Kindervriend

Toen Vincent 9 weken was ging ik op vakantie naar Zweden. Ivm de quarantaine danwel bloedtest eisen was het niet mogelijk om hem of zijn zus mee te nemen, dus ging de tweeling (separaat) uit logeren. Vincent ging bij Diesel logeren; daar wonen kinderen en bij Helen en Simen durf ik met blind vertrouwen een pup neer te zetten, dus zou Vincent daar een prima puppy-socialisatie kunnen hebben.
2,5 week later haalde ik hem op en kreeg ik diverse gebruiks-aanwijzingen mee; bv dat Vincent eerst moest gaan zitten voordat hij geaaid mocht worden. Dat hadden ze hem 'even' aangeleerd zodat hij niet tegen de kids op zou springen om een aai te krijgen. Ik keek met verbazing hoe mijn kleine vriendje alles deed wat de kinderen hem vroegen.
Vincent ging uiteraard weer mee naar huis (pech voor hen!) en vergat al snel alle nette manieren die hem geleerd waren, en leeft hier in de roedel met zijn zus een 'heerlijk hondenleven'. Maar soms... soms komen die leuke aangeleerde gewoontes weer terug;
Bijvoorbeeld toen Helen hier eind december met Eric was, en Vincent helemaal uit zijn dak ging toen hij hen zag. Hij vond het ook heel normaal om bij Eric (net 1 turf hoog) op schoot te gaan zitten en optimaal te genieten van het gegiegel wat er onder hem vandaan vanaf de bank kwam


Gisteren hadden we weer zo'n ervaring;
We waren bij de grote neef Hugo op visite. We waren natuurlijk benieuwd of Vincent al een beetje zo groot was (of zou worden) als Hugo. Nou, dat is bevestigd...
En na wat dollen en rennen in de tuin vond Vincent het wel welletjes. Thomas (4jr) ging met zijn playmobiel spelen, en dat is natuurlijk veel interessanter. Dus al gauw lag Vincent met zijn kop op Thomas's been, te kijken hoe de autootjes reden, de poppetjes bewogen etc. Anita was enigzins verbaast, omdat Hugo dit nooit gedaan had, maar er schoot mij opeens te binnen dat Helen mij destijds een foto heeft gestuurd van Vincent met de kids, die hier wel erg veel op leek..

Toen Thomas met "djenga"blokjes ging spelen, vond Vincent dat hij wel kon helpen om de toren te bouwen. Oeps... bijna paniek, want het is natuurlijk niet leuk als zo'n visite beest je speelgoed pikt. Ik vertelde Thomas dat hij tegen Vincent moest zeggen dat hij het 'LOS' moest laten. Na enige aarzeling herhaalde Thomas mijn woorden, waarna Vincent direct het blokje in zijn handjes deponeerde. (...!!)

Vincent is een echte kindervriend, en ohhh wat ben ik blij dat mijn grote vriend zo makkelijk, lief en betrouwbaar is! Ik vond het wel erg aandoenlijk om zo'n grote lobbes-pup zo lief met kleine kids om te zien gaan. Je zou hem eigenlijk wel een kind als vriendje gunnen! Hij vind het zo leuk! Maar uhhh, bij nader inzien realiseer ik me dat er 3 opties zijn;
- Ik besluit toch moeder te worden (neeeeeejjjj... out of the question!)
- Vincent gaat elders wonen, zodat hij meer met kinderen kan spelen (hmm, geen haar op mijn hoofd...)
- Vincent moet er mee leren leven dat we thuis geen kids hebben. (prima plan, hij mag af en toe wel bij kids gaan logeren)

Dus Helen, bereid je maar voor. In april komt 'ie weer een weekje!