maandag 24 december 2012

Koeking wisss ze stars

Edwin Evers begon er vorig jaar al de draak me te steken, en ik volg hem vlekkeloos op; hij deed de "singing wisssss ze stars.." En ik kook met ze. Althans, ik kook met mijn eigen sterren uiteraard.
 
Zo op de vooravond van kerst ben ik ook weer drukdrukdruk... niet met de laptop en telefoon voor het werk, nee deze keer voor onze privé doeleinden.. in een poging sociaal te zijn en wat quality time met family door te brengen.
Het gebrek aan familiair emathie staat centraal, en zo kostte het enige moeite binnen de family om een eenduidig en simultaan kerstdiner te organiseren. Maar, eind goed al goed, na wat heen en weer mailen is de organisatie rond. 2 personen doen alles, en de rest komt vreten (zolang er maar geen exotische gerechten op het menu staan, want wat de boer niet kent...) Iedereen tevreden, en we kunnen starten.
Ik vraag me wel eens af of dit nu "doorsnee Nederlands" is.. of toch typisch mijn familie. In het het laatste geval verschuil ik me maar snel achter het feit dat eigenlijk elke familie wel een 'eigenaardigheidje' heeft, en dat slechts weinigen erover praten.  
Maar goed, ik dwaal af... terug naar mijn Koeking wisss my stars.
Ik heb beloofd om voor de hapjes (tapas enzo..) te zorgen, tijdens de borrel. Tevens maak ik het desert: Dat wordt uiteraard Meringue!  (en ja, dat hoort men met een hoofdletter te spellen... want dat is immers de naam van onze Pooh) :-)
Met het voltallig OES-supporters team aan mijn voeten bladerde ik tijdens de voorbereidingen de kookboeken door. Vincent had al gauw door dat ik nu helemáál niet naar een beeldscherm zat te kijken- dus vond hij dat 'ie mijn aandacht nu zonder pardon kon overrulen- en legde zijn grote kop midden in het Jamie Oliver kookboek, om een knuffel op te eisen.
 
Vandaag dus druk in de weer om de boodschappen te halen... en bij thuiskomst werden alle tassen uiteraard uitvoerig gecontroleerd op 'OES-eetbare producten'. Gelukkig was ik net op tijd binnen met het laatste doosje wijn, om de franse kaas en chorizo worst uit de bek van Vincent en Chanel te redden. (misschien had ik toch beter éérst de doosjes wijn, en pas als láátste de kaas en chorizo uit de auto gehaald? = lesson learned.)
 
En dan vanavond het klapstuk... samen koken. Met 6 OES in de keuken is het altijd gezellig. Nu is mijn keuken erop ontworpen dat er 6 honden + Inge kunnen leven (echt waar, made by harold lenssen) Maar toch moet ik nu zeggen dat de hink-stap-sprong over Vincent-Shanti-Dwayne van kookplaat naar gootsteen me na vijf keer me toch parten gaat spelen. Ze liggen allemaal strategisch... zo vangt de één een stuk chorizo worst wat tijdens het snijden van de aanrecht valt (heeft Vince toch nog z'n buit binnen) en de ander vangt een verdwaalde garnaal tijdens het spoelen. Nou ja en als we dan toch bezig zijn... dan mag Babs de kom met feta kaas uitlikken... en als ik even niet kijk jat Pooh een  gemarineerde mossel in knoflook dressing...( ..Vind-ze-lekker..) jaja. En als ik dan even viceversa van gootsteen naar kookplaat wil stappen, breek ik bijna mijn nek... want natuuuuurlijk ligt daar een hond verdekt opgesteld... pffff Ja, je zou denken dat ik dat inmiddels wel zou weten, maar toch... ben ik elke keer weer verrast en struikel ik zo de keuken door!
 
Dergelijke kooktaferelen vinden wekelijks plaats als we de honden-groenten-prut maken, die de honden dagelijks bij hun avondmaaltijd krijgen. Maar zo op kerstavond ruikt alles toch nét ff anders...veeeel lekkerder..en liggen er 6 Boppers nét ff dichterbij de aanrecht te wachten op lekkere hapjes.
Je weet immers maar nooit wat er naar beneden valt! Daarom vind ik dat we de eerste prijs verdienen in "Koeking wiss ze stars.. "
U gaat toch wel sms'en op ons? ..dan worden we zéker de winnaars! :-)
 

zondag 9 december 2012

BAU

Wat voor één ander dagelijks kost is, kan voor de ander een mijlpaal zijn. Er zijn van die momenten dat je het gevoel hebt dat er een tijdperk wordt afgesloten. Vandaag heb ik weer zo'n moment, en dat hakt er altijd nogal in.
Voor mij/ mijn honden gaat het leven in fases;
 
Het start met de puppy fase: Alles mag, we gaan de wereld ontdekken, beetje opvoeden, meubilair molesteren, extra aandacht krijgen van buitenstaanders... En natuurlijk "BAU" (Business As Usual= oa knuffelen, door het bos rennen, mee met de camper, spelen met de family, bezoek enterainen, regelmatig in bad & geborsteld worden, dagelijks op de bank liggen, etc etc)
 
Na de puppy fase, komt de show fase waarin je als Youandi OES, bovenop de BAU, soms in de weekenden extra was- en borstel beurten krijgt, laarzen aankrijgt in zo'n weekend als je naar buiten gaat, en vervolgens als enige mee mag als de bench + trimtafel wordt ingepakt: we gaan showen. Altijd een feest, extra aandacht en extra knuffels. Het houdt op zich niet zoveel in: Een rondje aan de riem lopen, ff stil staan.... een vreemde aan je lijf laten zitten, die daarna zegt dat je een knappert bent.  Inge zet vervolgens 'blik en klatergoud' in de Ikea-Billy-vitrine kast, rozetten worden bij andere rommel gehangen. Na enige tijd behangt ze ons hondenhuis vol met rare diploma plaatjes in zo'n Ikea foto lijstje en noemt dit onze 'wall of fame'.
 
Die muur is bijna vol, en dan komt er een tijd dat er een familie lid bijkomt en aan fase "puppy" begint.. Dan heb je 2 kansen; je bent een dame en dan wordt er vol spanning naar een leuke date gezocht.. enfin daarover een andere keer meer. Of -in dit geval van Vincent- ben je een meneer, en dan komen er vanaf de show fase al diverse keren leuke meiden voor je op bezoek. Dikke pret en als ze dit 'een honden leven' noemen... nou dan zullen er vele mensen-mannen jaloers zijn op zo'n leven.
 
Maar dan komt er ook een fase... dat de jaren verstrijken, de wall of fame volhangt, de Billy-vitrine kast volgepropt is...en je het stokje overgeeft aan je jongere familie lid om de show fase te gaan opstarten.
 
Je gaat nu door naar het Youandi "BAU" leven... niemand die meer klaagt als je met modderpoten uit de tuin komt, een gat graaft waardoor je tot achter je oren zwart bent of tijdens een wandeling de plomp in duikt. Want je vacht wordt nu uitgekamd, en de borstel/badder activiteiten worden teruggebracht tot eens per 4 à 6 weken.
 
Onze Vincent heeft nu dus deze fase bereikt.. Na bijna 5 jaar met mijn menneke in de showring te hebben gestaan, geeft hij na 10 titels het stokje over aan Dwayne. Vince en ik kunnen lezen en schrijven met elkaar, en tijdens een wedstrijd zijn we een team in de ring waarbij we elkaar nooit verrassen.. we staan samen in de ring.. als You and I.
 
Zo zijn we met de blog-lezers dan terug bij de dag vandaag, waarbij het werk me boven het hoofd groeit en de honden avond aan avond zonder te klagen aan mijn voeten liggen te wachten totdat de telefoon en de laptop uit worden gezet. Het herfst weer werkt niet mee aan de vacht condities, en het huis moet eigenlijk ook vaker gedweild worden. 
Vandaag had ik eindelijk een dag vrij om Vincent te doen (vorig weekend waren Babs en Chanel aan de beurt, volgend weekend Pooh en Shanti weer) Hij was er al een paar weken bij ingeschoten en omdat hij onlangs nog in zijn 'show fase' zat.... dus ook nog vol op in z'n schitterende dikke show bontjas waarmee hij zijn laatste overwinning haalde, was het een nu dus in status ' serieus achterstallig onderhoud' belandt. Zodoende lag hij nu op zondagmiddag op tafel en moest ik met gereedschappen daan de slag ie voor hem nog nooit eerder gebruikt waren: De coat-king, universeelborstel en schaar....
Hiermee is Vincent nu definitief gepromoveerd naar BAU.
 
Toen Vincent jong was, en  tijdens boswandelingen bij elk blaadje of takje  wat in zijn vacht  bleeft steken, stil bleef staan heb ik 'm beloofd dat als hij klaar was met showen, hij een 'coupe teddybear' zal krijgen zodat hij daar geen last meer van zou hebben. Vandaag was die dag.... en dat is ff slikken.
 
Hij is nu kort...in coupe teddy bear. Mijn Vince is de knapste!! Ook met een kortere vacht... ik weet dat het voor hem niks uitmaakt (of in het bos zelfs fijner is!) maar ik heb er moeite mee...ik sta hier met tranen....
Einde van een tijdperk. Nederlands, Belgisch, Duits, VDH, Zwitsers, Deens, Internationaal, Kroatisch, Luxemburgs kampioen en Belgisch Winner'09.... heeft een korte bontjas. Mijn kanjer, hij is toch de knapste en de liefste kerel mét of zonder lange vacht.
 
 
 
 

maandag 19 november 2012

Vakantie OES

Deze keer ga ik me eens heel gemakkelijk afmaken van het blog-schrijven...  en je gewoon doorverwijzen naar een andere website.

