Houden we het droog?

Als Nederlanders praten we graag over het weer..  dus als doorgewinterde Hollanders denken we bij zo'n titel direct aan het weer. Maar niets is minder waar, want we hebben een pup in huis, en tja dan vraag je jezelf ook wel eens af...

 

2 weken geleden hebben we Jake & Passion opgehaald in Hamburg. Lisa was zo lief om ons tegemoed te komen rijden met de tweeling en hun mams in de auto. Zonder het af te spreken had ik hetzelfde idee gehad, want Shanti was als Oma ingepland om de pups op de reis te begeleiden als stabiele factor in de auto. Héérlijk als een fokker dezelfde ideeën heeft! Beide pups zijn dan ook volkomen zonder stress de 10uur reistijd doorgekomen en maakten een fitte vrolijke entree in Nederland.

 

Passion maakte al gauw vrienden met haar nieuwe Nederlandse familie, en opvallend genoeg zoekt ze steeds haar papa op. Nee, honden zien geen enkel verband tussen een dekking (medio december) en een klein opdringerig pupje wat in April de roedel komt opschudden... Maar het is wel leuk om te zien dat papa en dochter een 'klik' hebben. Ook Jake heeft zijn soulmate gevonden in zijn oom/neef Joe, en Anita loopt al dagen met een smile van oor-tot-oor rond... Het "vriendje-voor-Joe" is na 2 jaar wachten nu eindelijk een feit.. en Joe is blij met z'n vriendje!

 

En dan heb je een pup in huis, en moet opeens weer alles op uur en tijd gepland worden. Eten, slapen, plassen etc. Het slapen is geen probleem, ze slaapt als een roosje; de hele nacht door... ik maak haar om half 8 wakker. Braaf pupje!  Maar dat plassen is nog wel ff een issue, aangezien ik niet zo stipt ben...
Ik moest de eerste dagen ook gewoon werken, al was ik dan wel thuis aan het werk. Passion had een 'perfecte match' met mijn vergaderingen, die doorgaans via een conference call plaatsvinden. Dat is makkelijk, want dat kan dus ook vanuit huis.. maar het blijft wel werk en vraagt wel aandacht. (het lijkt bijna op werken..) De match tussen Passion en de calls zat 'm met name in timing;

Op het moment dat ik net in een zware discussie over oplevering van een project verkeer, zie ik 2 meter naast me kleine Passion wakker worden.

Elke puppy eigenaar weet wat dit betekend...

De discussie gaat door en ik probeer me even stil te houden, in de hoop dat mijn Poolse collega nog wel even door blijft praten...

Passion gaapt, en loopt een rondje.

Ik hoor de discussie, en kijk naar mijn pupje... ik maak de afweging of ik 2 minuten afstand kan nemen van de vergadering om Passion snel naar buiten te laten. Ik klik op de "mute button" maar hoor plots mijn naam met een vraag. "Hello, Inge? Inge... what do you think of this proposal?'

Passion draait een kleiner rondje en  ja hoor...

Ik klik weer op de 'unmute' button en geef mijn input op het voorstel, kijk met een schuin oog nog eens naar mijn puppy...

... Passion heeft een mooi plekje gevonden en zit midden in mijn huiskamer op haar gemak te kakken. 

Ik mag daarna nog zeker 15 minuten in de stank zitten, voordat mijn conference call afgelopen is en ik het kan opruimen. Ik zag wel kans om de tuindeuren open te zetten en Passion heeft nu dikke pret in de tuin.

 

Ze is een heerlijk vrolijke pup en past zich snel aan. Ze heeft een méér dan gezonde eetlust, die ze vooral niet van haar papa heeft meegekregen. Wat een verademing om een kleine vreetbeer in huis te hebben! Maar ook wel weer ff opletten dat ze alléén haar eigen bakje leeg eet. Als het aan haar ligt dan gaat ze samen met Oma Shanti na het ontbijt & diner alle lege bakken langs om te checken of er nog wat te vreten valt.

