Oma

Daar zit ik dan... terugkijkend op een enerverende dag. Nou ja, eigenlijk wel een enerverend weekend.

Ik was thuis, dus eigenlijk gewoon een weekend dingen doen die normale mensen doen. Boodschappen doen, want dat was er vrijdag na een idiote hectische werkdag niet meer van gekomen. Dus worstelde ik me zaterdag door de supermarkt tussen de ijverige weekend-papa's met blerende kinderen die met een "mini-karretje inclusief vlaggetje" in mijn weg stonden en vooral niet snapten dat "hallo Jumbo" niet bedoeld is om gezellig de zaterdag ochtend door te brengen, maar ook ruimte dient te bieden aan werkende mensen die gewoon ff halen wat ze nodig hebben. Daarna door naar de kapper, waar ik gelukkig zonder afspraak altijd binnen kan vallen en nu zelfs direct aan de beurt was. Na wat geknip en gekleur, waarbij ik mijn telefoon angstvallig in de gaten hield, stond ik na 2 uur (!!) weer buiten met een blonde coupe.

Thuisgekomen kon Dwayne op de trimtafel, buiten in de wind en stond ik semi-rustig te borstelen met de telefoon nog steeds binnen handbereik, terwijl het werk van de kapster door windkracht 5 al snel werd veranderd in een coupe hopeloos. Ach, who cares.

Zaterdag avond kwam Pooh weer thuis, nadat ze een week eerder was gekidnapt door "familie Diesel & Co". De kids vinden Pooh zo leuk; ze zouden haar wel leren om "Hi Five" te maken, en tegelijkertijd zou ze worden geborsteld. Enfin, een week later kwam Pooh dus thuis, dikke pret gehad maar geen high five en nog 90% te borstelen. Ach, who cares.

Zondag ochtend 9 uur.. telefoon blijft stil en ik realiseer me dat ik wellicht naar een show kan gaan kijken, of Vincent gaan borstelen. Ga ik naar de show, dan zou ik vanavond Vince moeten borstelen. Maar het risico is te groot dat me dat niet gaat lukken. Dus: geen show maar borstelen en huishouden doen. sms gestuurd met de vraag "status???" en de rest van de dag weer de telefoon binnen handbereik...

Vanwaar nou al die stress met die telefoon zal menigeen zich nu afvragen. Meestal heb ik lak aan die telefoon, en buiten mijn werk ben ik niet zo happig op dat telefonetisch gebabbel.... dus jengelt de Muppetshow-tune op mijn smartphone hier regelmatig terwijl ik me omdraai en de voicemail z'n werk laat doen.

Na ontelbaar sms'jes waarbij Marjo afgelopen weekend trouw haar updates doorgaf, kon ik samen met haar 'berekenen' wanneer Kyona zou gaan bevallen. Ik zou haar uiteraard komen helpen, en hadden we afgesproken dat ik in mijn auto zou springen als de weeën zouden beginnen. De temperatuursdaling, Kyona's gedrag en Marjo haar waarnemingen moesten mij vertellen hoe de situatie was.... Uiteindelijk kwam vanmorgen om half 8 dan het telefoontje wat ik eigenlijk al eerder deze nacht had verwacht.... 'de weeën zijn begonnen'.

Niet echt praktisch als je net onder de douche staat, honden nog moet voeren, en in de spits over de A67 zo snel mogelijk naar Valkenswaard wilt komen. De politie vond het nodig om de hele snelweg bij V'waard af te sluiten wegens één of ander crimineel gedoe, dus op advies van Jacqueline die me via telefoon & internet van de laatste info voorzag, een alternatieve route genomen en zo stonden we dan toch binnen een uur naast de werpkist waar mama inmiddels al met 2 gezonde kids lag te glunderen.

Enkele uren later kijken we terug op een perfecte bevalling, waarbij 5 mooie gezonde dikke pups zijn geboren. Marjo en Kyona blijken een super team, en ik zat met mijn laptop op schoot als '2e lijns support' te werken (want ik had geen vrij vandaag) en hield natuurlijk de fans op facebook op de hoogte :-)

Wat ben ik trots... Onze Jack (Youandi Dom Perignon) en Kyona (Youandi Tiramisù) hebben 5 pracht pups op de wereld gezet.... ja, ik ben een héle trotse oma!

