Reversed aging

reversed watte?  REVERSED AGING.

Oftewel, omgekeerd verouderen -> niet ouder maar jonger worden!

 

Zei Walter (onze D'arts) niet ooit: "bij Babs gaat de wet van de logica niet op!" Naar mate Babs ouder wordt moet ik daar steeds vaker aan denken. Die gekke oude Babseflaps...

14 Oktober vierden we haar 12e verjaardag. Nee, ik ga niet in herhaling vertellen wat Babs allemaal heeft meegemaakt en hoe bijzonder dit is. Ik vraag me af of alle antibiotica, prednison en dexamethason in haar eerste levensjaar er niet voor gezorgd hebben dat ze inwendig is geplasticifeeerd... en nu tot in lengte van dagen dus gewoon blijft doorhobbelen!! :-)

 

Babs is 12 jaar oud... dat is best bijzonder. Veel soortgenootjes doen het haar helaas niet na, en zeker van Babs had niemand het ooit verwacht. We nemen niets voor normaal aan, en plukken elke dag! Babs zet regelmatig nog wat extra kilometers op haar naam, en de volgende camper trip van 1500km zal ze ook weer gewoon meegaan en meegenieten.

Onlangs moest Dwayne voor zijn jaarlijkse check & vaccinatie bij Walter op visite, en heb ik Babs maar ff meegenomen. Gewoon... ff laten checken als een APK'tje om nog een jaartje door te hobbelen. 

De check leverde een dikke pluim + APK-knuffel van de dokter op. Wel met aanbeveling om haar bespiering op peil te houden, en met een boost de aftakeling wat te remmen mbt een anabolen shot.

Zo gezegd, zo gedaan. Babs kreeg een prik en de daaropvolgende week plande we een serieuze bootcamp om de anabolen hun werk te kunnen laten doen: Lekker dagelijks over de zandverstuiving dollen en sprintjes trekken.

Babs vindt het geweldig en geniet met volle teugen. Inmiddels zijn we zo fanatiek in onze bootcamp dat Babs het standaard rondje bos van 45 minuten weer gewoon meewandeld, terwijl ik haar in het verleden vanuit voorzorgsmaatregelen meestal niet meer meenam naar het bos. Wat een dom besluit was dat!

Babs heeft lol, en ik zie haar nu weer makkelijker in de benen komen als ze heeft geslapen. Ook als de andere honden naar buiten gaan, doet ze nu weer haar uiterste best om vooral niet als laatste bij de deur te zijn. En dat terwijl ze in het verleden vaak bleef snurken en al die drukte vaak aan zich voorbij liet gaan.

Haar favoriete bezigheid blijft het smullen van ontbijt & diner. Ik doe mijn uiterste best om haar verse maaltijden zo lekker en gevarieerd mogelijk te houden. Maar volgens mij maakt het Babs niet eens zoveel uit. Kip, vis, rund of eend.. een eitje of hütekäse erbij? Allemaal lekker!

 

Genieten met een hoofdletter. Mijn Babsje... het lijkt wel of ze elke dag een beetje jonger wordt. Nou ja, voor een hond waarbij 'de wet van de logica niet opgaat' kunnen we alles verwachten: Zelfs elke dag een beetje jonger worden. Reversed aging.

Zolang we maar lol hebben, hè Babs. We genieten. Elke dag!!

 

Vrij weekend

De weekenden zitten hier meestal bomvol gepland. Ookal snak ik na een drukke werkweek - die zelden binnen de 40 uur blijft- naar wat rust, ik ben makkelijk te verleiden om toch iets te plannen voor de 'vrije' zaterdag of zondag.

Een show, een wandeling, een Breitenwedstijd, een BBQ, een verjaardag, een hond knippen, een etentje,  een borrel.. jaja ja ja, leuk!!! Ik kan wel, ik plan wel en ik doe wel!!! Leuk leuk leuk!

Maar soms.. heel soms.... is het heerlijk om een weekend zonder afspraken en verplichtingen te hebben. :-) Stiekem plan ik zulke weekenden zo af en toe wel bewust in, door zo af en toe eens een groot rood kruis in de ageda te zetten: NIETS PLANNEN. Afgelopen weekend was het dan zomaar zo'n vrij weekend.

Wat doe ik dan, in zo'n vrij weekend? Nah... dat "to-do Lijstje" blijft altijd netjes op me wachten, ookal heb ik het nog zo druk. Dus, in een vrij weekend als dit komen alle klusjes aan bod die al lang gedaan hadden moeten worden, en besteed ik uiteraard wat extra aandacht aan de honden. (en het schrijven van een blog)

Vrijdag was al goed begonnen met het aanschaffen van en nieuwe stofzuiger. Na enkele maanden ergernis mbt een 'semi Dyson' AEG-Rampenplan, had ik de moed verzameld om 200 euries uit te geven aan een nieuwe Miele. Nee, ik smijt niet graag met geld..

Maar ik ben al geen Mien Dobbelsteen, en als ik dan ook nog eens tijdens mijn witte-tornado-opleving halverwege de huiskamer moet stoppen om de inhoud van de stofzuiger buiten boven de container om te kieperen -terwijl ik dan zelf de helft weer sta in te ademen/ uit loop te hoesten- en vervolgens deze actie 2 moet herhalen per opleving, en ik deze strijd met een inmiddels met ducktape aan elkaar hangende AEG-Rampenplan stofzuiger moet doorworstelen... dan is de drempel om 200 euro uit te geven aan een oude vertrouwde Miele wat minder groot.

 

Enfin, met mijn nieuwe aankoop heb ik me flink uitgeleeft op het interieur en was de vloer al snel weer Bobtailhaar en - zand vrij. Dat zag er al best uit, en ik vond dat mijn Mien Dobbelsteen schortje wel weer aan de kapstok kon. Het was hoog tijd om wat belangrijker werk te verrichten: dus Pooh ging in bad. Na een paar uurtjes poedelen, wapperen en borstelen zag Poekie er weer uit om door een ringetje te halen!

 

Zaterdag had ik diverse activiteiten af te strepen... maar eerst weer begonnen met mijn minst favoriete bezigheden: boodschappen doen, wassen, strijken, en andere huishoudelijke taken. Pfff, eind van de ochtend maar gauw afronden en de voortuin onkruid vrij gaan maken. Dan kunnen we netjes de winter door.

Onkruid weghalen, en meteen maar wat bamboe snoeien. Och.. dat lelijke muurtje valt bijna om... dus hup: omhalen en afvoeren! Zo dat ziet er beter uit. Oeps, bijna een dag voorbij.

Nog ff Dwayne in bad gezet en deels drooggeblazen. Stukje geborsteld, dat scheelt morgen weer in het werk. Daarna lekker op de bank hangen voor de tv mét hond op schoot natuurlijk!

 

Zondag mocht ik uitslapen (ja, echt waar!) Met een uurtje extra ivm de wintertijd was dat dubbelop genieten. Na de koffie kon ik met Dwayne aan de slag gaan en enkele uurtjes later was mijn menneke dan wel weer helemaal op en top schoon en geborsteld.

Uiteraard mochten de boppers nog lekker mee naar het bos. Helaas was het zo winderig en nat, dat ik het niet zag zitten om verder te gaan dan het bos hier in Sevenum. Op hoop van zegen dat we het droog zouden houden, dus ff snel naar naar het bos om de dagelijkse frisse neus te halen...

