dinsdag 21 februari 2017

Welkom in 2017

we sloten 2016 af. Niet mijn top jaar. We proosten, 'count my blessings' en realiseer & waardeer dat ik gezond ben, de grootste rijkdom die een mens zich kan wensen. De ups en downs nemen we voor lief. 2017 wordt beter. PLOP!

Het afscheid van Babs heeft erin gehakt. Harder dan gedacht. 15 jaar lief en leed gaat niet in 'je koude kleren zitten', en verd*mme wat mis ik mijn Babs! Verstand en gevoel liggen mega ver uit elkaar.
Iedereen verwerkt op zijn eigen manier, en ik probeer de fysieke leegte te verbloemen door middel van omgooien van het interieur.
De huiskamer komt eerst, want haar bed, die lege plek tussen de bank en salontafel zorgt continue voor tranen. Dus eindelijk de salon tafel eruit. Lang gezocht naar wat ik dan wél wil... gezocht via internet, en diverse woonwinkels. Eerst geleid door 't voorgenomen budget, al snel toch maar wat aangepast naar smaak... en uiteindelijk gevonden - ver boven de begroting natuurlijk- maar zoals gehoopt geeft het de aanblik die ik voor ogen had. Anders, mooi. Geen lege plek.
Nu was er wel een grote ruimte in de salon, waar de honden konden liggen, rollen, knuffelen etc..

Na jaren druk te zijn geweest en met de focus op oude Babs, realiseer ik plots mijn bejaarden soos;
Ik zie dat Shanti meer en meer uitglijdt op de eiken vloer. Haar bespiering wordt minder en ze heeft vaker moeite met opstaan. Dus een vetbedje voor de bank biedt uitkomst voor mijn Prutske, die over een week-of-wat ook alweer de 12 lentes aantikt.
Wie denk je dat het kleedje wel heul errug weet te waarderen? Juist, mijn grote ouwe teddybear Vincent. Enfin, het blijkt op zo'n moment dat niet alleen Shanti en Vince een kleedje waarderen... dus kon ik tijdens mijn kerstreces verder aan het shoppen. Ook hier begon de zoektocht bij niveau Ikea... vervolgens nog wat andere budget woonwinkels bezocht, en uiteindelijk met een schitterend kleed thuiskomen,. .. (dus toch geen 1-winter-wegwerp-kleed zoals ik me had bedacht)
 De familie vindt het heerlijk, en warempel.. ik heb nu zowaar soms wat plek op de bank, omdat ze nu net zo graag op het kleed liggen.


En dan zit ik op de bank, terwijl ik geniet van 5 snoezelend honden aan mijn voeten, en ik realiseer me des te meer hoe oud Shanti eigenlijk is. Ze hobbelt meerdere keren per week mee door het bos, dat vind ze leuk en gezellig. Maar ze loopt niet meer voorop. Na een standaard rondje bos, slaapt ze de rest van de dag. Ze wordt een beetje doof, en als ik haar wakker wil maken moet ik hoge tonen gebruiken of fluiten. De lage tonen dringen niet meer zo door. Geeft niks, zet ik toch een hoog stemmetje op om haar te roepen, laat de buren maar denken dat ik gek ben!
Ze slaapt gewoon op haar eigen plekje 's nachts: naast me op bed. Maar die vreselijk steile trap wordt steeds lastiger, en soms vraag ik me af hoe lang ik haar nog met 'een kontje' hulp naar boven kan laten lopen... 
Vincent, die nooit op een kleedje wilde liggen, heeft zelfs een XXL bed in zijn kennel gekregen voor de nacht. De kennelpanelen moesten verzet worden om de kennel groter te maken, zodat het bed erin past én de deur nog open kan.. maar ouwe Teddybear is zo blij met zijn bed... dus doen we dat met liefde.
Chanel is onverwoestbaar... al enige jaren artrose in haar knie, niet erg genoeg om haar nieuwe kniebanden of kunstknie te laten aanmeten. Ze ontziet zichzelf niet en met voldoende beweging en bespiering loopt ze prima -pijnloos- op 4 pootjes. Met haar korte vacht wordt ze door vreemden nog altijd als 'liefste youngster' aangezien. Ach, welke -middle aged- vrouw heeft dat nu niet graag? 
Onze pubers Pooh en Dwayne zijn nou niet bepaald pubers meer, maar gedragen zich wel zo. respectievelijk 7 en 5 jaar oud, zo gek als een kwartje en gangmakers van de family...

Maar de family is niet compleet. We missen Babs.Iedereen die een hond heeft afgegeven kent dat gevoel. Ze is onvervangbaar. 

Maar we kijken vooruit, en we gaan verder. Er komen weer pups. Brechtje zal pupjes krijgen, samen met onze Vincent. ál mijn honden zijn vertegenwoordigd in deze pups... We tellen af, vol verwachting om de volgende generatie Youandi op de wereld te zetten. 
Nieuw leven in de bejaarden soos. Welkom in 2017! PLOP!