maandag 28 juli 2008

Warm...

In Nederland is het blijkbaar alleen mogelijk om te hollen of stil te staan... Na 3 weken regen, moeten we in enkele dagen omschakelen naar een temperatuur van 20 graden meer dan vorige week...pfffffff Dat valt nog niet mee voor ons, en voor de boppers ook niet.
Nu hebben we hier in huis het geluk dat we niets moeten (geen verplichte wandelingen ofzo) en wel alles mogen.. dus niemand hoeft zich meer in te spannen dan nodig.

Raggles heeft het moeilijk met de hitte.. haar ademhaling is zwaar, en ze ligt de hele dag onder het tuinbankje in de schaduw. De enige activiteit is van de waterbak naar het bankje en vice versa. Ze geniet van de rust, en wil niet binnen gaan liggen; want Inge is buiten!

De jeugd is rustig, er wordt weinig gespeeld. Bo-Ghy heeft een nieuwe kuil onder de rode Esdoorn gegraven, waar hij rustig de hele tuin overziet en zich vooral niet druk maakt. Zijn dochter Babs heeft nl zijn oude kuil in beslag genomen waar ze met een dikke jas lag te hijgen. In de regenperiode lag ze hier ook.. dus kan je je voorstellen hoe haar poten en bek er uit zagen.. ons klein huisvarkentje!
Gister ochtend dus maar ff gauw de tondeuze over haar heen gehaald. Dit keer geen 'coupe San Marino' (dwz: de rug kort geschoren, rest netjes in model geknipt als een teddybeertje) Nee, haar poten zagen er zo dramatisch uit dat ze nu (op kop en staart na) helemaal op 9 mm lengte is. Ahum, met haar 'Tres volumineux' postuur lijken haar pootjes wat iel...maar ohhhh wat is ze mooi!!! en wat is er er zelf blij mee! Ze heeft 3 rondjes in de tuin geparadeerd om te showen hoe mooi ze nu is. (grappig, dat deed haar overgroot moeder Bonny ook altijd na het borstelen!)

Met de hitte zet ik meestal het badje voor ze neer, zodat ze in het lekker koude water kunnen gaan staan en spelen. Ik ben nu eenmaal een malloot, en iedereen die me op zo'n moment zou zien, zou een busje bellen om me af te laten voeren vrees ik...

Kom jongens, we gaan een badje neerzetten.
Minimaal 5 boppers kijken me aan, springen op en weten dat we iets leuks gaan doen..
Ik loop naar binnen, met een zwik honden achter me aan
Jaaaa, eerst badje zoeken Muf... niet voor mijn voeten lopen. Ah.. daar is het badje, kom jongens, buiten eerst opblazen!
Dezelfde zwik honden hobbelt weer met me mee naar buiten en begint te blaffen bij het uitpakken van het blauwe peuterbad.