Elles heeft het leuke idee opgevat om een serie verhalen over "OES op vakantie" te publiceren, en zodoende kreeg ik een week of wat geleden de vraag van haar in mijn mail:

'Wil jij een verhaal schrijven voor de site met het thema "met je oes op vakantie"??? Als er eentje heel europa doorgaat met haar honden :-)))'
 
 
 
...dus klik vooral op de link, en have fun bij ons vakantie gevoel :-)

zaterdag 3 november 2012

Toppertjes

Anno 2012 is alles een wedstrijd.... je wint Olympisch goud omdat je het snelste zwemt of de mooiste salto's aan de rekstokken maakt... omdat je de beste deal binnen haalt voor je werkgever, of omdat je prijzen wint met je honden. Ik beperk me voor deze blog maar even tot de honden :-)
 
Waarom ga ik nou toch weer een blog schrijven, waarmee ik heilige huisjes toch weer ter sprake breng... Tja, ik had me voorgenomen om het niet meer te doen. Maar zo tegen het einde van het jaar, voordat al het "ik heb de beste hond van 2012" gebral losbarst, lijkt het me stiekem toch wel leuk om eens wat opmerkelijkheden tegen het licht te houden.
Het grappige aan de wedstijd 'wie heeft de tophond" is dat iedereen z'n eigen regels, maatstaven en rekenmethodes hanteert.  Zo staat onze Vincent op een lijst nu als "beste reu van NL" genoemd in de showhonden competitie.... bij een andere lijst staat hij op de 5e plaats en bij een ander lijstje komt hij helemaal niet voor! 
Opmerkelijk en vermakelijk als je in aanmerking neemt dat alle lijstjes met de zelfde input rekenen!! :-) (En dat allemaal terwijl onze Vince is slechts 6 x uitgebracht op de 18 shows)
 
Op zich is het makkelijk te verklaren... want alles valt of staat bij de criteria waarmee je meet. Wie laat je toe in je competitie en hoeveel punten ken je toe aan een winnaar en/of aan een verliezer? Alles is bedacht door mensen, en alles kan bejubeld óf bekritiseerd worden. Bij de meeste lijsten gaat het erom dat de winnaar de meeste punten haalt, en als je dan nog een CAC wint of meer, dan krijg je ook extra punten. De gene die het meeste shows bezoekt én ook regelmatig leuk presteert is vervolgens top hond op het lijstje. Oranje boven, hoezééé!
Maar er is ook een leuk lijstje van de rasvereniging waarbij de 'niet leden' niet meetellen en er dus een bizar beeld van de Nederlandse 'tophonden' ontstaat... Reden hiervoor was dat de leden hun contributie niet willen laten uitgeven aan bv een vaantje van 50cent voor de "TOPhond anno 20xx", want dan kan dit -in worst case scenario- wel eens aan een 'niet lid van de OESCN' worden besteed! Tja, daar heeft de ALV destijds goed over nagedacht en een weloverwogen besluit over genomen.
Blijkbaar tellen de honden dus qua populatie ook niet mee, en met een gemiddelde inschrijving van 6 honden per show wordt het lijstje dus héél erg kort en is men snel klaar met de opsomming met de "TOPhond van het jaar".
Dus, onze Vince is nr 1 in een lijstje waarbij alleen de reuen worden vergeleken, nr 5 waarbij reuen, teven en jeugd-prestaties van honden op basis van aanwezigheid worden vergeleken, en is hij helemaal niks volgens OESCN. 
 
"Helaas voor de club', is ook de absolute mooie topper 2012 van ons ras, een teef welke niet in eigendom is van iemand die contributie betaald. En ook de nr 1 onder de reuen (volgens het andere lijstje en rekenmethode) wordt samen met Vincent doodgezwegen. Eigenlijk wel grappig dat de TOP 3 doodgezwegen wordt. Zou iemand zich realiseren dat het op z'n zachtst gezegd 'opmerkelijk is' dat de winnende honden geen van allen binnen de club zijn gefokt?
Want ook onze Pastou staat met slechts 5 (vd 18) shows op een podiumplaats. Pascalle betaald al trouw 25 jaar contributie, en krijgt dus wel een "vaantje". (Of zou zijn kennelnaam nog roet in het eten kunnen gooien bij de jury?? Tja, je weet maar nooit..)
 
Kunt u het nog volgen? Ikke niet. Ik ben lost. Wie heeft nou de beste hond?
Ik zie in Scandinavie toplists welke gebaseerd zijn op de beste 5 prestaties, waardoor mensen niet gewaardeerd worden op 'hoevaak kom je naar een show', maar hoe goed de honden het doen.
 
Zo'n zelfde discussie kunnen we overigens opstarten voor 'top fokker'...  met het nieuws dat Bentley zich aan de lijst van FCI kampioenen mag toevoegen, is dat mijn 10e kampioen. Dit wil zeggen dat +/- 10 % van de Youandi honden kampioen is. (duhhh) ;-)
als ik dan andere fokkers zie brallen over "20, 50, of 120 kampioenen"... en ik weet ook hoeveel ze over de véle jaren ongeveer geproduceerd hebben....
En tellen de Balorus, Israëlische en de Montenegro kampioenen ook mee? Sommige fokkers vermijden deze discussie door alle relevante informatie discreet weg te laten op hun website, en alleen hun "kampioenen" te vermelden met Champion. Zo mag de lezer raden of deze hond een topper was die wat betekende voor het ras, of in z'n uppie in verweggiestan een CAC ophaalde zonder concurentie en zich nu kampioen mag noemen omdat de regels dit nu eenmaal toestaan.
 
Tja...wie is er dan een TOP fokker?
Ach, we zullen het nooit weten, en zoals ik zei: alles valt of staat bij de criteria waarmee je meet. Wat ik veel belangrijker vind, is dat al die Youandi kampioenen die bij mensen thuis wonen en elke dag deel uitmaken van het gezinsleven. Honden die uitblinken in "braaf zijn" en winnaars zijn in gezondheid. Honden die op hoge leeftijd de finish halen, waarbij ze de 1e plaats krijgen van hun eigenaar in liefde, trouw en vriendschap.
Ik heb zelf 6 van zulke winnaars hier thuis rondlopen. TOP honden & allemaal huis-kampioenen. Daar kan geen FCI-kampioenstitel of "TOP-hond 20xx vaantje" tegenop. En ik weet dat de lezers van deze blog ook zulke winnaars nu aan hun voeten hebben liggen.
 
 
 
 

zondag 14 oktober 2012

11 jaar

11 jaar geleden moest Coco bevallen. Ondanks een eerste echo waarop geen pupje te zien was, wist ik na 7 weken dracht zeker dat mijn Coco-Kadootje wel degelijk zwanger was. Ik had gelijk, ze droeg 1 pupje. Toen ze moest gaan bevallen ging het allemaal niet zo vlot, en bezochten we 's avonds laat de dierenarts en na een injectie om de weeën te versterken reden we snel naar huis. Bij thuiskomst deed Coco wel raar en kon ik geen pupje meer voelen in het geboortekanaal... Na een lichte paniek aanval volgde ik ons spoor terug van voordeur naar auto (tussen de herfstbalderen door) om mijn puppy te zoeken. Daar lag ze... op de achterbank van de auto, alive & kicking. :-)
Er was eigenlijk een andere bestemming voor Babs; ze zou in een gezin gaan wonen en speciaal opgeleid worden als hulphond voor de moeder in het gezin die snel achteruit ging in gezondheid. Na verloop van weken kreeg ik er steeds meer vraagtekens bij, en na contact met het 'opleiding centrum' was voor mij duidelijk dat dit nooit een succes zou kunnen worden. De potentiele eigenaresse liet haar ware aard zien toen ik het bespreekbaar wilde maken, en daarmee was mijn keuze definitief. Mijn puppy gaat daar niet heen, ze blijft hier... en ik noem haar Babs :-) 
Toen Babs 6 weken was en als vrolijke eigenwijze en verschrikkelijk verwende pup tussen de honden in leefde gebeurde het verschrikkelijke ongeluk. De buurhonden kwamen weer op ons terrein om te knokken. Bo-Ghy, Emme en Raggles reageerden daar altijd fel op om hun eigen terrein te beschermen tegen die monsters. Babs kreeg de klappen, en ik vond haar in coma.. stuiptrekkend en kwijlend...
De eerste dierenarts behandeling bestond uitsluitend uit stabiliseren en dexametason om zwellingen tegen te gaan. We konden weinig uitwendig letsel ontdekken, dus ze moest bijkomen om verdere diagnose te kunnen stellen. Babs knapte snel op, en elke dag ging ze een beetje vooruit. Ze at, reageerde op mijn stem, ze kon weer gaan staan en een dag later ook weer lopen. Allemaal positief, dus we gaan door. Ze zat nog steeds op zware medicatie tegen zwellingen en pijnstillers
Enkele dagen later zag ik dat haar ogen niet normaal reageerden; haar pupillen bewogen onafhankelijk van elkaar en ze liep overal tegenaan. Babs was blind.
 
