en mijn eerste voorkeur was nog steeds mijn eerste keus. Uiteraard kon ik de pups samen met de fokker open en eerlijk bespreken, en hebben we onze meningen gedeeld. Ook na deze open en eerlijke uitwisseling bleef ik bij mijn besluit.
Zondag gaan we ze ophalen... broer en zus: Jake & Passion!!
 
Passion gaat onze roedel aanvullen... want tja, 7 is toch een mooi volmaakt getal?
 
En nu moet ik nog eens kritisch gaan bedenken wat het ook alweer inhoud om een pupje zo in huis te halen... dat is wel weer ff wennen! Ze zal me moeten leren kennen, kennismaken met de 6-pack, en onze hele situatie hier.. dat is toch wel ff anders dan wanneer een pupje 'blijft' uit een nest wat hier geboren is.
Maar...Ik weet zeker dat Passion het hier harstikke leuk gaat vinden!
 
 

donderdag 27 februari 2014

Generaties

..en dan sta je zomaar naast de operatietafel in Sleeuwijk, terwijl Shanti rustig een braunule ingebracht krijgt en vervolgens in mijn armen wegzakt. De tube wordt ingebracht en de beademing wordt opgestart....


Het was toch pas gisteren dat Coco tussen de verhuisdozen en het puin van uitgebroken muren, werd gedekt door Bo-Gy.. en Shanti 9 weken later samen met haar 2 champagne broertjes geboren werd?


Het was toch pas gisteren dat ze als pup de bijnaam "Prutske" kreeg, en tijdens de aanleg van de tuin haar bal wilde verstoppen in deze super zandbak?
 
Het was toch pas gisteren dat ze in ze alle records in de showring brak en de eerste plaats op Crufts won?
 
Het was toch pas gisteren dat ze de "Franzosen pups" op de wereld zette, na een amoureuze date met Vincent?
 
Het was toch pas gisteren dat ze mijn wandelmaatje voor de lange zware tochten door de bergen in Frankrijk werd?
 
Het was toch pas gisteren dat ze de 'one of a million' pup op de wereld zette, na ons project met de Australische papa...
 
 


 
Het was toch al mijn hele leven, dat ze 'gewoon' mijn schaduw is. Mijn meisje, mijn beste vriendin, die lieve schat die elke nacht naast me op bed slaapt?
Maar deze speciale dame wordt volgende week 9 jaar, en lag nu op de operatie tafel omdat ze met pensioen gaat. Waar blijft de tijd???
 
Zoals bij alle dames in onze familie werden ook bij Shanti op de pensioen gerechtigde leeftijd haar  eierstokken verwijderd, om verdere loopsheden -en alle risico's - te vermijden.
De operatie is zonder complicaties verlopen, en diezelfde avond stond ze alweer vóóraan toen de verse kip over de voerbakken werd verdeeld.
 
Toch blijft het een raar idee dat Shanti nu een gepensioneerde dame is, en ik heb het Vincent - the love of her life- nog niet durven vertellen. (elke loopsheid van Shanti was voor dit duo een drama á la Romeo en Julia, met een stormvloed van hormonen die hier door het huis gierden) 
 
Maar, en dan moet ik mijn focus even verleggen.. Eigenlijk is het heel logisch dat Shanti met pensioen gaat: Haar dochter Kerne in Denemarken (uit het fransozen nest) is nu 4,5 jaar, en heeft onlangs een schitterend nest op de wereld gezet.
En amper 3 weken later kwam het volgende spannende moment toen Dwayne zijn eerste kids geboren werden. Oók in Denemarken, maar in een andere kennel.
 
Shanti is dus Oma. De volgende generatie is een feit.... 8 kleinkinderen, allemaal net zo speciaal en veelbelovend als hun oma, en ik weet zeker dat er nog genoeg zullen volgen :-)
 
Overigens geeft Shanti er geen bal om hoe oud ze is, of dat ze nu wel of geen kleine ingreep heeft ondergaan om haar loopsheden te stoppen... ze speelt en rent gewoon dagelijks in het bos, en eist elke avond haar knuffel op om óp schoot te komen liggen als we naar RTL-late nieuws kijken. Ze is de alfa onder de dames, en regelt de spelletjes in de tuin  met (te)veel kabaal.
Ze loopt 's avonds vlot de stijle trap op en ploft als eerste van ons 2 op bed om de beste plek in te nemen.  
"hé Pruts, schuif eens op" zal nog gewoon jaren lang mijn 'welterusten' zijn.
Want het leven begint pas als je 9 bent!

