vrijdag 30 november 2007

Weer thuis bij de boppers

Afgelopen week moest ik voor mijn werk naar Bydgoszsz (Polen) waar mijn collega's aldaar de IT diensten uitvoeren voor de klant waar ik (als service manager)verantwoordelijk voor ben. Alleen al op zakelijk gebied is het veel geregel om 4 dagen weg te kunnen, hotel en reis te boeken etc... Tja, en ik heb natuurlijk de verantwoordelijkheid voor 7 Boppers hier thuis. Het is niet onmogelijk om ze elders bij diverse vrienden onder te brengen, was het niet dat daar veel tijd in gaat zitten. (de beste logeer adressen zijn nooit om de hoek..) Dus kwam mijn moeder, oftewel "Oma" in huis om voor haar viervoeterige kleinkinderen te zorgen.
Mijn honden kennen Oma goed, ze zijn lekker in hun eigen omgeving en Oma had de vrije tijd om hier een aantal dagen in huis te kunnen komen. Ideaal dus!
Maar...oeps, Nu moest ik 4 dagen zonder honden in mijn nabije omgeving door zien te komen! Gelukkig waren de dagen volgepland met vergaderingen en andere werkgerelateerde zaken, (bv na werktijd Vodka leren drinken...)waardoor de tijd voorbij vloog!
Polen blijkt zeer westers te zijn, vol met zeer vriendelijke mensen en een perfect Bobtail klimaat. (droog, koud en zonnig) Beter dan het natte weer hier NL!!!
Toen ik gisteravond thuiskwam, werd ik uitvoerig begroet door een stel uitzinnige Boppers. Ondanks alle prima zorg van Oma, waren ze wel heel erg blij om me weer te zien. (en vica versa)


Ik hoorde dat Vincent, Shanti en Chanel aan Oma hebben laten zien dat ze best met 3en tegelijk op schoot konden zitten... en dat ze ook hebben laten zien dat pupjes kunnen slopen als ze in een onbewaakt ogenblik iets tegenkomen wat in een puppie-bekkie past. Volgens mij is iedereen de dagen prima doorgekomen, maar zijn we allemaal toch wel blij dat alles weer gewoon is (vooral schapendoes Nozem, die vanwege zijn formaat door door de pups als 'lotgenoot' werd bestempeld maar hier geen raad mee wist)


Morgen gaan we de volgende uitdaging aan; 7 Boppers in de Laguna proppen en naar Koge (DK) om daar de Juleshow te bezoeken. (=kerstshow van de Deense OES club)
De pups zullen daar hun premiere gaan beleven: de eerste echte show in de puppy klasse. Ook Shanti is in de kampioensklas ingeschreven, en als 'joker' zal Babs in de klipped klasse meedoen. (een speciale klasse zonder CAC voor OES die in een korte jas lopen)
Maar hopen dat ze zichzelf schoon zullen houden als ze in bad zijn geweest, en dat het wat beter weer is in Denemarken.. We nemen de sleurhut mee, en gaan gewoon een weekendje samen genieten. Met of zonder schone pootjes...dat zal wel een dolle boel worden!

zondag 25 november 2007

10 Titels...

Vandaag waren Shanti en ik in Amsterdam, op de Winner. Diverse 'fans' waren afgereisd; Nanda was er, Jacqueline was speciaal voor ons gekomen en Eddo verrastte ons samen met Iris!
Dikke tranen met Jacq, toen ze Shanti zag.... en ik hield het ook maar amper droog. Gelukkig is Shanti "goed absorberend" en konden we de rest van de tijd lekker samen lachen en bijkletsen.
Na lang wachten (tijd die ik rustig gebruikte door Shanti los te borstelen) waren we aan de beurt; er waren 30 OES ingeschreven, waarvan 5 in de kampioensklas teven.

Toen we eindelijk aan de beurt waren zei Hans vd Berg (keurmeester) tegen me: "jij bent echt heel erg trots op haar he? Want dat straalt van je gezocht af!" :-)
Klopt natuurlijk ook wel, ik ben apetrots op 'onze Pruts'! Shanti won deze gigantische klasse en werd even later beste teef, waardoor ze zichzelf "Winner 2007" mag noemen!!!!!!

Wat dubbel....
Ik was zo blij, en iedereen was zo blij voor mij...
Toen ik na de keuring het zweet van mijn hoofd en nek stond te vegen keek in naar Shanti, die me lief en blij aan zat te kijken. Wat zou ik graag al die titels inleveren om Nicky, Emme en Daphne terug te krijgen! Samen met Jacq heb ik ff lekker staan te janken; alle tranen maar weer eens eruit. Wat staat vreugde en verdriet toch dicht bij elkaar!
We genieten dus maar van onze 10e officele FCI titel, en ik ben apetrots op Shanti.
Mijn Prutske!

