maandag 20 februari 2012

Registratie

Een aantal jaren geleden heb ik mogen ervaren dat de chip registratie bij honden echt werkt. Babs was gaan dwalen op de parking van een show, terwijl ik stond te beppen met de buren bij de caravan. Ik had nergens erg in, en dacht dat Babs lekker onder 't bed lag te slapen. Totdat mijn telefoon ging,  en een mede exposant me vroeg "Inge, waar is jouw Babs..."
Ze was gevonden en naar het secretariaat gebracht en aldaar werd via haar chip haar roepnaam & mijn telefoonnummer opgezocht. Toen werd de link snel gelegd door de mede exposant dat dit dus mijn Babs was...
Enfin, ik druk dus iedere pupkoper op het hart om de hond bij de NDG aan te melden zodat de eigenaar in elke situatie snel gevonden kan worden. Maar ik realiseerde me afgelopen week opeens dat ik Dwayne nog nooit had geregistreerd. In alle landen doet de kennelclub dit, en is het een onderdeel van de standaard procedure bij het chippen van de pups. In NL dus niet. (vraag me niet waarom)
Gisteravond maar eens alle papieren erbij gepakt, en uit nieuwsgierigheid typte ik de chipnummers van de volwassen honden in... Chanel bleek een verkeerd telefoonnummer achter haar naam te hebben. Een typefout van 3 cijfers. Ahum, beetje slordig; Ik zou dus nooit gebeld worden als mensen haar zouden vinden. Shanti bleek er niet (meer) in te staan, en bij een check op de internationale versie van Europetnet bleek haar chip wel bij de Zweedse kennelclub geregistreerd te zijn. (Shanti is om administratieve redenen in 2007 enkele maanden in Zweden geregistreerd geweest)
Bizarre situatie...  ik kan nu niet meer achterhalen waar deze verkeerde meldingen vandaan komen, en het voegt ook weinig toe om dit te achterhalen. Maar het blijkt dus wel nuttig om af en toe eens de NDG registratie te controleren....
Om alle enge scenario's maar meteen de kop in te drukken heb ik nu maar eens hondenpenningen laten maken. Dat is ook zo'n plan wat al jaren geduldig op de 'to do' lijstjes staat, maar never uitgevoerd is. Ja, Bo-Ghy had in 1999 wel zo'n penning toen hij mee naar Canada ging.
Als we met de camper op pad gaan hebben alle honden altijd een halsband om, en vanaf volgende week hangt daar bij alle 6 dus netjes een penning aan... met mijn telefoon nummer en mijn website adres én verwijzing naar de chipregistratie.
Mocht Babs dus nog eens rare fratsen uithalen, hoeft men dus niet eens eerst haar chip te lezen en op internet te zoeken... maar kan ik direct gebeld worden.
Wel een geruststellend idee om weer zelf in controll te zijn en niet afhankelijk van een website waar -zoals ik nu heb ondervonden- iedereen zomaar een willekeurig chipnummer kan intypen en een mutatie in naam, adres en/of telefoonnummer kan doorvoeren. Eigenlijk wel bizar dat dat kan. Misschien zijn die buitenlandse kennelclubs toch niet zo dom, om dit één op één aan de registratie te koppelen.....

donderdag 9 februari 2012

brrrrrrrr...koud hè!

Brrrr wat is het koud! De honden genieten en vinden het heerlijk buiten. Ze rennen en spelen, rollebollen en dagen uit. Voor mij slechts de taak om steeds vers water te voorzien, want in een half uur is de waterbak voorzien van een dikke laag ijs. In het bos is het heerlijk rustig en wordt regelmatig gewandeld terwijl de honden schoon  blijven en ik geen gezeur aan mijn hoofd heb. Dus, de kou heeft vele voordelen!

2 weken geleden was het ook koud, en heb ik in een gekke bui de camper gestart en zijn we naar de Eiffel gereden. Slechts 1,5 uur van hier, en daar stond ik met mijn camper aan de rand van het bos. Heerlijk genieten, rust, en even helemaal ertussen uit. Het leven kan zo mooi zijn :-) De honden genoten van de boswandelingen, en op zulke momenten kom ik er eindelijk weer eens aan toe om een boek te lezen. Het leven is mooi.... Waarom doe ik dit niet vaker?

En dan zomaar tussen alle dagelijkse hectiek door zie ik dat Dwayne nu groter is dan Pooh. Hij moet tijdens boswandelingen echt een clip in zijn haar hebben want hij heeft al zo'n dikke pruik op zijn bol, dat hij weinig daglicht meer in zijn ogen kan vangen. Waar blijft de tijd?
Eigenlijk wel vreemd dat je aftelt naar een geboorte, en vanaf geboorte een pup wel groot 'kan kijken'. Dan vanaf ongeveer 10 weken denk je... ohhh wat leuk, en mag de tijd wel even stilstaan om de "baby" nog even langer "baby te laten zijn".
En dan is er opeens dat moment dat die kleine man een grote man is. Hij is zo groot als de kleinste dames en eigenlijk is hij nu opeens een volwaardige hond en moet ik hem gaan zien als een puber, in plaats van een baby.
Hij neemt de ruimte in van een volwaardige OES, maar hij vindt het nog steeds geweldig om zich als baby te laten wassen door de meiden. Vincent poetst elke avond zijn oren, als ze samen bij me op de bank liggen. En slapen...doet hij nog steeds ondersteboven met 4 voeten in de lucht en een grote blote baby buik in 't zicht.
Opeens ga ik hem als "kereltje" zien en wil ik niet meer dat hij mijn baby is. Maar ik ben hem aan het opmeten en aan het hopen dat hij snel doorgroeit om mijn nieuwsgierigheid te sussen.. zodat ik te weten kom hoe groot hij uiteindelijk zal gaan worden.
Het is spannend en is het zoooooo leuk om een pup te zien opgroeien, de wereld te zien ontdekken en zich te zien ontwikkelen. Ik geniet elke dag van hem en van de 5 andere honden. Elke dag weer.
Yep.. het leven is mooi.