Meestal gaat alles wel goed, maar soms.. als het wat hectisch is  (om 8uur eerste overleg, werklui komen schutting plaatsen, en honden moeten nog eten) dan gaat er wel 'ns wat fout. Ik hoor wat rammelen in het hondenhuis... tel de honden die buiten zijn en realiseer me dat er natuurlijk 1 Knäckerbrödje binnen loopt. De conference call gaat op mute, ik ren naar het hondenhuis en zie ik nog net een glimp van Passion terwijl ze papa z'n bak heeft leeggevreten...  De rest van de dag wordt dus een balansdagje voor de ukkepuk.

 

Ook de camper is tijdens haar socialisatie periode al goed ingeprent. No problem! Ze hopt de camper in-en-uit alsof ze er al jaren woont, ze weet waar ze slaapt en tijdens het rijden ligt ze bij Babs achterin of zoekt papa Dwayne en ome Vincent op om een stabiel plekje in te nemen.

 

Perfecte pup dus: makkelijk, lief, speels, ondeugend. Beetje afwachtend en overweegt/ observeert alles voordat ze het gaat ontdekken... net als haar papa. Groeit als kool -jaja, ze zet er een kilo per week bij... Maar nou dat zindelijk maken nog. Ik maar daar nooit zo'n punt van, en zeker in de zomer vindt dat z'n weg wel... Maar dit kleine draakje heeft wel heel bijzondere ideeën. (dat moet wel Deens zijn, toch?)

Zelfs met tuindeuren open presteert ze het om binnen te plassen. En het is best wel genant als puppy visite (ook dat start nu op voor het aankomend nest) de 'kraamkamer' te zien krijgt, en ik me eerst moet verontschuldigen vanwege de verscheurde kartonnen doos en een dikke drol voor de vitrine kast. (Dank je Passion... ik wist niet dat je deze deur ook al open had gekregen..)

Ach ja, that's life. Maar vandaag was ik de hele dag sneller dan zij! Als ze wakker werd, sprong ik op en zette ik haar buiten. Na de middagmaaltijd, hadden we genoeg tijd om rustig te kakken in de tuin... en zelfs tijdens een conference call vanmiddag heb ik geroepen: "ff wachte mannen, mijn puppy moet NU naar buiten!"

Dus jaaaaaa... het is de hele dag al gelukt.. houden we het de rest van de dag (en morgen) ook droog?

 

Passion

't is ff wennen... en wat onwerkelijk. Hoe ging dat ook alweer?

Het is -op een paar weken na- exact 26 jaar geleden dat ik het voor het eerst en het laatst deed. Ik heb er telkens bij elk nest wel mee te maken, vanuit mijn rol als fokker.. dus vreemd is het niet. Maar nu sta ik plotseling in de rol van "puppy koper"!

Natuurlijk heb ik een fokker uitgezocht die me perfect begeleid, maar het is wel lastig om -met alle wetenschap die ik in huis heb- zomaar op een ander te vertrouwen. Dat is geen wantrouwen naar de fokker, zeker niet! Maar het heeft meer te maken met mijn attitude om altijd 'in controll' te willen zijn. Ik ken het rollenspel en weet dat ik nu blindelings moet vertrouwen op de persoon die me een pupje verkoopt. Jajajaja... ik weet het. De puppy eigenaren van een Youandi OES hadden dat ook in mij. En ééns te meer waardeer ik dat blindelings vertrouwen van al die eigenaren. :-)

 

Maar, na 28 jaar is het héél raar om een pupje uit te moeten zoeken. 26 jaar lang, en veel honden -nee ik wil ze niet tellen... maar het starte toen bij Max die ik in een uurtje moest uitkiezen uit een nest, medio 1988 en daarna ging het anders t/m Dwayne in 2011. Bij allemaal kon ik  meegroeien in het idee, de vader en moeder werden bewust gekozen, na geboorte rustig selecteren, vervolgens mijn gevoel en verstand op elkaar afstemmen, wennen aan het idee en zorgvuldig afwegen...waarna het een vanzelfsprekende stap was dat  Balou, Raggles, Muffin, Bo-Ghy, Coco, Babs, Shanti, Vince, Chanel, Pooh, en Dwayne zouden blijven... Ja en zelfs Bonny, Emme en Lotte kwamen op een andere manier mijn leven binnenzeilen om positie in te nemen en nooit meer weg te gaan.