De dierenarts verwees me door naar een orthopedisch specialist om verder onderzoek te doen. Er werd al een MRI scan voor haar gepland, en de oogspecialist onderzocht haar. Haar ogen bleken prima, dus het moest in haar hersens of oogzenuw fout zitten. De MRI was niet nodig, want met geavanceerde röntgen apparatuur kwam de specialist met het shocking bericht dat Babs haar schedel gebroken bleek te zijn. De bovenkant van haar koppie was gebroken en de diverse 'scherven' lagen over elkaar geschoven en zouden zo gaan vergroeien. Met de wetenschap dat Babs hard zou gaan groeien was het duidelijk dat dit tot verschrikkelijke problemen zou leiden als dit niet goed gereconstrueerd zou worden. Ik had geen keus.... en nadat er een speciale anasthesist geregeld was (want ivm de hoge druk op haar hersenen, zou een normale narcose extra risico's geven) lag Babs 4 uur op de operatie tafel.
Tijdens de operatie zag de arts dat er een abces in haar hersenholte zat, wat meteen is verwijderd en dmv een drain daarna nog lang met antibiotica behandeld is. Haar schedeldak is gerepareerd en verstevigd... en we konden gaan revalideren. Doordat de druk van de oogzenuw en hersenen verdween kwam haar gezichtsvermogen ook weer terug.
Na weken van extra zorg, en dagelijks uitspoelen van de drain knapte Babs op en groeide ze langzaam op tot een fantastische hond. Ze is wat kleiner gebleven, doordat ze als puppy haar energie heeft gebruikt voor haar herstel ipv te groeien. Ze heeft nog steeds een deuk in haar koppie en ze heeft ze een visuele handicap; Babs ziet geen diepte. Hierdoor kan ze dus moeilijk trap lopen en ook stoepranden zijn voor haar een werkelijk struikelblok. Maar, mét deze handicap heeft Babs vele wandelingen met mij en de andere honden gemaakt waarbij we ook in de Verdon (Fr) wel eens over spannende riggeltjes zijn gelopen, of in Luxemburg geklauterd hebben omhoog en omlaag... samen met wat extra commando's (ópletten Babs = afstapje) en het vertrouwen van Babs dat ze veilig kan meewandelen, zo loopt ze mee en hebben we samen pret.
Babs zal ook altijd eerst op haar gehoor reageren; ze draait met haar koppie om geluid op te vangen, voordat ze visueel contact maakt. Soms lijkt ze daardoor een beetje op Stevie Wonder :-) maar ze redt zich prima en alle andere honden hebben respect voor Babs.
 
Tja, en als ik zo het verhaal weer opschrijf.... realiseer ik me hoe bijzonder het is dat we vandaag haar 11e verjaardag vieren. Wie had dat ooit durven hopen?
Dat het niet vanzelfsprekend is dat elke OES 11 jaar wordt besef ik me maar al te goed. Muffin had 11 jaar moeten worden afgelopen jaar, en ook Coco heeft haar 11e verjaardag nooit mogen vieren.
Kleine gekke Babs... mijn Spekkie. Proficiat Babs!!
 
 
 

dinsdag 2 oktober 2012

Thuis

We zijn weer thuis, en ik probeer alles weer in het normale schema te laten landen...
Dat valt niet mee na 3 weken zon & rust.

3 weken lang lol-trappen in water, bossen en een beetje onderweg zijn met de camper zorgt er natuurlijk wel voor dat 6 honden er dan uitzien als voddebalen, mijn camper een grote zand/haarbal is en de zak met vuile was goed gevuld is.
Afgelopen weekend stond dan ook in het teken van honden wassen, camper uitsoppen en de wasmachine laten draaien. Niks mis mee, en zo kon ik gisteren ook weer opgeruimd aan het werk gaan voor de baas.

Onze vakantie was heerlijk en we hebben genoten. Er staan al wat foto's op de frontpage, en die geven een goed beeld van onze dagelijkse beslommeringen: zon, water, bergen en ontspanning.
Ik had maar 1 show gepland in deze vakantie , en daarbij ook bewust maar 1 hond ingeschreven: Dwayne die zijn debuut zou maken... Als kers op de taart van deze vakantie won Dwayne op de Italiaanse specialty zijn klasse (Classe di Giovane) en vervolgens ook nog eens "Best Junior in Show" oftewel "Migliore di Giovane". wow....
Ik kon mijn geluk niet op, en was enorm blij met deze overwinning.

Toch is het ook altijd weer fijn om thuis te zijn, al is het wel koud hier in Holland!

zaterdag 1 september 2012

Zoooooo verliefd...

't is wat, als je vlinders in je buik hebt.... Als reu heb je het niet makkelijk als je hormonen je totale "personality" een paar dagen overnemen en beheersen. Natuurlijk is elke reu en elke teef én is elke liefde anders... Maar wij hadden de afgelopen dagen wel ons 'hoogtepunt' weer bereikt in Villa Kakelbont.
Shanti is loops.. (ik blij dat dat nu gebeurde, en niet over 2 weken als we gezamenlijk in de camper zitten) En ja, Shanti is toch echt de grote liefde van Vincent. Wel grappig om te zien dat reuen ook echt een voorkeur kunnen hebben voor de één of de andere dame. Voor Vincent is Shanti echt 'the love of his life'.
Als Chanel loops is, dan gedraagt hij zich netjes. Hij blijft eten en heeft slechts op de 'hoogtij dagen' interesse voor zijn zus. Als Pooh loops is kijkt Vince er amper naar om. Maar als Shanti loops is dan giert zijn testosteron van zijn oren tot het puntje van z'n staart en is er geen land met hem te bezeilen.
Tijdens de vorige loopsheid was Dwayne nog een kleuter en keek op dito wijze naar zijn moeder.:Haar loopsheid deed hem niets. Terwijl de loopsheid van Pooh (een week of wat later) hem deed ontpoppen als een ware Don Juan. Zijn libido was groter dan zijn ego en oh oh... wat een schitterende theater vertoning van pure kalverliefde leverde dat op :-)
Maar nu zijn we een paar maanden verder en ook Dwayne ontwikkelt zich als echte kerel.... Dus moeder of geen moeder: Shanti is een lekker ding en Dwayne weet daar wel raad mee.
 
Enfin, de 2 mannen zijn dus gescheiden van de dames en met wat extra organisatie lukt dat allemaal prima. Ookal is het dan wel vermoeidend om "100 kilo testosteron ongecontroleerd door je huis te zien stuiteren". Het is erg grappig om de overeenkomsten én de verschillen van de 2 heren te zien.
Beide mannen eten niet meer. Ze zijn acuut in hongerstaking, want met vlinders in je buik kan je niet eten. Bij Vincent is dat geen probleem; die heeft wat reserve... Maar bij Dwayne zie ik de moeizaam opgebouwde barf-kilo's er direct weer afvliegen en is zijn bijnaam nu alweer 'Skinny'.
Vincent weet waar Abraham de mosterd haalt, en kan een hele avond achter het traphekje liggen te jammeren.(ik wil naar Shannnnnnntiiiieeeeeeee) terwijl Dwayne zich erbij neerlegd, en zijn eigen kennel opzoekt (als ik dan toch in het hondenhuis moet blijven, dan ga ik wel naar bed)
Na zoveel jaar gebruik zijn de tuinhekjes een beetje gammel en het heeft dus weinig zin om de heren op de 'speelplaats' te laten als de dames in de tuin zijn. Vincent ramt direct door het hekje heen, en vrolijk bespringen beide heren de eerste de beste dame die voorbij komt (loops of niet loops)
Dus, heb ik -om toch alle honden 'savonds lekker buiten te kunnen laten lopen-een extra barricade bij het hek opgebouwd... Vincent snapt dit en legt zich erbij neer. Dwayne vindt deze nieuwe 'pallet-gestut-met-vuilcontainers-die-in-de-weg-staat' slechts een uitdaging en loopt binnen 3 minuten alweer rond te snuffelen op  "verboden terrein". (vreemd, want hij blijft dus wel trouw achter het traphekje liggen in de keuken!)
Normaal slaapt Dwayne boven, samen met Shanti. Maar de afgelopen dagen dus maar even niet. Nadat beide heren 3 dagen geen hap gegeten hadden begon ik me toch wel zorgen te maken. Dus, bij wijze van experiment maar 's avonds bij het slapen gaan een bak voer bij hen neergezet.
Tja, uit het oog uit het hart... mijn Don Juan's blijken dus 's nachts wel hun bak (bijna) leeg te eten. Ikke blij, zij blij.
Inmiddels is Shanti over haar 'topdagen' heen en Dwayne heeft de moed opgegeven. Vincent is nog niet zo zeker van zijn zaak en trekt zijn hele truckendoos nog open in een poging om Shanti te verleiden... Helaas voor Vincent zonder succes: Shanti vreet zijn neus er bijna af als hij zo aandringt.
 
Maar de liefde van de man gaat door de maag:  vanavond aten ze kip- & rundvlees met een kalfs bot... en dat vonden beiden heren wel lekker genoeg om hun testosteron ff te vergeten.
Het vrouwtje staat weer op nummer 1 (want die geeft lekker eten) en er is weer rust in huis. .. Nu maar wachten totdat de volgende dame loops wordt.
 

donderdag 23 augustus 2012

Actief

We zijn goed bezig... al zeg ik het zelf. Onze Babs lijkt wel jaren jonger en het valt zelfs visite op dat Babs zo allert, vrolijk en aanwezig is. Sliep ze voorheen 90% van de dag.. nu bemoeid ze zich weer overal mee, zoals een OES dame dat hoort te doen. Ik weeg haar nooit, maar ik denk toch dat ze ook ietsje is afgevallen en dat staat haar prima. Ze blijft mijn spekkie, dat blijft ze zowiezo..al zou ze een ons wegen!
 
Pooh en ik zijn ook goed bezig; we zijn gestart met een cursus "Breitensport". Ik zocht eigenlijk naar Agility (behendigheid) maar dat wordt hier in de buurt niet gegeven. En om nou voor een uurtje trainen eerst 45min in de auto te moeten zitten op een doordeweekse avond.... nah, doe maar niet. Dus zijn we hier in Sevenum met Breitensport begonnen. Dit is een combi van gehoorzaamheid met behendigheid.
Het lijkt zo op het eerste gezicht allemaal wat losser en gemoedelijker te zijn dan wat ik gewent ben uit een ver verleden toen ik GG2 met Emme en Balou liep, of wat ik ken uit de cursus behendigheid bij KC Uden. Recreatie staat voorop, en de moeilijkheidsgraad van de toestellen en opdrachten ligt vele malen lager dan wat ik destijds met Balou & Emme deed. 2 vingers (pootjes) in de neus dus...
Enige moeilijkheid is dat je niet verder dan een meter van je hond af mag raken... dus óf ik moet heel hard lopen... of Pooh wat langzamer en netjes op commando naast me laten rennen.
Goh... wie had gedacht dat showtraining zo goed van pas zou komen bij zo'n sport? Draven doet Pooh netjes met haar kop naast mijn knie, dus dat is appeltje eitje.
We begonnen met gehoorzaamheid, waarbij ik de wedstijd-cursisten bezig zag.... nah, da's nog minder dan VEG niveau. Voor Pooh was het wel moeilijk om tussen al die "gekke anderen" de aandacht voor mij vast te houden en vond de Jack Russel er smakelijker uitzien dan mijn lever-snoepjes en liep dus niet de hele tijd even netjes 'aan de voet'.