Tja, de pootjes bleven allemaal wel redelijk schoon, maar de plensbui die we op ons hoofd kregen was helemaal niet grappig! Uiteraard was Babs ook bij ons, en die loopt nou eenmaal niet meer zo hard. Door de regen maakte zelfs Babs een drafje om zo snel mogelijk bij de auto te komen... maar nat waren we toch wel.

 

Uiteindelijk kunnen we zeggen dat het een productief weekend was. Pooh en Dwayne zijn gewassen en geborsteld, het huis is schoon en de voortuin is winterklaar.
Helaas zie je daar nu op de zondag avond geen ene bal van. Want Dwayne en Pooh liggen op te drogen voor de kachel, het huis ziet eruit alsof er 6 natte Bobtails zo vanuit het bos naar binnen zijn gewandeld en de voortuin is leuk voor de overburen om naar te kijken. (daar heb ik dus weinig aan als ik hier binnen achter de pc zit)

Morgen gaan we weer aan het werk. Voor de werkgever! ;-)

 

 

 

 

 

Reunie 2013

Elk jaar organiseer ik een wandeling voor het nest wat afgelopen jaar is geboren. En elk jaar nodig ik daar iedereen met een Youandi OES voor uit om mee te komen wandelen, want dat is wel erg gezellig. En elk jaar na de wandeling zitten we op het terras in de zon... kijken we elkaar aan en zeggen: we zouden eens een BBQ moeten doen. Tja..... hoe en vooral waar kunnen we dat doen?

 

De oplossing was dichterbij dan gedacht: bij Dierencentrum Sevenum natuurlijk! Ik train daar wekelijks met Pooh voor de Breitensport, en ben er inmiddels goed ingeburgerd. Met Jack en Carla waren de afspraken snel gemaakt, datum gepland en de reunie met BBQ kon doorgaan!

 

35 honden waren aangemeld, en daar tel ik dus mijn eigen 6 boppers niet bij mee. 27 gezinnen zouden deelnemen met hun hond(en) en daar was ik wel een beetje beduust van!  Ik fok maar 1 nest per jaar... en er kwamen dus 35 honden naar deze reunie! De oudste dames komen uit het "Fashion nest", en zijn een dikke 11 jaar oud. Zouden de zusjes Kyda en Tootsy elkaar nog herkend hebben?

Natuurlijk waren de jonge telgen uit het Snoepjes nest aanwezig: 7 van de 8 waren aanwezig. En al die anderen zijn uit de Ontwerpers, Dromers, Toetjes, Fransozen, Filmsterren, Coco Chanel nesten. En gelukkig was ook onze 'Import Doughnut' aanwezig om veel van zijn kids te ontmoeten, en haakte ook Bubbles (zoon van Vincent) als full family member als aan. 35 honden met super gezellige baasjes. Wat een opkomst!

 

En iedereen kwam ook! Ik was er van onder de indruk. Om 1 uur 's middags druppelde iedereen de kantine binnen voor koffie en vlaai. Mensen met een hond uit hetzelfde nest herkende elkaar al snel, en door de zondagse puppy bezoekdagen werd het contact direct hersteld en konden de ervaringen worden uitgewisseld.

Toen iedereen binnen was mocht men zelf groepjes maken om de puzzeltocht te starten, en konden wij (mijn helpers Diana, Thalita, Jack, Carla en ik) de voorbereidingen treffen voor de spelletjes & catering voor de middag. Uiteraard kreeg elke groep opdrachten mee tijdens de wandeltocht; één ervan was: 'maak de langste vlecht in een hondenvacht'. De winnaar was het team van Sjaan!

 

De wandeltocht bleek wat langer te duren, maar geen nood. Het motto van de dag was "lol hebben" en we hadden zo min mogelijk gepland. Dit was ook duidelijk tegen alle deelnemers verteld, en met zo'n fantastische groep mensen viel alles vanzelf op z'n plaats.

 

Pooh gaf een demo op de Breitensport baan, en elke hond mocht daarna onder begeleiding proberen om de diverse hindernissen te nemen. Eind van de dag zou er een wedstrijd zijn voor iedereen die een poging wilde wagen om Poohkie te verslaan.

 

Het zonnetje was de hele dag aanwezig, en het veld waar de honden los mochten spelen werd door velen gebruikt om honden lekker te laten rennen en keten. Ook het terras werd goed benut... met uitzicht op de skippybal race. Met alle gekkigheid en pret is er toch slechts 1 skippy bal lek gebeten door een hond, maar hebben we ons buikpijn gelachen om de capriolen van de baasjes!

 

 

Ook de kruiwagen race werd een echte strijd om de beste tijd, waarbij mensen zelfs om een herkansing vroegen om hun tijd te verbeteren :-)

 

Mijn favoriet van de dag was de doggy race. Het trainingsveld van DCS is zo groot als een voetbalveld en netjes omheind. We hebben alle baasjes gevraagd om aan één kant te gaan staan, en hun hond moest mee met iemand anders en werd aan de andere kant van het veld vast gehouden....

Op het fluitsignaal mochten de baasjes gaan roepen, en werden ALLE 35 honden losgelaten: welke hond is het eerst bij zijn eigen baasje?

 

 

 

Ik zat veilig langs de kant en maakte foto's. Het beeld wat ik had is niet te beschrijven. Ik zag 35 OES in volle galop voorbijkomen. Machtig mooi!

 

De winnaar was Deni, die eerder die middag niet uitblinkte in de kruiwagen race, maar nu op snelheid iedereen versloeg!!! Tot grote vreugde van haar baasje :-)

 

 

Tot slot was er natuurlijk een familie portret van alle aanwezigen...

 

 

 

 

en daarna konden we ons op de BBQ storten, en werd ook de prijsuitrijking nog gedaan.

 

 

Wat een geslaagde dag! Ik heb genoten, en het was heerlijk om alle Youandi pups weer terug te zien. Ik ben trots op alle honden die deze hele dag zo gemoedelijk en gezellig waren, de baasjes waarmee we de hele dag gelachen hebben en de sfeer zo positief beinvloed werd, en natuurlijk blij dat we als groep zo bij DCS mochten komen.

Wel jammer dat ik zo weinig tijd had om met iedereen ook rustig bij te kletsen; het was druk en hectisch en gezellig, waardoor het echte bijkletsen er voor sommige mensen wel eens bij inschoot. Maar ik heb genoten en heb tot dusver alleen maar super enthousiaste verhalen teruggehoord. Bij het afscheid rond een uur of 8 riep iedereen: tot volgend jaar!!!

 

Tja, ik denk dat we dit inderdaad maar jaarlijks moeten gaan doen. Zoveel plezier, zoveel lol, zoveel leuke honden, zoveel gezellige mensen!!
De prestatie van Pooh is niet verslagen op de Breitensport baan door de dappere Doughnut, Pino, Lucky en Froukje. Maar ik heb inmiddels uit betrouwbare bron vernomen dat er serieuze trainingschema's bootcamp worden opgesteld om volgend jaar een herkansing te doen en Pooh dan wel te kunnen verslaan:-)

 

Tot volgend jaar!

