Ontgroening

Daar is ze dan: Dior!
...lang verwacht en dan onverwacht toch gekomen.

Het gros van de roedel was in de eerste instantie niet zo blij met dit 'kleine wurm', maar toen we de camper startte om op vakantie te gaan hadden ze in de gaten dat ze erbij hoorde.. en werd ze ook zo behandeld. Ze kreeg een spoed cursus van de oude garde. Ze is slim.. en pastte ze zich perfect aan.
De vakantie was heerlijk! Het was perfect, en net wat we nodig hadden om op adem te komen...
En het was ook de basistraining voor de "ontgroening' voor Dior, welke later bij thuiskomst in volle vaart dubbel en dwars wordt voortgezet voor mij! 
Voor Dior was er ff wat nieuwigheid zoals:

• aan de riem leren lopen
• zindelijk in camper 
• bak in 1x leeg eten 
• respect voor de familie 
• auto rijden (camper reizen) 
• borstelen & in bad

so far, so good... Maar ook Inge en de gang moesten ff integreren met deze kleine lieve innemende pup (incl. terror gedrag).. da's weer ff wennen!

• geen onverwachte beweging maken -> er hangt een pup in je enkels
• geen snelle beweging maken -> er hangt een pup in je broek < sh*t, broek kapot>
• geen wasje doen op camping -> Dior plukt ondergoed uit emmer
• geen wasje drogen op camping -> Dior plukt ondergoed van waslijn
• badkamerdeur sluiten -> anders staat Dior bij je onder de douche
• afgezonderd aankleden ->  anders zit Dior tussen de rits
• schoonmaken -> pup buiten zetten anders 'vangt' Dior' de WC borstel
• stofzuigen -> pup buiten zetten anders laat Dior zien dat ze sneller is dan de Dyson
• geen sokken uitdoen -> Dior kan ze laten drijven in de rivier
• geen schoenen uitdoen -> Dior geeft ze een rondleiding in de tuin
• geen deur open laten staan -> Dior kan traplopen en verzameld het vuile wasgoed
• niet in slaap vallen op de bank -> Dior maakt een decoratieve variant van het interieur
• geen nette kleding aan -> Dior komt na haar ' regenton duik' even een knuffel halen
• niet thuiswerken met blote voeten -> Dior bijt in je tenen tijdens de eerste conference call

Wat is ze leuk... en lief... en grappig... En dit is pas het begin, en ik kan nu al voorspellen dat ik haar over enkele maanden achter het behang zal willen plakken. Maar wie kan er nou boos worden op zo'n koppie? 
Ze maakt alles goed met haar '100x p/d knuffel', aanhankelijkheid een intens lieve zachte karakter.  
Wat is ze leuk, lief, geweldig...en ze is alles wat ik gewenst heb en weerspiegeld alles wat in in gedachte had bij de combi van haar ouders. Mijn Dior!! 

Roller Coaster

Na een paar heel drukke maanden komt de vakantie in zicht. Ik merk het aan de honden en mijn lichaam dat we het nu los gaan laten. ' Hoe dan' zal je vragen? nou... de honden zijn het nu beu, en merken dat er weer wat aandacht te stelen valt en eisen het op, hun vachten schreeuwen om 'aandacht' en mijn lichaam ziet eindelijk de kans om griepverschijnselen met heftige hooikoorts naar buiten te gooien. Iedere drukke manager herkent het wel dat 'de griep altijd toeslaat in vakanties'.. hier dus ook.

Vorige week legde ik nog keurig aan een bezorgde OES eigenaar uit, dat pupjes groot brengen voor een fokker, een project is. Het is super leuk en we doen het met ziel en zaligheid, maar we weten ook dat er een begin en een eind aan zit. Het afscheid hoort er nu eenmaal bij... het is niet leuk (tissues zijn altijd nodig) maar de blije gezichten maken alles goed. Want de pup-eigenaren zijn zorgvuldig geselecteerd en ik geef de pups vol vertrouwen mee. Dat voelt goed, en geeft voldoening.. troost.

