dinsdag 19 oktober 2010

Hongarije

Na een idiote 40 urige werk week die ik in 3 dagen had weten te proppen, konden we afgelopen donderdag middag richting Hongarije vertrekken. De reis is bijna 1200km, en is met de camper niet in 1 dag te doen. Dus donderdag maar alvast 400km tot in Zuid Duitsland, en vrijdag de rest. Na alle drukte van de afgelopen dagen was ik moe en telde ik de kilometers af naar de camperplaats die me was aanbevolen door mede exposanten. Het zou een prima plek zijn waar ook de honden goed konden worden uitgelaten. (érg belangrijk!) Bij aankomst bleek het een populaire en drukbezochte plaats te zijn, maar we konden op het achterste veld nog wel aansluiten in de rij campers. Het was donker, maar het was duidelijk dat de beste plaatsen vooraan bij het water waren. Het was heerlijk rustig....todat de goederentrein voorbij kwam. Ik was te moe om me er druk om te maken, en nadat we wat gegeten hadden plofte ik bewusteloos in mijn bed. Helaas blééf die trein maar voorbijkomen (voor mijn gevoel elke 3 minuten) en vanaf 6 uur kwam het verkeer op gang en bleken we onder de brug van een drukke toegangs weg te staan. Om half 7 dus maar opgestaan en snel verder gaan rijden. Toen de zon op was zijn we ergens op een zonnige parking rustig gaan ontbijten en waren we wel al lekker wat kilometers opgeschoten. Om 4 uur kwamen we aan in een fort (het Monostori Eröd)... een hystorische plek vol vergane glorie. Er stonden 4 andere campers uit Duitsland, Zweden en Oostenrijk. Zo’n klein gezelschap schept een band en we hadden het erg gezellig samen. Ik was nog steeds moe..nadat ik Shanti had gewassen, gedroogd en deels geborsteld had kroop ik om half 10 alweer onder mijn dubbele dekbed, want erg warm was het buiten niet!

Om 7 uur liep de wekker weer af, honden werden uitgelaten en de catalogus opgehaald. Er bleken maar 3 OES ingeschreven, een gewijzigde keurmeester, en 53 honden vóór ons in de ring. De temparatuur viel mee (het was een buitenshow) en gelukkig was het droog. Alle tijd dus voor een warme douche, een ontbijt en Shanti te borstelen. Na héél lang wachten (waarbij het tóch wel erg frisjes werd..) waren we dan eindelijk om 2 uur smiddags aan de beurt. Shanti zou dit op haar sloffen moeten kunnen winnen, maar je weet het maar nooit... de andere teef had op wonderbaarlijke wijze ook onlangs andere show overwinningen in deze contrijen op haar naam gezet, dus afwachten wat er zou gaan gebeuren. De Hongaren die Corinna (de dochter van Shanti & Vince) hebben, en de bevriende Hongaren met de mooie Bobtails hadden niet ingeschreven vanwege de keurmeesters. Nou, ik snap nu waarom. Shanti kreeg het CAC (omdat ze als enige in de openklas stond) en verloor het CACIB vervolgens van de teef in de kampioensklasse... terwijl zelfs ik als mede exposant zó al 2 gigantische rasfouten van die hond kan noemen... Je hoeft niet van mijn Shanti te houden, om te kunnen weten dat ze geen echte ‘ras fouten’ heeft. Dus hoe kan dit?

De eigenaren van Corinna waren gekomen om te kijken (NB ze waren 160km komen rijden om Shanti & mij te komen supporteren, ondanks het feit dat ze dus zelf niet hadden ingeschreven) en tractereerden mij op een authentieke Hongaarse maaltijd die ze bereidden in mijn camper. Dit maakte de hele dag weer goed! Buiten werd het al weer erg fris, dus zaten we gezellig met 4 personen en 6 honden in de camper. Dit pastte prima... zolang we maar niet wilde opstaan of verplaatsen! Want, zoals we het gewent zijn van Bobtails.... ze lagen allemaal onder de tafel, of waren in het gangpad aangeschoven. :-) Na het heerlijke en gezellige eten gingen de Hongaren weer naar huis  en dook ik weer vroeg mijn bed in.