Daarna kwam het parcours;
De tunnel is wat anders dan die we thuis voor de pupjes hebben, maar na 1x was dat dus ook "Poohtje dóóóóór.." en gaan met die banaan.
De A-schutting (is zonder raakvlakken, dus hoeft niet netjes afgemaakt te worden in de weg naar beneden) was na 1 keer ook 'bijna hetzelfde als het speelhuis thuis'... "hop Pooh..HÓP... Goedzooooooo!!!"
Kattenloop... tssss... is maar 50cm hoog. Dus: "Poekie óóóver!!!" ...en niks aan de hand.
Dan nog over een ronde ton springen... da's wel raar. Na 3 pogingen snapte ze dat ze niet haar voorpoten erop moest zetten -want dan roltieweg- :-( maar dat ze er óver moest springen.
Het houten schavot met gat erin waar je doorheen moet..."DOOOR"... lekker belangrijk.
2 cavaletties achter elkaar waar je breeeeeeeeed overheen moet springen... tja, ahum...daar gaan we nog ff op oefenen. 
 
Maar zo snel als Pooh het parcours begreep, net zo vaak en zo hard liep ik naast haar en stond het zweet al snel op mijn rug. Ook de slalom (is niet wat je bij behendigheid ziet, maar 5 meter naar links en 5 meter naar rechts etc) mocht ik rennend met Pooh afleggen. 1x, 2x, 3x .. Pooh liep keurig naast me te draven en ik liep zo na 3 kwartier rennen wel redelijk met mijn tong op mijn schoenen.
Tussendoor mocht Pooh ook nog eens lekker rennen en keten met de andere honden van cursisten, en liep ze zich stuk met een Golden-Doodle en een kruising BorderCollie. Dikke pret!
Daarna nog 4 hindernissen (cavaletties) van 30cm hoog, op 4m afstand van elkaar... de eerste run dacht Pooh dat het een sport was om er zo snel mogelijk 4 balkjes af te gooien. Maar na de 3e keer rende ze feilloos naast me in galop over de 4 hindernissen. Gelukkig mocht ik náást de hindernissen mee rennen...
Enfin, toen zat er dus een vol uur dikke pret voor Pooh én een uur topsport op voor Inge en kon ik mijn Tshirt uitwringen.
Dikke pret, en volgende week gaan we weer.

donderdag 2 augustus 2012

Smikkelen en smullen

Sorry, het gaat alweer over eten.... maar ja, deze blog gaat nu eenmaal over "wat ons bezig houdt".. dus ja, alweer over eten.
Na de proefperiode van Dwayne & Babs én mijn studie tijd om me in te lezen en te verdiepen in de materie van vers voeding, was het vandaag D-Day. Alle 6 gaan 's avonds vers eten. s'Morgens houden ze hun brokken als ontbijt. Dit is bewust zo gekozen ivm:
  • mijn ochtend humeur/opstart problemen; ik zie mezelf 's morgens geen maaltijd voor 6 honden maken. Ik sta nu al soms te kokhalzen als ik voor Babs haar vlees, eitje, hütekäse en havermout sta te mengen.
  • ik wil mijn honden wel 2x daags voeren
  • ik wil een 'fall back plan' hebben in geval van vakanties etc... dus brokken worden niet afgezworen.
Enfin, de diepvries is gekocht en 90kg vlees, vis en gevogeltje is ingeslagen. Diepvries bleek toch te klein (of mijn bestelling te groot) maar met wat passen en meten kon toch alles een plekje vinden. Groentes zijn gekookt, gepureerd & gemixed en in porties van 6 alvast voor 10 dagen ingevroren. En natuurlijk: het menu samengesteld voor de familie. Want, net zoals bij ons zit de kracht hem in 'de variatie'.
Ook honden hebben een soort 'schijf van 5'... en zo varieren we de week door met vis, vlees, gevogelte, veel botten/ bot-vlees en groentes. Ingewikkeld.. nah...je gaat er een avondje voor zitten en dan heb je een heerlijk menu dat meer verantwoord en afwisselend is dan dat ik -sinds ik 28 jaar geleden de deur bij 'ons mam' achter me dichttrok- zelf doorgaans eet. Dus... dat gaat helemaal goedkomen met mijn boppers.
Vanavond was dus de eerste keer dat Vincent legaal kippenbotten kreeg (hij jat ze regelmatig bij de BBQ) en de eerste keer dat alle 6 na het ruiken aan de aanrecht ook werkelijk allemaal 'zo'n bak vol heerlijks' voorgeschoteld kregen. Het menu bestond vandaag uit: stukken vuile pens, gemalen rundvlees, delen kippenkarkas en groentenhap (= mix van gepureerde witlof, broccoli, wortel, bloemkool, courgette)
Of het lekker was...
Vincent stond te kwispelen tijdens het eten en op zijn gemak alle stukken kip stuk voor stuk op te knagen. Shanti was als eerste klaar en probeerde me wijs te maken dat zij écht het minste had gehad... Chanel vrat haar vers-voer alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Pooh had voor het eerst in haar leven geen twijfels om te starten met eten (en at in één ruk haar bak leeg) Dwayne en Babs aten op hun gemak... maar ook voor hen blijft eten een feest, ookal eten ze al enige weken dit soort verrassings maaltijden.


Morgen is het een eenvoudig menu; dan eten ze een voorgemalen mix van kip / rundvlees en een kalfsbot mét vlees eraan als toetje om te kluiven.

donderdag 26 juli 2012

Gezondheid

Gezondheid is de grootste rijkdom, ook voor honden. Ik mag niet klagen als het mijn honden betreft; ik zie zelden mijn dierenarts. En als we elkaar treffen dan gaat het meestal over vaccinaties, fertiliteit (“zwangerschapsbegeleiding”) of HD onderzoeken. De huis-tuin-en-keuken-kwaaltjes komen en gaan, en zoals ik niet naar de huisarts ren voor een verkoudheid, zo bezoek ik ook geen dierenarts voor een keertje diaree. Nu hebben mijn honden zelden of nooit darmklachten, en als ze het hebben.. dan hebben ze meestal een virus te pakken. Zo vond ik vorige week ‘smorgens opeens dunne ontlasting in de kennel van Pooh en Chanel... vreemd. Na het opruimen dan eerst de achterwerken maar ff controleren om de 'dader' te achterhalen; het bleek van Pooh af te komen. Haar vacht werd gewassen en ze was een dagje niet lekker. Ze at amper maar knapte na 24 uur weer op en stuiterde weer door de tuin.  Kan gebeuren; shit happens. Een dag daarna kwamen dezelfde perikelen voorbij; maar dan met Dwayne in de hoofdrol.
In het weekend begon Babs (ik zal de details besparen voor diegene die deze blog tijdens ontbijt of lunch lezen) maar ze was er slecht aan toe. Ze at niet meer, verloor veel vocht en haar hele opleving sinds het nieuwe voeden was in één klap gedaald tot onder acceptabel niveau. Uiteraard spookte direct de link naar het nieuwe voer door mijn hoofd.. en wat als dit nu eens door een voedsel  bacterie/ allergie/ reactie kwam? Oh gut oh gut... mijn Babsje was zo beroerd. Zelfs de kalfsbotten die zaterdag avond werden uitgedeeld konden aan haar voorbij gaan... laat Babs maar ff met rust.  Tijdens een chat met een buitenlandse bevriende fokker kwam dit ter sprake en uiteraard was de eerste reactie: ‘dat komt ervan als je je honden zulke botten geeft’.. ahum, Babs had dus geen bot gegeten en ook Pooh was toch ziek geweest terwijl zij nog op haar reguliere voeding staat. Nee, dit is een virus en heeft niks met voer te maken. Maar als het niet snel overgaat, dan toch maar ff met Babs naar de dierenarts.
Gelukkig knapte Babs na een dag of 2 ook weer op en toen begon Shanti... altijd leuk want die slaapt boven. Dus in plaats van ‘smorgens een kennel dweilen... was het nu 3x per nacht mijn bed uit en het vloerkleed nu maar laten reinigen. Enfin, Vincent is inmiddels aan zijn laatste loodjes bezig en Chanel slaat het virus tot op heden nog ff over. Grote meid! Op zo’n moment ben je niet blij dat je 6 honden hebt, en ik ben het nu wel een beetje beu om achterwerken te wassen en stinkzooi op te dweilen...
Dan nog het jubel nieuws over onze Babs; 3 weken geleden waren we dus bij Walter omdat Babs vage klachten had en binnen plastte. Bloedonderzoek toonde afwijkende leverwaarden aan, en we zouden vandaag nogmaals haar bloed onderzoeken om te zien of het erger was geworden en we eventueel een echo moesten gaan maken om te zien welke lever afwijkingen er te identificeren zijn. Babs eet sindsdien dus een speciaal dieet wat minder belastend is voor haar lever. Vandaag was dus “D-DAY” en ondanks dat ik de afgelopen 2 weken duidelijk zie dat Babs allerter is, een betere conditie heeft en niet meer binnen plast vond ik het toch spannend of deze verbeteringen ook in haar bloed terug te vinden waren. Ja dus!!! Wat een feest... alle waarden zitten weer binnen de normen en zijn drastisch gedaald van een dramatische hoogte naar het normale niveau. Wat een opluchting!
We gaan dus door met de vers voeding en ook de andere honden zullen geleidelijk aan overgeschakeld gaan worden. De vrieskist is inmiddels binnen (toch nog op marktplaats gevonden) en de deal met slager en poelier is inmiddels gemaakt zodat de vriezer volgestopt kan worden J