 

 

Dagboek

Met de snelheid en gemak waarop we Facebook bijhouden, wordt een blog bijna overbodig. Het voelt ook alsof ik in herhaling val als ik hier foto's en gebeurtenissen deel.. want het heeft (vaak) al op dagbasis op FB gestaan. Maar, omdat niet alle lezers op FB zitten komt hier een herhaling van ons zaterdag-dagboek:

Ik had een druk dagje gepland:

10 uur: Dwayne gaat nu in bad (morgen borstelen) en daarna Chanel losborstelen (was gisteren al gesopt)
Om 12 uur komt ons mam om haar Briard een zwem outfit te laten geven, en om 2 uur komt Anita met Joe om te badderen. En om een uur of 4 komt Marjo om Kyona te pimpen voor onze trip naar de UK over 2 weken!
En dan zal Noush vanavond ook nog ff een sopje moeten krijgen, want dit kleine varkentje kan zo morgen niet naar huis

Zo, drukdrukdruk.. hup nu aan de slag!

 10.10 uur: Eerst Dwayne in Bad..

 



 

10.45 uur: Dwayne fase 2
Drogen gaat wel super snel met deze temperatuur!

 



 

 11.05 uur: Huphup.. Chanel op tafel!

 

 

 12.00 uur: Chanel klaar.  Nu verder met Sjors!

 

 

 12.10 uur: Dit is Sjors in zijn winterjas. We gaan hem nu een zomerjas aantrekken.

 

 

 13.45 uur: Wat iessie mooi in z'n zwembroek!!!

 14.30 uur: Oeps, zo gezellig aan het beppen met Anita dat we zijn vergeten om een foto van Joe in bad te maken...dan maar een foto van Anita die Joe lekker aan het droog wapperen is!

 

 

 16.00 uur: Na een anderhalf uur samen met Anita te borstelen: Joe is weer d'n knapste!

 

 

 18.00 uur: Na een korte pauze op het terras met Anita en Marjo, mocht Kyona op tafel om in show outfit gezet te worden. Voila: onze Kyona is klaar voor de UK trip!

 

 

 20.00 uur: Laatste ronde... Noush in bad!

 

 

 20.30 uur: Zo, klaar is klara!  Noush mag drooglopen in de tuin en Inge heeft een borrel verdiend.

 

Toch nog even de Nikon in de hand genomen.... heerlijk wat een blije pup! Dit was mijn toetje op de dag!
Cheers!

(On)zichtbaar werk

Ik werk in de IT als project manager, dus voor mij is het niks bijzonders om tegen een klant te moeten vertellen "we gaan een migratie uitvoeren". Hiervoor heb ik een team technische superman's klaar staan, die alle "ins- en outs" aan de klant uitleggen en vervolgens doen we dat ff voor de klant. (soms is het wat complexer, maar dat vertellen we niet aan de klant... ahum) Nu liep mijn website naar een deadline van een upgrade aan, en wilde ik niet 'last minute' voor een probleem komen te staan, dus moest ik in actie komen.

Wat was er aan de hand? Het CMS (Content Management System) waarin ik destijds mijn site heb gebouwd, was al diverse malen voorzien van een nieuwe versie. Inmiddels waren ze zo snel en ver.. dat de oude versie eerdaags "end of life" zal worden verklaard. In normaal Nederlands betekend dit: je website gaat op zwart en niks werkt dan meer. Tijd voor actie dus.

Na overleg met mijn provider -jaja, die luitjes waar ik jaarlijk een smak geld aan betaal om te kunnen emailen en mijn site te laten draaien- was er al snel een test omgeving voor me neergezet waar ik een eerste 'upgrade poging' kon gaan doen zonder dat de dagelijkse bezoekers daar last van zouden hebben. Menig persoon met wat CMS-kennis wenste me hééééél veel succes, wat bij mij natuurlijk de nodige argwaan wekte.

Nah, dat werd al snel duidelijk. Na 10 uur werk liep de hele boel vast en heb ik kort en bondig overleg met de technische toppertjes bij VIP.nl gehad (provider) en samen de slimme keus gemaakt om overnieuw te beginnen. Dit betekend dat alles, maar dan ook echt álles opnieuw moet worden opgebouwd. Uiteraard kan ik teksten kopieren. Maar alle formats (dus lettertype's, kleuren, headers, indeling moesten voor alle artikelen opnieuw worden gemaakt.

Ik bespaar je de details, maar ik kwam er al snel achter dat dit zoveel werk was dat ik niet hoefde na te denken om de website misschien ook maar meteen in een nieuwe jasje te gaan zetten....Nee, ik zou hier al mijn handen aan vol hebben!

 

1 week later:

• Mijn huis is een bende, want ik had geen tijd voor 't huishouden. (het lijkt op een studenten huis)
• Mijn honden lijden aan chronish aandacht tekort. Ze jagen nu achter de tuin-konijnen aan of komen op schoot/ op het toetsenbord zitten.
• Ik ben niet verbrand door de zon tijdens de 2 tropische dagen deze week, want ik zat binnen achter de laptop.
• Ik loop 1 week achter in het regulier borstel schema,
• Ik heb een week amper gekookt. Maar leef op salade en pizza,
• Ik ben niet wezen hardlopen, maar zit achter mijn laptop en voel me een Michelin poppetje.

Het resultaat:

• Website staat in Joomla 2.5 en is klaar voor de toekomst.
• Inge is trots / niemand ziet het verschil
• Inge is 5 kg zwaarder door te weinig beweging en teveel dropjes naast de laptop
• Inge is niet blij/ iedereen ziet het verschil

 

Enfin, ik wens iedereen veel plezier bij het surfen over de nieuwe website!
Zoek je een uitdaging? Maak me blij en  "zoek de 7 verschillen"!! Er zijn er genoeg :-) Ik loon een limburgse vlaai uit voor de persoon die alle verschillen kan opnoemen. (en ja, dat zijn er meer dan 7)

Cheers :-)

Hobbels & keuzes

Soms hobbelt ons leventje zo door, dat ik weinig aanleiding zie om een Blog te schrijven. En soms zie ik wel aanleiding, maar ontbreekt de tijd (..of prioriteit) waardoor er ook geen blogje wordt gepubliceerd.

Dus dan maar op een doordeweekse avond ff een update schrijven over het wel en wee in Villa Kakelbont, en hoe ik met de Boppers door de dagelijkse dag hobbel...

Eerst dan maar een korte update van onze Babs en haar bed: Haar keuze staat vast. Ze slaapt heerlijk op haar nieuwe bed en het luxe dikke kussen wordt slechts zeer sporadisch wel eens door Pooh of Shanti gebruikt. Maar, die gelegenheden zijn op 1 hand te tellen.. dus ik vrees dat het mooie dure kussen eerdaags op marktplaats staat voor een gelukkige hond die graag als prinses op de erwt slaapt.

Babs is 'still going strong' en volgens mij is het alweer bijna een jaar geleden dat ik met haar aan het tobben was, en we het Babs-dieet ontwikkelden waarmee we haar lever ontzien. Ze heeft onlangs haar zomer jurk weer aangekregen, en daarmee luiden we de zomer officieel in. Ze was er zoals altijd zeer content mee na afloop... al is het proces om de jas uit te doen nog altijd wel topsport voor ons beiden.

