woensdag 27 januari 2010

Rollercoaster

Life is a roller coaster... wie zong dat ook alweer?


Ongeveer 9 weken geleden liep ik te buffelen voor een klant, lag Pien met weeen terwijl ik mijn werk niet los kon laten omdat er zoveel gedoe was. Coco lag tevreden aan mijn voeten, en vol spanning wachtten we af wat Pien op de wereld zou gaan zetten.


Nu, 9 weken later is alles 3 keer over de kop gegaan en lijkt het erop dat niets meer is zoals het was.
Ik ben aan het werk voor een andere account, waardoor heel veel frustratie eindelijk los gelaten kan worden en ik merk nu hoeveel roofbouw ik anderhalf jaar op mezelf heb gepleegd. Ik krijg nu weer energie terug uit mijn werk, en werk samen met hetzelfde team fijne collega's om een leuke klant door de transitie heen te helpen.
Pien zette eind november 9 geweldige pups op de wereld, en 8 weken lang was ik druk met de pups, schoonmaken, zorg, visite en de nieuwe eigenaren. Harstikke leuk, en ik geniet telkens weer van het moment dat de pups naar hun baasjes gaan en de leuke enthousiaste verhalen per mail en telefoon terugkomen. Bentley is zelfs per vliegtuig naar Noorwegen vertrokken. (lees hier hoe dat in zijn werk ging)
Doordat er de laatste weken rust in mijn hoofd en agenda is gekomen... komt nu (pas) de klap en voel ik het verlies van Coco des te harder. Mede doordat zij zo plotseling wegviel, loopt er nu een klein pupje rond; onze Pooh. Kleinkind van Coco, maar met een 'eigen willetje' alsof ze ook wat genen van Emily meegekregen heeft.
Wie had dat allemaal 9 weken geleden kunnen voorspellen... hoe langer ik erover nadenkt, hoe vreemder het allemaal lijkt. Bizar.


Gisteren is de laatste pup vertrokken, en dat had ook voor Pooh wat consequenties: ze hoort nu bij de roedel, en zal manieren moeten leren en ze moet leren respect te hebben voor de oude honden. Ze denkt dat ze iedereen net als een broertje of zusje kan bespringen, aan oren kan trekken en speelgoed kan afpakken... ahum, toen ze dat gisteren bij Vincent deed werd haar direct met wat 'lawaai en extra theater' duidelijk gemaakt dat dit niet kan. Ze was danig onder de indruk van haar grote oom, en zocht snel troost bij nannie Shanti. Nu kijkt ze eerst wie er staat, voordat ze 'aanvalt': Chanel en Shanti zijn de klos, en bij Vincent bedenkt ze zich wel 2 keer.
Ze moet ook leren Bo-Ghy met te rust laten. Hij heeft pups nooit leuk gevonden, en ze zal een paar weekjes ouder moeten zijn om door hem geaccepteerd te worden. Dus staat er tijdelijk een puppyren in de kamer, waar Pooh 's avonds met haar speelgoed vertoeft. (overdag is ze bij me in de werkkamer en de oude man slaapt op zijn bed in de huiskamer, maar s avonds zijn we uiteraard allemaal samen in huis) Helaas kan ik Pooh niet te lang uit het oog verliezen als ze in deze ren van 60 cm hoog zit... want kleine terror Pooh klimt eruit! Werkelijk, ze klimt met 4 pootjes in het gaas, laat ze vervolgens over de rand kukelen, en huppelt daarna de kamer rond.
Daar krijg ik nog genoeg mee te stellen dus....


En zo ben ik nu opeens een pup zindelijk aan het maken. Ik kan me betere omstandigheden voorstellen om dat te doen. Het is niet zo grappig om 300 keer per dag naar buiten te lopen als het -10 graden is.... brrrrrr....goed zo... grote puppie... braaf plassen... brrrrrrrr En als dan ook wat ooms en tantes telkens gezellig mee willen lopen, waardoor ik dus in een ganzepas met 5 grote- en 1 kleine bopper telkens de deur open en dicht maak (Babs is slim, die doet hier niet aan mee) ...brrrrr.... doorlopen jongens..... laat Pooh met rust... goedzo Pooh, plassen... brrrrr... binnen komen allemaal.... NU...... ja, doorlopen.... Bo-Ghy ook? Boooooooo-Ghyyyyyyyyyy.... brrrrr... Ach ja, oude Bo-Ghy wordt een beetje doof, dus in 90% van de gevallen mag ik weer naar buiten om Bo-Ghy op te halen.