Na 3 maanden zorg, drukte, aanloop, honderden emails, honderden telefoontjes, ontelbare foto's en filmpjes, miljoenen knuffel-momenten, koffie, bezoek, vragen & antwoorden, heel veel plezier, verdriet, lol, liefde en gezelligheid... zijn de Time pupjes nu allemaal uitgevlogen.

Er zijn fokkers die 3,4 of 5 nesten per jaar 'de deur uit werken & cashen', en ik vraag me wel eens af hoe ze dat doen. Stomme vraag, want eigenlijk weet ik het antwoord al... zij doen het ánders. Hun doel is niet om pups zo goed mogelijk te socialiseren, eigenaren te leren kennen en te genieten van een nest. Want juist dáár gaat zoveel tijd en energie inzitten.
Ik heb respect voor een fokker die me onlangs vertelde 'ik kan het niet meer, het kost me teveel energie en kan het niet meer opbrengen'. En terwijl ik toch al jaren fok, en deze "Time pups' mijn makkelijkste nest ooit was... snap ik haar héél goed. Ik combineerde dit nest met mijn fulltime baan die plots in een heksenketel veranderde. Mijn geplande vrije dagen moest ik annuleren en ik werkte 60 uur per week (wel vanuit mijn huis, gelukkig kan dat met mijn baan)... Dus ik snap die fokker die zegt 'ik doe het goed, of ik doe het niet. En ik kan het niet meer, dus ik fok niet meer.' Respect. Ze heeft me aan het denken gezet, en ik vraag me af of ik dit nog wel kan.

En begrijp me niet verkeerd; Ik heb genoten... dit was zo'n leuk nest! Is het toeval of is dit het eerste bewijs dat deze 'lijnteelt combinatie' exact is wat ik wilde fokken? Vincent & Brechtje brengen samen 3x Coco terug in de stamboom van de pups. Inteelt is 'een dingetje' waardoor bij sommige mensen een alarmbel laat rinkelen. (meestal zijn dat de 'paper-experts' die geen kennis van de betreffende honden hebben) Ik durfde deze combi aan omdat ik -op basis van ervaring- nog altijd onvoorwaardelijk vertrouw op mijn Coco. De pups waren exact wat ik in gedachten had & de eigenaren maken allemaal een 100% match met de gekozen pup.
Ik ben een gelukkig mens met gelukkige eigenaren... maar de honden en ik hebben wel een vakantie verdiend!

Vertrouwen

Ken je dat... dat je zo’n voorgevoel hebt?

Ken je dat... dat alles en iedereen je verteld  ‘maak je niet druk’.

Ken je dat... je honden je signalen geven, die niet stroken met ‘de logica’.

Ken je dat, dat je onderbuik gevoel zegt... er klopt iets niet...

Ken je dat.. je onderbuikgevoel synchroon gaat met wat je honden je ‘vertellen’, terwijl alle logica en wetenschap je in de steek laat?

Afgelopen week heb ik vertrouwd op mijn honden. Ze hadden gelijk. Achteraf blijkt dat ze al die tijd gelijk hadden. Ik ben trots, dat mijn honden me duidelijke signalen gaven en opgelucht dat ik open stond voor hun signalen.

You and I... die naam is er niet voor niets. Ik hou van alle Youandi’s die me al bijna 30 jaar vertellen dat ze méér dan een hond zijn. 

Welkom in 2017

we sloten 2016 af. Niet mijn top jaar. We proosten, 'count my blessings' en realiseer & waardeer dat ik gezond ben, de grootste rijkdom die een mens zich kan wensen. De ups en downs nemen we voor lief. 2017 wordt beter. PLOP!