Foutje... Bedankt!!!

Onze Vincent, in het trotse bezit van 7 kampioenstitels, bleek zich geen Duits Club Kampioen te mogen noemen... aangezien er minimaal 2 Duitse keurmeesters een CAC moeten geven om deze titel te mogen voeren. Dus, in het geval van onze Vince, tellen al die waardevolle overwinningen bij de diverse Europese keurmeesters niet... nee, er zijn 2 "über-keurmeesters" nodig om Duits club kampioen te mogen zijn. Nou ja.... Ik heb dit eerst maar gelaten voor wat het is, maar nu Vincent steeds beter in zijn vel komt te zitten (jaja, ook Vincent is een laatbloeier) begon het bij mij wel te kriebelen om nog wat te gaan doen met hem. En dus toch maar die idiote eis van de Duitsers in te vullen om die club titel aan zijn rijtje toe te voegen.... We gingen op zoek naar een show in Duitsland met Duitse keurmeester.

Zo struinde ik het internet af, en zag her en der wat shows die aan de wensen tegemoed kwamen. Die Duitse keurmeesters hebben meestal wat eigenaardigheden, dus na wat informatie ingewonnen te hebben viel mijn keus op de show in Sachsenheim.

Ik herinner me de show van Sachsenheim 2 jaar geleden nog goed... leuke show op een windhondenrenbaan... tussen Duisburg en Dortmund dus mooi dichtbij. Onze Pooh kan in Lingen haar laatste CAC voor de titel halen, maar 'voor-het-geval-dat-t niet-lukt', is het beter om haar ook maar in te schrijven. Mooi, zo gezegd zo gedaan.

2 weken geleden kwam per toeval de show in Sachsenheim ter sprake... en ging ik maar eens de routeplanner raadplegen. Oeps... Sachsenheim is inderdaad een leuke show op een windhonden renbaan, en ik ben daar 2 jaar geleden óók geweest, maar het ligt helemaal niet tussen Duisburg en Dortmund! Sachsenheim ligt bij Stuttgart/ (verschil vanuit Sevenum: reistijd 80 km of 420 km) Jaaaaaaaa ik ben 2 jaar geleden ook in Sachsenheim geweest, toen ik op weg naar Kroatie was! En jaaaaaaa, ik was dat jaar in het voorjaar óók in Gelsenkirchen... leuke show, op een windhonden renbaan. Maar dan 350km dichterbij!

Stomstomstom. Maar wat doe je eraan? Niks dus. Foutje bedankt.

Inmiddels was de show in Lingen geweest waar Pooh een 2e plaats had gekregen, geen Duits kampioen dus. Nu nog maar eens goed nagedacht... een takke eind rijden, show op zaterdag (dus donderdag na werktijd honden wassen/borstelen en vrijdag ná werktijd nog camper inpakken en 5 uur rijden) ...maar wel kans om met 2 honden nieuwe titels winnen!

Enfin, mijn stomme fout werd beloond met regen...veel regen. Buitenshows zijn leuk, maar als het regent is het toch altijd net ff minder grappig. Vincent stond net in de ring toen het weer begon te plenzen. Met een zeiknatte pruik kreeg hij wel de 1e plaats met CAC in zijn klasse en werd hij toch mooi beste reu :-) Met het CAC van deze Duitse keurmeester is hij nu Duits (Club) kampioen! Da's zijn 8e officiele titel!

Even later (na de pauze vanwege de stortregen) mochten de dames de ring in en kon Pooh droog geshowd worden... ze won het CAC en daarmee mag ze zich nu officieel Duits & VDH kampioen noemen. (Pooh had al 1 CAC van een Duitser, dus zij heeft beide Duitse titels in één klap binnen)

Na de show en nadat we wat waren opgedroogd zijn we een stuk naar huis gereden en halverwege - in de Weinstrasse-  een leuke camperplaats opgezocht. Heerlijk gewandeld met de 6-pack tussen  de wijngaarden en lopen nagenieten van mijn 'foute inschrijving'.

Op zondag ochtend rustig aan naar verder huis, met 3 extra kampioenstitels op zak... en de 9e Youandi Kampioen die Ch. Youandi Meringue heet.