 

Dus, nu anno 2014 stond ik voor de keuze om een pupje uit te zoeken.

Toen Mary hier in december enkele dagen verbleef besefte ik al dat ze een 'hond naar mij  hart was'. Een OES zoals ik een OES graag zie, met het karakter en de juiste proporties die een OES moet hebben.

Ze werd toen gedekt door Dwayne, en 9 weken later werden er 4 fantastische pups geboren! Vriendin Anita had al langer laten weten dat ze wachtte op een zoon van Dwayne en bij mij bleef het kriebelen. Ik moest de pups eerst zien om te weten of de klik er was. Dat is een gevoel wat ik ook bij  mijn eigen nesten heb, en daarom reden we samen vlak na de geboorte naar Denemarken: op puppy bezoek!

De klik was er direct voor Anita & Jake, en voor mij ook mét de voorkeur voor één van de dames. Maar.. niks overhaasten en we zouden wachten met het besluit. De keuze  zou toch niet eerder worden gemaakt voordat ze 6 weken waren. Gelukkig zaten de fokker en ik hiermee helemaal op dezelfde lijn, dus zouden we weer komen als ze de juiste leeftijd hadden.

 

Enfin, het bezoek 5 weken later was wederom een succes en het besluit wat wekenlang als een ballast had gevoeld bleek toch heel natuurlijk en vlot te verlopen... en mijn eerste voorkeur was nog steeds mijn eerste keus. Uiteraard kon ik de pups samen met de fokker open en eerlijk bespreken, en hebben we onze meningen gedeeld. Ook na deze open en eerlijke uitwisseling bleef ik bij mijn besluit.

Zondag gaan we ze ophalen... broer en zus: Jake & Passion!!

 

Passion gaat onze roedel aanvullen... want tja, 7 is toch een mooi volmaakt getal?

 

En nu moet ik nog eens kritisch gaan bedenken wat het ook alweer inhoud om een pupje zo in huis te halen... dat is wel weer ff wennen! Ze zal me moeten leren kennen, kennismaken met de 6-pack, en onze hele situatie hier.. dat is toch wel ff anders dan wanneer een pupje 'blijft' uit een nest wat hier geboren is.

Maar...Ik weet zeker dat Passion het hier harstikke leuk gaat vinden!

 

 

Generaties

..en dan sta je zomaar naast de operatietafel in Sleeuwijk, terwijl Shanti rustig een braunule ingebracht krijgt en vervolgens in mijn armen wegzakt. De tube wordt ingebracht en de beademing wordt opgestart....

Het was toch pas gisteren dat Coco tussen de verhuisdozen en het puin van uitgebroken muren, werd gedekt door Bo-Gy.. en Shanti 9 weken later samen met haar 2 champagne broertjes geboren werd?

Het was toch pas gisteren dat ze als pup de bijnaam "Prutske" kreeg, en tijdens de aanleg van de tuin haar bal wilde verstoppen in deze super zandbak?

 

Het was toch pas gisteren dat ze in ze alle records in de showring brak en de eerste plaats op Crufts won?

 

Het was toch pas gisteren dat ze de "Franzosen pups" op de wereld zette, na een amoureuze date met Vincent?

 

Het was toch pas gisteren dat ze mijn wandelmaatje voor de lange zware tochten door de bergen in Frankrijk werd?

 

Het was toch pas gisteren dat ze de 'one of a million' pup op de wereld zette, na ons project met de Australische papa...

 

 

 

Het was toch al mijn hele leven, dat ze 'gewoon' mijn schaduw is. Mijn meisje, mijn beste vriendin, die lieve schat die elke nacht naast me op bed slaapt?

Maar deze speciale dame wordt volgende week 9 jaar, en lag nu op de operatie tafel omdat ze met pensioen gaat. Waar blijft de tijd???

 

Zoals bij alle dames in onze familie werden ook bij Shanti op de pensioen gerechtigde leeftijd haar  eierstokken verwijderd, om verdere loopsheden -en alle risico's - te vermijden.