Zondag ochtend liep de wekker weer om 7 uur af. Opstaan is nog nooit mijn sterktste kant geweest, en ik besloot spontaan dat ik best een uurtje later kon opstaan. Shanti was immers al helemaal klaar, dus als het moest kon ik haar in een half uur kant en klaar in de ring zetten. (de eerste keuringen beginnen om pas 10 uur) Het bleek mistig te zijn, en daardoor was het campeer veld ook erg vochtig. Shanti liep zowiezo al met haar laarzen aan om schoon te blijven, maar de anderen lopen natuurlijk ‘au naturel’. Mijn buren en ik hadden al eerder opgemerkt dat er ‘as’ op het veld lag. (Was hier eerder een soort heide-brand geweest, of campeerden wij hier legaal in de uitstrooi tuin van het locale crematorium?) Eerder maakte het ons niet zoveel uit... het was immers droog. Maar kan je je voorstellen hoe 5 OES er uitzien nadat ze door dit klamme zooitje hadden lopen rennen? Pooh moet smorgens écht even haar energie kwijt... die was dus zwart van tóp tot teen. Muffin, Vince en Chanel waren zwart van neus tot oren, en van tenen tot oksels.... wat was ik blij met Babs die door haar korte vachtje alleen maar zwarte voetjes had en Shanti die aan de riem met laarzen aan had gelopen. Ongeveer 2 minuten nadat de 6 boppers weer binnen waren gekomen zag mijn hele camper er net zo vies uit als de voeten en de smoel van Vincent... Als Shanti nu op de grond zou gaan liggen, zou ze helemaal goor zijn. Dus gauw de (schone-)bench uitgeklapt en Shanti er in. Mijn Duitse buurvrouw met Aussies kon wel janken toen ze haar show honden én haar caravan van binnen zag nadat haar man de honden uit had gelaten...


Uiteindelijk bleek dat vandaag zelfde keurvolgorde als de 1e dag werd gehanteerd, alleen nu met een andere keurmeester die wat meer vaart maakte. In alle rust dus Shanti klaar gemaakt, terwijl de andere honden lagen te drogen in de opkomende zon, in de hoop dat de zwarte as ook uit hun vacht zou vallen. Er was vandaag een andere reu, en nu ook 1 tussenklas teef ingeschreven. Dus ook vandaag maar weer slechts 4 OES op een CACIB show! Ik kende ook deze keurmeester niet en we zouden wel zien wat het vandaag zou worden. Helaas, ook deze keurmeester vond de andere teef de beste en Shanti kreeg weer het CAC voor haar deelname in de openklasse, net als de jonge teef zonder vacht in de tussenklasse. Wat een theater. Zo wordt je dus Hongaars kampioen.... je hoeft alleen maar aanwezig te zijn. De échte prijzen zijn al vergeven, en zo komt het dus dat er op een centraal gelegen dubbele CACIB show (bijna op ‘t 3 landenpunt van Oostenrijk, Slowakije en Hongarije) maar 3 of 4 OES komen: de mooie honden blijven thuis omdat er toch niks echt te winnen valt.


Ik mocht tijdens deze show ook nog getuige zijn van de selectie van de Eukanuba world challenge award; de top 10 honden van Hongarije waren uitgenodigd om te strijden voor die ene prijs: de Hongaarse kennelclub vertegenwoordigen in de USA. De mooie OES (NB: deed niet mee aan de CACIB show!) de schitterende Beardie, de tóp Tibetaan en nog wel meer écht mooie honden stonden hier opgesteld. Iedereen wist al vooraf wie de winnaar zou zijn.... en jawel, ze kregen allemaal gelijk. De Komondor mag naar de USA. Een vieze, slecht gepresenteerde en stinkende hond, die ook zéker niet de beste vertegenwoordiger van zijn eigen ras, is wordt door de Hongaarse keurmeesters als gedelegeerde naar de USA gestuurd om te strijden voor “topdog of the world”. Jammer, wat een gemiste kans voor Hongarije... waar zoveel écht mooie honden lopen!