Over topsport gesproken... onze Pooh is in haar opperste beste conditie en we hebben onze eerste 2 wedstrijden Breitensport erop zitten. Haar debuut was een knaller, en ze liet de Breitensport wereld meteen zien dat we serieuze nieuwkomers zijn... van de 17 honden mocht ze de 3e podiumplaats bestijgen. Poeh poeh... ik heb m'n benen uit m'n kont moeten rennen om haar bij te houden, maar dat was het zeker waard. Inmiddels hebben we de 2e wedstrijd gelopen, waar de 2e plaats veroverde... Tja, we moeten nu aan de zwakke plekken gaan werken, om na de zomer te kunnen promoveren van de aspiranten naar de VK1 klasse. Wat hebben we een lol samen en wat is het leuk om te sporten en te presteren. Je merkt het verschil tussen shows (=jury sport) en dit soort wedstrijd sporten, waarbij het púúr op tijd gaat. Fairplay en kritisch zijn op eigen fouten om je hond nog beter te kunnen laten presteren tijdens een volgende wedstrijd maken het een echt sportief en eerlijk! En dat zie je direct terug in de onderlinge sfeer. Winnaars winnen niet omdat ze een streepje voor hebben bij de keurmeester (...) Nee zij zijn de gewaardeerde winnaars door hun mooie prestatie.

 

Oh ja, nog zo'n 'hoogte punt' (of diepte punt?) wat we hebben overleeft in de afgelopen weken... Shanti heeft haar jas uitgedaan. Dit was een moeilijke besluit, maar uiteindelijk telt alleen het welzijn van de hond. Dan is het slechts nog een kwestie van je eigen gevoel even parkeren en de juiste prioriteiten stellen. Tja, als ik het zo schrijf lijkt dat allemaal heel logisch en makkelijk... in de praktijk was het toch een flinke hobbel die we moesten nemen! Maar het resultaat is een super vrolijke 'Prutske' die me verzekerd dat dit het juiste besluit was. En nu ik haar elke 2 weken was, föhn en borstel in slechts 15 minuten... vrees ik dat de kans dat ze ooit nog lang haar zal krijgen toch minimaal is :-) Als Shanti mocht kiezen kan ik het antwoord zo al raden. En ik moet eerlijk zeggen dat ik het met 4 OES op volle vacht en 2 kort zo wel prima vind.

 

Na alle eerdere blogs over de eetgewoontes van de honden, hoort deze update er ook wel bij. Zoals gezegd doet Babs het super op haar dieet, en ook Vincent, Chanel, Shanti en Pooh varen er wel bij en smikkelen dagelijks wat kilo's rauw vlees weg. Dwayne is natuurlijk een rare snuiter, de kangaroo heeft veel gekke gewoontes... één ervan is zijn eet patroon. Na veel gedoe bleek dat meneer geen eend, paard of lam lust. Soms wel kip, maar steeds vaker toch niet. Vis en rund is wel lekker. Maar al met al werd hij maar magerder  en ik wanhopiger. Uiteindelijk heb ik de knoop een week of 4 geleden doorgehakt: Dwayne gaat terug op de brokken. Hij eet nu netjes 2x per dag zijn bak leeg, mits het wel wat lekker wordt gemaakt met... jawel VLEES! (wat een mafkees) Maar... zo hobbelen we door, hij eet nu bijna altijd zijn bak leeg en hij komt nu lekker aan in gewicht.

Het welzijn van de hond blijft toch altijd voorop staan. Soms moet je blijkbaar keuzes maken die tegen je gevoel ingaan...en uiteindelijk blijkt het toch wel goed uit te pakken.

 

 

 

Babsebed

Een wát? Nou gewoon, een Babsebed. Een nieuw Babsebed welteverstaan, oftewel een nieuw bed voor onze Babs. Is dat nou de moeite van een blog schrijven waard zou je denken. Tja, normaal niet maar aangezien Babs niet normaal is gaat dit dus ook 'op z'n Babs' (quote dierenarts: bij Babs is de wet van logica niet van toepassing, en ze tart alle natuurwetten... niks gaat normaal bij haar)

Na 7 weken puppy terror vond ik het een applausje waard zoals Babs zich tijdens deze invasie staande hield. Ze is immers elf-én-een-half- jaar oud, ziet slecht door haar handicap, en heeft pups nooit zo tof gevonden. Zeker als ze door elkaar gaan rennen en/of in haar baard of staart willen hangen is Babs not amused. Tja, ook ik maak me schuldig aan enige vorm van antropomorfisme (= het toekennen van menselijke eigenschappen aan dieren) dus vond ik dat ik Babs moest compenseren voor het gebrek aan knuffels en zou haar verwennen met een mooi nieuw bed. Want, alleen Babs heeft het privelege van een eigen privé bed in de huiskamer. Alle anderen zoeken ergens een plekje op de grond, of op de bank- als daar plek vrij is. Nu is Babs haar bed allang versleten, en de vetbedden uit de kennels die nu dienst doen, passen niet echt in de kamer. Dus, tijd voor een nieuw bed!

Enfin, zo gezegd zo gedaan: op de show in Luxemburg alle shops langsgeweest op zoek naar een mooi, nieuw, luxe Babsebed. Helaas zonder succes. De bedden en manden waren ófwel maatje Fifi, danwel pimpelpaars met groene stippen. Dus niet iets wat ik in mijn huiskamer wil hebben. En als ik het niet mooi vind, zal Babs er vast ook niet lekker op slapen. Toch? 

Via internet vond ik dan eindelijk een mooi kussen, wat zowel voor Babs als mijn interieur een perfecte match zou zijn. Klikkerdeklik, Ideal->check, tancode->check, klikkerdeklik en ja hoor, 2 dagen later werd een grote zware doos door de buurman gebracht. (pakjes worden trouw door mijn buren aangenomen als ik niet thuis ben) ik pakte de doos uit, maakte een vreugde dansje, want dit kussen was nog mooier dan op het plaatje. "Kijk eens Babs! Wat een mooi Babsebed!!!"

Poging 1:

Babs stapte op het bed, verzwikte zich bijna en verloor haar evenwicht op dit mooie dikke kussen en stapte eraf. Binnen 3 seconden was het oordeel geveld; Dit kussen had de Babstest niet doorstaan. Enfin, na een avond pushen, wijzen, af-zit-blijf- commando's.... had Babs me duidelijk laten weten dat dit kussen drie-keer-niks was, en maar gauw ergens moest opbergen waar de zon niet schijnt. Dit hield ze 2 dagen vol waarbij ze pontificaal midden in de kamer ging liggen slapen, waarbij ze met veel theater de spagaat toonde als ze op wilde staan op de houten vloer. Och gèrum onze Babs.

 

 

Poging 2: dit mooie kussen heeft een wasbare hoes die opengeritst kan worden, dus eens kijken of ze het wel leuk vindt als de vulling uit het oude Bo-Ghy-bed, in dit bed wordt gestopt. Dat scheelt zeker 50% en zo zal het bed dus beter toegankelijk zijn en misschien zelfs wel lekkerder liggen. Maar helaas, dit bed had de "not-done-status" gekregen en Babs houdt voet bij stuk. Na een hier, zit, af, blijf + T-Touch massage kon ze zich uiteindelijk toch ontspannen, en heeft ze er zomaar een uurtje op geslapen. Daarna toch maar weer opgestapt om demonstratief elders neer te ploffen en hulpeloos / verwijtend te kijken toen ze weer op wilde staan vanaf de houten  vloer.