Het afscheid van Babs heeft erin gehakt. Harder dan gedacht. 15 jaar lief en leed gaat niet in 'je koude kleren zitten', en verd*mme wat mis ik mijn Babs! Verstand en gevoel liggen mega ver uit elkaar.
Iedereen verwerkt op zijn eigen manier, en ik probeer de fysieke leegte te verbloemen door middel van omgooien van het interieur.
De huiskamer komt eerst, want haar bed, die lege plek tussen de bank en salontafel zorgt continue voor tranen. Dus eindelijk de salon tafel eruit. Lang gezocht naar wat ik dan wél wil... gezocht via internet, en diverse woonwinkels. Eerst geleid door 't voorgenomen budget, al snel toch maar wat aangepast naar smaak... en uiteindelijk gevonden - ver boven de begroting natuurlijk- maar zoals gehoopt geeft het de aanblik die ik voor ogen had. Anders, mooi. Geen lege plek.
Nu was er wel een grote ruimte in de salon, waar de honden konden liggen, rollen, knuffelen etc..

Na jaren druk te zijn geweest en met de focus op oude Babs, realiseer ik plots mijn bejaarden soos;
Ik zie dat Shanti meer en meer uitglijdt op de eiken vloer. Haar bespiering wordt minder en ze heeft vaker moeite met opstaan. Dus een vetbedje voor de bank biedt uitkomst voor mijn Prutske, die over een week-of-wat ook alweer de 12 lentes aantikt.
Wie denk je dat het kleedje wel heul errug weet te waarderen? Juist, mijn grote ouwe teddybear Vincent. Enfin, het blijkt op zo'n moment dat niet alleen Shanti en Vince een kleedje waarderen... dus kon ik tijdens mijn kerstreces verder aan het shoppen. Ook hier begon de zoektocht bij niveau Ikea... vervolgens nog wat andere budget woonwinkels bezocht, en uiteindelijk met een schitterend kleed thuiskomen,. .. (dus toch geen 1-winter-wegwerp-kleed zoals ik me had bedacht)
 De familie vindt het heerlijk, en warempel.. ik heb nu zowaar soms wat plek op de bank, omdat ze nu net zo graag op het kleed liggen.

En dan zit ik op de bank, terwijl ik geniet van 5 snoezelend honden aan mijn voeten, en ik realiseer me des te meer hoe oud Shanti eigenlijk is. Ze hobbelt meerdere keren per week mee door het bos, dat vind ze leuk en gezellig. Maar ze loopt niet meer voorop. Na een standaard rondje bos, slaapt ze de rest van de dag. Ze wordt een beetje doof, en als ik haar wakker wil maken moet ik hoge tonen gebruiken of fluiten. De lage tonen dringen niet meer zo door. Geeft niks, zet ik toch een hoog stemmetje op om haar te roepen, laat de buren maar denken dat ik gek ben!

Ze slaapt gewoon op haar eigen plekje 's nachts: naast me op bed. Maar die vreselijk steile trap wordt steeds lastiger, en soms vraag ik me af hoe lang ik haar nog met 'een kontje' hulp naar boven kan laten lopen... 

Vincent, die nooit op een kleedje wilde liggen, heeft zelfs een XXL bed in zijn kennel gekregen voor de nacht. De kennelpanelen moesten verzet worden om de kennel groter te maken, zodat het bed erin past én de deur nog open kan.. maar ouwe Teddybear is zo blij met zijn bed... dus doen we dat met liefde.

Chanel is onverwoestbaar... al enige jaren artrose in haar knie, niet erg genoeg om haar nieuwe kniebanden of kunstknie te laten aanmeten. Ze ontziet zichzelf niet en met voldoende beweging en bespiering loopt ze prima -pijnloos- op 4 pootjes. Met haar korte vacht wordt ze door vreemden nog altijd als 'liefste youngster' aangezien. Ach, welke -middle aged- vrouw heeft dat nu niet graag? 

Onze pubers Pooh en Dwayne zijn nou niet bepaald pubers meer, maar gedragen zich wel zo. respectievelijk 7 en 5 jaar oud, zo gek als een kwartje en gangmakers van de family...

Maar de family is niet compleet. We missen Babs.Iedereen die een hond heeft afgegeven kent dat gevoel. Ze is onvervangbaar. 

Maar we kijken vooruit, en we gaan verder. Er komen weer pups. Brechtje zal pupjes krijgen, samen met onze Vincent. ál mijn honden zijn vertegenwoordigd in deze pups... We tellen af, vol verwachting om de volgende generatie Youandi op de wereld te zetten. 