We zijn na deze vertoning maar gaan inpakken en zijn naar een camperplaats net over de grens in Oostenrijk gereden. Een heerlijke plek met veel ruimte en alle voorzieningen... met groen gras, netjes gemaaid en de honden konden hier heerlijk rennen en keten. Alle energie die ze eerder vandaag hadden opgehouden kwam er nu ineens uit. Het is frisjes buiten, dus de kachel in camper staat aan...en ik draai een blik erwtensoep open.


Een show in Hongarije: 2400 kilometer gereden...90 Euro inschrijfgeld betaald, 250 Euro aan diesel uitgegeven, 2 CAC’s voor de Hongaarse titel erbij... en weer één illusie armer. Maar wel een paar leuke dagen gehad, in goed gezelschap, een mooie omgeving waarin we lekker gewandeld hebben, en eindelijk weer een boek uitgelezen!

zondag 10 oktober 2010

Time management

pffff... gelukkig is het weer bijna maandag....
Idiote kreet... ja, best wel. Maar als het om hectiek gaat, dan spant de sitiuatie in Villa Kakelbont wel de kroon... en kan ik bijna blij zijn dat ik morgen weer 'rustig aan het werk kan'.

Afgelopen week was Doughnut hier. We hebben besloten dat het toch wel leuk is als Doughnut wat show successen op zijn naam zal zetten. Hij is er zéker mooi genoeg voor, maar zal dan 'anders'geborsteld moeten worden. Dat kan/mag ik van Kim niet verwachten; zij onderhoudt zijn vacht netjes maar niet zodanig dat hij er de show mee zal stelen. Dus zij gaat ervoor zorgen dat onze Skinny minimaal 5 kilo gewicht bij zal komen, en ik ga hem elke 3 weken borstelen. Dat was dus vrijdag middag, nadat ik al een normale werkdag achter de rug had.
Vrijdag avond kwam Pastou. Pascalle onderhoudt hem tot in de puntjes, en volgende week zal ze de eerste keer zonder mij naar een show gaan... harstikke spannend, en Pastou werd dus nog even in model gezet zodat ze samen de sterren van de hemel kunnen gaan lopen in Dortmund. Natuurlijk houdt een bezoekje van P&P een hoop gezeligheid in, en werd het weer laat... :-)
Zaterdag:
s'morgens Doughnut naar huis gebracht, met een kop koffie erbij is de ochtend zo om, en kon ik dus na de boodschappen gehaald te hebben om een uur of 12 aan Pien beginnen.
Pien was woensdag avond na mijn cursus in Eindhoven overgestapt van haar baasjes´ auto in mijn Laguna, en bleef wat daagjes zodat de baasjes thuis konden knutselen zonder haar bemoeienis. Pien zou ook ff gewassen en gemodelleerd moeten worden... Dat doen we zaterdag wel ff tussendoor...
Vincent was aan zijn reguliere was & borstel beurt toe, en lag zaterdag middag dus conform planning een paar uur op de trimtafel, afgewisseld met wat uurtjes gras maaien.. want dat moet ook nog steeds gebeuren.
's Avonds lag ik uitgeteld op de bank, en de uitnodiging van vrienden voor ´t etentje maar afgeslagen.
Zondag:
's morgens weer op tijd op, want er was nog genoeg te doen. Het huis moet wekelijks toch wat bijgehouden worden, en bij gebrek aan tijd was dat vandaag dus ook maar weer wat oppervlakkig. De badkamer komt volgende keer wel weer, maar  de toilet, de vloeren, de keuken, stof wat afnemen in de huiskamer en het hondenhuis zal toch wekelijks moeten gebeuren. Eind van de ochtend lag Shanti op tafel want die moet komende week weer mee naar de show in Hongarije. De rest van de week zit vol dus alles wat ik vandaag al kan doen, scheelt veel tijd op de show komende week.
Om 2 uur kwamen er mensen kennis maken die graag in de toekomst een pupje willen hebben, en om 4 uur kwam Sjaan (de zus van Pooh) om wat uitleg en ´n show model te krijgen aangezien ze over 2 weken voor het eerst met haar vrouwtje mee naar een show gaat. Pien werd eind van de dag opgehaald en toen was de zondag weer voorbij.
Morgen weer werken.... om 5 uur een info sessie voor Project managers, dinsdag ochtend naar Utrecht en 's avonds een sessie van onze practice in Eindhoven, woensdag ochtend naar Groningen en smiddags thuis mijn examen leren. Om 5 uur weer naar de cursus met om 8 uur het examen en donderdag ochtend werken, en dan ben om 12 uur vrij... Dan gaan we naar Hongarije!
Heerlijk... dan heb ik weer rust... een heel weekend met de honden op pad, en ff niets 'moeten'...;-)