Ik weet nog niet of ik het allemaal zelf wel bij kan houden momenteel. Ik moet er erg aan wennen om weer een pup in huis te hebben, Coco te missen en gewoon maar 40 uur te werken... Misschien moet ik het maar gewoon allemaal laten gebeuren. Voordat ik eraan gewent ben zal er wel weer wat veranderd zijn :-)

woensdag 13 januari 2010

Alle ballen verzamelen...

Er ligt nog steeds sneeuw, het kwik komt niet boven het nulpunt... en ik realiseer me dat de pups nog nooit gras hebben gezien! Alles is wit, wit en nog eens wit.
Ze stuiteren wel over de speelplaats, door de hele tuin, tussen de planten door (ik wens de nieuwe eigenaren veel succes om ze dit weer af te leren) maar gras... nee, dat hebben we al weken niet meer kunnen ontdekken onder die witte deken. Door de kou heb ik het indoor speelparadijs maar uitgebreid door de ballenbak binnen te plaatsen. Gelukkig is het hondenhuis ruim, en kan ik het ook als ze er niet mee spelen laten staan (het lijkt onze race baan vroeger wel... die mocht ook soms na het spelen blijven staan)
Plassen doen we meestal wel met z'n allen buiten. Als ze wakker worden dan loop ik meteen met 9 hummels achter me aan naar buiten, en worden alle behoeftes keurig buiten gedaan. Goedzooooooooooo groooooooote puppieeeeeeeees...... Mijn buren lachen zich rot, en lieten me onlangs weten dat dit best een heel rustig nest is (na het EF-EF-nest van afgelopen zomer) maar dat ik dat wel compenseer met mijn hoge goedzoooooooooooo braaaaaaave puppie-puppie-puppie-puppie!!!! (maar de pups luisteren prima, en ik hoef er nooit eentje op te pakken, want ze hobbelen zo achter me aan. Wel zo makkelijk als het er 9 zijn!)
Enfin, door de kou spelen ze dus beperkt buiten en destemeer binnen. Ze lopen een paar keer per dag, een aantal uren dus gewoon lekker los door het hondenhuis, en hebben dikke pret samen. Iedereen die mijn huis kent, weet dat de toilet en douche dus via het hondenhuis bereikt worden. Nou ja, elk huisje heeft zijn uhh ongemakkelijke indeling-kruisje... Niks aan de hand, behalve nu de pups wat groter zijn, en me hard achterna lopen als ik naar het toilet ga. Best gezellig hoor... naar het toilet met 9 pups aan je voeten. Ook leuk dat ze dan de toiletrol willen plunderen (nee, het zijn geen Goldens, en we doen NIET mee aan de page reclame!) ..of als ze er met het prullebakje vandoor gaan. Ook de douche is niet veilig, en ik heb al eens alle handoeken en washandjes kunnen terugzoeken in de puppy kennel (ze nemen wel alles netjes mee naar huis...)


Maar goed, ze hebben nu dus ook de ballenbak. Erg leuk.... en net als het vorige nest wordt er driftig in gedoken, gezwommen, gesparteld en tikkie met verlos gedaan. Gevolg... de ballen stuiteren in het rond en er liggen meer ballen buiten de bak dan in de bak. Ook leuk, want die rollen dan weer weg, en kunnen 'als een prooi gevangen worden'. Maar die ballen schieten dus alle kanten op, en ze nemen ze weer overal mee naartoe.
Zo heb ik inmiddels rode, gele, blauwe en groene ballen in alle kennels gevonden, ballen in de tuin, ballen op de oprit(?) ballen in de buiten ren, ballen in de keuken, in de toilet en ja, vanmorgen lag er zelfs eentje in de douche bak.
Tijdens hun laatste maaltje om een uur of 11 's avonds loop ik dus nu mijn hele huis door om de ballen te verzamelen en terug in de bak te kiepen. Zodat we morgen ochtend weer met een verse bak kunnen beginnen.