De operatie is zonder complicaties verlopen, en diezelfde avond stond ze alweer vóóraan toen de verse kip over de voerbakken werd verdeeld.

 

Toch blijft het een raar idee dat Shanti nu een gepensioneerde dame is, en ik heb het Vincent - the love of her life- nog niet durven vertellen. (elke loopsheid van Shanti was voor dit duo een drama á la Romeo en Julia, met een stormvloed van hormonen die hier door het huis gierden) 

 

Maar, en dan moet ik mijn focus even verleggen.. Eigenlijk is het heel logisch dat Shanti met pensioen gaat: Haar dochter Kerne in Denemarken (uit het fransozen nest) is nu 4,5 jaar, en heeft onlangs een schitterend nest op de wereld gezet.

En amper 3 weken later kwam het volgende spannende moment toen Dwayne zijn eerste kids geboren werden. Oók in Denemarken, maar in een andere kennel.

 

Shanti is dus Oma. De volgende generatie is een feit.... 8 kleinkinderen, allemaal net zo speciaal en veelbelovend als hun oma, en ik weet zeker dat er nog genoeg zullen volgen :-)

 

Overigens geeft Shanti er geen bal om hoe oud ze is, of dat ze nu wel of geen kleine ingreep heeft ondergaan om haar loopsheden te stoppen... ze speelt en rent gewoon dagelijks in het bos, en eist elke avond haar knuffel op om óp schoot te komen liggen als we naar RTL-late nieuws kijken. Ze is de alfa onder de dames, en regelt de spelletjes in de tuin  met (te)veel kabaal.

Ze loopt 's avonds vlot de stijle trap op en ploft als eerste van ons 2 op bed om de beste plek in te nemen.  

"hé Pruts, schuif eens op" zal nog gewoon jaren lang mijn 'welterusten' zijn.

Want het leven begint pas als je 9 bent!

Saai

Het wordt steeds moeilijker om een BLOG te schrijven. De dagelijkse ontwikkelingen volgt men op Facebook, en de échte dagelijkse dingen zijn de moeite niet waard om een blog over te schrijven. Toch?

Nu denken sommige mensen daar op FB heel anders over, en delen hun meest alledaagse dingen met de hele wereld. Boodschappen doen, hond borstelen, hond uitlaten, eten koken, tot en met het  "welterusten: nu ik ga slapen hoor vriendjes!!" Ik verwacht nog elk moment een update over de stoelgang van deze FB-vriendjes (nee, laat je svp niet verleiden: ik zal je onmiddelijk de-frienden als je tot dát niveau afdaalt!)

 

Nah... al denken mensen dat ik "alles deel" op internet... Nee, ik moet de lezers helaas teleurstellen. Ik deel slechts de dingen die ik wil delen, en de rest deel ik met mijn echte vrienden, "cyber-space-free".

 

En dan blijft er maar weinig over voor een blog... want die leuke hondse hoogtepunten deel ik lekker snel en makkelijk via FB. De negatieve / kritische noot heb ik vorig jaar al afgezworen om nog te publiceren. Dit bevalt me prima (al moet ik soms wel eens 3-dubbel op mijn tong bijten) maar afgelopen week zag ik een slogan voorbijkomen die me wel erg aansprak en die alles zegt:

 

 

Dus, voor die enkele azijnzeikers die het Nederlandstalig-OES-wereldje nog rijk is: dit is de reden waarom ik niet reageer :)

 

Enfin, wat hebben we dan wel te melden? Nou ja... allereerst (of beter gezegd "alsnog") de excuses dat niemand een kerstkaart heeft ontvangen. Nee, troost je!!! Je stond niet op een zwarte lijst...

Niet alleen jij, maar niemand heeft een TNT-slakkenpost kerstkaart ontvangen. Ik was te druk, te laat etc etc.. Dus 2013 gaat het jaar in als 'helaas alleen digitale kaarten'.