zondag 3 oktober 2010

Oostenrijk

oh jeetje... ik krijg inmiddels serieus commentaar over het feit dat mijn BLOG niet geupdate wordt.... afgelopen week zelfs verontrustte telefoontjes of het wel goed met me gaat.. want het is zo stil!
Nou, dat valt allemaal reuze mee hoor! De dagen vliegen voorbij, en soms heb ik het gevoel dat ik met mijn ogen knipper en dan is er alweer een week vervlogen!
Tja, en een blog schrijven... daar moet je wel wat voor te melden hebben. Niet dat er nou niks gebeurd hier in Villa kakelbond.... maar het lijkt me niet zo interessant om in herhaling te vallen en steeds over Pooh haar streken te schrijven, of over de show successen te blijven rapporteren. Daar is deze blog niet voor, dat doe ik dan wel weer op de show-nieuws pagina van mijn website.
Maar goed, wat houd mij bezig op dit moment....?
Tja, dan toch de shows... Pooh heeft haar eerste stapjes in de show ring gezet en dat gaat niet onopgemerkt! Ze begon voor de fun in Luxemburg. Er waren 5 teven in haar klasse, en ik hoopte op een uitmuntend en dan zou ze wel 5e worden. Ze is nog zo'n baby! Ze is klein van stuk (exact 56 cm) en haar vacht wisselt er snel naar de harde structuur, waardoor het wat korter is dan die van leeftijds genootjes. Op het oog zo je haar dus op 7 maanden leeftijd schatten! De kleine aap won de 3e plaats, en verbaasde me daar nogal mee.
Vorige week hebben we een leuke trip naar Oostenrijk gemaakt. Op ons gemakje zijn we een paar dagen eerder al vertrokken. Geen haast, en relaxed van het mooie weer genieten. Ik ging voor de CAC's voor Shanti (ze is immers nog geen Oostenrijks kampioen...) en voor de fun en oefening zou Pooh op de clubshow in de jeugdklasse meedoen. In de showring pakte ze de keurmeester volledig in, en kreeg een keurrapport waarin staat: "everything is excellent about this girl. The only I thing don't like is that she isn't mine. Would like to take her home with me"
Wow..... daar was ik ff stil van! Corinna (dochter van Shanti & Vincent) won deze klasse, Pooh werd 2e... wat een feest!
Shanti won  het CAC onze dag kon niet meer stuk. Het gezelschap was erg gezellig, dat is wat ik zo leuk vind aan de buitenlandse shows! Russische, Duitse, Oostenrijkse, Hongaarse deelnemers... allemaal gezellig samen eten, drinken, lachen en elkaar helpen met elkaars honden als dat ff nodig is, elkaar feliciteren, foto's maken/ uitwisselen etc etc. Daar zou menig NL exposant nog wat van kunnen leren!
De 2e dag was de Bundes Sieger show... ook deze keurmeester was ondersteboven van mijn Poohpoehh.. ze won nu haar klasse, mag zich Bundes Jugend Sieger noemen en wordt met spanning nu op Crufts verwacht :-)
De keurmeester viel niet voor Shanti haar type, maar koos een andere teef die zoveel op zijn eigen hond leek. (...) dat was nieuw voor mij... volgens mij wordt er doorgaans volgens de rasstandaard gekeurd, en is het geen look-a-like competitie om op de hond van de keurmeester te lijken?
Enfin, ons weekend was geslaagd, we hebben een CAC voor Pruts, een overwinning én een jeugd titel voor Pooh, en gewoon een erg leuke trip in goed gezelschap gehad!