donderdag 19 juli 2012

Bourgondiers enzo

Ik voel me geroepen om een update te geven van de stand van zaken.. want de tuinman is vandaag geweest. :-) Ik voelde me er een beetje verlegen bij om de 2 heren zich in het zweet te zien werken terwijl ik binnen (met deuren dicht want anders bemoeien de 6 honden zich met de werkzaamheden) zat te werken achter mijn laptop. Uiteraard schonk ik koffie op de tijden dat de heren dat wenste en vervolgens weer snel verder gingen zwoegen. Het resultaat na 1 dag werk is 2 keurige liguster/ laurier hagen, 2 uit de kluiten gewassen berkenbomen minder (en 2 kub op maat gezaagd haardhout extra) en een gekortwiekte voortuin waardoor mijn huis vanaf de straatzijde weer zichtbaar is.
dit was de status om half 10 (ze begonnen om 8 uur)


dit was om half 12....
en tot slot de voortuin (en de berken)
Over 2 weken komen ze terug om de stronken van de berberus eruit te graven en de voortuin onkruid vrij te maken. (die is nu slechts kort gewiekt)
Poeh poeh.... da's wel een verschil en daar zou ik zelf minimaal 4 weekenden aan besteed hebben. Prima geregeld zo.

Dan een update van onze bourgondiers;
Babs en Dwayne hebben inmiddels diverse menu's voorbij zien komen en ik ben vol op aan het uitproberen en uitzoeken... Ben op zoek naar een grote diepvries op marktplaats, maar dat valt nog niet mee. Zal de tijd van het jaar wel zijn. Ook kringloop winkels hebben geen vriezers in de aanbieding, dus ik zoek verder.
De eerste vlees bestelling was divers en om eens te kijken wat je dan zoal krijgt (en of ze het lusten) Nou... mijn bourgondiers vinden de kip héérlijk, de eend was even wennen maar goed te pruimen. De vette vis (haring, zalm en sardientjes in de mix) was een feest, de rundvlees mix was lekker en de zalm was het toppunt. Dit alles was wel in 'gemalen' vorm, dus we gaan nu een stapje verder.
Ondertussen moeten er ook vitamientjes bij, en kan ik me niet herinneren dat ik ooit eerder met zo'n vrachtje de supermarkt uitgekomen ben...

Naast al die vlees-lekkernijen aten Babs en Dwayne deze week een mix van bloemkool, brocolie, worteltjes, witlof en courgette. (en Babs ook een aardappeltje) Zo stond ik afgelopen vrijdag ijverig groentes te hakken en snijden en te pureren en tot een mooie moes te mengen. Vervolgens dagporties te maken en hup de diepvries in om ze dagelijks een "groentje-prutje" bij het vlees te kunnen geven.

Babs geniet nog elke ochtend van haar 150 gram vlees met 200gram hütekase & havermout, terwijl Dwayne met enige tegenzin smorgens nog zijn brokken eet (die dan wel weer lekker zijn gemaakt met vers vlees of vis wat erdoorheen is geprakt).
De andere honden kijken elke avond jaloers naar al dat lekkers wat ik sta te mengen en te prakken op de aanrecht, en mogen wel meegenieten doordat ze het vleesvocht over hun brokken krijgen. Lekker lekker.
Ach, en als je dan naar huis rijdt na een werkdag en langs de weg bij een boer mega grote courgette voor 50ct ziet liggen... dan eten Babs en Dwayne dus zomaar een avond Kip met zalm en courgettes. Ze vonden het héérlijk!
In de volgende bestelling zullen ook wat grovere vlees soorten meegeleverd worden... eens kijken wat ze dan met bv een heel kip karkas gaan doen. Ik denk dat ze daar -net als met de kalfsbotten- wel raad mee weten.

En dan is het natuurlijk wel spannend om te weten of dit hele circus ook effect heeft... Nou, dat de eetlust van Dwayne van -10 naar normaal niveau is gestegen is voor mij al een geruststelling. Wat nog spannender zal zijn is de nieuwe test die Babs volgende week zal krijgen. Dat duurt nog een week en dan zal het afwachten zijn of haar dieet positief voor haar lever heeft gewerkt. (of dat er toch iets ernstigers aan de hand blijkt te zijn) Ik merk nu al dat ze nog maar sporadisch binnen plast; van 3x per dag is dat nu 1x in de 3 á 4 dagen! Het feest van het eten is een lust voor het oog en voor mij voldoende motivatie om door te gaan met deze voeding. Eet smakelijk! 


donderdag 12 juli 2012

Reunie

Afgelopen zondag was het weer zover; het lijkt een jaarlijks event te worden om jaarlijks met in elk geval alle pups uit het laatste nest de reunie te organiseren en natuurlijk worden alle 'neven en nichten' daar ook voor uitgenodigd. het is lastig om een datum te plannen dat iedereen kan, maar zolang de datum maar tijdig bekend wordt gemaakt, haken de meesten wel aan. Zo lopen we al enkele jaren met ongeveer 20 honden een rondje langs de plas in de Maasduinen, een rondje bos in Apeldoorn of maken we de Drunense Duinen onveilig. Leuk om alle pups van het nest terug te zien, en natuurlijk harstikke gezellig om met alle families bij te kletsen en ervaringen uit te wisselen.
Afgelopen zondag was het dan weer zo ver;
Doordat het KNMI veel regen voorspelde bleven er van de 20 aanmeldingen maar 11 over; de rest was verhinderd. Ik zat vol spanning de hele ochtend al de regenradar te volgen, en zowaar... het zou rond 2 uur wel droog zijn in Brabant. Ik maak altijd een geintje over ' goed weer is een kwestie van plannen'... maar nu werd het toch wel erg spannend!
Ondanks de afmeldingen van neven en nichten, waren de pups uit het "filmsterren nest" er allemaal, wat ontzettend leuk om ze terug te zien en wat zijn ze leuk!!! De eigenaren zijn allemaal blij met hun hondjes en kon ik trots zien hoe de baasjes de pubers in hun gezin hebben opgenomen.
Terwijl we nog even op Ursula en Freeke stonden te wachten die helemaal uit het puntje van Groningen kwamen, kregen we prompt een plensbui over ons heen en vluchtten we allemaal snel onze auto's in. Na 5 minuten brak de zon door, en waren we ook compleet om de groepsfoto in de zon te kunnen maken. Een gezellige wandeling, waarbij we wel wat plassen moesten trotseren, eindigde als vanouds op het terras waar we de rest van de middag konden genieten van zon, drankjes en bitterballen.
Ik kijk terug op een onwijs gezellige middag en ben een trotse fokker; zoveel leuke gezinnen die zo goed voor mijn pups zorgen... daar wordt ik blij en trots van!
Foto's van de wandeling staan op de website onder 'foto's/ reunie'

woensdag 4 juli 2012

Dieet

Zo is het een maand stil... zo heb je binnen 2 dagen weer een update. Jaja de gemiddelde Blog-lezer heeft het er maar druk mee.
De ' RFP' (Request For Proposal) is uitgeschreven voor de tuinmannen, en de diverse aanbiedingen (proposals) voor het tuin onderhoud komen binnendruppelen. Tuinmannen vragen 17,50 euro uurloon.. of 35,- euro! Jaja nu aan mij om deze 'tender' te doorlopen en tot de juiste aanbesteding van de klus te komen. Het eerste bezoek om de klus te inventariseren is geweest: fixed price na afdingen van 1430,- naar 1100,-- om de rimboe te kortwieken... en vandaag kwam het 2e bezoek wat tot een deal van '500 euro all in' kon worden afgesproken. (zelfde tuin, zelfde opdracht) enfin.. 3x raden wie het gaat doen.
Ondertussen spelen er serieuzere zaken: onze Babs is op dieet. "Jajaa... dat is ze al 10 jaar!!" zal iedereen zeggen. Klopt.. ons 'Spekkie' is altijd al op dieet. Maar.. sinds enige tijd plast ze binnen. Dit is geen incontinentie, maar ze loopt richting uitgang en plast dan binnen als de deur niet open is. Dus: is ze alleen in de huiskamer, dan plast ze voor de tuindeuren; ligt ze in de kennel, dan ligt er een plas in haar kennel. En ligt ze op haar bed te slapen terwijl ik elders in huis ben en zij graag op haar eigen bed in het hondenhuis gaat slapen.. dan ligt er een plas op de deurmat voor de buitendeur. Babs had ook een vreemd luchtje bij zich. Niet dat ze nou 'het huis uit stonk', maar gewoon... een raar luchtje. Babs zal in oktober 11 jaar worden en aangezien ze al enige jaren geen dierenarts van dichtbij meer heeft gezien, vond ik het wel slim om eens met haar naar Walter te gaan.
Walter en ik waren het al snel eens over het rare luchtje: dat blijkt uit haar lipplooien te komen. Oke.. Babs heeft dus een lipplooi exceem, wat eenvoudig te verhelpen is door haar 'baard' extra kort te houden een zalfje. (na 2 dagen is het nu al zo goed als weg)
Haar urine had ik opgevangen (dwz: ren om 6 uur 's morgens in je pyjama met een pollepel in de hand achter je hond aan in de tuin!) Dit leverde bij onderzoek geen schokkende waardes op. We besloten ook Babs' haar bloed te onderzoeken, dus zou Walter me later bellen over de uitslag.
Terwijl ik me focus op Babs haar conditie en dagelijks welzijn, en dus van mening ben dat Babs gezond is, toonde het bloedonderzoek aan dat Babs haar lever niet optimaal functioneert. Geen paniek, dit kan ook een tijdelijke reactie zijn op iets wat haar lichaam nu aan het 'oplossen' is.. maar wel zodanig dat we allert moeten zijn en over 3 weken nogmaals gaan testen. Als het dan niet beter is gaan we een echo van haar lever maken.
Voor mij wel genoeg alarm om serieus over voeding na te denken en Babs op een 'lever dieet' te zetten. Natuurlijk met Walter gesproken over de bekende dieet voeding, waarbij hij aangaf aan dat de diverse theorien nooit bewezen zijn, en zeker geen garantie geven op beter functioneren van de lever. Dus, wat dan... proberen kan geen kwaad, en minder eiwitten = minder amoniak aanmaak= is minder belasting voor de lever (even kort door de bocht beredeneerd) dus Babs gaat zowiezo op een dieet van minder eiwit.
Vers vlees dan? De vriezer ligt nog vol met 'energique' vlees wat Dwayne niet lekker vond... dus daar alvast mee starten. Inmiddels diverse tips en links gekregen van collega fokker Angelique, en aan het uitvogelen hoe een optimaal 'dieet' er uit zou moeten zien voor onze Babs.
Terwijl ik eten sta te mengen voor ons Spekkie (hutekäse, havermout, een eitje en een beetje vlees) staan 5 honden me vragend (lees: kwijlend) aan te kijken... en realiseer ik me dat ik -met al die info die binnenstroomt- al mijn 6 honden wel eens heel gelukkig zou kunnen maken met verse voeding.
Ik zie op tegen de risco's die het 'zelf voer samenstellen' met zich meebrengt... (krijgen ze wel alles binnen wat ze nodig hebben?) Maar denk ook dat mijn honden het erg kunnen waarderen als ze - behalve het verse kalfsbot wat ze wekelijks krijgen- dagelijks vis, vlees of gevogelte voorgeschoteld krijgen. Tja, prijs speelt (helaas) bij 6 honden ook een rol... ik moet de kosten voor 6x hondenvoeding wel op kunnen brengen. Misschien wat minder shows, daar zal ik niet treurig om zijn. Maar redt ik het daarmee?
Ik ben aan het zoeken, proberen en rekenen..... wordt vervolgt!