Sorry!!!! (volgend jaar beter)

"Hey Inge, waar was je dan zo druk mee" zal je je afvragen? Tja, naast het normale werk en de honden, heb ik inmiddels de webshop "www.extrapet.nl" geopend. Dit bracht nogal wat werk met zich mee om het allemaal online te zetten, maar het resultaat mag er zijn (al zeg ik het zelf)

 

Tja, en dan wil ik graag leuk nieuws in mijn blog melden...maar dan moet je wel wat te melden hebben! Uuhhhh tja ik kan hier gaan uitwijden over ons dagelijks geluk: gezonde honden, gezondheid van Inge, pupjes onderweg van Dwayne, pas geboren pupjes van Doughnut (blij met het feit dat Vincent & Shanti dus opa en oma zijn, en hun genen zich weer in een nieuwe generatie voortzetten) Dwayne die tot inzicht is gekomen om een normale eetlust te ontwikkelen, de 5 happy OES die zich tegenwoordig ook tegoed doen aan kalkoen nekken, de konijnen die mijn tuin nu met rust laten, of de zachte winter die voornamelijk OES moddervoeten ten gevolg geeft, of de zoveelste titel die Dwayne binnensleept, of hoe Vincent zijn dagelijkse koprol op de 3zits bank maakt? Of.....

 

Dus dan denk ik.. dit is niet leuk genoeg om een blog over te schrijven, gewoon saai dus. Wat zijn we toch verwend. Met al deze 'normale' dingen heb ik alle reden om 100% gelukkig te zijn, en ik weet dat ze geen van allen vanzelfsprekend zijn.

Toch zijn we allemaal zo verwend dat de 'normale dingen' saai zijn, dus daar hebben we het niet over, maar niks schrijven is ook weer zoiets...

Laten we allemaal eens stilstaan bij de alledaagse dingen die ons gelukkig maken. Dagelijkse dingen die niet voor iedereen vanzelfsprekend zijn.  Saai... of rijkdom?

 

En ja, de meest opvallende updates, zijn altijd op FB te vinden: voor mijn "vrienden"! :-)

 

 

 

 

Reversed aging

reversed watte?  REVERSED AGING.

Oftewel, omgekeerd verouderen -> niet ouder maar jonger worden!

 

Zei Walter (onze D'arts) niet ooit: "bij Babs gaat de wet van de logica niet op!" Naar mate Babs ouder wordt moet ik daar steeds vaker aan denken. Die gekke oude Babseflaps...

14 Oktober vierden we haar 12e verjaardag. Nee, ik ga niet in herhaling vertellen wat Babs allemaal heeft meegemaakt en hoe bijzonder dit is. Ik vraag me af of alle antibiotica, prednison en dexamethason in haar eerste levensjaar er niet voor gezorgd hebben dat ze inwendig is geplasticifeeerd... en nu tot in lengte van dagen dus gewoon blijft doorhobbelen!! :-)

 

Babs is 12 jaar oud... dat is best bijzonder. Veel soortgenootjes doen het haar helaas niet na, en zeker van Babs had niemand het ooit verwacht. We nemen niets voor normaal aan, en plukken elke dag! Babs zet regelmatig nog wat extra kilometers op haar naam, en de volgende camper trip van 1500km zal ze ook weer gewoon meegaan en meegenieten.

Onlangs moest Dwayne voor zijn jaarlijkse check & vaccinatie bij Walter op visite, en heb ik Babs maar ff meegenomen. Gewoon... ff laten checken als een APK'tje om nog een jaartje door te hobbelen. 

De check leverde een dikke pluim + APK-knuffel van de dokter op. Wel met aanbeveling om haar bespiering op peil te houden, en met een boost de aftakeling wat te remmen mbt een anabolen shot.

Zo gezegd, zo gedaan. Babs kreeg een prik en de daaropvolgende week plande we een serieuze bootcamp om de anabolen hun werk te kunnen laten doen: Lekker dagelijks over de zandverstuiving dollen en sprintjes trekken.

Babs vindt het geweldig en geniet met volle teugen. Inmiddels zijn we zo fanatiek in onze bootcamp dat Babs het standaard rondje bos van 45 minuten weer gewoon meewandeld, terwijl ik haar in het verleden vanuit voorzorgsmaatregelen meestal niet meer meenam naar het bos. Wat een dom besluit was dat!