 

 

Poging 3: Op de show in Goes weer kijken naar een ander bed. Vooral niet te hoog, niet te dik, niet te zacht maar wel lekker warm en comfortabel. En graag een beetje toonbaar zodat het in mijn huiskamer past. Al snel had ik een mooi bed gevonden, en kocht er maar meteen 2 ivm kwantum-voordeel zodat er ook één in de camper kon blijven. Een heerlijk dik gevuld, dubbel vetbed... niks bijzonders eigenlijk. Na aankoop konden we meteen in de camper testen, en het leek erop dat Babs het bed wel oke vond. Na een half uurtje was ze eens gaan verliggen, maakte het ze zichzelf gemakkelijk en vervolgens lag ze languit en heerlijk diep te snurken. pfffff wat een opluchting!

Mission accomplished. 1 bed in de camper, en inmiddels dus ook 1 binnen in de kamer. Babs in haar nopjes, en Inge blij. Het andere bed ligt nu nog wel in de kamer, en ik wacht vol spanning af of één van de andere honden erop wil gaan liggen..... 'trusten!

Trots

Zondag avond... daar zit ik dan te glimmen van trots.

Trots op mijn Pooh. Mijn kleine gekke slimme meid. Ik wist wel dat ze een goede moeder zou zijn, door haar gedrag bij de pups van de andere meiden afgelopen 3 jaar. Maar dat ze 'de droom van elke fokker' zou zijn... dat is de kers op de taart. Probleemloos zwanger raken, pups baren, voeden en verzorgen. Geen enkele keer op een pup gaan liggen, pups laten groeien alsof ze pokon in haar melk had zitten, pupjes voldoende likken waardoor de pups nooit buikkrampen of andere probleempjes hadden, en de werpkist 100% proper houden...

Lief voor de visite, onbekende mensen trots haar pups laten zien en zelfs kinderen toelaten in de werpkist om haar pups te knuffelen.

8 gezonde pups groeiden voorspoedig op en een passender thema als 'Snoepjes' had ik niet kunnen verzinnen. Ze zijn ook om op te vreten, zo leuk en zo lief. Ik ben er trots op dat het hele nest nu 8 weken oud is en alle pups het voorbeeldige karakter laten zien, zoals ik dat graag zie bij een OES van 8 weken: Onbevangen, vrij, knuffelig en nieuwsgierig/leergierig.

Alle 8 hebben een perfecte familie gekregen, waarvan ik wederom denk een 'perfect match' te hebben gemaakt op persoonlijke wensen van de eigenaar en het karakter van de hond. Stuk voor stuk. Zulke leuke gezinnen, ik ben blij dat ze de komende 12 of 15 jaar voor een hondje van mij willen zorgen. Trots dat mijn hondjes daar mogen gaan wonen en vertroeteld zullen worden.

Trots op mijn andere 5 honden, omdat ze de afgelopen 8 weken op de 2e plaats kwamen...  Ze hebben nooit geprotesteerd en schikten zich in de situatie. Wat een kanjers!!! ...zoals ze de pups hielpen opvoeden, leerden wat rangorde is maar ook lief met ze speelden. 

En dit weekend werd het stil. Veel mensen vroegen 'hoe zal Pooh erop reageren als haar pups weggaan?' Ik wist het niet, want het is haar eerste nest. Ik was dus net zo benieuwd als iedereen.... en Pooh verbaast iedereen weer met haar no nonsense attitude! Zaterdag ochtend heeft ze de 8 pups - zoals elke ochtend- staan voeden en daarna verliet ze de puppy ren weer zoals gewoonlijk. 6 pups zijn die dag vertrokken, en Pooh poseerde bij de familie foto's alsof ze zelf mee zou gaan verhuizen.
Daarna waren Noush en Bubbles nog over, maar ze vond blijkbaar dat zij nu ook maar onafhankelijk moesten zijn. Ze heeft geen enkele keer meer willen voeden, en elke poging van de kleintjes werd direct afgekapt door haar. Nadat Noush is opgehaald is ze gaan spelen met Bubbles, alsof ze haar nieuwe vriendinnetje is!

Natuurlijk maakte ik me afgelopen week nog wel zorgen om de stuwing. Pooh wilde alle dagen nog persé nog 2x per dag voeden (en zoveel meer als dat ze zelf toeliet als ze bij de pups liep)  En ondanks dat ze alweer mee naar breitensport training ging én 3x per week mee gaat hardlopen, had ze de afgelopen week nog volop melkproductie. Maar... zoals ze zelf op zaterdag besloot om te stoppen met voeden... zo is dus ook de melkproductie gereguleerd. (rara politiepet?) Vandaag had ze wel wat stuwing, maar niet schokkend. En ze had natuurlijk nog de mogelijkheid om Noush en Bubbles te laten drinken, maar dat wilde ze dus niet. Vanmiddag is Pooh meegeweest naar de hondenschool om een profi-commercial voor breitensport op te nemen, en heeft ze een paar keer op volle kracht het parcour gelopen. Topconditie... Wat een toppertje!

Ja, ik ben trots op Pooh. Wat een oerhond. De droom van elke fokker. Poehpoeh!!

 

ff bijpraten...

In de waan van de dag zou ik zomaar mijn blog vergeten... oeps. Nou, ff bijpraten dan maar.

Onze Pooh is bevallen van een schitterend nest. Ik ben zo apetrots op mijn Pooh! Ze is de droom hond van elke fokker: ze verzorgt haar pups tot in de puntjes, heeft top kwaliteit melk en ze is een lieve, rustige en zelfverzekerde moeder. Wat wil een fokker nog meer?

De pups zijn alweer 4 weken oud, en dus gaat aankomende zondag  'd'n zoeten inval zondag' weer in. Vanaf 4 weken wonen de pupjes in het ruime hondengedeelte van mijn huis (aangrenzend aan mijn keuken) en is er dus ruimte om meerdere gezinnen tegelijk te ontvangen. Zo wordt mijn week weer een beetje overzichtelijk met werk, honden en op zondag middag alle puppy visite.

De pups zijn leuk... zó leuk!!! Ik geniet met volle teugen en ben blij met ze. We horen regelmatig fokkers roepen dat 'dit het moooooiste nest is wat ze ooit gefokt hebben'... Nou, dat ga ik niet zeggen want daarmee zou ik alle andere nesten tekort doen. Maar ik ben blij en tevreden. Het was best spannend om een volledige outcross te maken, wetende dat zowel papa als mama óók outcross zijn! 4 Vreemde bloedlijnen samenbrengen kan een 'onvoorspelbaar' resultaat opleveren. Ik ben content met het feit dat mijn keuze op type dus tot zover al het gehoopte resultaat heeft gebracht, en ik wacht natuurlijk met spanning het eerste jaar af waarbij de snoepjes uit zullen groeien.

Ondertussen zijn mijn verlofweken verstreken en ben ik weer fulltime aan het werk. Inmiddels merk ik steeds vaker dat ik voor conference calls beter even in de huiskamer kan gaan zitten met mijn laptop, in plaats van de puppy kamer. Spelende pups op de achtergrond werken niet echt mee aan mijn concentratie en de andere deelnemers in de call moeten er vaak wel om lachen. Wel leuk, maar niet echt productief! :-) 

Tja, en dan moet ik natuurlijk nog even een update geven over Dwayne zijn sportprestaties: We hebben nu 4 trainingen gehad en meneer is de ster van het veld. Al is het maar om zijn lollige buien.

