dinsdag 6 juli 2010

....op je gezondheid!

Ik fok nu bijna 20 jaar Bobtails.. oke, Old English Sheepdogs. In het eerste nest in 1990 werd Youandi Funny Wiggle Waggle (alias Ploes) al met staart 'afgeleverd' aan haar trotse eigenaressen. Dus ja echt al 20 jaar Old English Sheepdogs. In 20 jaar probeer ik eerlijk, open en met integriteit OES te fokken. Karakter staat samen met gezondheid boven aan ons prioriteiten lijstje. Dat zeggen natuurlijk alle fokkers... dûhhhh.


In 1998 werd alles op de proef gesteld; Balou was eind 1997 plotseling overleden, Bo-Ghy bleef die zomer ivm zijn revalidatie en Lotte kwam terug op 7,5 jarige leeftijd wegens herplaatsing. Ivm haar karakteristieke eigenschappen vond ik het nodig Lotte in te zetten voor mijn fokprogramma. Ik liet haar alle 'noodzakelijke'onderzoeken ondergaan, en ondanks haar HD-C uitslag (een uitslag die geen rekening hield met slijtage welke normaal was voor haar leeftijd) heb ik in tegenstelling tot mijn principes om "niet met C-Heupen te fokken" toch besloten om haar te laten dekken op 7 jarige leeftijd.
Gevolg: de hele Nederlandse OES wereld veroordeelde me; de OESCN pastte zelfs het fokbeleid aan zodat 'dit nooit meer kon gebeuren' en ...er werden 4 kern gezonde pups geboren: Youandi Collectors Item, Youandi Limited Edition, Youandi Last Minute en Youandi Look a Lot Like Lady Lot. (later allemaal beoordeeld met HD TC....omgerekend naar de FCI norm: HD A!)
Lotte was de beste mama, en van deze 4 pups hebben zowel Coco als Demi later ook weer voor nageslacht gezorgt. Inmiddels zijn we alweer enkele generaties verder, en lopen er al (achter-)kleinkinderen van deze speciale dames rond die vele gezinnen voorzien van knuffels, vreugde en onvoorwaardelijke liefde... want ja, ál deze nakomelingen blinken uit in hun speciale zachte lieve karakter eigenschappen. Mensen die al eerder een OES hadden, bevestigen ongevraagd dat déze vriend(in) toch wel héél speciaal en 'anders' is.
Voor mij telkens weer een bevestiging dat de sprong in het diepe in 1998 de juiste keus was, waar niet ik alleen, maar vele gezinnen met mij nog dagelijks blij mee zijn.

In deze blog ben ik openhartig (that's me) en deel ik vóór- en tegenspoed. Voor mij geeft dat als voordeel dat ik niet alles 10x hoef te vertellen aan de telefoon :-) en dat iedereen op de hoogte is van de belangrijke zaken die in Villa Kakelbond spelen. Denk hierbij aan geboortes, overwinningen of het afscheid nemen van dierbare honden...
Zo deelde ik hier vorig jaar het afscheid van Raggles, Coco en Bo-Ghy. De zwangerschap (en later de geboorte van de pups) van Shanti & Vincent, en het behalen van diverse kampioens titels. Lief en leed, alles mag bekend zijn. Er gebeurd hier in Villa Kakelbond maar weinig wat niet gedeeld wordt....
Ik weet dat nogal ongebruikelijk is in de OES wereld, want goed nieuws wordt graag gedeeld...en slecht nieuws wordt veelal weggemoffeld. Zo hoorde ik onlangs van een eigenaar dat de slechte heup-uitslag van haar OES niet bekend mocht worden gemaakt(??) dat had de eigenaar van de vader van haar hond toch duidelijk verteld(!!) Dit werd wel zo opmerkelijk gevonden, dat de eigenaresse nader onderzoek heeft gedaan. Toen bleek dat er héél veel half-broertjes en -zusjes óók slechte heupen blijken te hebben. Jammer dat de papa wel als 'top reu' voor de 'hoofdprijs' wordt aangeprezen voor dekkingen....

Nahhh... Laat mij dan maar open en eerlijk zijn.
Ook al doet het soms wel erg veel pijn. Het is écht niet leuk als mensen -zonder de "ins en outs" te weten- mij veroordelen over bepaalde combinaties.... of vreselijke roddels laten rondgaan over het overlijden van mijn honden en leugens vertellen omdat ze de tekst van mijn blogs verdraaien... of beweren dat mijn website "fouten en leugens bevat" omdat records zojuist die dag verbroken zijn....
Het doet soms heel erg veel pijn ja. Zéker als het om mijn verdriet gaat. Ach toe maar, roddel maar. Get a life.

Nou ja, aangezien ik vóór- én tegenspoed in mijn blog deel: daar komt dan de laatste roddel:
van de 7 pups van Vincent en Shanti, zijn er inmiddels 4 af gerontgend. Allemaal hebben ze HD-A. NB; deze pups zijn dus middels strakke 'lijnteelt' teruggefokt op Lotte en Balou!) Ook 2 pups uit 2 andere combinaties van Vince hebben een HD-A beoordeling gekregen!
Verder zijn er (nog) geen honden beoordeeld. Ik ben trots op alle  'pups' die ervoor zorgen dat eigenaren blij zijn met een gezonde hond. Ik hoor van 'ervaren' mensen dat ze nog nooit zo'n slímme OES met de 'will to please" hebben gehad; dat maakt me trots.
Want een OES is een herders-hond: Een werkhond die kan dénken en úren lang met energie én kracht kan wérken met de 'will to please' voor zijn eigenaar.  Dat kan hij alleen als hij gezond is in body en mind.