Babs heeft lol, en ik zie haar nu weer makkelijker in de benen komen als ze heeft geslapen. Ook als de andere honden naar buiten gaan, doet ze nu weer haar uiterste best om vooral niet als laatste bij de deur te zijn. En dat terwijl ze in het verleden vaak bleef snurken en al die drukte vaak aan zich voorbij liet gaan.

Haar favoriete bezigheid blijft het smullen van ontbijt & diner. Ik doe mijn uiterste best om haar verse maaltijden zo lekker en gevarieerd mogelijk te houden. Maar volgens mij maakt het Babs niet eens zoveel uit. Kip, vis, rund of eend.. een eitje of hütekäse erbij? Allemaal lekker!

 

Genieten met een hoofdletter. Mijn Babsje... het lijkt wel of ze elke dag een beetje jonger wordt. Nou ja, voor een hond waarbij 'de wet van de logica niet opgaat' kunnen we alles verwachten: Zelfs elke dag een beetje jonger worden. Reversed aging.

Zolang we maar lol hebben, hè Babs. We genieten. Elke dag!!

 

Vrij weekend

De weekenden zitten hier meestal bomvol gepland. Ookal snak ik na een drukke werkweek - die zelden binnen de 40 uur blijft- naar wat rust, ik ben makkelijk te verleiden om toch iets te plannen voor de 'vrije' zaterdag of zondag.

Een show, een wandeling, een Breitenwedstijd, een BBQ, een verjaardag, een hond knippen, een etentje,  een borrel.. jaja ja ja, leuk!!! Ik kan wel, ik plan wel en ik doe wel!!! Leuk leuk leuk!

Maar soms.. heel soms.... is het heerlijk om een weekend zonder afspraken en verplichtingen te hebben. :-) Stiekem plan ik zulke weekenden zo af en toe wel bewust in, door zo af en toe eens een groot rood kruis in de ageda te zetten: NIETS PLANNEN. Afgelopen weekend was het dan zomaar zo'n vrij weekend.

Wat doe ik dan, in zo'n vrij weekend? Nah... dat "to-do Lijstje" blijft altijd netjes op me wachten, ookal heb ik het nog zo druk. Dus, in een vrij weekend als dit komen alle klusjes aan bod die al lang gedaan hadden moeten worden, en besteed ik uiteraard wat extra aandacht aan de honden. (en het schrijven van een blog)

Vrijdag was al goed begonnen met het aanschaffen van en nieuwe stofzuiger. Na enkele maanden ergernis mbt een 'semi Dyson' AEG-Rampenplan, had ik de moed verzameld om 200 euries uit te geven aan een nieuwe Miele. Nee, ik smijt niet graag met geld..

Maar ik ben al geen Mien Dobbelsteen, en als ik dan ook nog eens tijdens mijn witte-tornado-opleving halverwege de huiskamer moet stoppen om de inhoud van de stofzuiger buiten boven de container om te kieperen -terwijl ik dan zelf de helft weer sta in te ademen/ uit loop te hoesten- en vervolgens deze actie 2 moet herhalen per opleving, en ik deze strijd met een inmiddels met ducktape aan elkaar hangende AEG-Rampenplan stofzuiger moet doorworstelen... dan is de drempel om 200 euro uit te geven aan een oude vertrouwde Miele wat minder groot.

 

Enfin, met mijn nieuwe aankoop heb ik me flink uitgeleeft op het interieur en was de vloer al snel weer Bobtailhaar en - zand vrij. Dat zag er al best uit, en ik vond dat mijn Mien Dobbelsteen schortje wel weer aan de kapstok kon. Het was hoog tijd om wat belangrijker werk te verrichten: dus Pooh ging in bad. Na een paar uurtjes poedelen, wapperen en borstelen zag Poekie er weer uit om door een ringetje te halen!

 

Zaterdag had ik diverse activiteiten af te strepen... maar eerst weer begonnen met mijn minst favoriete bezigheden: boodschappen doen, wassen, strijken, en andere huishoudelijke taken. Pfff, eind van de ochtend maar gauw afronden en de voortuin onkruid vrij gaan maken. Dan kunnen we netjes de winter door.