Nee Vince, niet in happen, dan gaat ie lek, Sukkel!
Het vorige badje is gesneuveld nadat ik het leeg had gegooid en liet drogen in de tuin. Vincent en Chanel 'vonden' het en probeerden er 4 kleine zwembadjes van te maken.. da's dus mislukt, maar ik had wel 45 stukken blauw plastic in mijn tuin liggen.
pfffffffffffffff da's blazen zeg.... kunnen jullie zelf niet blazen?
Muffin gaat nu uit haar dak, en blaft een rondje door de tuin. Shanti staat naast me te blaffen dat ik door moet blazen.. ze wijkt niet van mijn zijde...want haar bad komt eraan!
Zo, jullie bad is bijna klaar, waar gaan we het neerzetten Pruts? Ja, da's een mooie plek.
Shanti dartelt om me heen en ik zet het bad op het gras, en Shanti springt er direct in.
Nee Pruts, er zal eerst water in moeten!!
Shanti kijkt me verbaast aan, kijkt naar haar voeten en de bodem... Je ziet haar denken 'hier klopt iets niet'. Vincent en Chanel aanschouwen het geheel, rennen en blaffen achter Muffin aan zonder te weten wat nu eigenlijk het spelletje is. Ik loop naar de grondwater pomp, gooi de slang uit naar het bad en zet de pomp aan. Feest compleet!
Lekker he Shanti!!! Duw haar maar aan de kant hoor Muff.
Shanti is blij met het ijskoude water, Muffin stapt erbij.. Vincent, Chanel en Raggles houden het bij drinken over de rand.
Bo-Ghy... Bo-Ghy!!!! Bad staat er!!!
Bo-Ghy komt uit zijn kuil, en komt snel kijken... helaas. Bad is vol met dochter en nicht.
Duw ze maar aan de kant hoor kerel
Bo-Ghy kijkt me aan, en als ik Muf iets opzij duw stapt hij snel in het badje met een gelukzalige blik in zijn ogen; da's pas lekker....
De rest van de middag is het een gespetter en geplons van honden die in en uit het bad stappen. Shanti is wel de gangmaker en moet wel de reincarnatie van een zeehond zijn... ze plonst, stopt heel haar kop onder en is van top tot teen druipnat.
Chanel komt niet verder dan uit het bad te drinken. En als ik haar aanmoedig, of zelfs met haar voorpoten erin zet krijg ik een vernietigende blik van haar. Hoe durf ik haar natte voeten te geven?
Raggles stapt af en toe in het bad als ik erbij ben, en gaat vervolgens weer snel onder haar bankje slapen.. Coco kijkt het allemaal van een afstandje aan en komt de schaduw niet uit. En ik.....ik heb dolle pret en geniet van mijn honden die lekker hun gang gaan.

