Waarom zitten er maar 24 uur in een etmaal, en waarom maar 7 dagen in week? Mijn leventje is redelijk georganiseerd, en alles verloopt volgens schema waardoor alle werkzaamheden die te maken hebben met honden, werk, huis, tuin en oh ja we hebben ook nog een sociaal leven, conform schema.
Als daar dan plotseling een studie bijkomt, tja dan wordt het ingewikkeld en wordt het improviseren!
Gelukkig is ook die studie weer achter de rug en wacht ik nu geduldig op de uitslag van het examen. (en hoop ik maar dat ik geslaagd ben, anders moeten we nog eens gaan studeren voor een herexamen)
En vandaag kan ik eindelijk ook zeggen dat de kerstkaarten tóch weer op de post zijn... Dacht ik eerst om dit jaar toch maar voorbij te laten gaan omdat mijn hoofd er niet naar staat, de tijd er niet is om het allemaal weer te organiseren, de extra kosten, etc... Na het ontvangen van de eerste kaarten vond ik het dan toch maar wel weer leuk om kaarten te sturen naar al die leuke lieve mensen die een 'pup' van me hebben en al die dierbare vrienden en vriendinnen die er altijd zijn in voor- en tegenspoed. Het is leuk om kaartjes te krijgen, dus doe ik weer vol overtuiging mee om TPG te sponsoren en zijn er weer +/- 100 kaarten geprint, geschreven en gepost.
En dan, zo op die lange avonden na de dagen met regen waarop je eigenlijk liever niet buiten wilt komen door het hondenweer, dan moet ik lachen om 6 gekke lieve honden die zelfs op donkere avonden een zonnetje in huis zijn.
Babs, inmiddels onze "grand dame" heeft het dikke luxe bed van haar papa gekregen. Ik was vergeten dat ik het had, maar kwam het plots tegen bij het opruimen van de zolder. Babs is in haar nopjes met haar 'nieuwe' bed, maar overdag ligt ze liever op de bank want dan heeft ze meer zicht over de huiskamer. En als de openhaard brandt, dan schuift ze wat op (dus náást het kussen) en komt ze dichterbij het vuur liggen omdat dat wel lekker warm en gezellig is.
Shanti, Chanel en Vincent wisselen de bank graag af, maar er zijn momenten - vooral na een drukke dag waarbij ze weinig aandacht hebben gehad- dat ze er geen probleem van maken om de bank te delen. Tijdens spitsuur -dus met Pooh en Dwayne erbij- kunnen we denk ik wel in het Guiness book of records: 5 OES + Inge op de bank, waarbij we het allemaal reuze gezellig en knus hebben.
Pooh heeft patent op het hoekje van de bank en is niet weg te krijgen van haar plek waarbij ze haar koppie graag op mijn voeten legt als we samen lekker bank-hangen. Het liefste neemt ze haar kluif mee naar haar domein, maar oh wee als de kluif van de bank af valt! ..dan ligt ie op Babs haar bed en dat is een risico volle onderneming om de kluif terug te veroveren.... (hetgeen ze na een strategisch overwogen moment in een flits toch weer voor elkaar krijgt)
En Dwayne... ja onze Dwayne, daar kan ik een boek over volschrijven. Ik zou zo maar kunnen geloven dat hij een reïncarnatie is van een hond die hier ooit gewoond heeft. Hij heeft geen uitleg nodig, past zich moeiteloos aan bij de rest, snapt alles wat ik hem vraag en komt graag elke avond een uurtje of wat knuffelen op de bank. De rest van de avond ligt hij liever op een koel plekje op de plavuizen. De vanzelfsprekendheid en het vertrouwen waarmee hij zich tegen Vincent aan nestelt om samen te slapen is zo vertederend...
Dwayne heeft het inmiddels ook voor elkaar om 'snachts boven te mogen slapen. Tegen alle pedagogische kennis in vind ik het wel zo gezellig om hem mee te laten hobbelen als we naar boven gaan en dus lig ik tegenwoordig tussen 2 snurkende honden in... die kleine kabouter doet niet onder voor Shanti en beiden kunnen snurken als grote kerels. Misschien moet ik de keuze om honden boven te laten slapen toch nog maar eens heroverwegen?
6 gezonde lieve honden, die leven in perfecte harmonie. Wat een rijkdom.
Vrienden, échte vrienden om mee te lachen en elkaar te steunen in zware tijden. Wat een rijkdom.
Ik wens iedereen heel fijne feestdagen.