zondag 1 juli 2012

Outsourcing

"wa's dat nou voor een titel" zal menig honden-mens denken... en de IT-collega's zullen denken; "wat gaat Inge over outsourcing op haar hondse-blog schrijven?". Nou ja, eigenlijk liggen werk en prive toch best dicht bij elkaar... ik realiseer me dat ik meer van mijn werk in mijn prive leven zou moeten toepassen.

In mijn werk draait alles om outsourcing. De klant vraagt ons om diensten uit handen te nemen, en wij gaan vervolgens dus heel de (IT) dienst voor hen verzorgen. Mijn werk bestaat er uit om zorgvuldig van de oude naar de nieuwe situatie te komen. Vervolgens is de klant blij omdat ze een zorg minder hebben en slechts hoeven te kijken naar het gewenste eindresultaat, en wij zijn blij omdat we daar onze boterham mee verdienen. Een win-win situatie dus.
Wat heeft dat nu met mijn prive situatie te maken zal je denken..

Afgelopen weken ben ik in mijn nieuwe rol binnen Atos zo druk, dat ik na werktijd weinig energie meer over heb om thuis veel te doen. Zowiezo lopen de werktijden wat uit de hand en is het nu eerder regelmaat dan uitzondering dat de laptop pas tegen 11 uur 's avonds uit wordt gezet. De 'kantoor uren' kunnen nog goed beperkt worden, maar zeker als ik thuiswerk dan klaagt er niemand als ik nog een uurtje langer werk. Het is heerlijk om na een zware dag lekker even in de stilte met de honden van het bos te genieten, of lekker de wind langs mijn hoofd te laten waaien als ik met Dwayne en Pooh tussen de weilanden door fiets. Echter, 's avonds nog grasmaaien, huishouden doen of een hond borstelen dat is moeilijk op te brengen en schiet er dus al enige tijd vreselijk bij in.
Gevolg... de honden hadden eigenlijk al 'vorige week' geborsteld moeten worden, de 1400m2 tuin is aan het verwilderen en het huishouden beperkt zich tot een stofzuiger over de vloer en een sopje voor schoon sanitair. Het huishouden is nog nooit mijn favoriet geweest, en staat dan ook steevast op de laagste prio.
Al met al realiseer ik me dat ik dus tijd te kort kom. Vandaag een aantal uurtjes aan Dwayne staan borstelen, en na 1 kant klaar te hebben, moet ik stoppen vanwege de belasting op mijn handen. Vanavond ga ik wel weer verder, nu eerst ff blogje schrijven zodat de beide handen kunnen 'rusten'.

Borstelen heeft overigens wel een mooie bijkomstigheid... je kan zo lekker je gedachten laten varen en overpeinzingen voorbij laten komen.
Ik erger me al weken aan de voortuin, die al maanden geleden gedaan had moeten worden en nu als oerwoud probeert mijn huis te verbergen voor de buren. De heg moet gesnoeid. Oh ja, de andere heg ook. Waar haal ik de tijd vandaan? Zal ik komend weekend de heg gaan snoeien óf een hond borstelen. Als ik de heg ga snoeien kan ik de week daarna ook niet borstelen vanwege mijn handen die daar niet vrolijk van worden. Maar eigenlijk moeten komend weekend Chanel en Shanti ook echt wel gedaan worden...
Ik heb 6 honden, waarvan Babs lekker kort staat, 3 makkelijk uitgekamd worden en Vince staat in volle show outfit. (die zit ivm shows wel lekker in zijn vel en op schema) Maar dan Dwayne.... 
Er is een gezegde 'be carefull what you wish for'....  Ik wilde zijn papa's vacht, en ik heb volgens mij het driedubbele gekregen. Mijn kleuter heeft nu al meer vacht dan de gemiddelde volwassen reu in Europa en kost me (juist op deze leeftijd) handenvol werk. Hij heeft een heerlijke vacht om te borstelen, maar met de regen van afgelopen weken bezorgt ook déze vacht me veel extra werk.
Zo tijdens het borstelen/ mijn 'meditatief moment' realiseer ik me dat Dwayne me de komende tijd (jaren?) nog meer tijd zal gaan kosten.. tijd die ik ook graag aan hem wil besteden. 
Dus ik zal keuzes moeten gaan maken, waar liggen mijn prioriteiten...Simpel: ik wil niet inleveren op de quality time met mijn honden. 
De makkelijkste optie is om meer honden kort te zetten... Shanti, Chanel en Pooh zouden zonder lange vacht minder tijd vergen.  Nah, foute optie. Ook de vachtverzorging beleven de honden (behalve Babs) en ik als quality time. Dus, nee doe maar niet.
Ik zal ergens anders tijd moeten gaan winnen: ik zal moeten gaan 'outsourcen'.  Huishouden of tuin, het kan ook door anderen gedaan worden . (Nee,  de honden zal ik altijd zelf blijven doen. Dit is geen outsource optie)
Het zal me vast een smak geld gaan kosten (en nee, zo'n super salaris heb ik nou ook weer niet...) maar dat zal dan maar uit de lengte of de breedte moeten komen... een show minder zal me weinig moeite kosten maar veel besparen. Dus maar eens beginnen met de tuin. Hoognodig en nu dan maar 1e prio. Het huishouden proppen we nog wel een tijdje in de 'verloren uurtjes'. Gisteren heb ik een oproep ('klus') op marktplaats gezet, en vandaag al diverse Limburgse tuinmannen die zich aanbieden. Komende week dus ff uitvogelen wat de heren voor uurloon wensen, afspraken maken, en dan heb ik hopelijk 1 zorg minder.
Nu maar hopen dat deze outsourcingsdeal goed verloopt en ook de gewenste 'win-win' situatie op gaat leveren.... dan kan ik me volledig focussen op Dwayne zijn vacht, Vincent bij houden, én mijn meiden er netjes bij laten lopen.
Ja, dat lijkt me een prima plan. (en dan kan ik nu weer verder om de andere kant van Dwayne borstelen...)

  

maandag 11 juni 2012

Oma

Daar zit ik dan... terugkijkend op een enerverende dag. Nou ja, eigenlijk wel een enerverend weekend.
Ik was thuis, dus eigenlijk gewoon een weekend dingen doen die normale mensen doen. Boodschappen doen, want dat was er vrijdag na een idiote hectische werkdag niet meer van gekomen. Dus worstelde ik me zaterdag door de supermarkt tussen de ijverige weekend-papa's met blerende kinderen die met een "mini-karretje inclusief vlaggetje" in mijn weg stonden en vooral niet snapten dat "hallo Jumbo" niet bedoeld is om gezellig de zaterdag ochtend door te brengen, maar ook ruimte dient te bieden aan werkende mensen die gewoon ff halen wat ze nodig hebben. Daarna door naar de kapper, waar ik gelukkig zonder afspraak altijd binnen kan vallen en nu zelfs direct aan de beurt was. Na wat geknip en gekleur, waarbij ik mijn telefoon angstvallig in de gaten hield, stond ik na 2 uur (!!) weer buiten met een blonde coupe.
Thuisgekomen kon Dwayne op de trimtafel, buiten in de wind en stond ik semi-rustig te borstelen met de telefoon nog steeds binnen handbereik, terwijl het werk van de kapster door windkracht 5 al snel werd veranderd in een coupe hopeloos. Ach, who cares.
Zaterdag avond kwam Pooh weer thuis, nadat ze een week eerder was gekidnapt door "familie Diesel & Co". De kids vinden Pooh zo leuk; ze zouden haar wel leren om "Hi Five" te maken, en tegelijkertijd zou ze worden geborsteld. Enfin, een week later kwam Pooh dus thuis, dikke pret gehad maar geen high five en nog 90% te borstelen. Ach, who cares.
Zondag ochtend 9 uur.. telefoon blijft stil en ik realiseer me dat ik wellicht naar een show kan gaan kijken, of Vincent gaan borstelen. Ga ik naar de show, dan zou ik vanavond Vince moeten borstelen. Maar het risico is te groot dat me dat niet gaat lukken. Dus: geen show maar borstelen en huishouden doen. sms gestuurd met de vraag "status???" en de rest van de dag weer de telefoon binnen handbereik...