De hindernisbaan loopt hij foutloos, maar.... ik moet hem wel een stap vóór blijven om hem de juiste route te laten nemen. Dit levert hylarische taferelen op. Afgelopen week dacht ik Dwayne toch nog nét op het rechte pad te kunnen houden en  correct óver de laatste hoogtesprong te leiden... helaas! Hij ging rechtsaf, waar ik dus net met volle vaart  probeerde om hem voor te blijven... dusdoende 'vlogen' we samen over de finish waarbij ik geen zachte landing maakte in de sneeuw en op de bevroren grond. Dwayne daarentegen sprong vrolijk om me heen en was wel verbaast waarom ik daar languit lag te schateren...

Volgende maand is er een wedstrijd waarvoor we ons hebben aangemeld. Of dit een succes wordt weten we nog niet, maar lol gaan we zeker hebben. De dag ervoor zal hij op een show staan, dus zal hij waarschijnlijk ook in de 'fluffy show outfit' aan de start verschijnen.
Ik heb deze gelegenheid aangegrepen om me te laten overtuigen aan de duurloop mee te doen: 2km hardlopen met hond. Dit is een mooie combi om eens wat meer aan mijn conditie te doen. Inschrijven bij de sportschool 'komt er maar niet van' (jaja...ahum..) Maar dit was dus het duwtje wat ik nodig had om te starten met wat meer te bewegen.

Mijn Iphone gaf me de mogelijkheid om een App te downloaden met een hardloopschema + coach. Na 2x lopen had ik wel in de gaten dat ik het leuk vind én betere schoenen nodig heb. Dus vervolgens een avondje in Sevenum bij het Loopcentrum doorgebracht en -veni-vidi-Visa- na een uurtje stond ik buiten met een paar fancy hardloop schoenen die op mijn voeten en loopje zijn aangepast, een sport BH, een Iphone houder plus nog wat shirtjes en sokken. Ketsjing!!! 
Inmiddels ben ik redelijk fanatiek (al was het maar om mijn investering eruit te lopen) en loop ik nu minimaal 3x per week door het bos te rennen met Dwayne en Chanel. Zij lopen me er natuurlijk over de hele lengte driedubbel uit, maar samen hebben we dikke pret en ik zie mezelf al vorderen na 3 weken inspannning en pret. Of we de deadline van de duurloop halen weet ik niet, maar we zijn lekker bezig. Het is leuk en ik heb eindelijk een sport gevonden die ik samen met 'OES quality time' kan combineren. Dat is een enorme drijfveer en dat gaan we wel volhouden!

Zo, de bloglezers zijn weer bij... en dan ga ik nu weer ff terug in de puppy knuffel modus!

 

 

 

Dikke pret

Onze Pooh groeit maar door... ze wordt elke dag dikker. Nog een paar dagen totdat ze haar 63 dagen dracht erop heeft zitten, en het zal mij benieuwen of ze de volledige  9 weken gaat volmaken. Het is heerlijk om te zien hoe haar afgetrainde lichaam in topconditie is en blijft. Ondanks dat haar buik al met meer dan 20cm(!!!) omvang is toegenomen, voelt ze zich fit en rent ze zelfs nog door de tuin met de anderen mee. Ook de picknick tafel wordt nog gewoon als uitkijk plaats gebruikt; het op- en afspringen gaat als vanouds: van stilstand in 1 sprong er bovenop.

Het eten gaat wel wat lastig, want die buik zit in de weg en haar maaltijden zijn daarom verdeeld over 4 porties die ze gedurende dag eet. Ook haar voeding is aangepast, zodat ze met minder volume méér energie binnenkrijgt om zichzelf en haar pups goed te kunnen voeden.

Ze slaapt wel veel en liefst aan mijn voeten als ik werk, of 's avonds in een innige knuffel bij me op de bank. Mijn hand ligt dan op haar buik en ik voel de pups aan alle kanten uit haar dikke buik 'bulben'... Ook na zoveel jaren fokken, en zoveel zwangerschappen... het blijft altijd bijzonder en ik geniet hiervan.

Kortom; Pooh doet het fantastisch en zo hoort elke zwangerschap te zijn!

De kraamkamer is in orde; alle handdoeken & vetbedden zijn gewassen, de weegschaal staat klaar en de koelkast puilt uit met voorraad zodat ik de eerste dagen de deur niet uit hoef.
Pooh heeft in het verleden natuurlijk al uren naast de werpkist gezeten om naar Chanel en Shanti met hun kroost te kijken (ze kroop er zelfs bij als ze de kans kreeg) en of ze het nu in de gaten heeft.... ze loopt steeds naar de kraamkamer en gaat onder het bureau of zelfs al in de werpkist liggen. Een mooi rustig plekje om met een dikke buik af te tellen.

 

Vanaf het moment Pooh loops werd kon ze niet meer mee naar Breitensport (behendigheid/ gehoorzaamheid training) Eerst heb ik eens geprobeerd om met Chanel te trainen, maar die vond het niet echt haar ding om over het parcours te rennen met al die hindernissen. We waren er natuurlijk ook even tussenuit ivm onze vakantie, maar ik wilde nu toch weer op volle kracht aan het trainen aangezien het ook voor mij de broodnodige conditie training en beweging is. Dus na wat twijfel... -of hij goed genoeg onder appèl staat- ga ik tegenwoordig trainen met Dwayne! :-)

Dit bleek een schot in de roos! Wat een lol en dikke pret voor mijn Dwaze Skippy. Hij geniet, gaat uit zijn dak en doet ook nog eens heel goed zijn best! Het gaat niet zo vlekkeloos als met Pooh in het begin, met name het gehoorzaamheid gedeelte valt niet mee voor hem. Volgen, rechtsomkeert, halthouden en gaan zitten etc.. er zijn zóveel andere leuke dingen te zien voor hem. Wel lastig om dan te blijven opletten...

Maar, hij doet zijn best en begrijpt alle hindernissen al en kan ze individueel allemaal foutloos nemen. De hele baan in één keer is nog lastig... met al die andere leuke honden als afleiding op het veld!

Hij loopt ook verschrikkelijk hard, dus voor mij een sport om hem bij te houden.... en vooral goed uit te kijken want hij slaat in zijn galop zómaar rechtsaf als íe de kolder in z'n kop krijgt... Dus zo struikelen we samen af en toe over het veld, waarbij dan zijn vrolijke 'fifi blaf' en mijn schaterlach te horen zijn...

Een mede cursist heeft afgelopen week filmpje gemaakt van ons... waarop vooral duidelijk ons plezier te zien is.

 

 

 

Als Pooh na haar zwangerschapsverlof weer mee kan gaan trainen dan zal ik ze maar moeten gaan afwisselen, want ik denk dat Dwayne net zoveel in zijn mars heeft als Pooh. Kan ik mezelf flink in het zweet werken met die 2 talenten. Ha, dat is veel leuke dan een sportschool.. of joggen. Zeker weten!

 

 

Live life to the Max!

Het wordt tijd om het verhaal rondom Dwayne te vertellen.  Insiders kennen het verhaal, maar het blijkt toch nodig te zijn om het naar buiten te brengen. Bij deze dus.