Trots? Ja, ik ben apetrots op mijn "Poekie"!!! 
Mijn Pooh is KAMPIOEN ... Poeh hé! :-)

Schaapdrijven

Zo'n jaar of 10 geleden kwam ik Mike vd Most tegen op een seminar, en raakten we aan de praat over werken met honden. Hij bleek enthousiast te zijn om Bobtails te willen (en kunnen!) testen op het 'herders instinct'. Niemand anders in Nederland deed dit, en ik was dan ook erg blij met zijn aanbod. In 2003 organiseerde ik voor het eerst de aanlegtest schaapdrijven. Met het succes dat Muffin een natuurtalent bleek te zijn. Nu, jaren later -en nav de roots van Dwayne- kwam die wens weer naar boven en heb ik contact met Mike gezocht... die meteen enthousiast was en mee wilde werken. Het werd een heel project, want alleen Dwayne testen zou me kostbaar worden. Dus na in mijn naaste omgeving eens wat mensen gepolst te hebben hadden we snel 15 honden bij elkaar om een weekend met schapen & gezelligheid te gaan organiseren. Want... als je dan toch naar Groningen moet voor zo'n evenement, dan maken we er een weekend van waarbij de 'bourgondische Youandi inslag' zeker niet onderschat mag worden.

Op 14/15 April was het dan zover; alle voorbereidingen getroffen, boodschappen gedaan voor lunch en andere pauzes. BBQ mee, camping en hotelkamers waren gereserveerd, en natuurlijk nog ff een deal gemaakt met St. Petrus om de weersverwachting positief bij te laten stellen; We waren er klaar voor.

Op vrijdagmiddag reden we met de Boppermobiel, afgeladen met 4 meiden en 9 honden, naar het noorden. Ursula kwam ook al bijtijds aan, waarna de bubbles open konden en de BBQ aanging. (NB de eigenaar van de camping vond het fantastisch en was aangenaam verrast over het aantal aanwezige honden en hoe goed ze zich gedroegen)

Op zaterdag verzamelden we bij Landgoed Nienoord en werden we hartelijk verwelkomd door Mike en de vrijwilligers op de schaapskooi. Na een duidelijke introductie & de nodige instructies gingen we naar een weiland waar ongeveer 20 schapen in een apparte afscheiding stonden. Terwijl de schapen ons nieuwsgierig stonden te observeren, gaf Mike een demo met zijn toppertje Kate (Border Collie) om commando's toe te lichten en mogelijkheden te tonen.

Onze Pooh mocht de spits afbijten (ja, daar sta ik dan met mijn grote mond...) Maar Pooh liet me niet voor schut staan en deed precies wat ze moest doen; Ze cirkelde om de schapen heen, lokte ze uit en blafte af en toe als ze niet naar haar zin reageerde... en maakte ook nog even ruzie met Kate toen die volgens haar in de weg lag bij 'haar schapen'. (poehpoeh!) Alle 15 honden kregen zo een eerste kans om kennis te maken met de schapen en hun 'eerste respons' te tonen. Bij sommigen viel het kwartje meteen -zoals Pooh, Doughnut, Joe, Spencer en Dwayne) Bij de andere Youandi boppers kwam dat pas bij de 2e kennismaking waarbij de schapen uit hun ren waren en er meer interactie was. Bij elke poging was Mike druk bezig om de hond te observeren en de eigenaar aanwijzingen te geven om met zijn/haar hond te werken. Immers het is en blijft de baas die bepaald wat de hond mag/moet doen.

Bijna alle honden zijn 2x bij de schapen geweest op die zaterdag en de sfeer zat er goed in. Alle 12 Youandi OES bleken voldoende tot uitmuntende werkinteresse te hebben, 2 van de andere 3 honden hadden er geen interesse en gingen liever een knuffel halen bij de baas of schapenpoep eten :-)

We sloten de dag af met een BBQ op de camping, waar we inmiddels met een aantal campers/ caravans ons fort hadden opgebouwd en de andere deelnemers met hun klapstoeltjes aan konden schuiven. Het weer zat nog steeds mee, en zelfs toen het wat later op de avond kouder werd zaten we met een extra 'blanky & borrel' nog steeds buiten. Toch maar op tijd naar bed, want zondag zouden we weer een hele dag in touw zijn met de honden en de schapen.