Vanwaar nou al die stress met die telefoon zal menigeen zich nu afvragen. Meestal heb ik lak aan die telefoon, en buiten mijn werk ben ik niet zo happig op dat telefonetisch gebabbel.... dus jengelt de Muppetshow-tune op mijn smartphone hier regelmatig terwijl ik me omdraai en de voicemail z'n werk laat doen.

Na ontelbaar sms'jes waarbij Marjo afgelopen weekend trouw haar updates doorgaf, kon ik samen met haar 'berekenen' wanneer Kyona zou gaan bevallen. Ik zou haar uiteraard komen helpen, en hadden we afgesproken dat ik in mijn auto zou springen als de weeën zouden beginnen. De temperatuursdaling, Kyona's gedrag en Marjo haar waarnemingen moesten mij vertellen hoe de situatie was.... Uiteindelijk kwam vanmorgen om half 8 dan het telefoontje wat ik eigenlijk al eerder deze nacht had verwacht.... 'de weeën zijn begonnen'.
Niet echt praktisch als je net onder de douche staat, honden nog moet voeren, en in de spits over de A67 zo snel mogelijk naar Valkenswaard wilt komen. De politie vond het nodig om de hele snelweg bij V'waard af te sluiten wegens één of ander crimineel gedoe, dus op advies van Jacqueline die me via telefoon & internet van de laatste info voorzag, een alternatieve route genomen en zo stonden we dan toch binnen een uur naast de werpkist waar mama inmiddels al met 2 gezonde kids lag te glunderen.
Enkele uren later kijken we terug op een perfecte bevalling, waarbij 5 mooie gezonde dikke pups zijn geboren. Marjo en Kyona blijken een super team, en ik zat met mijn laptop op schoot als '2e lijns support' te werken (want ik had geen vrij vandaag) en hield natuurlijk de fans op facebook op de hoogte :-)
Wat ben ik trots... Onze Jack (Youandi Dom Perignon) en Kyona (Youandi Tiramisù) hebben 5 pracht pups op de wereld gezet.... ja, ik ben een héle trotse oma!



zondag 6 mei 2012

Foutje... Bedankt!!!

Onze Vincent, in het trotse bezit van 7 kampioenstitels, bleek zich geen Duits Club Kampioen te mogen noemen... aangezien er minimaal 2 Duitse keurmeesters een CAC moeten geven om deze titel te mogen voeren. Dus, in het geval van onze Vince, tellen al die waardevolle overwinningen bij de diverse Europese keurmeesters niet... nee, er zijn 2 "über-keurmeesters" nodig om Duits club kampioen te mogen zijn. Nou ja.... Ik heb dit eerst maar gelaten voor wat het is, maar nu Vincent steeds beter in zijn vel komt te zitten (jaja, ook Vincent is een laatbloeier) begon het bij mij wel te kriebelen om nog wat te gaan doen met hem. En dus toch maar die idiote eis van de Duitsers in te vullen om die club titel aan zijn rijtje toe te voegen.... We gingen op zoek naar een show in Duitsland met Duitse keurmeester.
Zo struinde ik het internet af, en zag her en der wat shows die aan de wensen tegemoed kwamen. Die Duitse keurmeesters hebben meestal wat eigenaardigheden, dus na wat informatie ingewonnen te hebben viel mijn keus op de show in Sachsenheim.
Ik herinner me de show van Sachsenheim 2 jaar geleden nog goed... leuke show op een windhondenrenbaan... tussen Duisburg en Dortmund dus mooi dichtbij. Onze Pooh kan in Lingen haar laatste CAC voor de titel halen, maar 'voor-het-geval-dat-t niet-lukt', is het beter om haar ook maar in te schrijven. Mooi, zo gezegd zo gedaan.

2 weken geleden kwam per toeval de show in Sachsenheim ter sprake... en ging ik maar eens de routeplanner raadplegen. Oeps... Sachsenheim is inderdaad een leuke show op een windhonden renbaan, en ik ben daar 2 jaar geleden óók geweest, maar het ligt helemaal niet tussen Duisburg en Dortmund! Sachsenheim ligt bij Stuttgart/ (verschil vanuit Sevenum: reistijd 80 km of 420 km) Jaaaaaaaa ik ben 2 jaar geleden ook in Sachsenheim geweest, toen ik op weg naar Kroatie was! En jaaaaaaa, ik was dat jaar in het voorjaar óók in Gelsenkirchen... leuke show, op een windhonden renbaan. Maar dan 350km dichterbij!
Stomstomstom. Maar wat doe je eraan? Niks dus. Foutje bedankt.

Inmiddels was de show in Lingen geweest waar Pooh een 2e plaats had gekregen, geen Duits kampioen dus. Nu nog maar eens goed nagedacht... een takke eind rijden, show op zaterdag (dus donderdag na werktijd honden wassen/borstelen en vrijdag ná werktijd nog camper inpakken en 5 uur rijden) ...maar wel kans om met 2 honden nieuwe titels winnen!

Enfin, mijn stomme fout werd beloond met regen...veel regen. Buitenshows zijn leuk, maar als het regent is het toch altijd net ff minder grappig. Vincent stond net in de ring toen het weer begon te plenzen. Met een zeiknatte pruik kreeg hij wel de 1e plaats met CAC in zijn klasse en werd hij toch mooi beste reu :-) Met het CAC van deze Duitse keurmeester is hij nu Duits (Club) kampioen! Da's zijn 8e officiele titel!
Even later (na de pauze vanwege de stortregen) mochten de dames de ring in en kon Pooh droog geshowd worden... ze won het CAC en daarmee mag ze zich nu officieel Duits & VDH kampioen noemen. (Pooh had al 1 CAC van een Duitser, dus zij heeft beide Duitse titels in één klap binnen)
Na de show en nadat we wat waren opgedroogd zijn we een stuk naar huis gereden en halverwege - in de Weinstrasse-  een leuke camperplaats opgezocht. Heerlijk gewandeld met de 6-pack tussen  de wijngaarden en lopen nagenieten van mijn 'foute inschrijving'.
Op zondag ochtend rustig aan naar verder huis, met 3 extra kampioenstitels op zak... en de 9e Youandi Kampioen die Ch. Youandi Meringue heet.
Trots? Ja, ik ben apetrots op mijn "Poekie"!!! 
Mijn Pooh is KAMPIOEN ... Poeh hé! :-)

woensdag 25 april 2012

Schaapdrijven

Zo'n jaar of 10 geleden kwam ik Mike vd Most tegen op een seminar, en raakten we aan de praat over werken met honden. Hij bleek enthousiast te zijn om Bobtails te willen (en kunnen!) testen op het 'herders instinct'. Niemand anders in Nederland deed dit, en ik was dan ook erg blij met zijn aanbod. In 2003 organiseerde ik voor het eerst de aanlegtest schaapdrijven. Met het succes dat Muffin een natuurtalent bleek te zijn. Nu, jaren later -en nav de roots van Dwayne- kwam die wens weer naar boven en heb ik contact met Mike gezocht... die meteen enthousiast was en mee wilde werken. Het werd een heel project, want alleen Dwayne testen zou me kostbaar worden. Dus na in mijn naaste omgeving eens wat mensen gepolst te hebben hadden we snel 15 honden bij elkaar om een weekend met schapen & gezelligheid te gaan organiseren. Want... als je dan toch naar Groningen moet voor zo'n evenement, dan maken we er een weekend van waarbij de 'bourgondische Youandi inslag' zeker niet onderschat mag worden.