 

2011: Na anderhalf jaar voorbereiding met dikke stress en veel regelen - want uiteindelijk blijk je overal zelf achteraan te moeten zitten om dingen voor elkaar te kunnen krijgen- was Shanti zwanger van 1 pupje uit de inseminatie van bevroren zaad uit Australie. Het pupje werd in maart geboren, maar kwam slecht ‘op gang’ na de geboorte, en ondanks alle extra zorg is hij na 10 dagen overleden. Hij was niet sterk genoeg, Shanti en ik waren ontroostbaar. We waren zo blij met dit kleine wondertje, maar het mocht niet zo zijn. Ik was zo verdrietig en wilde deze ellende graag even voor mezelf houden zonder dat de hele buitenwereld me met leedvermaak nog verder zou kunnen beschadigen. (het Bobtail-fokkers-wereldje is niet zo aardig is voor elkaar) Helaas was er ook een fokker die ik in vertrouwen had genomen (stom-stom-stom!!) zo ‘vriendelijk’ om het slechte nieuws toch direct rond te bazuinen... en mijn telefoon stond roodgloeiend met ‘geïnteresseerden’ die wilden verifieren of de roddelaarster deze keer de waarheid had verteld. Dat deed extra pijn.

Een maand later werd Muffin geopereerd aan mama tumoren, die al uitgezaaid bleken te zijn. Muffin knapte op na een hele zware operatie, en we gingen in mei op vakantie. Tijdens deze vakantie genoten we van de natuur en wandelingen in Oostenrijk en werd Chanel loops. Shanti wilde niet achterblijven en deed mee... Aangezien Shanti haar pupje amper gezoogd had en zij dus geen inspanning heeft gehad van haar laatste ‘eenling nest’, had ik al eerder besloten om haar direct nogmaals te laten dekken als ze weer loops zou worden. Dit zou voor haar immers niet meer belasting zijn dan een teef die géén nest heeft gehad.  Ik was me volledig bewust van het feit dat de reglementen van de Raad van Beheer dit niet toelaten; immers er moeten minimaal 12 maanden tussen 2 nesten zitten. Ik probeerde dispensatie aan te vragen, maar dat bleek niet te kunnen zei de RvB, omdat ze daar niet voldoende mensen voor in dienst hebben. Pech voor de fokkers.

Dus, mijn plan ging verder en Shanti werd geïnsemineerd met de laatste portie van het bevroren zaad wat vanuit Australië geleverd was. (ivm de onverwacht vroege loopsheid van Shanti, en alle omstandigheden is deze gebeurtenis al een vol hoofdstuk op zich... maar dat vertel ik misschien later nog wel eens)

Muffin werd ziek, en zieker... op 1 juli kregen we de definitieve diagnose dat de kanker haar hele lijf al verwoest had. Op 2 juli maakten we de echo dat Shanti zwanger was, en op 5 juli heb ik Muffin in laten slapen. Ik denk niet graag terug aan deze tijd.... ik ben weken, of eigenlijk wel maanden kapot geweest van verdriet, en alleen de ‘insiders’ weten hoe diep het dal was waar ik doorheen ben gegaan.

Dwayne werd op 5 augustus geboren; dit was een ‘happy moment’! Een pup, sterk als een beer en kerngezond vanaf het eerste moment dat hij ademhaalde. Ik durfde niet blij te zijn, en maar langzaamaan durfde ik van hem te gaan houden. Veel te bang om nog eens zoveel pijn te moeten doorstaan als het niet goed zou gaan...

2 weken later werden de pups van Vincent & Jodie geboren. De hectiek met pups, al het puppy bezoek en mijn werk namen me volledig in beslag en ik ging weer door. Dwayne scheelde slechts  2 weken met de 7 dwergjes en ze waren perfecte speel kameraadjes voor hem om te leren spelen, te delen en socialiseren. Niemand  - buiten de insiders- viel op dat er een 8^e pup op de filmpjes te zien was, die ook nog eens veel groter en dikker was dan de anderen J

Natuurlijk was ik in afwachting van de RvB die me ongetwijfeld zou gaan berispen om mijn ‘overtreding’. Shanti had immers 2 nesten in 5 maanden gebaard. Jaja, 2 x 1 pup = 2 nesten. De brief kwam na enige maanden, en ik bereidde mijn antwoord netjes voor. Verklaringen van niet de eerste de beste internationale dierenartsen uit Nederland, Duitsland en Denemarken over Shanti’s blakende gezondheid en bewijs dat ze dit zonder enige schade of risico had doorstaan, mijn 25 jaar goede staat van dienst als fokker waaruit blijkt dat ik met extreem veel zorg nesten plan en mijn teven nooit meer dan 3 nesten laat geven met minimaal 1,5 jaar tussenposen, etc etc. Alles werd met bewijs stukken overlegd.  Ik heb de vragen beantwoord, ben vervolgens ook voor de tucht commissie verschenen om persoonlijk mijn pleidooi te voeren (moraal: wat is erger voor een teef: een fokker die elke 12 maanden legaal een teef 10 pups laat baren & zogen, of een fokker die een teef in 5 maanden 2x 1 pup laat zogen en daarvoor en daarna 2 jaar rust geeft...)

Helaas, de tuchtcommissie (die aangesteld wordt door de RvB zelf) stelde de RvB in het gelijk en het vonnis luidde dat ik de regels overtreden had. De boete was 250 euro en 2 jaar voorwaardelijk. Nu had ik deze straf vooraf al ingecalculeerd, en was dus niet verbaast. (maar wel teleurgesteld in 'het rechtsysteem') Ik heb de 250 euro betaald en zal voorlopig geen regels meer overtreden. Zeker niet tijdens mijn ‘voorwaardelijke periode’ J want áls ik tijdens mijn 'voorwaardelijke periode nogmaals in de fout ga, dan wordt ik gedisqualificeerd (dwz dat ik 3 maanden niet mag showen in Nederland, en geen pups in het NHSB mag laten opnemen)

Ondertussen groeide Dwayne op, en had ik weinig zin meer om hem ‘verborgen te houden’ voor de buitenwereld. Ik plaatste bewust een foto van mijn 6 honden op Facebook, waar Dwayne dus ook op te zien was. Binnen no-time belde de roddelaarster me om ‘bij te kletsen’ en vroeg terloops naar de plannen mbt het resterende zaad van mijn Australische import. Ik vertelde haar dat de laatste portie al had geresulteerd in een leuke pup, waarvan ze de foto’s al op FB had kunnen zien. ;-)(dergelijke uitspraken naar deze persoon hebben het zelfde effect als voorpagina nieuws van de Telegraaf)

Dwayne groeit op als een heerlijke hond, en ik heb met ‘mijn sixpack’ mijn leven weer opgepakt. Live Life to the Max... met nog dagelijks het pijnlijke gemis om Muffin.

Nadat Dwayne geröntgend was en hij niet alleen mooi en lief maar ook gezond blijkt te zijn, heb ik hem ingeschreven op de eerste show in Italy...  Hij won, en zijn eerste showfoto’s op FB werden druk bekeken en door veel mensen  geprezen.  Inmiddels heeft hij 6 shows gedaan waarbij hij onvoorstelbare indrukken achterlaat en 4 keer de 'hoofdprijs' mee naar huis nam. De klapper was in Bordeaux waar hij zelfs Best in Show won. Een overwinning die slechts weinig OES op hun naam hebben mogen zetten in Europa. Maar... als je wint, leer je de mensen kennen. Dwayne is blijkbaar zo bijzonder, dat er mensen in Nederland zijn die vinden dat ik dat niet verdien ofzo...