maandag 27 januari 2014

Saai

Het wordt steeds moeilijker om een BLOG te schrijven. De dagelijkse ontwikkelingen volgt men op Facebook, en de échte dagelijkse dingen zijn de moeite niet waard om een blog over te schrijven. Toch?
Nu denken sommige mensen daar op FB heel anders over, en delen hun meest alledaagse dingen met de hele wereld. Boodschappen doen, hond borstelen, hond uitlaten, eten koken, tot en met het  "welterusten: nu ik ga slapen hoor vriendjes!!" Ik verwacht nog elk moment een update over de stoelgang van deze FB-vriendjes (nee, laat je svp niet verleiden: ik zal je onmiddelijk de-frienden als je tot dát niveau afdaalt!)
 
Nah... al denken mensen dat ik "alles deel" op internet... Nee, ik moet de lezers helaas teleurstellen. Ik deel slechts de dingen die ik wil delen, en de rest deel ik met mijn echte vrienden, "cyber-space-free".
 
En dan blijft er maar weinig over voor een blog... want die leuke hondse hoogtepunten deel ik lekker snel en makkelijk via FB. De negatieve / kritische noot heb ik vorig jaar al afgezworen om nog te publiceren. Dit bevalt me prima (al moet ik soms wel eens 3-dubbel op mijn tong bijten) maar afgelopen week zag ik een slogan voorbijkomen die me wel erg aansprak en die alles zegt:
 
 
Dus, voor die enkele azijnzeikers die het Nederlandstalig-OES-wereldje nog rijk is: dit is de reden waarom ik niet reageer :)
 
Enfin, wat hebben we dan wel te melden? Nou ja... allereerst (of beter gezegd "alsnog") de excuses dat niemand een kerstkaart heeft ontvangen. Nee, troost je!!! Je stond niet op een zwarte lijst...
Niet alleen jij, maar niemand heeft een TNT-slakkenpost kerstkaart ontvangen. Ik was te druk, te laat etc etc.. Dus 2013 gaat het jaar in als 'helaas alleen digitale kaarten'.
Sorry!!!! (volgend jaar beter)
"Hey Inge, waar was je dan zo druk mee" zal je je afvragen? Tja, naast het normale werk en de honden, heb ik inmiddels de webshop "www.extrapet.nl" geopend. Dit bracht nogal wat werk met zich mee om het allemaal online te zetten, maar het resultaat mag er zijn (al zeg ik het zelf)
 
Tja, en dan wil ik graag leuk nieuws in mijn blog melden...maar dan moet je wel wat te melden hebben! Uuhhhh tja ik kan hier gaan uitwijden over ons dagelijks geluk: gezonde honden, gezondheid van Inge, pupjes onderweg van Dwayne, pas geboren pupjes van Doughnut (blij met het feit dat Vincent & Shanti dus opa en oma zijn, en hun genen zich weer in een nieuwe generatie voortzetten) Dwayne die tot inzicht is gekomen om een normale eetlust te ontwikkelen, de 5 happy OES die zich tegenwoordig ook tegoed doen aan kalkoen nekken, de konijnen die mijn tuin nu met rust laten, of de zachte winter die voornamelijk OES moddervoeten ten gevolg geeft, of de zoveelste titel die Dwayne binnensleept, of hoe Vincent zijn dagelijkse koprol op de 3zits bank maakt? Of.....
 
Dus dan denk ik.. dit is niet leuk genoeg om een blog over te schrijven, gewoon saai dus. Wat zijn we toch verwend. Met al deze 'normale' dingen heb ik alle reden om 100% gelukkig te zijn, en ik weet dat ze geen van allen vanzelfsprekend zijn.
Toch zijn we allemaal zo verwend dat de 'normale dingen' saai zijn, dus daar hebben we het niet over, maar niks schrijven is ook weer zoiets...
Laten we allemaal eens stilstaan bij de alledaagse dingen die ons gelukkig maken. Dagelijkse dingen die niet voor iedereen vanzelfsprekend zijn.  Saai... of rijkdom?
 
En ja, de meest opvallende updates, zijn altijd op FB te vinden: voor mijn "vrienden"! :-)