donderdag 26 november 2009

De 10 van Pien

Ze zijn er!!
Die dikke buik van Pien verborg 10 mooie pups die op de 24e november -natuurlijk 's nachts- geboren zijn.
Pien toonde vanaf het eerste moment haar schitterende moeder instinct en was helemaal blij maar haar eerst geboren zoon: 'Pino'. Na een uurtje kwam haar 2e pup, dochter 'Mona'. Uiteindelijk, na een probleemloze bevalling, waren er om 8 uur 's morgens 10 pups en lag Pien apetrots haar kroost te voeden en te poetsen. Wat een rijkdom!

Het thema voor de stambomen wordt "toetjes" en daarvoor heb ik al heel leuke en mooie namen. De roepnamen in het nest liggen ook alweer vast... Als we haar eerste zoon dan toch Pino noemen, dan heten de broertjes als snel Bert en Ernie. Voor de dames waren we wat beperkt in de Sesamstraat namen, en bleef het bij Zoe, Cute en Cookie. Maar Winnie en Pooh kunnen natuurlijk ook wel meedoen, en dan hebben we in het kader van de toetjes uiteraard Mona en het als laatst geboren pupje: ons Toetje!

Alle pups wegen tussen de 350 en 450 gram en groeien allemaal al keurig 10% per dag. Alleen kleine Winnie heeft een inhaal race te lopen. Ze kwam op de wereld met slechts 220gram. Ze is wel een sterk en levenslustig pupje, en met wat extra hulp heeft ze in 36 uur al 25% bij haar geboorte gewicht weten te groeien.

De andere honden vinden het ook wel weer machtig mooi; Chanel reageert net als bij de pups van Shanti... ze blijft maar vanachter het hekje gluren, en als ze haar kans schoon ziet glipt ze naar binnen om de kids te bewonderen.
Shanti vindt het maar raar... ze wil wel overal bij zijn, en kan uren naar Pien kijken en geeft af en toe een wijze zucht als de pups onrustig zijn en Pien even wat hulp van mij nodig heeft. Oma Coco doet de marketing bij de visitie, het zijn haar kleinkinderen, en ja ze worden allemaal net zo leuk en lief en mooi als zij.
Vincent kwam wel even kijken, maar nah... da's te klein, niks voor hem.
Babs en Bo-Ghy blijven op veilige afstand in de huiskamer; de bank en het Bo-Ghy-Bed laat je immers niet onbemand achter. En wat gaat er nou boven een zachte slaapplaats met een lekkere kluif?
Muffin vindt het allemaal maar niks. Wie gaat er mee buitenspelen?

zaterdag 21 november 2009

de laatste loodjes

We zijn vol spanning aan het aftellen tot Pien haar pups op de wereld zal gaan zetten. Dit is de 18e keer dat er pups geboren gaan worden in huize Youandi, en ik blijf het elke keer weer leuk en spannend vinden. Voor Pien is het de eerste keer, en doordat Pien natuurlijk in het dagelijks leven niet bij mij in de roedel woont, zal het voor mij ook een beetje anders zijn dan dat het bv de laatste keer met Shanti was.
Voor mij is een bevalling iets bijzonders, spannend en 'heel intiems' wat ik samen met de teef intens beleef. Meestal bevallen de dames snachts, en is het dus alleen zij en ik in de werpkist. Samen zuchten, aanmoedigen, belonen, steunen, vertrouwen, helpen.
De rest van de wereld bestaat voor ons dan gewoon even niet.

Pien haar buik is tonnetje rond, en in omvang al 2cm meer dan dat Shanti op het laatst was. Overal voel ik pupjes bewegen en draaien... hoeveel zouden eruit komen?

Vandaag ben ik Pien in etappes aan het uitkammen (ze heeft zoveel vacht, en een beetje minder ondervacht is wel fijn de komende weken) en later vandaag nog even lekker in bad zodat ze straks schoon en fris haar in haar kraambed ligt.
Ze geniet enorm van alle aandacht en laat trots haar buik zien en voelen. Ze waggelt als een eend door de tuin, maar was vanmorgen niet te flauw om toch even de bal af te willen pakken van Muffin! Verder ligt ze het liefst aan mijn voeten (waar ik ook ben) en zoekt graag de lekkerste botjes uit om er vervolgens onder tafel luidruchtig op te gaan liggen kluiven.
Heel relaxed allemaal. Dus we wachten de komende dagen maar gewoon rustig af totdat Pien aangeeft dat de weeen beginnen...

zondag 15 november 2009

Wandelen

zomaar... in een opwelling kwam het idee naar boven. Ja, eerlijk is eerlijk.. het begon bij de eigenaren van het laatste nest (de Fransozen) die samen gingen wandelen. Al snel borrelde het idee bij mij op om dan ook maar wat andere Youandi boppers uit te nodigen. Maar, met het idee dat ik ivm het aankomende nest over 10 dagen weer aan huis gebonden ben, was het wel kort dag. Dus eind oktober ging de mail eruit, en afgelopen week hadden we de locatie en deelnemers in beeld. Dus vandaag gingen we met 13 Youandi honden wandelen. Helaas moesten enkele baasjes last minute afbellen door de griep, of zware regen (bij hen in de regio.. niet hier in het zonnige zuiden!)