Onkruid weghalen, en meteen maar wat bamboe snoeien. Och.. dat lelijke muurtje valt bijna om... dus hup: omhalen en afvoeren! Zo dat ziet er beter uit. Oeps, bijna een dag voorbij.

Nog ff Dwayne in bad gezet en deels drooggeblazen. Stukje geborsteld, dat scheelt morgen weer in het werk. Daarna lekker op de bank hangen voor de tv mét hond op schoot natuurlijk!

 

Zondag mocht ik uitslapen (ja, echt waar!) Met een uurtje extra ivm de wintertijd was dat dubbelop genieten. Na de koffie kon ik met Dwayne aan de slag gaan en enkele uurtjes later was mijn menneke dan wel weer helemaal op en top schoon en geborsteld.

Uiteraard mochten de boppers nog lekker mee naar het bos. Helaas was het zo winderig en nat, dat ik het niet zag zitten om verder te gaan dan het bos hier in Sevenum. Op hoop van zegen dat we het droog zouden houden, dus ff snel naar naar het bos om de dagelijkse frisse neus te halen...

Tja, de pootjes bleven allemaal wel redelijk schoon, maar de plensbui die we op ons hoofd kregen was helemaal niet grappig! Uiteraard was Babs ook bij ons, en die loopt nou eenmaal niet meer zo hard. Door de regen maakte zelfs Babs een drafje om zo snel mogelijk bij de auto te komen... maar nat waren we toch wel.

 

Uiteindelijk kunnen we zeggen dat het een productief weekend was. Pooh en Dwayne zijn gewassen en geborsteld, het huis is schoon en de voortuin is winterklaar.
Helaas zie je daar nu op de zondag avond geen ene bal van. Want Dwayne en Pooh liggen op te drogen voor de kachel, het huis ziet eruit alsof er 6 natte Bobtails zo vanuit het bos naar binnen zijn gewandeld en de voortuin is leuk voor de overburen om naar te kijken. (daar heb ik dus weinig aan als ik hier binnen achter de pc zit)

Morgen gaan we weer aan het werk. Voor de werkgever! ;-)

 

 

 

 

 

Reunie 2013

Elk jaar organiseer ik een wandeling voor het nest wat afgelopen jaar is geboren. En elk jaar nodig ik daar iedereen met een Youandi OES voor uit om mee te komen wandelen, want dat is wel erg gezellig. En elk jaar na de wandeling zitten we op het terras in de zon... kijken we elkaar aan en zeggen: we zouden eens een BBQ moeten doen. Tja..... hoe en vooral waar kunnen we dat doen?

 

De oplossing was dichterbij dan gedacht: bij Dierencentrum Sevenum natuurlijk! Ik train daar wekelijks met Pooh voor de Breitensport, en ben er inmiddels goed ingeburgerd. Met Jack en Carla waren de afspraken snel gemaakt, datum gepland en de reunie met BBQ kon doorgaan!

 

35 honden waren aangemeld, en daar tel ik dus mijn eigen 6 boppers niet bij mee. 27 gezinnen zouden deelnemen met hun hond(en) en daar was ik wel een beetje beduust van!  Ik fok maar 1 nest per jaar... en er kwamen dus 35 honden naar deze reunie! De oudste dames komen uit het "Fashion nest", en zijn een dikke 11 jaar oud. Zouden de zusjes Kyda en Tootsy elkaar nog herkend hebben?

Natuurlijk waren de jonge telgen uit het Snoepjes nest aanwezig: 7 van de 8 waren aanwezig. En al die anderen zijn uit de Ontwerpers, Dromers, Toetjes, Fransozen, Filmsterren, Coco Chanel nesten. En gelukkig was ook onze 'Import Doughnut' aanwezig om veel van zijn kids te ontmoeten, en haakte ook Bubbles (zoon van Vincent) als full family member als aan. 35 honden met super gezellige baasjes. Wat een opkomst!

 

En iedereen kwam ook! Ik was er van onder de indruk. Om 1 uur 's middags druppelde iedereen de kantine binnen voor koffie en vlaai. Mensen met een hond uit hetzelfde nest herkende elkaar al snel, en door de zondagse puppy bezoekdagen werd het contact direct hersteld en konden de ervaringen worden uitgewisseld.