Morgenochtend vertrek ik om 7.00uur naar Polen voor mijn werk. 'Oma' komt hier in huis om voor de boppers te zorgen...dat zal dus allemaal dik in orde komen. Ik zie er wel vreselijk tegenop om hen 4 dagen te moeten missen... Ik hoop maar dat het snel weer donderdag is! :-)

donderdag 22 november 2007

Daphne

Daphne is vandaag naar de rainbowbridge vertrokken. Ze was pas 8 jaar oud.

In Juli 2007 werd bij haar lympheklier kanker vastgesteld, net nadat ze hier 2 weken gelogeerd had. Ik kon het niet geloven! Ze was zo vrolijk, gezellig... gewoon Daphne.
Ze zat als de koningin op de tuinbank in het zonnetje....gewoon Daphne.
Ze speelde, blafte, bedelde om een pensstaafje... gewoon Daphne :-)
Ze dronk alleen zoveel, en ze liet haar urine 's nachts lopen. Dat was vreemd en een bezoek aan de dierenarts waard... Niemand had dit verwacht.

Jacob en Lisette hebben alle gedaan om haar te helpen. De beste artsen, uitgebreide hulp en medicatie... maar deze strijd was niet te winnen. Met alle hulp heeft Daphne toch nog 4 maanden een heerlijke tijd gehad. Vorige maand hebben we zelfs nog met een echte hondentaart en champagne haar 8e verjaardag gevierd! Wie had dat durven hopen?
De volgende mijlpaal was om nog samen met Bo-Ghy naar Texel te gaan en te genieten van strand en zee.

Afgelopen dagen, nadat ze de zee en het strand had gezien, heeft ze laten merken dat haar lichaam niet meer verder kon. Vandaag is ze naar de Rainbow Bridge vertrokken.

Daphne heeft de liefste baasjes gehad die een Bobtail zich wensen kan, en die haar alles hebben gegeven... ook de reis naar de Rainbow Bridge toen het tijd was om haar de laten gaan.

vrijdag 16 november 2007

Echo en ervaringen voor Chanel

Vandaag was het tijd om met Stacey voor de echo naar Walter te gaan.
Zo dubbel... amper 10 dagen nadat ik afscheid van Emme heb genomen, gaan we nu kijken of Stacey zwanger is, en of Emme dus weer "overgrootmoeder" zal worden.
Helaas, Stacey heeft ons allemaal gefopt. Alle tekenen zijn daar... maar op de echo was niets te zien.

Zwaar teleurgesteld zijn Nanda en ik naar huis gereden, en moest ik vanuit Almere direct verder naar Alkmaar om winterbanden onder mijn auto te laten monteren.
Ik had Chanel maar eens meegenomen; Ik realiseerde me namenlijk onlangs dat Chanel eigenlijk nog nooit 'alleen' mee was geweest, en het is uiteraard wel belangrijk om haar te leren dat ze ook wel eens zonder 'de familie' buiten de deur komt.
Chanel vond het fantastisch, en heeft laten zien dat ze echt op haar mama lijkt; 'onverstoorbaar; en zolang jij maar bij me bent...is alles goed' (= You and I?)

Uiteraard was het erg leuk om samen met zus Pien in de auto naar de dierenarts te gaan. En eenmaal uit de auto samen kwallen, om Inge met behulp van onze kant-klos-kunsten in de knoop te maken met onze riemen, is uiteraard een uitdaging! :-)

In de wachtkamer vonden de dames 'iedereen en alles leuk'... en werd ik verrast op nog wat extra knoopkunsten met de 2 riemen.
Vragen als ; "Is dat familie?" heb ik keurig beantwoord met "Ja, het zijn zusjes; de schoonste is van haar!" (waarbij ik naar Nanda wees)
Nanda wees mij fijntjes op het feit dat Chanel met smoezelig en aangevreten vachtje wel een beetje op 'Puk vd Pettenflet' leek.... Nou, bedankt Nanda! :-)
Na de echo van Stacey mocht Pien nog even op tafel voor de controle van haar gebitswisseling. Helaas wil 1 melk-hoektand er niet vanzelf uit, dus zullen we volgende week nog eens terug moeten om dit onder narcose te laten gebeuren :-(

Nadat we Stacey, Pien, Nanda en Nees thuis af hebben gezet, zijn Chanel en ik doorgereden naar de Renault-garage in Alkmaar. Chanel had lekker liggen slapen op de achterbank, en was nu wel weer helemaal wakker! Toen we de sleutels hadden afgegeven bij de balie hebben we een flinke wandeling over het industrie terrein gemaakt.
Voor Chanel was dit nieuw: auto's, vrachtauto's, roldeuren die open/dicht gaan, op de stoep, aan de riem lopen... Niets was eng voor mijn kleine meid. Nee, alles was interessant en voor nadere inspectie benaderbaar! Na de wandeling zijn we koffie gaan drinken in de showroom, waar Chanel (ondanks haar "Pluk vd Petteflet looks') alle aandacht kreeg en genoot van alle knuffels, de "ohhh's en de ahhh's" nog eens benadrukte door te gaan zitten, met d'r koppie te draaien en een 'huh?' smoelwerk te tonen.

