Woensdag ochtend ben ik met Chanel en Shanti vertrokken om Roosmarie 200km verderop op te halen. Vervolgens nog eens 600km tot aan de Storebelt brug waar ik een leuke parking wist waar we konden overnachten. Om een uur of 8 waren we daar, en konden de meiden lekker rennen terwijl wij een glas wijn dronken bij een schitterende zonsondergang.
We kregen om 11 uur gezelschap van een trucker, die dezelfde plek had uitgezocht om zijn Basset Griffon ook wat beweging te geven; dikke pret voor de meiden... De Basset bleek harder te kunnen lopen als zij en zijn baasje had lekkere koekjes!
De volgende ochtend op tijd op pad; nog 770km te gaan door Zweden. Ik zag wel op tegen deze trip. vorig jaar heb ik deze weg 1 keer gereden... erg saai en eentonig. Er staan bomen, bomen en bomen. Oh ja, en dan nog eens 280km aan een stuk... bomen! Niet echt om vrolijk van te worden... Om deze reis te 'overleven' zijn we uiteindelijk (na 4 uur bomen te hebben bekeken) een spelletje gaan doen: hoeveel soorten bomen kan je opnoemen? uhhh loofboom, eikeboom, appelboom, etc etc... na verloop van tijd wordt je ook hier zo melig van dat het dode bomen, hoge bomen, dikke bomen worden.... kerstbomen, slagbomen en stambomen. (ja, stemming stijgt-niveau daalt)
Om een uur of 6 hadden we de rit overleeft en hebben de sleurhut op de parking bij het tentoonstellings centrum geplaatst. Dit mocht volgens alle aankondigingen niet.. maar dat is wel vaker zo in Zweden; het mag niet maar vervolgens staan er 250 campers, caravans, busjes met matrassen erin en tenten. Wij stonden er dus ook, Hasse en Lene (mijn Zweedse vrienden met de kinderen van Jack) kwamen al snel na ons aan en was het tijd voor de BBQ met magnum fles Moet & Chandon....uiteraard moest Shanti daar eerst ff mee op de foto
De volgende ochtend begonnen de keuringen all om 9 uur, en door het werk wat ik nog aan de meiden had (Shanti was nl bij Roosmarie in de vijver gedonderd, dus dat leverde me een uurtje extra werk op..) waren we al vroeg uit de veren.
De show was spannend; echter, het bleek als snale dat de keurmeester een sterke voorkeur had voor 'het Amerikaanse type'... dit beloofde weinig goeds voor mij. Mijn honden hebben geen 'opgeknipte apekont' en hebben ze een grijze vacht met 'old english texture' ipv de Amerikaanse zwarte puppyvacht die nooit volwassen wordt.
Dit leverde voor zowel Chanel als Shanti een 2e plaats in hun klasse op...
Tja, je kan zeggen: 'shit, ik heb het net niet' , of je denkt 'goh, wat een prestatie, wat super resultaat'... In de eeste instantie was ik uiteraard niet blij met 'slechts'een 2e plaats. Maar toen die eerste teleurstelling weg was, toen zag ik wie ik allemaal achter me had gelaten.. en kon ik wel een beetje trots zijn op toch wel een heel mooi resultaat...ook al levert me dat geen wereldkampioen-titel op :-(
's Avonds hebben we de BBQ weer aangestoken, een goede fles wiijn opengetrokken en we kregen al snel weer aanloop mensen die weten dat je altijd op de camperplaats bij de OES mensen moet zijn om de gezelligheid te vinden :-) Christine en haar man vonden dit leuker dan het officiele keurmeesters diner wat hen was aangeboden, en voor mij was dit een leuke informele gelegenheid om haar te vragen waarom ze zulke 'overtrimmed dogs' had laten winnen. Haar verklaring was simpel: "she was the best dog, so sound but with an terrible haircut. But hair can grow, in stead of failures.. they don't disapear in time" Tja, da's haar mening, waar ik best mee kan leven. Proost.
De volgende ochtend zijn we na een rustig ontbijt weer naar huis gegaan; 1600km te gaan...waarvan 800 langs: bomen. Nee, dit keer geen spelletjes over bomen, maar het viel ons op dat er wel erg veel Volvo's V70 reden... laten we ze tellen! ;-) Enfin, daar stopten we al snel mee, toen bleek dat 1 op de 4 auto's een V70 bleek te zijn.
pffff... aftellen dan maar.... nog 500km, nog 450...nog 300...etc
Volgens ons hebben we het zonder brain-damage overleeft, en zullen we echt niet snel weer zo'n trip maken. 1600km is wel erg ver (ook om in 2 dagen te rijden) en zeker deze weg is geen aanrader om binnen 1 week heen en terug te berijden.
We hebben weer overnacht bij de Storebelt brug, waar de meiden nu ook de zee in mochten duiken. De camera kwam goed van pas, en we hebben veel en leuke foto's gemaakt. (zie de website, news en klick op de link naar de photo album)
Voorlopig blijven we nu thuis, en hebben we geen shows meer gepland... da's een raar idee! Daar moet ik wel ff aan wennen...