Toen iedereen binnen was mocht men zelf groepjes maken om de puzzeltocht te starten, en konden wij (mijn helpers Diana, Thalita, Jack, Carla en ik) de voorbereidingen treffen voor de spelletjes & catering voor de middag. Uiteraard kreeg elke groep opdrachten mee tijdens de wandeltocht; één ervan was: 'maak de langste vlecht in een hondenvacht'. De winnaar was het team van Sjaan!

 

De wandeltocht bleek wat langer te duren, maar geen nood. Het motto van de dag was "lol hebben" en we hadden zo min mogelijk gepland. Dit was ook duidelijk tegen alle deelnemers verteld, en met zo'n fantastische groep mensen viel alles vanzelf op z'n plaats.

 

Pooh gaf een demo op de Breitensport baan, en elke hond mocht daarna onder begeleiding proberen om de diverse hindernissen te nemen. Eind van de dag zou er een wedstrijd zijn voor iedereen die een poging wilde wagen om Poohkie te verslaan.

 

Het zonnetje was de hele dag aanwezig, en het veld waar de honden los mochten spelen werd door velen gebruikt om honden lekker te laten rennen en keten. Ook het terras werd goed benut... met uitzicht op de skippybal race. Met alle gekkigheid en pret is er toch slechts 1 skippy bal lek gebeten door een hond, maar hebben we ons buikpijn gelachen om de capriolen van de baasjes!

 

 

Ook de kruiwagen race werd een echte strijd om de beste tijd, waarbij mensen zelfs om een herkansing vroegen om hun tijd te verbeteren :-)

 

Mijn favoriet van de dag was de doggy race. Het trainingsveld van DCS is zo groot als een voetbalveld en netjes omheind. We hebben alle baasjes gevraagd om aan één kant te gaan staan, en hun hond moest mee met iemand anders en werd aan de andere kant van het veld vast gehouden....

Op het fluitsignaal mochten de baasjes gaan roepen, en werden ALLE 35 honden losgelaten: welke hond is het eerst bij zijn eigen baasje?

 

 

 

Ik zat veilig langs de kant en maakte foto's. Het beeld wat ik had is niet te beschrijven. Ik zag 35 OES in volle galop voorbijkomen. Machtig mooi!

 

De winnaar was Deni, die eerder die middag niet uitblinkte in de kruiwagen race, maar nu op snelheid iedereen versloeg!!! Tot grote vreugde van haar baasje :-)

 

 

Tot slot was er natuurlijk een familie portret van alle aanwezigen...

 

 

 

 

en daarna konden we ons op de BBQ storten, en werd ook de prijsuitrijking nog gedaan.

 

 

Wat een geslaagde dag! Ik heb genoten, en het was heerlijk om alle Youandi pups weer terug te zien. Ik ben trots op alle honden die deze hele dag zo gemoedelijk en gezellig waren, de baasjes waarmee we de hele dag gelachen hebben en de sfeer zo positief beinvloed werd, en natuurlijk blij dat we als groep zo bij DCS mochten komen.

Wel jammer dat ik zo weinig tijd had om met iedereen ook rustig bij te kletsen; het was druk en hectisch en gezellig, waardoor het echte bijkletsen er voor sommige mensen wel eens bij inschoot. Maar ik heb genoten en heb tot dusver alleen maar super enthousiaste verhalen teruggehoord. Bij het afscheid rond een uur of 8 riep iedereen: tot volgend jaar!!!

 

Tja, ik denk dat we dit inderdaad maar jaarlijks moeten gaan doen. Zoveel plezier, zoveel lol, zoveel leuke honden, zoveel gezellige mensen!!
De prestatie van Pooh is niet verslagen op de Breitensport baan door de dappere Doughnut, Pino, Lucky en Froukje. Maar ik heb inmiddels uit betrouwbare bron vernomen dat er serieuze trainingschema's bootcamp worden opgesteld om volgend jaar een herkansing te doen en Pooh dan wel te kunnen verslaan:-)

 

Tot volgend jaar!