In de koffie corner heeft ze met deze truc in 10 minuten zeker 3 koekies afgetroggeld van wachtende mensen en personeel. Toch weer een nieuw record lijkt me?

Na een uurtje konden we weer (op onze winterbanden) vertrekken, en hadden we nog een 2,5 uur + files te gaan om thuis te komen. Chanel is met alle nieuwe indrukken lekker op de achterbank in slaap gevallen. Eenmaal thuis had ze geen oog meer voor mij, maar was ze blij haar broer weer te zien, want die is leuk om mee te keten.
Nu, een lange dag en +/- 550 km later zijn we moe en voldaan en gaan we lekker samen op de bank hangen (als haar broer of halfzus haar niet voor zijn, en de bank dus reeds geconfisceerd is)

dinsdag 13 november 2007

Roedel


Het is stil in huis.
Hoe kan een huiskamer 'leeg' zijn, terwijl er 7 honden (en ikke) verblijven?
Emme haar plaatsje is leeg, en onwennig kijken Muffin, Shanti en Raggles naar het "Emme-bed". Toen de verbouwing hier bijna klaar was (2005) heb ik voor "De Ouwe Doos" een speciaal bed gemaakt in de kleuren zoals ze bij de huiskamer passen. Het bed was echt van haar, en nog geen minuut nadat het klaar was nam ze het in gebruik. (zie foto) Ook hierin was ze duidelijk: dit is MIJN bed. En iedereen respecteerde dat.

Nu is het raar, de roedel is van slag. Ze kijken naar het lege bed en niemand ging erop liggen. Totdat Chanel (nu 5 maanden oud) gisteren vond dat het zonde was als niemand er ging liggen en de gewoonte doorbrak door zich er heerlijk op te nestelen. Al gauw dachten Raggles en Shanti dat ze dat niet over hun kant konden laten gaan, en nu is het "wie het eerst komt...heeft het Emme-bed!" :-)

Muffin is nog wat van slag; haar schijnzwangerschap speelt haar parten maar zal eerdaags wel over zijn. Ze gedraagt zich als een puber die haar nieuwe grenzen aftast. Opeens is zij de baas...en da's raar! Daar moet ze aan wennen; Dit resulteerde afgelopen week in een paar onverwachte confrontaties met Shanti.(die zich van geen schuld bewust is, maar daarom wel een mooi 'slachtoffer' is)

Omdat niemand zich met Muffin wenst te meten, is het al weer rustig. Ik heb het idee dat het nu geregeld is: Muffin mag de roedelleidster zijn.
Het neemt de leegte van Emme niet weg, maar het geeft rust in de roedel en bij mij. Ik hoop dat ze haar taak met net zoveel eerlijke autoriteit als haar Oma zal invullen; zonder agressie, maar door met slechts haar houding en 1 blik respect af te dwingen. Ach, ze heeft zo duidelijk die genen van haar Oma ge-erft dat ik daar ook wel vertrouwen in heb.

dinsdag 6 november 2007

Afscheid

Vandaag heb ik Emily naar het crematorium gebracht en tot aan de oven begeleid. Wat doet het pijn om zo'n trouwe vriendin los te laten...

Muffin en Coco zijn met me meegereden, en samen hebben we een boswandeling onder de regenboog gemaakt. 2 uur later hebben we Emme haar as mee naar huisgenomen. In het tuincentrum heb ik -net als destijds, toen ik de andere honden ging begraven- mooie natuurstenen voor haar uitgezocht. Mijn blik viel direct op "graniet"... Wat was er zo sterk als mijn Emmemuts...?

Haar urn heeft met de keien nu een plaatsje in de tuin bij Max, Balou, Bonny en Lotte gekregen; naast Boedha. Ondanks alle tranen, voelt het goed. Emme was op, het is goed zo.