Nieuw leven in de bejaarden soos. Welkom in 2017! PLOP!

De snelste koop

Ken je dat? Je komt terug van vakantie... een wasmand vol. Eigen was, maar ook hondenbedden. Zoals ik steeds vaker merk... slaat mijn wasmachine nu ook (nog sneller) op 'alarm modus' omdat de filter verstopt zit of ander vaag knipperlicht alarm-status-gedoe. 

Zaterdag, normale was erin gestopt... ik ben ff weg maar als ik thuiskom staan er weer allemaal alarm lichtjes te knipperen.. dus (ik ben toch een beetje een echte IT'er) en doe de beruchte "reset"... en go for it!

Zondag, back to normal life: dus alle vetbedjes voor de honden gaan in de was. Ondertussen ben ik mijn favoriete wekelijkse corvee aan het doen (ahum..huishouden dus) en hoor iets lekken in de keuken, dit water komt van de wasmachine daarboven!

Maandagochtend, bel de vakman: Wasmachine kapot. lekt water, 12 jaar oud.  Advies: niks meer aan doen

. 

Maandagavond, op tijd vertrekken van kantoor -> file -> winkel dicht. Via webshop vooronderzoek doen, tja... veel verschil in prijs, dus toch maar advies van verkoper vragen.

Dinsdag, op tijd van kantoor vertrokken -> nog meer file. Véél te laat thuis (arme Boppers)

Woensdag: extra vroeg vertrokken -> mega file -> 17.50u aankomst winkel -> vraag: kan ik in 10 minuten ff een wasmachine kopen?

Antwoord medewerker: 'geen probleem maar vergeet die tijd.'  en hij begon zijn uitleg, en natuurijk begon hij te vragen... 

- uw gezin?      1 persoon

- ohhh dan adviseer ik een...   Ho, Nee wacht even!

- Hoezo?     Nou ik heb wel honden dusssss ik ben wel ietsje meer dan een 'average single lady'

De verkoper bleek zelf 3 bouviers te hebben, en snapte exact waar ik over had toen ik het over 'honden en vetbedden' had... dus slechts 15 minuten later (hij nam wel de tijd, maar ik had tóçh haast want de Boppers zaten te wachten) had ik 659 euro afgerekend voor de hyper de luxe, A+++, super zuinige en zooo-superzachtvooruweigenwasgoed-wasmachine die vrijdag wordt geleverd. (en naar boven gesjouwd + oud ijzer afgevoerd, etc) hmpf..ik heb zelden zoveel geld uitgegeven aan iets wat ik niet leuk vind. 

Vrijdag: ik kan weer wassen (jaha... mijn kleren ook!) en ik heb een record op naam: "snelste koop van NL"

Nu maar afwachten of dit super apparaat gaat doen wat die übervriendelijke verkoper me beloofd heeft... ik kreeg wel 5 jaar garantie kado, dus tot 2021 weet ik 'm te vinden als de vetbedden de machine toch net ff teveel worden!  :-)

Maar hoe wordt ik nu genomineerd voor de consumentenbond lijst voor 'snelste koop'? 

Babs V3.0

Wie deze blog al wat langer volgt, kent de uitspraak "bij Babs gaat de wet van de logica niet op". Nee, ik heb deze statement niet zelf bedacht, maar mijn ouwe trouwe dierenarts Walter zei dit een jaar of 3 geleden vol verbazing toen we de uitslagen van Babs haar leverwaardes bekeken. Elke andere hond zou al overleden zijn met een niet functionerende lever. 

Nee, ik ga niemand vervelen met de historie of het ellende verhaal van Babs, en ik ga ook niet meedoen aan 'de oudste hond van...' Maar ik ben verrast en val van de ene verbazing in de andere. Dát is wat om over te bloggen. Ik vind van wel :-)

Zo'n 3 weken geleden viel het me op een zondag middag op dat Babs zo lag te rillen. Heel bizar, want buiten was het zo'n graad of 25, en ik stond buiten in korte broek een hond te borstelen onder de veranda. Babs lag op haar vaste plekkie op haar bedje in de huiskamer. Maar er was iets, ze was anders. Ze lag anders, ze ademde anders.

