woensdag 22 juli 2009

Update

Nadat Coco met de medicatie is gestart, gaat ze met kleine sprongetjes vooruit. Eerst ging het lopen beter, ze struikelde niet meer, ging sneller lopen, ik zie zelfs weer een regelmatige draf, ze kan zelf weer opstaan zonder hulp of anti slip ondergrond en sinds afgelopen week lijkt zelfs haar eetlust weer terug te komen! We hebben goede moed, en Coco gedraagt zich nu weer als een normale 10 jaar oude dame. pfffffffffffff dat geeft hoop. Uiteraard moet ik niet vergeten dat ze nog wel zwaar onder de pijnstillers zit, maar het feit dat zij zich al zoveel beter voelt laat voor mij de zon weer schijnen.

Ik heb het idee dat Shanti het er toch niet helemaal mee eens is dat al haar kinderen zijn vertrokken; ze speelde veel met Monty en Corinna de laatste week, gaf zelfs voer over om hen te voeden en was op een speelse manier gestart met de opvoeding. Inmiddels is ze wel aan het idee gewent dat er geen pups meer zijn, echter haar hormonen gieren door haar lijf en ze heeft kriebel, krabt haar flanken kaal en heeft tot overmaat van ramp afgelopen dagen een maag/darm probleempje gehad waardoor ik om half 5 s nachts de rommel op stond te dweilen... geeft niks, alleen dat ik met zo'n onderbroken nacht een beetje 'n zombie was toen ik smorgen weer fris en fruitig bij de klant aan de vergadertafel mocht aanschuiven...

Jack is hier te logeren, onze eigen Dom Perignon. Na het drama wat zich afgelopen jaar in zijn familie afspeelde, is het fijn om hem als stabiele vrolijke hond hier weer te kunnen knuffelen. Het plotseling overlijden van zijn vrouwtje heeft uiteraard een enorme impact op de achtergebleven gezinsleden, en op Jack zijn vacht. Maar ach... die kon er vlot afgeschoren worden; Jack lijkt redelijk ongeschonden door deze moeilijke periode te rollen, en vindt het wel gezellig hier om te keten met zusje Shanti en de rest van de family.

Aanstaande vrijdag gaan we naar Frankrijk... ja, ook ik ga eraan geloven en de 40 grens over! Dat doen we dus in France, met veel champagne! Iedereen is uitgenodigd, en voor de mensen die de mail gemist hebben: ik zit op camping L'Ardan en wie langs wil komen is welkom voor de BBQ en Champagne. Er zijn zowaar een man of 10 die echt zo gek zijn om mee te gaan... en dat wordt dus beregezellig en dikke pret. 'Helaas' zitten bij deze gasten ook de meeste oppas adressen van de honden, waardoor ik dus genoodzaakt ben om (tijdens hoogseizoen) met 7 honden te gaan camperen. sterker nog... als je alle honden van mijn verjaardagsgasten bij elkaar optelt, komen we boven de 20! (ik ben niet de enige met 7 hoor...)
De camping eigenaren vinden het een super leuk idee... nu ben ik benieuwd of ze dat na deze week ook nog steeds zo vinden :-)
Het voordeel van 40 worden is dat het leven nu zal beginnen (ik ben benieuwd..) en dat ik nu eindelijk op zoek kan gaan naar een huwelijks kandidaat...
Cheers! ;-)

zaterdag 11 juli 2009

Coco-Cadeautje

Ik schreef op hyves dat ik me zorgen om Coco maak, dus nu stromen uiteraard van alle kanten de vragen binnen: wat is er mis met Coco?
Om het mezelf maar makkelijk te maken, zet ik het antwoord hier op mijn Blog;
Coco, of beter bekend als Coco-Cadeautje, alias de Cocodoos is 'opeens' een oude hond... Wat is er mis met Coco? Ja, wist ik het maar wat er met haar aan de hand is...
Het begon tijdens mijn vakantie in april. Ze at slecht en J&L vonden haar zo oud geworden sinds de vorige logeerpartij (september '08)
Coco kwam weer thuis en kon de trap niet eens meer oplopen. (Coco is de enige met priveleges om naast -ahum OP- bed te slapen) Nu was dat euvel gauw vergeten, want daags daarna beviel Shanti, en heb ik 4 weken beneden geslapen. Coco sukkelde mee, at soms goed maar meestal slecht en erg traag. In de hectiek van alle pups, bezoek, werk en de dagelijkse dingen zijn er bij mij nog geen alarm bellen gaan rinkelen.

3 weken geleden merkte ik dat haar volledige bespiering weg is en het eten is een ramp. Ik zet nu egelmatig Muffin naast haar neer, zodat ze toch (uit pure nijd) haar bak maar -deels- leeg eet.
Wat is er mer Coco aan de hand? Vorige week al eeen afspaak bij Walter gemaakt, maar ivm vakantie konden we daar gisteren pas terecht.

Ik was al dagelijks met haar gaan wandelen zodat haar bespiering weer opgebouwd zou gaan worden. Dit leek wel aardig te gaan, maar zodra ik een iets te grote ronde liep was het foute boel. In plaats van op te bouwen, werd het eigenlijk met de dag slechter. De warmte hielp ook niet mee, dus na 11 uur 'savonds, of om 7 uur 'smorgen lopen Coco en ik een rondje.
Nog steeds geen succes; regelmatig struikelt ze en stort ze als 'Bambi' plat op de stoep neer, waarna ik haar naar huis moet dragen. Coco kan nog maar net de straat uitlopen, en weer terug. Als ik verder ga dan valt ze. Ze loopt uitsluitend in moeizame telgang; een drafje is onmogelijk.
Overigens is ze thuis wel allert, ligt ze altijd aan mijn voeten en is ze graag bij de pups.