De kamer is leeg, mijn tranen blijven komen, de roedel is van slag; ze zijn hun leidster kwijt..... Maar Muffin laat al zien dat ze de leiding wil nemen, en ik vind mijn troost in de mooie herinneringen en de vele reacties van al die mensen die me steunen met lieve berichtjes.

maandag 5 november 2007

Emily

Emily wil niet meer....
Na 14,5 jaar in goede gezondheid de roedel leidster te zijn geweest is ze afgelopen donderdag gestopt met eten. Eerst kon ik haar nog wel met pens en vlees verleiden om toch wat te eten, maar sinds gisteren wil ze ook dit niet meer.
De afgelopen 3 dagen heb ik haar 2 keer in haar eigen ontlasting aangetroffen, en sinds vanmorgen kan ze niets meer ophouden en heeft ze geen controle meer over haar achterpoten.

Vorige week hebben we nog 30 minuten door het bos gewandeld, en liet ze iedereen nog duidelijk merken dat ze aanwezeig was... nu ligt ze als een zielig hoopje naast me op haar eigen kussen, onder een dekentje om warm te blijven. Ik weet al zolang dat dit moment er aan zou komen, maar oh wat doet het pijn!

Ik heb Walter gebeld en we zullen Emily vandaag naar de rainbowbridge laten gaan...

zondag 4 november 2007

Doorschuif kampioen en roddels..

Gisteren waren we weer eens op een NL show. Shanti kon haar NL titel afronden, en ik hoopte dat uiteraard in volle glorie te doen! De keurmeester heeft haar neef Kevin (Youandi Tailor Made) destijds BIS gemaakt, dus ging ik ervanuit dat ze we op het typetje en de kwaliteit van de Youandi-boppers valt....
Met slechts 11 OES ingeschreven valt het meteen op dat de NL keurmeesters weinig inschrijvingen trekken. Exposanten blijven weg omdat dezelfde keurmeesters in korte tijd te vaak dezelfde honden keuren. Weinig te beleven dus.
De keurmeester liet de andere kampioen-teef winnen, en Shanti was 2e. Er waren geen open klas teven, uitsluitend 3 jeugdteven die nog veel tijd nodig hebben om de competitie aan te gaan. Shanti kreeg dus ook het reserve CAC, wat goed is voor een vol punt voor de titel omdat de 1e teef al NL-kampioen is.
Shanti is dus NL kampioen. Iedereen feliciteerde me... maar ik denk dat ik een 'titel inflatie gevoel' heb opgebouwd... en kon weinig trots of vreugde voelen :-(
Ben ik nu arrogant en verwent omdat deze 'overwinning' me niets zegt? Shanti en ik hebben niets 'gewonnen', we hebben het 'gekregen'!
Winnen is: van 45 honden Europa Sgrn worden, BOB worden in Oslo waar je 10x moet lopen tegen een ontzettend mooie teef waar de keurmeester beide honden (en exposanten) voor het eerst ziet...en dan aangewezen worden als beste hond! Of, op de Zweedse specialty winnen van 35 OES...met een keurmeester die de loftrompet afsteekt over Shanti haar kwaliteit en gangwerk... Dát is pas winnen.
Maar goed, het is wel leuk hoor om nu 8 officiele titels* te hebben!!! (* excl 5 jeugdtitels)

Op deze show in Bleiswijk konden we door de lange wachttijd ook bijpraten met elkaar; al snel bleek dat er zoveel vreemde verhalen de OES wereld rondgaan en dat gebeurtenissen makkelijk worden verdraait.... gelukkig zijn de meeste mensen zo wijs om elkaar te vragen hoe het nu zit, of wat er nu werkelijk is gebeurd en kan je er samen hard om lachen. Maar soms, soms trekken mensen verkeerde conclusies, verifieren niets en gaan dan raar doen. Zo ontving ik onlangs dreigmails op mijn Blog omdat iemand DACHT dat ik haar hond bedoelde...
Nou ja, dat iemand anoniem dreigmails stuurt zegt al genoeg over de persoon zelf. En voor mij is het hiermee klaar. Reacties op mijn Webblog zijn daarom vanaf nu wel moderated. En als iemand zich zo nodig stoort aan teksten die hier geschreven worden, moeten ze maar elders gaan surfen.

vrijdag 2 november 2007

Pupjes in Zweden

Afgelopen week kregen we het fantastische nieuws dat Jack vader is geworden! Jack zijn volledige naam is "Youandi Dom Perignon" en is de broer van Shanti. Hij woont in Tessenderlo(B) bij familie van Koolwijk en mocht op ons verzoek 9 weken geleden Dana (Danish Delight Godiva) uit Zweden dekken. samen zijn ze de trotse ouders van 2 zonen en 5 dochters. Ze zijn te bewonderen op: http://picasaweb.google.no/leneoes/Valper291007?authkey=TTyfWbmBeFU

We zijn allemaal super blij en trots. Wel een raar idee dat Coco nu Oma is! :-)