Ik heb altijd gezegd dat Coco en Muffin nooit kort hoeven, omdat ze makkelijke vachten hebben, en het heerlijk vinden om uren geborsteld te worden. Bo-Ghy en Babs zijn erg kleinzerig en nooit makkelijk geweest op tafel... ookal was het destijds emotioneel een grote stap om hen de eerste keer kort te zetten. Emme en Raggles gingen kort om medische redenen. Dat was anders.
Ik merk dat de pijn in mijn handen niet minder wordt. Na elke inspanning is het mis, en moet ik 'rust nemen'. Niks voor mij! Mijn 'to-do list' is altijd eindeloos, en langer dan mijn vrije tijd me ruimte biedt. Honden, tuin, verbouwing... maar ook mijn lijf wordt blijkbaar ouder met gebreken, en mijn handen weigeren al enige tijd dienst. Misschien voor anderen onbegrijpelijk, maar voor mij mijn 'worst nightmare'.
Afgelopen weken steeds getracht om alle activiteit goed te plannen; geen shows, alle tijd aan mezelf, maar ook dit bracht geen verbetering. Na 2 weken uitstel om Coco te borstelen, prioriteiten stellen (= eerst 'n showhond borstelen en daarna rust moeten nemen) dus vanavond rigoreus het besluit; liever kort dan in de klit.
Tranen, ja veel tranen. Onbegrijpelijk, ook voor mij.
Ik heb een afspraak gemaakt bij de arts. Ik wil nu weten of het alleen overbelasting, reuma of artrose is (zit beiden in mijn familie) Coco is super mooi; Ze ziet eruit als een puppie, hartstikke leuk en ik weet het weer zeker: ze is de mooiste, best gebouwde hond die ik ooit gefokt heb!!(en de liefste) Ze is er zelf volgens mij wel blij mee, al moet ik er vreselijk aan wennen. Mijn Coco-Doos. gelukkig zal het wel weer aangroeien, en is ze voorlopig lekker schoon en uit de klit.