Ik besluit deze blog maar met het Franse gezegde: á Votre Santé!! (Op uw gezondheid!)

donderdag 1 juli 2010

Poohpooh.... waterpret, en andere pret

Tja, het lijkt soms wel alsof het alleen maar Pooh vóór en Pooh ná is.... maar mijn kleine meiske zet zichzelf dan ook wel enorm in de picture op het moment. Ze is nu net 7 maanden, en ik geniet elke dag van haar. Ze is zo'n enorm leuke pup.... Shanti was ook zo'n lief dol dwaas puppy... Maar in 2005 was ik mega druk met de verbouwing trokken Diesel (die hier toen tijdelijk was) en zij veel samen op. Vincent en Chanel hadden elkaar, en ik was gierend druk met mijn werk. Ze waren groot voordat ik er erg in had. En nu....ik geniet van Pooh! Lief, ondeugend, bijdehand en enorm foto geniek. 

Ze is een klein spookje, en vreet enorm veel kattekwaad uit. Eerder kon ik al melden dat ze de gaskabel van de camper had doorgevreten, dat al mijn meubilair enigzins verfraaid is, of schreef ik over haar voorliefde om karton in de huiskamer te verscheuren... Daarmee stopt het nog niet. Het papier en karton is inmiddels al bijna normaal, en ik kijk er niet eens meer van op als ze weer een folder te grazen neemt.
De afgelopen dagen werk ik veel van huis uit, en gisteren was zij sneller bij de post dan ik. Even later kwam ze keurig met een blauwe enveloppe in haar bek aanlopen.... de helft was al op. Gelukkig doe ik mijn aangifte digitaal en vraag ik me af waarom de belastingdienst nog steeds bomen om laten hakken voor dergelijke dubbel-op-rommel. Pooh was het blijkbaar met me eens.

In de camper is ze altijd super braaf en lief. Tijdens het rijden zit ze graag uit het raampje te kijken, en kan uren naar windmolens en ander verkeer zitten kijken. Als ze het beu is, zit ze gewoon aan tafel.

Als ze moe is gaat ze slapen, en dan ligt ze lang uit op een bankje. Afgelopen reis vanuit Denemarken lag ze ook zo lief.... maar blijkbaar was de key card van de Laguna uit mijn handtas gevallen, en haar tanden stonden in het hoesje toen ik het later thuis bij het opruimen van de camper vond. Niets aan de hand.... totdat ik een dag later, 100 km verderop naast de Laguna stond, en de sleutel werkt niet meer. Ik haalde hem uit het hoesje.... oeps... er was meer beschadigd dan alleen het hoesje. Met wat gefröbel lukte het toch om de deur open te maken en de card werkte wel op het contact, dus kon ik toch naar huis rijden en heb ik nu de reserve sleutel in gebruik...

Pooh is ook de wereld aan het ontdekken. Onlangs had ze grote bewondering voor de motor grasmaaier... Tja, als winterpupje krijg je dat niet mee in je socialisatie natuurlijk. Als snel vond ze het een uitvinding waar ze achteraan kan jagen, haar speelgoed voor kan leggen en met mij mee kan wandelen.
Een ander leuke uitvinding is met droog weer de planten wat extra water verzorgen. Tuurlijk is het leuk om met het water te spelen, maar het is nog leuker om daarna door het zand te rollen...

Met het warme weer gaan we graag naar de Maasduinen, waarvan de foto's ook op mijn nieuws site staan. Maar sinds enkele jaren zet ik ook graag overdag een kleuterbadje neer voor de boppers zodat ze in de tuin kunnen afkoelen. In oude blogs kan je terugzien en lezen hoe Bo-Ghy ervan genoot om zijn poten te koelen, en zijn neus onder water te steken. Shanti doet hetzelfde, en Muffin vind het heerlijk om te spetteren. Vincent, Chanel en Babs vinden er niks aan. Net als hun moeder Coco, die bleef er ook altijd wijs bij uit de buurt.  Maar Pooh vond het vanmiddag gewéldig... wat een nieuwe uitvinding, wat een lol!


Ik was aan het werk en zat in een conference call met diverse collega's, toen ik plotseling Pooh met het bad in haar bek door de tuin zag marcheren! ....hoe krijgt ze dat nou voor elkaar?
Na afloop van de call kon ik gaan kijken wat er was gebeurd..... juist 2 grote gaten op de bodem, en 2 bandjes lek. Bedankt Pooh!

Vanavond dan toch maar weer de spoeier aangezet... camera in de aanslag...

Ik blijf lachen....ze blijft foto geniek.  het enige wat me nog niet gelukt is, is om haar op de foto te zetten als ze naar haar konijnen vriendjes zit te staren. We hebben wilde konijnen achter in de tuin. Reuze leuk!!! een stuk of 4 jonge beestjes, die nergens bang voor zijn en hun spelletje vertonen voor ons. Pooh weet dat ze niet achter ze aan moet rennen, en kan uren naar ze kijken.