Op dag 2 kwam er meer actie omdat de honden al beter begrepen wat ze konden en mochten doen. Diesel beet nu de spits af en bracht de schapen keurig binnen waarna Helen slechts het hek hoefde te sluiten :-) Ook de twijfelachtige talenten lieten nu zien dat ze echt wel meer in hun mars hebben, en de schapen hebben heel wat meters afgelegd doordat een OES ze 'even naar de andere kant bracht'.

De 2 diva's die dag 1 niets wilde doen, hielden ook dag 2 voet bij stuk. Zelfs met een wissel naar 't ander baasje/ bazinnetje.. Terwijl onze Balou die dag 1 met baasje niet zoveel deed, nu met zijn vrouwtje samen liet zien dat hij het best kon!

Onze Dwayne verloochende zijn roots niet, en ondanks zijn jonge leeftijd en het feit dat hij liever náást me werkt in plaats van aan de 'andere kant van de kudde', was ik verbluft om te zien wat hij deed en kon. Ook Pooh nam de schapen netjes mee en werkte zelfs op de juiste plaats tov de kudde en mij. Ze toonde rust en inzicht, we hadden alleen wat moeite met commando's op afstand (aangezien ze dat nooit geleerd heeft) Het was dus moeilijk om haar tijdens het werk te gaan laten liggen op 10 meter afstand van mij, met de schapen tussen ons in, om haar vervolgens de schapen weer rustig op te laten drijven naar mij toe. Maar... ze dééd het wel!!! (poehpoeh!)

Na deze drukke zondag waarbij de wind het toch wel erg frisjes maakte en onze gezichten allemaal gloeiden van de zon, straffe wind en vermoeidheid sloten we af met een glas prosecco in de zon waarna iedereen moe maar voldaan en mét een chique deelname certificaat weer naar huis kon.

Foto's van dit grandioze evenement staan op mijn website (foto's/ schaapdrijven). Ik wil nogmaals iedereen die meedeed enorm bedanken en ik ben apetrots dat al "mijn" honden dus nog steeds voldoende instinct hebben om hun originele werk te kunnen doen:

• Youandi Giorgio Armani (Diesel) met Helen
• Ch.Youandi Pompidou (Pastou) met Pascalle
• Youandi Napoleon Bonaparte (Joe) met Anita
• Youandi Meg Ryan (Megan) met Dion
• Youandi Zabaglione (Balou) met Diane & Ton
• Youandi Tiramisù (Kyona) met Marjo
• Youandi Dreams Come True (Froukje) met Ursula
• Youandi Catherine Zeta Jones (Anne) met Freeke
• Argovian Imported By Youandi (Doughnut) met Kim
• Sing a Song of Roseville (Bärli) met Diana
• ...en natuurlijk mijn eigen Pooh & Dwayne!

en natuurlijk dank aan het Sweet Expression's Team en met name Jessica met haar getalenteerde Spencer!

Flexibel

één van de Boedhistische wijsheden luidt: "waarom zou je je leven plannen; het loopt toch anders dan gepland". Jaja die Boedhisten zijn slimme mensen, maar dat wist ik al langer.

Als ik een vakantie plan, dan kan ik dat inmiddels standaard met een groot vraagteken doen. Want: niets is zeker, en met honden -die geleid worden door moeder natuur, en niet door agenda's- kan alles zomaar anders lopen. Dat was járen geleden al zo met Bonny, Lotte en Emily... en ook 5 jaar geleden wist Coco alle plannen last minute te wijzigen door pas met Pasen gedekt te willen worden in Engeland, terwijl alle berekeningen (lees: werk, oppas voor de thuisblijvers en de vakantie) op enkele dagen eerder waren ingesteld en geregeld. Alsof je, met een fulltime job en 7 honden thuis, op elk gewenst moment de deur zomaar achter je dicht zou kunnen trekken.. yeah, right!

Afgelopen jaar maakte Shanti het natuurlijk wel érg spannend om alles op tijd gegereld te krijgen ivm de spannende inseminatie.... ja Shanti staat met stip op nummer 1 als het gaat om 'chaos creeëren'...!

Maar, zo in 't voorjaar van 2012 doen we daar bijna niet voor onder.