vrijdag 18 juli 2008

Grote jongen!

We hebben weer wat te vieren... want al weten we allemaal dat onze Vincent met de meeste dingen een beetje traag is in zijn ontwikkeling...hij is vanaf vandaag een grote jongen... Ja, echt waar!
Dat zeggen we niet omdat hij de grootste bopper hier in huis is...
Dat zeggen we niet omdat hij na zijn 1e verjaardag 'als volwassen'wordt beschouwd...
Dat zeggen we niet omdat hij - na zij schitterende HD-A beoordeling- vandaag ook vlekkeloos door de oogcontrole is gerold, en nu dus 'volwaardig dekreu' mag zijn...
Dat zeggen we niet omdat hij de leukste en vriendelijkste OES is die een mens zich kan wensen..

Nee; Vincent is een grote jongen want hij heeft vandaag voor het eerst... helemaal zonder twijfel en doelbewust.... zijn poot opgetild! Ja hoor, ik ben heel trots op hem!!

maandag 14 juli 2008

Vakantie tijd

Het is vakantie tijd, en dat is goed te merken. Iedereen is vrij, heeft vakantie en ik doe iets fout denk ik... want mijn hoofd en agenda loopt over! Op mijn werk is 'Operatie Stofwolk' voltrokken, en verwijzen de voicemails en " out office reply's" van mijn collega's naar mij als vervanger... Da's wel een uitdaging als je midden in een transitie zit.. De dagen blijken te kort, en hoeveel afspraken passen er in een dagdeel?
Als ik dan 'savonds uitgeput en sufgepraat thuiskom (of na een thuiswerkdag de laptop uitzet) wachten er 11 viervoeters op me...die willen AANDACHT Ik zie je denken; 11??? Ja, want het is immers vakantie tijd!
Pien, Stacey en Jack zijn hier te logeren aangezien de baasjes lekker onderuit geschoven ergens in de zon zitten. Allemaal leuk hoor...maar wel hectisch.
Pien is hier voor het eerst, en stuitert als een ongeleid projectiel door het huis, kennel en tuin. Volgens mij heeft ze last van een soort Belgisch magnetisme. Als ik links zeg, gaat zij rechts; als ik wil dat ze binnenkomt, stuitert ze naar buiten... als ze buiten moet blijven dringt ze iedereen aan de kant en forceert ze hekjes om toch maar vooral daar te komen waar ik haar nu net niet wilde hebben... Dit tot grote ergernis van Muffin, die na diverse aardige pogingen nu met harde hand Pien in het gareel laat lopen. Pien is er totaal niet van onder de indruk, en snapt nog steeds niet dat je bijvoorbeeld gewoon direct naar je eigen etensbak moet lopen, in plaats van eerst 7x je neus in andermans voerbak te duwen. < zucht > Dan kan het namenlijk wel eens gebeuren dat die neus beschadigd wordt door de eigenaar van die voerbak... Al met al geeft dat veel onrust tijdens het eten, en werkt dat weer bij mij op mijn zenuwen...
Jack eet in de keuken, achter het hekje. Rust.. (zou je denken) Nee, want Jack wil alleen maar eten als er iemand naast staat die hem steeds maar verteld dat hij braaf is en lekker zijn brokjes moet gaan opeten Allemaal leuk en aardig, maar ten eerste vind ik dat een hond maar gewoon zijn bak moet leegeten, zonder nonsense. Anders eet hij maar niet. Ten 2e zie ik me al tegen 11 honden dergelijke capriolen uithalen. Ten derde ben ik druk bezig om Pien met dat beschadigde neusje uit de overige 10 bakken weg te houden... Enfin, na anderhalve week heeft Jack besloten zijn bak gewoon leeg te eten, zonder gezeur.Braaaaave hond!
Dan hebben we Stacey rondhobbelen, die precies weet hoe het hier werkt. Wat een gemak... maar gisteren vond ze toch wel dat het erg moeilijk is om steeds die aandacht met 10 anderen te moeten delen en dacht ze even een stapje hogerop in de roedel te gaan...Daar waren de andere dames het dus niet mee eens dus... Stacey weet weer wat haar plaats is, en dat we hier in een roedel leven.
Raggles is wat van slag door al die hectiek en gewijzigde protocollen. Dat kan ze maar moeilijk bevatten op haar oude dag. Bo-Ghy heeft het druk om Jack in het gareel te houden, en neemt het zowaar zelfs voor Vincent op als Jack iets te dominant loopt te doen! Muffin heeft het maar druk om als roedelleidster op te treden, maar ze geniet wel van haar rol. Vincent, Chanel en Shanti vinden Pien helemaal het einde, want die is onvermoeibaar in het buitenspelen!
Al met al dus wel een lekker stel... ook al is het erg druk, ze hebben ook veel lol met elkaar. Op elk willekeurig moment van de dag komt er een grijs-witte kluwe in de tuin voorbij geraasd, die tikkie-met-verlos doet... Ze kunnen met z'n allen tegelijk die irritante Golden Retriever bij het hek wegblaffen (dat beest wist niet wat hem overkwam) en over een weekje wordt het weer rustig hier in huis als de loge's weer naar huis gaan. Dan komen ook een aantal collega's weer terug, en kan ik gaan aftellen en mijn vakantie in September gaan plannen

maandag 7 juli 2008

3200km...heel veel bomen, Volvo V70's en... prijzen!