Gisteren bij Walter geweest; We denken dat ze pijn heeft en daarom niet beweegt, slecht eet etc. De extra beweging helpt niet als ze niet eet en dus geen voedingstoffen binnen krijgt om bespiering op te bouwen... en zonder bespiering zullen de klachten toenemen. De negatieve spiraal speelt ons parten.

We weten (nav een rontgenfoto uit het verleden) dat ze behoorlijke spondylose heeft, dus waarschijnlijk is dit de boosdoener in haar rug wat zo’n pijn doet. Ze krijgt al enkele dagen carpodyl als pijnstiller, maar dat werkt daar in dit stadium niet afdoende tegen.
Als het de spondylose is, dan is het dus beter om maar 2 weken een flinke dosis cortaphen te geven (is met prednison) en kunnen we de pijn beter bestrijden, waardoor ze weer zal gaan eten, bewegen etc.. De spiraal moet weer positief worden..
Bloedondezoek wees uit dat haar nieren niet best werken, maar dat kan ook wel een moment opname zijn ivm het gevolg van het slechte eten/ drinken.
Nu dus gaan we eerst maar 2 weken starten de zware medicatie, en dan verder kijken...

Ondertussen lijkt ze erg veel op Emily... toen ze 14 was. Coco is pas 10 jaar. Ik kan mezelf er nu nog niet bij neerleggen dat ze zich al in een dergelijk stadium zou bevinden.... mijn Cadeautje...

donderdag 9 juli 2009

Puppy's gaan hun toekomst tegemoed

De plicht roept, de blog moet weer eens worden geupdate...
Is er zoveel te melden dan? nee... uhh ja, eigenlijk is er altijd wel wat te melden natuurlijk. In Villa kakelbond gebeurd altijd wel wat.
5 pups zijn naar hun nieuwe baasjes. Een zucht door het huis ;-) vrolijke gezinnen, enthousiaste emails en foto's stromen binnen. Dat doet me goed, dat maakt me blij. En als ik lees dat Chester tijdens de puppy cursus door de tunnel rent, alles leuk vindt, en zelfs gebruikt wordt om bange medecursisthondjes op hun gemak te stellen... dan groei ik van trots. Dan knuffel ik Vincent en Chanel, en dan denk ik dat we een mooi resultaat hebben van ons 'project' :-)

Aankomend weekend wordt mijn huis bevolkt door een compleet familie uit Slowakije; Monty wordt opgehaald en zal ver weg gaan wonen. Ook Dotty (alias Corinna) wordt zondag opgehaald en heeft een reis naar Hongarije voor de boeg. Ik slik nog maar eeen keer, en weet dat ze het goed gaan krijgen. Maar nadat ze nu saampjes hier rondhuppelen en 'as we type' aan mijn voeten onder tafel liggen te slapen... zie ik er wel tegenop. Het zijn de eerste pups die ik meegeef aan mensen die ik slechts via email ken. Voorwaarde was dat ze de pup zouden ophalen, aangezien ik ze niet op bestelling op het vliegtuig zou zetten. Gelukkig waren ze het daar mee eens, en tellen ze nu al 9 weken af naar aankomend weekend...

We hebben ook weer shows bezocht. Alleen met Chanel, aangezien ik geen zin had om in alle puppy hectiek 2 honden showklaar te maken en uit te brengen. Vincent is wel beide keren mee geweest als supporter. Volgens mij vond hij dat wel lollig.
Chanel, net 24 maanden oud en ik de kampioensklasse ingeschreven, haalde 1 CAC en 2x RCAC op deze Duitse shows. In Wirges waren we het hele weekend, en had ik dus alle boppers meegenomen, en dus ook Monty en Dotty. 2 uur in de auto, in een bench slapen, aan een riempje wandelen.. ze deden het allemaal prima.
uiteraard was de eerste nacht een beetje eng; Het was erg warm, dus lagen ze onder de luifel in de bench. Om 3 uur moesten ze toch echt even piepen, en heb ik ze uitgelaten. Om 5 uur waren ze ook wakker, want het was licht buiten en dat moesten ze wel even vertellen. Niks aan de hand, ik lag 50 cm van ze vandaan dus kon ze makkelijk weer in slaap babbelen.
Wat me verbaasde was dat een andere campeer gast die zelf nota bene al jaren OES fokt, liepte klagen over mijn pups die hem uit zijn slaap hadden gehouden. Iedereen die de 'relatie' tussen deze persoon en mij kent, begrijpt meteen dat ik de pups heb geprezen toen ze de volgende ochtend om half 6 wakker werden en kabaal maakten... in de hoop dat de 'buurman'nu ook wakker zou worden, en een nog grotere hekel aan mij en mijn honden zou krijgen. Wat een malloot! dat moemt zich fokker en liefhebber... jaja.
enfin, wij hadden een heerlijk weekend, de pups hadden een mooie ervaring die ze een leuke start geeft naar hun toekomst.


Chanel, Monty, Dotty, Shanti, Coco in de schaduw