Wat heb ik een hoop lol met ze... nog maar een paar dagen... wat zal ik ze gaan missen.... zondag zullen er 5 pups al naar hun nieuwe families gaan. Bentley vliegt op de 24e vanaf Schiphol en Donna zal op de 26e worden gehaald. Winnie uhhh Pientje is afgelopen week 500 gram aangekomen (wow!!!van 1900gr naar 2400gr!) en zal ook als ze 9 weken is naar haar nieuwe familie mogen gaan.
En Pooh....? Pooh niet. Pooh blijft bij ons.
(Poehpoeh!!!)

donderdag 7 januari 2010

De dagelijkse dingen

De dagen vliegen voorbij... de pups zijn alweer 6 weken! De kou houdt aan, en de pups kunnen dus niet te lang buiten spelen omdat ik bang ben dat ze het te koud zullen krijgen. Als we 'smorgens wakker worden is het -8 graden... dus dat is leuk, zolang je in beweging blijft. Ik ren dus wat rondjes met ze door de tuin, en als ik het beu ben neemt mama Pien, of tante Shanti het van me over. Als de pups vervolgens moe zijn, of het gewoon beu worden om achter elkaar aan te rennen.... dan gaan we weer naar binnen. Het hondenhuis is helemaal puppy proof, en is voorzien van genoeg speelgoed om ze zich verder te laten vermaken. Wat me nog steeds opvalt is dat wanneer ze moe en uitgespeeld zijn, dan lopen ze zelf naar hun puppy ren en gaan ze naar bed. Ik hoef na een uurtje alleen maar het deurtje dicht te doen!
Afgelopen week maakte ik me toch wel zorgen over Winnie. Ze is zo klein (30% minder gewicht dan de andere zusjes) en zeker zij kon niet te lang buiten zijn. Na 10 minuten stond ze zo hard te bibberen dat ze omviel in de sneeuw. Oh gut... ze vind het heerlijk om dan in mijn fleece trui op te warmen, en daarna weer 10 minuten mee te spelen. Toch maakte ik me zorgen, en keek ik met spanning uit naar het d'arts bezoek. (op leeftijd van 6 weken worden ze gevaccineerd en krijgen ze een complete medical check-up) Gelukkig kon Walter bevestigen dat ze kerngezond is, maar gewoon een weekje achterloopt op de rest. Niks bijzonders als je je realiseert dat ze ook maar de helft van de anderen woog bij de geboorte, en niets om me zorgen over te maken.
Ook de chipper is geweest, en de keuzes zijn gemaakt welk pupje naar welk gezin gaat... en het aftellen is begonnen. Nog maar amper 2 weken te gaan voordat de eerste zullen vertrekken.

Het zal voor de andere honden wel een opluchting zijn als alles weer normaal gaat. Ik merk dat er wat dames beginnen te 'muiten'... Ze slopen opeens alles wat ze tegenkomen, en niets is veilig op de aanrecht. Zo zijn er rond de jaarwisseling 10 oliebollen verdwenen, een grote reep Milka met hazelnoot. Afgelopen week een doos Celebrations met inhoud. Ook de maatbeker waar ik de puppy brokken in week is al diverse keren leeg teruggevonden, met een creatief gevormd randje eraan...

Muffin en Vincent hebben hele andere dingen aan hun hoofd: Muffin is weer loops, en hangt een beetje de slettebak uit. Vincent zijn hormonen gieren door het huis, en meneer kan al een week niet eten van de vlinders in zijn buik. Nu was hij wat aan de stevige kant, dus hij kan het wel hebben. Aanstaande zaterdag mag hij weer mee naar een show, dus komt het wel goed uit. Maar toen ik hem gisteren aan het borstelen was, werd ik knettergek van hem. Hij had geen rust in zijn lijf, en bleef maar proberen zijn blik op de deur naar de keuken te houden...want daar is Muffin. Als ik me even omdraaide om een kam tee pakken, stond hij al op en was hij in staat om van de tafel te springen. Niet bepaald relaxed borstelen dus...

Ouwe Bo-Ghy is weer helemaal fit. Geen pijnstillers meer, en hij hobbelt lekker mee met het spul. Buiten vindt hij het wel leuk, maar vooral niet te lang. Lag hij in zijn jonge jaren graag uren buiten in de sneeuw (tot grote zorg en wanhoop van mij) nu vinden zijn oude botten het na 10 minuten wel welletjes en slaapt hij binnen op zijn Bo-Ghy-Bed, naast de bank waar Babs als de koningin op haar sofa ligt.

En ik... ik heb na mijn partime vakantie van de afgelopen weken het werk weer wat opgepakt. Ik ben godzijdank in een wat rustiger vaarwater belandt waar ik wat tijd krijg om bij te tanken na anderhalf jaar buffelen. Ik mag even in de luwte werken, dat had ik wel even nodig.