Dat gezelschap bestond in de camper uit mijn 6 honden, en door een samenloop van omstandigheden was  Doughnut er nu ook bij. Dat was toch wat minder geslaagd, aangezien niet alle honden aangeboren camper manieren blijken te hebben. Niets ten nadele van Doughnut hoor! Maar vond ik het steeds zo vanzelfsprekend dat mijn honden zich netjes gedragen in de camper... dat moet toch iets in Youandi genen zijn. :-) (immers, met Pastou en Cheyenne merken we amper dat er méér honden mee reizen)
Nee, Doughnut vond het leuk... en vond de garage wel een mooi plekje. helaas, dat is de plek van Babs. En dat kleine Spekkie weet dat ook duidelijk te maken ook! Zo heeft zelfs Muffin respect voor Babs, en komt slechts in de garage als Babs dat 'toestaat' (of als ik zeg dat het zo moet) Doughnut niet; stoïceins nam hij een plek in beslag, en kon ik de halve nacht luisteren naar het protest geknor van Babs. (ik slaap er immers recht boven) Toch was ik blij met zijn plek in de garage, want de eerste nacht vertoonde Doughnut zijn Houdini trucje: Hij lag op de Bo-Ghy-bank, en ik heb altijd het kleine schuifraampje daarboven openstaan. De muggenhor zit ervoor en zo hebben we voldoende ventilatie in combinatie met het open dak luik. Doughnut lag regelmatig wat te grommen als hij mensen over de camperplaats hoorde lopen, of bij de buren iets dacht te horen.
Halverwege de nacht hoor ik gestommel en schrok ik wakker. Ik zag nog net 2 achterpoten door het kleine raampje wegschieten! Ik schrok me wild, merkte dat Doughnut weg was (mijn eigen honden zaten ook stomverbaast van mij naar 't raampje te kijken en vice versa) Ik stortte mezelf van de ladder af, en in mijn pyjama op blote voeten (geen tijd om slippers te zoeken) naar buiten. Tussen de campers door... Doughnut zoeken.
Meneer liep 3 campers verderop te snuffelen, en had het prima naar zijn zin.  tssss pokkehond... -en er zijn nog wel andere minder aardige zaken naar zijn hoofd gefluisterd- en in zijn nekvel naar binnen gesleurd. Toen zag ik dat mijn raam-hor dus helemaal gesloopt was... en was het maar goed dat ik stil moest zijn voor de buren, anders had hij nog een tirade naar zijn hoofd gekregen.   Daarna dus verplicht in de garage en in 'n bench slapen voor Doughnut... en dat vond hij prima. (Babs niet, maar dat was dan pech) Nee, Doughnut blijkt geen camperhond te zijn. Oke, niets mis mee... maar dan nemen we hem dus ook maar niet meer mee. Dat scheelt een hoop stress voor mij (en de andere honden)
Over 2 weken gaan we weer... dan staat Hongarije op de agenda. met 6 honden, en geen logé deze trip! :-)