Marjo wil graag pupjes van onze Kyona, en na wat gepuzzel en gepeins... was de dekreu gevonden. Ik beloofde natuurlijk te helpen, en "een man een man, een woord een woord".
Chanel wordt dit voorjaar ook gedekt, en haar 'date' woont voor de verandering eens in Nederland. (nee, niet binnen de 100km grens..) Met deze plannen en beloftes werd het lastig om mijn vakantie te plannen. Maar uiteindelijk heb ik het dan toch maar gewaagd op de eerste 2 weken van april.

Zo zou ik op tijd thuis zijn voor Kyona haar dekking, het schaapdrijven op 14/15 april, de dekking van Chanel eind april, shows in mei, bevalling Kyona begin Juni, bevalling Chanel eind Juni.  Da's mooi gepland... toch?

Pooh werd begin maart loops.. half maart kwam Shanti.. en toen kreeg ik 't bericht dat Kyona loops was. Als ze "volgens mama-en-de-rest zou ovuleren" zou ze exact gedekt moeten worden als ik op vakantie én in Limoges op de show zou zijn met Pooh... ahhhh neeeeeeeee!!! 

Maar dat was nog niet alles; Chanel werd een dag later ook loops en zou dus slechts een dag later gedekt moeten worden.... Heel fijn én bedankt meiden. Hier gáát mijn 2 weekse vakantie in Frankrijk! Ok....Inge gaat dus geen 2 weken Frankrijk: Dan ga ik dus 1 week op vakantie, en moet ik dus met pasen weer thuis zijn.

Kyona wordt netjes in Eersel dmv de progesteron testen gecontroleerd op haar ovulatie, en Chanel zit met mij in Frankrijk, in de camper... mét Vincent... die op dit moment mijn enige houvast is om -met zijn inmiddels bewezen 'rots vaste neus'- het juiste dekmoment van Chanel te bepalen. 

Pooh is ingeschreven in Limoges voor de CACIB show. (NB 2 jaar geleden was ik daar ook, en won Vincent het CACIB en Chanel CACIB & BOB. De mooie bokalen waren gemaakt van porselein uit Limoges... en werden door Pooh dezelfde dag vernietigd door ze omver te lopen; kapot gevallen op de stenen.) Pooh had dus de missie om een nieuwe porseleinen bokaal te winnen. Maar of dit mogelijk zou zijn... dat hing nu af van Chanel!

Inmiddels had ik wel het één en ander geregeld met hulp van een bevriende fokker om te helpen bij de dekking van Kyona. (waar zouden we zijn zonder hulp van andere OES fokkers!!??) Maar Chanel moest wel op de juiste tijd bij haar date zijn...

Mijn 2 weken vakantie werd dus zowiezo al ingekort tot 1 week (dáárom zitten er dus dus wielen onder de camper... zodat ik kan gaan en staan waar ik wil, en wanneer ik dat wil...) en ik kon slechts hopen dat ik met Pooh nog in Limoges kon meedoen aan de show!

Gelukkig: Chanel doet alles volgens het boekje... althans, als ik Vincent mag geloven hoeft ze pas zondag gedekt te worden. Kyona is nog aan het bloedprikken en blijkt de eerste dame in 3 generaties te zijn met een latere cyclus en hoeft dus pas later deze week gedekt te worden. Niks mis mee, en gelukkig doen we daarom juist die progesteron test!

Dus Pooh kon naar Limoges en ze won :-) helaas waren de mooie porseleine bokalen niet meer in het assortiment, en dus kreeg Pooh voor haar overwinning een metaal, gekleurd, afgrijselijk ding.

Enfin, ja Pooh won dus haar prijzen, maar gezien de concurentie daar is daar niet zoveel om trots op te zijn.

Vincent (en zelfs puppy Dwayne!) gaven aan dat het inmiddels wel tijd werd om Chanel te gaan dekken; dus na de show reden we plankgas naar Nederland. 'Slechts' 850km te gaan naar de reu... en nee, ik was dus 'not amused' toen de show organisatie me liet weten dat we pas om 17.30u van het showterrein af mochten.

Enfin, Chanel was vandaag volgens mij (en de mannen) wel 'op tijd' bij haar paashaas, en Kyona zal komende week zover wel zijn.... daar kunnen we nu rustig op wachten!

Lesson learned: wees flexibel en plan nooit een vakantie als je een teef wilt laten dekken...

Voorjaarskriebels

We tellen af, en kijken ernaar uit... het voorjaar komt eraan!