Ik zat een tijdje bij haar en ze lag te rillen. Dus met een "blanky" en een T-Touch massage probeerde ik haar te laten ontspannen en hoopte dat ze zou stoppen met rillen en zou gaan slapen. Niks hielp, en ik kreeg amper contact met haar. Ze was 'ver weg'.... Op zo'n moment ben ik reëel, en weet ik dat ze 14+ is. Dus zat ik me in tranen af te vragen of ik op zondag een DA in de buurt moest zoeken om haar in te laten slapen, of zouden we het kunnen rekken tot morgen? Babs is oud. Stokoud! En ze hoeft niet te lijden, dus zal ik een besluit voor haar nemen als dat nodig is. 

Ze leeft nog altijd zonder medicatie -maar wel al 3 jaar met aangepast dieet ivm haar leverprobleem, en ze krijgt 'Kurkuma golden pasta' voor haar oude stijve gewrichten - dus ik kon proberen of pijnstillers haar uit deze situatie konden halen, of in ieder geval verlichting konden geven

De medicatie was al over de datum... die dateert nog van Emily haar ouderdomstijd. Maar ik geloof niet dat dergelijke chemische zooi een houdbaarheidsdatum kan hebben, dus gaf ik Babs 2 pillen cortaphen. 

Ze is uiteindelijk gaan slapen, en ik bereidde me voor om op maandagochtend het beladen/ verlossende telefoontje te moeten plegen: Walter bellen.

Maar, wie verraste me na 2 uur... Babs waggelde plots door de tuindeuren het terras op en de tuin in, met de blanky nog half op haar rug. Vol verbazing haalde ik het dekentje van haar rug en keek haar na: ze liep naar de regenton, dronk wat. Ze wandelde via de speelplaats naar achteren, deed een plas en toen liep het gras op. Ging uitgebreid gras eten en nam daar de tijd voor. Toen ze na een kwartiertje uitgewandeld was kwam ze weer naar het terras en vond haar weg naar haar voerbak om er grondig te gaan snuffelen (valt er nog wat te eten hier?)

Ik heb met verwondering naar Babs staan te kijken... met een grote glimlach. Vanaf die zondag krijgt ze nu 's morgens en 's avonds 1 tabletje, en Babs voelt zich herboren! Ze was voorheen al fief, maar nu verbaast ze iedereen. Zo kwam ze onderweg naar de UK spontaan eens voorin de camper kijken, toen ze vond dat we lang genoeg in de tunnel hadden gewacht. 

En tijdens ons bezoekje aan "Gran-Jan" wandelde ze plots op eigen houtje door de tuin heen. (tuin = Engels landgoed, dus we waren haar bijna uit het oog verloren!)

Ach, en als je dan toch al van de ene verbazing in de andere bent gevallen.... op woensdag ochtend in Calais was ik helemaal van de wap. Want het vaste ritueel is: 

Inge staat op, honden 3 aan 3 mee naar buiten om te plassen. (Ja, ik loop in pyjama en de buren op de camperplaats kijken me raar aan)

Inge gaat douchen, aankleden en dan stokbrood halen met 1 OES (om de beurt mag er 1 meewandelen naar de bakker)

Inge geeft honden eten en gaat koffie zetten, daarna ontbijten.

Na het ontbijt staan er 5 OES klaar... voor de grote wandeling. Zeker in Calais! (we gaan naar het strand!!!! :-) )

Maar wie schetst mijn verbazing? Staat Babs opeens vooraan bij de deur... kijkt me met haar schele blauw-van-de-staar-gekleurde-ogen aan... met die 'doe mij ook ff een riem om, en heb je voldoende poepzakjes in je broekzak gestoken?' blik.