Ik heb afgelopen jaar, toen ik door mijn diepe dal ging, afscheid genomen van het merendeel van de OES fokkers in Nederland. (er zijn ook heel fijne oprechte mensen bij, die enkelingen weten wel dat ze niet bij de grote gemene deler worden bedoeld) Dat gedoe, de haat en nijd, de roddel en achterklap... ik was het beu en wilde het niet meer. Ik wilde eerste niet eens meer showen, want waarom zou ik miijn weekenden doorbrengen met mensen die ik helemaal niet aardig vind? Mijn weekenden zijn voor ontspanning en plezier... Maar uiteindelijk ben ik toch weer zeer selectief op shows gaan inschrijven, omdat er ook wel heel leuke shows zijn, en ik er -met name in het buitenland- ook aardige mensen tegenkom. Dus maak ik weer wat plannen voor leuke shows her en der in Europa met Dwayne.

Helaas is dit niet naar de zin van een aantal OES fokkers/ exposanten en blijken mensen die ooit vrienden waren nu snode plannen te smeden omdat ik ‘te rustig ben’. Wat zou het leuk zijn om Inge door de RvB te laten verwijderen uit de ring als ze Dwayne showt! (want volgens deze dames zou ik niet mogen showen vanwege mijn veroordeling)  Dames, doe jullie huiswerk voordat je dergelijke plannen uitspreekt. Ooit gehoord van het gezegde over de klok en klepels?

Enfin, voor iedereen staat nu hier dus uitgelegd wat er is gebeurd. Iedereen die mij wil veroordelen om wat ik heb gedaan, moet dat vooral doen. Ik ben al een tijdje hélemaal klaar met dat Nederlandse clubje en heb lang nagedacht of ik zou reageren of niet..deze blog is mijn respons. (en misschien had ik dat niet moeten doen) Maar ik heb er geen zin meer in, laat me met rust. Ik ga mijn eigen gang, en dat is zonder jullie maar mét mijn 6 schatten van honden en de mensen die dat oprecht waarderen.  

Get used to it & get a life!

 

Roze wolk

Mocht ik wat slecht bereikbaar zijn... dan kan, want ik zweef nog ergens daar boven, op mijn roze wolk!

Het begon met een gek plan; ik moest voor werk naar Frankrijk en dat is altijd lastig met oppas voor de honden. Dus uiteindelijk vond ik het eigenlijk wel een relaxed plan om na de drukke periode een paar dagen vrij te plannen en met de camper te gaan. Zo konden de honden mee, en had ik geen stress. Als ik dan toch die kant op moet, dan maar meteen ff gekeken of er een show rond die tijd was waar Dwayne een poging kon doen om een CACIB in de wacht te slepen.

Zo gezegd zo gedaan, en dus vertrokken we begin Januari naar Bordeaux. Geen haast, geen gejakker, op ons gemakje. De keurmeester bleek gewisseld te zijn.. daar werd ik niet blij van, maar ach. We zijn er nou toch dus we zien wel wat het wordt. Dwayne werd beste reu, met het CACIB.. en beste van het ras, maar dat was niet zo spannend aangezien de Franse competitie niet zo zwaar was.

We wachtten.. en wachtten... en echt op z'n Frans konden we 2 uur later dan gepland de ere ring in om te strijden in rasgroep 1 tegen de overige 40 BOB winnaars van de herders en veedrijvers.

Dwayne heeft nooit  ringtraining gehad, en had pas 5 keer eerder in de showring gestaan. De erering is toch wel wat anders met muziek, spotlights en applause, dus dat was even spannend hoe hij zou reageren en of hij zich zou gedragen. Maar ach, waar maak ik me druk om? Dwayne is Dwayne... ongecompliceerd en stabiel... dus toen we het teken kregen om onze entrance te maken, draafde meneer als een volleerd kampioen strak door de erering, waarbij ik hém slechts hoefde te volgen en hij zich gewoon zelf presenteerde! De competitie was heftig... maar de keurmeester was zeker van zijn zaak en hij koos Dwayne als winnaar! Ik maakte een grote vreugde sprong en Dwayne poseerde -weer als een volleerd model- op het podium voor de fotografen.

Toen moesten we nog langer wachten... want de andere 9 rasgroepen werden nu gekeurd, en ze hadden ook allemaal een 'beste junior' verkiezing, dus 18 ras-groepen passeerde de revue.

Om half 8 'savonds moesten alle groepswinnaars strijden om de titel: Best in Show. Dwayne stond -als vertegenwoordiger van groep 1- voorop, en licht uit, spot aan: "le premiere groupe: Le Bobtail" klonk het door de speakers, en Dwayne gíng... hij draafde recht vooruit, kop opgeheven, in zijn eigen tempo... en ik liep naast hem, eigenlijk stomverbaast hoe hij 'zijn ding deed'... De keurmeester was duidelijk onder de indruk! (we zagen er zo samen eigenlijk best 'profi uit'  hahahaha)

Pfff de andere 9 winnaars waren ook wel toppers en dat was wel spannend. Uiteindelijk was ook de Portugese keurmeester vastbesloten, en klonken de namen van de 3e, toen de 2e podiumplaats, en toen de winnaar door de speakers.. "BEST in SHOW... LE BOBTAIL!!!!" ... potverdrie, dus onze Dwayne is d'n beste van al die 2650 honden die op de show waren!!

Wat een feest, wat een glorie. Keurmeesters en bestuursleden kwamen feliciteren, fotografen flitsten om ons heen, en Dwayne zat alweer op het podium te glunderen. Men was stomverbaast toen ik vertelde dat hij pas 17 maanden oud is, en Dwayne werd door alle keurmeesters geroemd om zijn kwaliteit en presentatie. 

Wat ben ik trots!

De bekers zijn enorm, en ik kreeg de slappe lach bij het idee hoe ik deze mee naar huis moest gaan nemen in de camper. Maar, da's een luxe probleem en was wel op te lossen. 

Na maandag de zakelijke afspraak te hebben afgehandeld (want daarvoor waren we eigenlijk gekomen)  en nog wat dagen langs wat boerderijen in de Bordeaux omgeving getrokken te hebben (en natuurlijk wijn geproeft & gekocht) zijn we rustig naar het noorden gereden, door de champagne streek. Ik kon het natuurlijk niet laten om nog wat bubbles op te halen bij mijn favoriete champagne farm, waarna ik verder naar huis reed.

Op vrijdag stond er namenlijk nog een spannende afspraak te wachten: we konden een echo gaan maken bij Pooh. Het was alweer 4 weken geleden dat ze haar date had met Boyke, en ze vertoonde al alle verschijnselen om door mij zwanger verklaard te kunnen worden. Maar, de echo moet het wel altijd eerst bevestigen, voordat ik het naar buiten durf te brengen.

De echo liet al meteen zien dat Pooh haar buikje helemaal propvol zit... 9 pups konden we al tellen op het scherm! Oh jeetje, kleine Pooh... waar gaat ze die puppies laten in dat kleine lijfje? :-)

Moeder natuur zal dat vast wel goed oplossen, en we staan rond 16 februari klaar om pupjes op de wereld te verwelkomen. Wat een feest, en hoe heerlijk om de mensen die wachten op een pupje blij te kunnen maken! Hopla, ik zit weer op mijn wolkje!

Ik zweef nog even door en geniet van alle leuke dingen. De bekers hebben inmiddels een plek gevonden (niet in de vitrine kast bij de anderen, want dat past niet) de wijn en de champagne ligt rustig in de kelder, en ik voel al dat Pooh haar buik begint uit te zetten... samen op de roze wolk. Dat bevalt ons prima, en we komen nog even niet naar beneden.