Babs heeft haar 'coupe de Printemps' alweer gekregen en ik ben m'n vakantie aan het plannen; over 2 weken vertrekken we met de camper weer naar de zon... aftellen.

Deze dagen brengen ook de herinneringen naar boven. De mooie en verdrietige herinneringen...

Sneeuwklokjes staan overal in bloei..... "de groetjes van Max"...

Max leefde na lange donkere winterdagen altijd weer op als in onze tuin (in Veen) weer duizenden sneeuwklokjes hun bloemetjes boven het gras uit lieten komen. Bij het zien van deze kleine dappere witte sneeuwklokjes komt er altijd weer een glimlach en een warm gevoel voor Max naar boven...alsof hij nog even de groetjes aan ons doet :-)

Max overleed tijdens zo'n 'opleving na de winter' in 2000 en een jaar later nam Lotte afscheid. Dat was in Maart 2001. Slechts 2 dagen later werd Muffin geboren... tussen mijn tranen door....

Vandaag.. vandaag zou Muffin 11 jaar zijn geworden.  Het is nog elke dag ongelovelijk dat ze er niet is. Alsof ze gewoon nog binnen kan komen lopen, en de bal voor mijn voeten kan neerleggen.

Over 2 weken gaan we op vakantie. Voor de eerste keer zonder Muffin.

Het voorjaar zet door, en de dames worden loops.... Pooh snapte eigenlijk nooit zo waarom Vincent haar zo leuk vond tijdens dergelijke periodes, maar deze keer is alles toch een beetje anders. Dwayne -onze kleuter- vindt het machtig interessant en verleidt de jonge dame met al zijn charmes. Hij doet zijn best, en het werkt! Pooh valt voor zijn charmes en blijkt een gewillige sloerie te worden als ze de Don Juan in het vizier krijgt. Gelukkig is haar loopsheid dan mooi voor de vakantie voorbij, want deze combi hebben we voor 2012 nog niet in de planning staan.

Ondertussen lach ik om het spel wat de honden samen spelen, en hoe ze reageren op de rollen die binnen de roedel toe-bedeeld zijn. Dwayne maakt alleen avances als Vincent buiten zicht is. Pooh durft zich alleen gewillig te gedragen als de andere dames niet in de buurt zijn. En Vincent heeft alleen neus voor Pooh als (loopse-) Shanti niet in de picture is... want er gaat toch niks 'boven de alpha dame'...

Het is voorjaar. Voorjaarskriebels.

Life goes on.

Toch klopt er iets niet.
Muffin had vandaag gewoon 11 jaar moeten worden.
Ik mis je Muf, xxx

Registratie

Een aantal jaren geleden heb ik mogen ervaren dat de chip registratie bij honden echt werkt. Babs was gaan dwalen op de parking van een show, terwijl ik stond te beppen met de buren bij de caravan. Ik had nergens erg in, en dacht dat Babs lekker onder 't bed lag te slapen. Totdat mijn telefoon ging,  en een mede exposant me vroeg "Inge, waar is jouw Babs..."

Ze was gevonden en naar het secretariaat gebracht en aldaar werd via haar chip haar roepnaam & mijn telefoonnummer opgezocht. Toen werd de link snel gelegd door de mede exposant dat dit dus mijn Babs was...

Enfin, ik druk dus iedere pupkoper op het hart om de hond bij de NDG aan te melden zodat de eigenaar in elke situatie snel gevonden kan worden. Maar ik realiseerde me afgelopen week opeens dat ik Dwayne nog nooit had geregistreerd. In alle landen doet de kennelclub dit, en is het een onderdeel van de standaard procedure bij het chippen van de pups. In NL dus niet. (vraag me niet waarom)

Gisteravond maar eens alle papieren erbij gepakt, en uit nieuwsgierigheid typte ik de chipnummers van de volwassen honden in... Chanel bleek een verkeerd telefoonnummer achter haar naam te hebben. Een typefout van 3 cijfers. Ahum, beetje slordig; Ik zou dus nooit gebeld worden als mensen haar zouden vinden. Shanti bleek er niet (meer) in te staan, en bij een check op de internationale versie van Europetnet bleek haar chip wel bij de Zweedse kennelclub geregistreerd te zijn. (Shanti is om administratieve redenen in 2007 enkele maanden in Zweden geregistreerd geweest)

Bizarre situatie...  ik kan nu niet meer achterhalen waar deze verkeerde meldingen vandaan komen, en het voegt ook weinig toe om dit te achterhalen. Maar het blijkt dus wel nuttig om af en toe eens de NDG registratie te controleren....