Enfin ze stond dusdanig strategisch opgesteld dat er toch niemand de deur uit kon zonder haar eerst aan de kant te zetten... dus: hup. Klik, flexi-riem musketon aan de halsband geklikt en meewandelen dan maar. 

Na 2 minuten had ik al spijt.... 5 OES aan de lijn die vooruit willen, en 1 OES die opeens denkt 'waar ben ik, waar moet ik heen?'. Dus na wat kantklossen met riemen en manoeuvreren had ik Shanti en Chanel naast Babs lopen, en voelde Babs zich veilig en gesteund door haar zusjes. Vóóóóoruit dan maar, naar het strand, 50 meter is best ver stappen met zo'n ongebalanceerd gezelschap. Maar uiteindelijk waren we op het zand en konden er 5 los, en Babs blijft -al sinds ze doof is- aan de flexi lijn. Ze vond het lastig en zwaar om door het mulle zand te stappen, maar op het vaste zand vlakbij de vloedlijn zette ze de pas erin. Ik bleef maar lachen... gekke Babs. Ze genoot, met haar neus in de wind stond ze de zeelucht op te snuiven...

Bij Babs gaat de wet op de logica niet op... nee, malle Babs. Ik leef bij de dag, en durf nog steeds niet verder dan morgen te kijken. Ze is vandaag 14 jaar en 10 maanden oud. Gaan we de 15 halen? Who cares.... we genieten van de dag, Na al die tegenslagen, en al 2x 'opgegeven' door dierenartsen... geniet ik nu gewoon van Babs V3.0.

Lastig ongedierte

Er zijn van die dingen op deze wereld waar je gewoon niet blij van wordt. En dat is niks persoonlijks, maar er zijn gewoon van die dingen waar echt niemand blij van wordt. Bijvoorbeeld: Ongedierte, dat is zo'n dingetje wat we allemaal gemeen hebben. 

Bijvoorbeeld: Wat een ramp als je hond tegen vlooien oploopt.... daar ben je mooi klaar mee. De hond heeft jeuk, je huis is al overbevolkt voordat jij nog maar de eerste miezerig kleine springende parasiet op je hond hebt gevonden. Paniek, jeuk (al zitten ze niet op jou, je krijgt toch jeuk- zit je nu al te krabben tijdens het lezen?) Kleine pokkebeesten zijn het, zonder enig nut in ons ecologisch stelsel. Maar, zolang jij je pinpas bij de dierenwinkel maar laat schuiven, zijn er legio oplossingen om deze parasieten van je hond en huis te weren. Enfin, gelukkig heb ik al héél lang geen vlo meer op hond/in huis gezien (en klop ik dat vol bijgeloof nu héél hard af op hout)

Maar, we hebben ook nog van dat ongedierte waar ik vooral jeuk van krijg. Mijn honden hebben nergens last van... totdat ik de strijdbijl (lees vliegenmepper) oppak... en ze probeer te vermoorden. Neeeheeee, niet de honden! De Muggen.(de honden vinden die muggen-mepper en mijn gestress helemaal niks en maken zich uit de voeten) 

Die kleine über-irritante t*ring muggen. Die om je hoofd zoemen als je wilt slapen, en je lek-prikken als je nog ff lekker buiten wilt zitten. Die dus. Heeft iemand zich ooit afgevraagd wat het nut van een mug is? Volgens mij mag deze editie ook gewoon uit het ecologisch systeem geschrapt worden. 

Maar tot het zover is, en mijn wens ......nou ja, niet alleen míjn wens, want jahaaa, er zijn veel aanhangers voor deze 'anti-mug-coalitie' te vinden... dus totdat ónze wens is uitgekomen hebben we dus te kampen met muggen. Ze zoemen, prikken en wij lijden. 

Geen Frontline pipet, geen Scalibor bandje, geen Drontal tablet helpt mij van de muggen af.  Nu behandel ik mijn honden niet met bovengenoemde gif tegen ongedierte, en heb ik zelf ook niet zo'n behoefte aan dergelijke zooi in mijn lijf. (overigens was de Deet ook al uitverkocht bij de locale drogist!) Limboland gaat gebukt onder een muggenplaag en ook ik wordt dus lekgeprikt. Ik ben er wel klaar mee en ben mijn anti muggen beleid gestart. 