Op 14/15 April was het dan zover; alle voorbereidingen getroffen, boodschappen gedaan voor lunch en andere pauzes. BBQ mee, camping en hotelkamers waren gereserveerd, en natuurlijk nog ff een deal gemaakt met St. Petrus om de weersverwachting positief bij te laten stellen; We waren er klaar voor.
Op vrijdagmiddag reden we met de Boppermobiel, afgeladen met 4 meiden en 9 honden, naar het noorden. Ursula kwam ook al bijtijds aan, waarna de bubbles open konden en de BBQ aanging. (NB de eigenaar van de camping vond het fantastisch en was aangenaam verrast over het aantal aanwezige honden en hoe goed ze zich gedroegen)
Op zaterdag verzamelden we bij Landgoed Nienoord en werden we hartelijk verwelkomd door Mike en de vrijwilligers op de schaapskooi. Na een duidelijke introductie & de nodige instructies gingen we naar een weiland waar ongeveer 20 schapen in een apparte afscheiding stonden. Terwijl de schapen ons nieuwsgierig stonden te observeren, gaf Mike een demo met zijn toppertje Kate (Border Collie) om commando's toe te lichten en mogelijkheden te tonen.
Onze Pooh mocht de spits afbijten (ja, daar sta ik dan met mijn grote mond...) Maar Pooh liet me niet voor schut staan en deed precies wat ze moest doen; Ze cirkelde om de schapen heen, lokte ze uit en blafte af en toe als ze niet naar haar zin reageerde... en maakte ook nog even ruzie met Kate toen die volgens haar in de weg lag bij 'haar schapen'. (poehpoeh!) Alle 15 honden kregen zo een eerste kans om kennis te maken met de schapen en hun 'eerste respons' te tonen. Bij sommigen viel het kwartje meteen -zoals Pooh, Doughnut, Joe, Spencer en Dwayne) Bij de andere Youandi boppers kwam dat pas bij de 2e kennismaking waarbij de schapen uit hun ren waren en er meer interactie was. Bij elke poging was Mike druk bezig om de hond te observeren en de eigenaar aanwijzingen te geven om met zijn/haar hond te werken. Immers het is en blijft de baas die bepaald wat de hond mag/moet doen.
Bijna alle honden zijn 2x bij de schapen geweest op die zaterdag en de sfeer zat er goed in. Alle 12 Youandi OES bleken voldoende tot uitmuntende werkinteresse te hebben, 2 van de andere 3 honden hadden er geen interesse en gingen liever een knuffel halen bij de baas of schapenpoep eten :-)
We sloten de dag af met een BBQ op de camping, waar we inmiddels met een aantal campers/ caravans ons fort hadden opgebouwd en de andere deelnemers met hun klapstoeltjes aan konden schuiven. Het weer zat nog steeds mee, en zelfs toen het wat later op de avond kouder werd zaten we met een extra 'blanky & borrel' nog steeds buiten. Toch maar op tijd naar bed, want zondag zouden we weer een hele dag in touw zijn met de honden en de schapen.
Op dag 2 kwam er meer actie omdat de honden al beter begrepen wat ze konden en mochten doen. Diesel beet nu de spits af en bracht de schapen keurig binnen waarna Helen slechts het hek hoefde te sluiten :-) Ook de twijfelachtige talenten lieten nu zien dat ze echt wel meer in hun mars hebben, en de schapen hebben heel wat meters afgelegd doordat een OES ze 'even naar de andere kant bracht'.
De 2 diva's die dag 1 niets wilde doen, hielden ook dag 2 voet bij stuk. Zelfs met een wissel naar 't ander baasje/ bazinnetje.. Terwijl onze Balou die dag 1 met baasje niet zoveel deed, nu met zijn vrouwtje samen liet zien dat hij het best kon!
Onze Dwayne verloochende zijn roots niet, en ondanks zijn jonge leeftijd en het feit dat hij liever náást me werkt in plaats van aan de 'andere kant van de kudde', was ik verbluft om te zien wat hij deed en kon. Ook Pooh nam de schapen netjes mee en werkte zelfs op de juiste plaats tov de kudde en mij. Ze toonde rust en inzicht, we hadden alleen wat moeite met commando's op afstand (aangezien ze dat nooit geleerd heeft) Het was dus moeilijk om haar tijdens het werk te gaan laten liggen op 10 meter afstand van mij, met de schapen tussen ons in, om haar vervolgens de schapen weer rustig op te laten drijven naar mij toe. Maar... ze dééd het wel!!! (poehpoeh!)
Na deze drukke zondag waarbij de wind het toch wel erg frisjes maakte en onze gezichten allemaal gloeiden van de zon, straffe wind en vermoeidheid sloten we af met een glas prosecco in de zon waarna iedereen moe maar voldaan en mét een chique deelname certificaat weer naar huis kon.
Foto's van dit grandioze evenement staan op mijn website (foto's/ schaapdrijven). Ik wil nogmaals iedereen die meedeed enorm bedanken en ik ben apetrots dat al "mijn" honden dus nog steeds voldoende instinct hebben om hun originele werk te kunnen doen:
  • Youandi Giorgio Armani (Diesel) met Helen
  • Ch.Youandi Pompidou (Pastou) met Pascalle
  • Youandi Napoleon Bonaparte (Joe) met Anita
  • Youandi Meg Ryan (Megan) met Dion
  • Youandi Zabaglione (Balou) met Diane & Ton
  • Youandi Tiramisù (Kyona) met Marjo
  • Youandi Dreams Come True (Froukje) met Ursula
  • Youandi Catherine Zeta Jones (Anne) met Freeke
  • Argovian Imported By Youandi (Doughnut) met Kim
  • Sing a Song of Roseville (Bärli) met Diana
  • ...en natuurlijk mijn eigen Pooh & Dwayne!
en natuurlijk dank aan het Sweet Expression's Team en met name Jessica met haar getalenteerde Spencer!


zondag 8 april 2012

Flexibel

één van de Boedhistische wijsheden luidt: "waarom zou je je leven plannen; het loopt toch anders dan gepland". Jaja die Boedhisten zijn slimme mensen, maar dat wist ik al langer.
Als ik een vakantie plan, dan kan ik dat inmiddels standaard met een groot vraagteken doen. Want: niets is zeker, en met honden -die geleid worden door moeder natuur, en niet door agenda's- kan alles zomaar anders lopen. Dat was járen geleden al zo met Bonny, Lotte en Emily... en ook 5 jaar geleden wist Coco alle plannen last minute te wijzigen door pas met Pasen gedekt te willen worden in Engeland, terwijl alle berekeningen (lees: werk, oppas voor de thuisblijvers en de vakantie) op enkele dagen eerder waren ingesteld en geregeld. Alsof je, met een fulltime job en 7 honden thuis, op elk gewenst moment de deur zomaar achter je dicht zou kunnen trekken.. yeah, right!
Afgelopen jaar maakte Shanti het natuurlijk wel érg spannend om alles op tijd gegereld te krijgen ivm de spannende inseminatie.... ja Shanti staat met stip op nummer 1 als het gaat om 'chaos creeëren'...!
Maar, zo in 't voorjaar van 2012 doen we daar bijna niet voor onder.
Marjo wil graag pupjes van onze Kyona, en na wat gepuzzel en gepeins... was de dekreu gevonden. Ik beloofde natuurlijk te helpen, en "een man een man, een woord een woord".
Chanel wordt dit voorjaar ook gedekt, en haar 'date' woont voor de verandering eens in Nederland. (nee, niet binnen de 100km grens..) Met deze plannen en beloftes werd het lastig om mijn vakantie te plannen. Maar uiteindelijk heb ik het dan toch maar gewaagd op de eerste 2 weken van april.
Zo zou ik op tijd thuis zijn voor Kyona haar dekking, het schaapdrijven op 14/15 april, de dekking van Chanel eind april, shows in mei, bevalling Kyona begin Juni, bevalling Chanel eind Juni.  Da's mooi gepland... toch?
Pooh werd begin maart loops.. half maart kwam Shanti.. en toen kreeg ik 't bericht dat Kyona loops was. Als ze "volgens mama-en-de-rest zou ovuleren" zou ze exact gedekt moeten worden als ik op vakantie én in Limoges op de show zou zijn met Pooh... ahhhh neeeeeeeee!!! 
Maar dat was nog niet alles; Chanel werd een dag later ook loops en zou dus slechts een dag later gedekt moeten worden.... Heel fijn én bedankt meiden. Hier gáát mijn 2 weekse vakantie in Frankrijk! Ok....Inge gaat dus geen 2 weken Frankrijk: Dan ga ik dus 1 week op vakantie, en moet ik dus met pasen weer thuis zijn.
Kyona wordt netjes in Eersel dmv de progesteron testen gecontroleerd op haar ovulatie, en Chanel zit met mij in Frankrijk, in de camper... mét Vincent... die op dit moment mijn enige houvast is om -met zijn inmiddels bewezen 'rots vaste neus'- het juiste dekmoment van Chanel te bepalen. 
Pooh is ingeschreven in Limoges voor de CACIB show. (NB 2 jaar geleden was ik daar ook, en won Vincent het CACIB en Chanel CACIB & BOB. De mooie bokalen waren gemaakt van porselein uit Limoges... en werden door Pooh dezelfde dag vernietigd door ze omver te lopen; kapot gevallen op de stenen.) Pooh had dus de missie om een nieuwe porseleinen bokaal te winnen. Maar of dit mogelijk zou zijn... dat hing nu af van Chanel!
Inmiddels had ik wel het één en ander geregeld met hulp van een bevriende fokker om te helpen bij de dekking van Kyona. (waar zouden we zijn zonder hulp van andere OES fokkers!!??) Maar Chanel moest wel op de juiste tijd bij haar date zijn...
Mijn 2 weken vakantie werd dus zowiezo al ingekort tot 1 week (dáárom zitten er dus dus wielen onder de camper... zodat ik kan gaan en staan waar ik wil, en wanneer ik dat wil...) en ik kon slechts hopen dat ik met Pooh nog in Limoges kon meedoen aan de show!
Gelukkig: Chanel doet alles volgens het boekje... althans, als ik Vincent mag geloven hoeft ze pas zondag gedekt te worden. Kyona is nog aan het bloedprikken en blijkt de eerste dame in 3 generaties te zijn met een latere cyclus en hoeft dus pas later deze week gedekt te worden. Niks mis mee, en gelukkig doen we daarom juist die progesteron test!
Dus Pooh kon naar Limoges en ze won :-) helaas waren de mooie porseleine bokalen niet meer in het assortiment, en dus kreeg Pooh voor haar overwinning een metaal, gekleurd, afgrijselijk ding.


Enfin, ja Pooh won dus haar prijzen, maar gezien de concurentie daar is daar niet zoveel om trots op te zijn.
Vincent (en zelfs puppy Dwayne!) gaven aan dat het inmiddels wel tijd werd om Chanel te gaan dekken; dus na de show reden we plankgas naar Nederland. 'Slechts' 850km te gaan naar de reu... en nee, ik was dus 'not amused' toen de show organisatie me liet weten dat we pas om 17.30u van het showterrein af mochten.
Enfin, Chanel was vandaag volgens mij (en de mannen) wel 'op tijd' bij haar paashaas, en Kyona zal komende week zover wel zijn.... daar kunnen we nu rustig op wachten!
Lesson learned: wees flexibel en plan nooit een vakantie als je een teef wilt laten dekken...