Om alle enge scenario's maar meteen de kop in te drukken heb ik nu maar eens hondenpenningen laten maken. Dat is ook zo'n plan wat al jaren geduldig op de 'to do' lijstjes staat, maar never uitgevoerd is. Ja, Bo-Ghy had in 1999 wel zo'n penning toen hij mee naar Canada ging.

Als we met de camper op pad gaan hebben alle honden altijd een halsband om, en vanaf volgende week hangt daar bij alle 6 dus netjes een penning aan... met mijn telefoon nummer en mijn website adres én verwijzing naar de chipregistratie.

Mocht Babs dus nog eens rare fratsen uithalen, hoeft men dus niet eens eerst haar chip te lezen en op internet te zoeken... maar kan ik direct gebeld worden.

Wel een geruststellend idee om weer zelf in controll te zijn en niet afhankelijk van een website waar -zoals ik nu heb ondervonden- iedereen zomaar een willekeurig chipnummer kan intypen en een mutatie in naam, adres en/of telefoonnummer kan doorvoeren. Eigenlijk wel bizar dat dat kan. Misschien zijn die buitenlandse kennelclubs toch niet zo dom, om dit één op één aan de registratie te koppelen.....

brrrrrrrr...koud hè!

Brrrr wat is het koud! De honden genieten en vinden het heerlijk buiten. Ze rennen en spelen, rollebollen en dagen uit. Voor mij slechts de taak om steeds vers water te voorzien, want in een half uur is de waterbak voorzien van een dikke laag ijs. In het bos is het heerlijk rustig en wordt regelmatig gewandeld terwijl de honden schoon  blijven en ik geen gezeur aan mijn hoofd heb. Dus, de kou heeft vele voordelen!

2 weken geleden was het ook koud, en heb ik in een gekke bui de camper gestart en zijn we naar de Eiffel gereden. Slechts 1,5 uur van hier, en daar stond ik met mijn camper aan de rand van het bos. Heerlijk genieten, rust, en even helemaal ertussen uit. Het leven kan zo mooi zijn :-) De honden genoten van de boswandelingen, en op zulke momenten kom ik er eindelijk weer eens aan toe om een boek te lezen. Het leven is mooi.... Waarom doe ik dit niet vaker?

En dan zomaar tussen alle dagelijkse hectiek door zie ik dat Dwayne nu groter is dan Pooh. Hij moet tijdens boswandelingen echt een clip in zijn haar hebben want hij heeft al zo'n dikke pruik op zijn bol, dat hij weinig daglicht meer in zijn ogen kan vangen. Waar blijft de tijd?

Eigenlijk wel vreemd dat je aftelt naar een geboorte, en vanaf geboorte een pup wel groot 'kan kijken'. Dan vanaf ongeveer 10 weken denk je... ohhh wat leuk, en mag de tijd wel even stilstaan om de "baby" nog even langer "baby te laten zijn".

En dan is er opeens dat moment dat die kleine man een grote man is. Hij is zo groot als de kleinste dames en eigenlijk is hij nu opeens een volwaardige hond en moet ik hem gaan zien als een puber, in plaats van een baby.

Hij neemt de ruimte in van een volwaardige OES, maar hij vindt het nog steeds geweldig om zich als baby te laten wassen door de meiden. Vincent poetst elke avond zijn oren, als ze samen bij me op de bank liggen. En slapen...doet hij nog steeds ondersteboven met 4 voeten in de lucht en een grote blote baby buik in 't zicht.

Opeens ga ik hem als "kereltje" zien en wil ik niet meer dat hij mijn baby is. Maar ik ben hem aan het opmeten en aan het hopen dat hij snel doorgroeit om mijn nieuwsgierigheid te sussen.. zodat ik te weten kom hoe groot hij uiteindelijk zal gaan worden.

Het is spannend en is het zoooooo leuk om een pup te zien opgroeien, de wereld te zien ontdekken en zich te zien ontwikkelen. Ik geniet elke dag van hem en van de 5 andere honden. Elke dag weer.

Yep.. het leven is mooi.