Ik was vorige week al eens in de Maasduinen geweest als verkennings tocht, en vandaag was het dan wel wat minder zonnig, maar daardoor ook minder bezoekers. Hierdoor hadden onze harige modder en zandmonsters minder publiek, en dat is op zo'n moment wel prettig!
De groep bestond uit allemaal familie, en dat was af en toe wel herkenbaar (mama, kijk deze lijkt op onze Kyda... Ja klopt, dat is de dochter van Kyda!)
En ook de ervaringen (lees: streken) van de half broertjes en zusjes konden zo eens mooi worden uitgewisseld :-)

Ik heb genoten! Dit is leuker dan welke kampioens titel dan ook.... Al die pups, nu inmiddels (half-)volwassen honden.... gezinnen waar mijn pups deel van uitmaken, en elke dag plezier ervaren van mijn boppers. Ik ben trots. Ja ik ben heel trots op alle Youandi Honden die hier ooit geboren zijn.

Volgende keer zal ik eerder starten met de planning, en dan zullen er hopelijk nog meer mensen en honden kunnen deelnemen. Dank aan iedereen die er bij was vandaag: ik vond het geweldig dat jullie er waren!

ps, op de nieuws-pagina kan je door-klikken naar het foto album

donderdag 12 november 2009

Uit(ge)laten

Tot mijn schrik is het alweer weken stil op mijn blog, terwijl er toch wel van alles gebeurd. Ik heb het gevoel dat ik een beetje wordt geleeft door mijn werk, en probeer dan in de avonden toch wat quality time met de honden te hebben. Dus wat minder tijd achter de laptop (als het werk het toelaat) en als ik de fut nog heb mag er 's avonds nog een hond op de borstel tafel. Maar als we erg moe en suf gepraat/ gemaild zijn belanden we gewoon samen op de bank. Tja, je moet wat op de lange donkere winter avonden..

We hebben ons ook maar eens voorgenomen om ons leven te beteren als 'buurtjes'. Ik heb schatten van buren, die het allemaal geweldig vinden wat er hier afspeeld.. en toch is het best wel genant als je af en toe hoort hoeveel herrie de Boppers maken als ze smorgens met z'n zevenen naar buiten stormen. Tel mijn brul daarbij op (Vincent, KOP DICHT!!!! Muffin, DOE NORMAAL!!! Shanti, STIL!!! Chanel, SCHEI UIT!)en heel Sevenum weet weer dat Villa Kakelbond weer wakker is. Ook goedemorgen :-)

Tegenwoordig gaan we dus gefaseerd naar buiten, en maken we elkaar niet gek;
In plaats van: wekker loopt af, 3x snooze, pffff toch maar opstaan, honden beginnen beneden al te jengelen omdat ze mij boven hun hoofd horen stommelen, Shanti sjeest naar beneden, ik kom er langzaam met Coco -heel voorzichtig van de trap af- achteraan, Shanti staat al tegen het traphekje aan te rammelen en te piepen, Vincent en Chanel blaffen vrolijk vanachter de deur terug en stuiteren als skippyballen in de kennel, ik doe de deur naar het hondenhuis open, Shanti daagt broer en zus door de tralies uit, ik maak achterdeur open, Shanti en Coco wachten buiten blaffend de 5 anderen op. Ik maak 1 voor 1 de kennels open en als we allemaal buiten zijn rent Muffin voorop met bal in de bek en 'tig andere boppers rennen er met veel kabaal blaffend achteraan... Vincent loopt Bo-Ghy ondersteboven... Bo-Ghy niet blij en gillen, Vincent springt er als een malloot omheen. Dolle boel, dikke pret. Goedemorgen Sevenum.

Nee, de laatste weken doen we het (iets) rustiger:
wekker loopt af, 3x snooze, pffff toch maar opstaan, honden beginnen beneden al te jengelen omdat ze mij boven hun hoofd horen stommelen, Shanti moet op mij wachten en loopt rustig naar beneden, en ik kom er langzaam met Coco -heel voorzichtig van de trap af- achteraan, Shanti mag niet meer tegen het traphekje aan staan rammelen en piept ook niet, dus in de kennel blijft het ook rustig. Ik doe de tuindeur open, Shanti en Coco gaan via de huiskamer naar buiten en blijven op het gras achter het hek. Inge gaat naar het hondenhuis, doet de achterdeur open, en laat Vincent en Chanel op de speelplaats. Wel met een extra-dikke-goedemorgen-knuffel en 300x vertellen hoe braaaaaaaaaaf ze zijn... want ze zijn stil. Daarna mag Babs uit de kennel, en bij Coco en Shanti op het veld. Shanti krijgt 25 waarschuwingen dat ze stil moet zijn, en Vincent en Chanel horen 37 keer dat ze braaaaaaaaf zijn aan de andere kant van het hek. Muffin en Bo-Ghy komen als laatste naar buiten: Bo-Ghy mag op het veld, en Muffin blijft voor het hek. Binnen 2 minuten is ze tussen de bamboe en het hek doorgewurmd en loopt ze bij Vincent en Chanel, maar dat gaat zonder herrie en er liggen geen voetballen waarmee ze kan gaan uitdagen, dus blijft het rustig. Dolle boel, dikke pret. Hey, psssst... wakker worden Sevenum, Villa Kakelbond is ook al buiten hoor! ;-)

Na mijn douche krijgen ze eten, en kunnen ze weer rustig 1 voor 1 naar buiten. Alle hekjes en poortjes staan open. Zonder kabaal loopt het hele spul de rest van de ochtend buiten terwijl ik rustig met een kop koffie achter mijn laptop kruip.. de dag is weer begonnen. Ik kan weer aan het werk.