We zijn naar de Wereld show geweest in Stockholm...wat een belevenis.
Woensdag ochtend ben ik met Chanel en Shanti vertrokken om Roosmarie 200km verderop op te halen. Vervolgens nog eens 600km tot aan de Storebelt brug waar ik een leuke parking wist waar we konden overnachten. Om een uur of 8 waren we daar, en konden de meiden lekker rennen terwijl wij een glas wijn dronken bij een schitterende zonsondergang.
We kregen om 11 uur gezelschap van een trucker, die dezelfde plek had uitgezocht om zijn Basset Griffon ook wat beweging te geven; dikke pret voor de meiden... De Basset bleek harder te kunnen lopen als zij en zijn baasje had lekkere koekjes!
De volgende ochtend op tijd op pad; nog 770km te gaan door Zweden. Ik zag wel op tegen deze trip. vorig jaar heb ik deze weg 1 keer gereden... erg saai en eentonig. Er staan bomen, bomen en bomen. Oh ja, en dan nog eens 280km aan een stuk... bomen! Niet echt om vrolijk van te worden... Om deze reis te 'overleven' zijn we uiteindelijk (na 4 uur bomen te hebben bekeken) een spelletje gaan doen: hoeveel soorten bomen kan je opnoemen? uhhh loofboom, eikeboom, appelboom, etc etc... na verloop van tijd wordt je ook hier zo melig van dat het dode bomen, hoge bomen, dikke bomen worden.... kerstbomen, slagbomen en stambomen. (ja, stemming stijgt-niveau daalt)
Om een uur of 6 hadden we de rit overleeft en hebben de sleurhut op de parking bij het tentoonstellings centrum geplaatst. Dit mocht volgens alle aankondigingen niet.. maar dat is wel vaker zo in Zweden; het mag niet maar vervolgens staan er 250 campers, caravans, busjes met matrassen erin en tenten. Wij stonden er dus ook, Hasse en Lene (mijn Zweedse vrienden met de kinderen van Jack) kwamen al snel na ons aan en was het tijd voor de BBQ met magnum fles Moet & Chandon....uiteraard moest Shanti daar eerst ff mee op de foto
De volgende ochtend begonnen de keuringen all om 9 uur, en door het werk wat ik nog aan de meiden had (Shanti was nl bij Roosmarie in de vijver gedonderd, dus dat leverde me een uurtje extra werk op..) waren we al vroeg uit de veren.
De show was spannend; echter, het bleek als snale dat de keurmeester een sterke voorkeur had voor 'het Amerikaanse type'... dit beloofde weinig goeds voor mij. Mijn honden hebben geen 'opgeknipte apekont' en hebben ze een grijze vacht met 'old english texture' ipv de Amerikaanse zwarte puppyvacht die nooit volwassen wordt.
Dit leverde voor zowel Chanel als Shanti een 2e plaats in hun klasse op...
Tja, je kan zeggen: 'shit, ik heb het net niet' , of je denkt 'goh, wat een prestatie, wat super resultaat'... In de eeste instantie was ik uiteraard niet blij met 'slechts'een 2e plaats. Maar toen die eerste teleurstelling weg was, toen zag ik wie ik allemaal achter me had gelaten.. en kon ik wel een beetje trots zijn op toch wel een heel mooi resultaat...ook al levert me dat geen wereldkampioen-titel op :-(

's Avonds hebben we de BBQ weer aangestoken, een goede fles wiijn opengetrokken en we kregen al snel weer aanloop mensen die weten dat je altijd op de camperplaats bij de OES mensen moet zijn om de gezelligheid te vinden :-) Christine en haar man vonden dit leuker dan het officiele keurmeesters diner wat hen was aangeboden, en voor mij was dit een leuke informele gelegenheid om haar te vragen waarom ze zulke 'overtrimmed dogs' had laten winnen. Haar verklaring was simpel: "she was the best dog, so sound but with an terrible haircut. But hair can grow, in stead of failures.. they don't disapear in time" Tja, da's haar mening, waar ik best mee kan leven. Proost.

De volgende ochtend zijn we na een rustig ontbijt weer naar huis gegaan; 1600km te gaan...waarvan 800 langs: bomen. Nee, dit keer geen spelletjes over bomen, maar het viel ons op dat er wel erg veel Volvo's V70 reden... laten we ze tellen! ;-) Enfin, daar stopten we al snel mee, toen bleek dat 1 op de 4 auto's een V70 bleek te zijn.
pffff... aftellen dan maar.... nog 500km, nog 450...nog 300...etc
Volgens ons hebben we het zonder brain-damage overleeft, en zullen we echt niet snel weer zo'n trip maken. 1600km is wel erg ver (ook om in 2 dagen te rijden) en zeker deze weg is geen aanrader om binnen 1 week heen en terug te berijden.
We hebben weer overnacht bij de Storebelt brug, waar de meiden nu ook de zee in mochten duiken. De camera kwam goed van pas, en we hebben veel en leuke foto's gemaakt. (zie de website, news en klick op de link naar de photo album)
Voorlopig blijven we nu thuis, en hebben we geen shows meer gepland... da's een raar idee! Daar moet ik wel ff aan wennen...