Dus ging ik op zoek naar de ideale "hordeur"... dat is best een uitdaging als je 5 beweeglijke lompe OES & 1 oude seniele blinde Babs in huis hebt lopen... 

In een ver verleden heb ik eens een hordeur in elkaar gezet. Nu is dat al een kunst op zich, maar zeker als er geen muur recht staat en geen deurpost waterpas staat is het zoiets als een Ikea bouwpakket voor gevorderden (iedereen die mijn huis in Veen nog kent, gaat nu lachen) Dus vond ik dat mijn 'passende hordeur' na 3 uur vloeken en knutselen wel een huzaren stukje was. The proof of the pudding is the eating...: Balou kwam, zag, en... (jaha, we schrijven hier historie anno 1994)  hij verwoestte de hordeur in één run. Hij keek na zijn verwoestende actie wel even verdwaast om, dat dan weer wel. Dank je Balou, ik kan er nu -22 jaar later- wel om lachen, toen niet. 

Inmiddels heb ik de trauma's overwonnen en ben ik de muggen zó beu, dat ik de moed bijeen heb geraapt en me ben gaan verdiepen in "OES-bestendige-hordeuren". 

Na wat uurtjes Googlen had ik het uitgeselecteerd: Hordeuren worden gesloopt, hordeuren met het onderste deel gesloten zijn robuust maar lelijk (het mag in mijn huiskamer hangen, dus moet een beetje smoel hebben) de plisee schuifhorren zijn awesome.... maar leven hier echt niet lang. (met dank aan de  Balou-experience, dit scheelt me weer een vergeefse investering in een utopie) De lamellen met van die verzwarende stukken zijn in het verleden ook al gekomen, gesloopt en gauw weer gegaan. (de verzwarende lamel-delen lagen overal, behalve onderaan de lamellen...) Dus dat was ook geen optie meer. 

Gelukkig had onze eigen 'limboland-Interchalet-doehetzelf-toko' de oplossing: Horren met magneet sluiting, dit kan geen OES kapot lopen, want dit opent- en sluit vanzelf dmv de magneetstrips in 2 lamellen, dit is dé oplossing! Best duur voor een stukkie gaas, maar duhhh, alles om die pokkemuggen buiten te houden en tevens mijn OES in en uit te kunnen laten wandelen. Tóch?

Zo gezegd zo gedaan; op vrijdag avond aan de slag met mijn investering van 45 euro. Ik trok de doos open en zag wat rollen horregaas, klitteband, en wat plastic stripjes. Nadat ik mijn teleurstelling mbt prijs had verwerkt, zag ik wel een lichtpuntje mbt de montage. Dit zou snel en makkelijk zijn!

Na 10 minuutjes zat inderdaad het klittenband op zijn plek, de hor op maat gehangen en gesneden, de stripjes erop... joehooee... de magneetstrips in het midden sluiten de 2 horregaas-lamellen mooi.  5 Dikke lompe OES lopen er door, hor gaat open en sluit weer.... oude seniele blinde Babs heeft ook geen enkel probleem met deze 'hindernis'. Joehooee, hoe blij kan je zijn met je horregaas? Heul blij!!! 

Maar na 4x gaat horretje wel open, maar magneetje gaat niet meer dicht, en na 6x gaat stripje los, na 9x hangt horretje links beetje scheef, wordt op de voet gevolgt door het rechter horretje wat al wat raar plooit... en na 25 minuten zoemt er een mug om mijn hoofd. Gedver.....grrrrrrr 

na 3 dagen 'upgrade & recover' heb ik vastgesteld dat dit mijn zoveelste dure én vergeefse poging was om muggen buiten te houden. Vandaag bij de action voor 2.99 euro een muggenhor gekocht... een paar flapjes horregaas.. niks meer, niks minder. Sluit prima, overlapt en (nog) geen mug gezien..... pfffffff... of beter gezegd zzzzmuummm...