vrijdag 26 december 2008

Kerstmis

Kerst staat bij veel mensen in het teken van verplichtingen, familie bezoekjes en overmatig eten. Een van de voordelen van mijn manier van leven, is dat ik zelden dingen doe waar ik geen zin in heb en vervelende verplichtingen ga ik gewoon niet aan. De familie is daar inmiddels aan gewent, en we laten elkaar vrij op dergelijke dagen. Dit betekend dat ik met Kerst 2 dagen kan doen en laten wat ik wil; bv uitslapen, een hond borstelen en lekker naar het bos met de meute.
Normaal neem ik 'slechts' een delegatie mee van 4 Boppers. 7 kan soms wel erg veel zijn... En als je dan andere mensen tegenomt, dan is een roedel van 7 zo'n 'invasie'.. en als er dan ook nog eens een wat minder 'shock-proof' hond bij in de buurt komt, die niet gewent is aan 'hondse communicatie'... tja, dan geloof ik niet dat ik mijn mede-boswandelaars een plezier doe met mijn roedel(en mezelf ook niet denk ik) Vandaar dat we het aantal voor een boswandeling beperken, zodat het voor mij ook wat relaxed is in het geval dat ik andere mensen / honden tegenkom. Maar ja, ach... met kerst zit iedereen binnen onder de kerstboom, te eten en te drinken!
Toen ik mijn Timberlands aandeed, was het voor de Boppers het teken om collectief uit hun dak te gaan; wandelschoenen aantrekken betekend uiteraard maar 1 ding: NAAR HET BOS!!
Op dergelijk hectische momenten (7 honden blaffen, gillen, springen, van mij naar de deur rennen en viceversa) maak ik normaliter mijn keus wie er mee gaat. Gisteren realiseerde ik me dat Bo-Ghy al enige tijd geen bos meer heeft gezien, net als Babs.. Coco vond het afgelopen week nog zo leuk, en ze kan de extra beweging wel gebruiken, Muffin moet meer beweging hebben voor de afleiding om haar schijndracht kwijt te raken, Shanti Vince en Chanel zijn zo makkelijk in het bos t.o.v. andere wandelaars... ach, wat kan mij het schelen. Er zal geen mens in het bos zijn, ze gaan gewoon allemaal mee!
Ik kan me eerlijk gezegd niet herinneren wanneer ik dat voor het laatst heb gedaan! Ik heb gauw mijn camera gepakt, en de honden in de auto laten springen. Onder luid kabaal kwamen ze 5 minuten later de auto uit rollebollen.. en hebben zich helemaal uitgeleefd in het bos. Schitterende foto's gemaakt, en slechts 1 keer een wandelende familie tegengekomen (gelukkig zonder hond) De oudjes liepen het laatste half uur wat rustiger mee, terwijl Muffin en Chanel de afstand wel 30 keer hebben afgelegd om toch maar niets te hoeven missen.

Vrolijk kerstfeest!

woensdag 17 december 2008

10 jaar jong

Vandaag wordt Coco 10 jaar!


Op een of andere manier staat 17 December in mijn geheugen gegrift, en ondanks het feit dat ik zelden of nooit aandacht aan 'hondse verjaardagen' schenk, flitste vandaag na het horen van de datum door mijn hoofd: 17 december: Coco is jarig.
10 jaar geleden zag ze met 2 zusjes en een broertje het levenslicht, wat best een beetje een wonder kon worden genoemd. Lotte kreeg op 8 jarige leeftijd haar pups, en zorgde er zo voor dat de 'Youandi-bloedlijn' kon blijven bestaan....
Iedereen die mij en mijn honden echt kent, weet wat dit toen (en nu) betekende.

Toen ik vandaag tijdens het werk dus na het horen van 'het is vandaag 17 december' zei "dan wordt mijn Coco vandaag 10 jaar!!!" Kreeg ik de reacties als: 'poeh, da's al oud....'
Gelukkig heb ik helemaal niet dat gevoel. Met het afscheid van oude Raggles nog vers in het geheugen, behoort Coco gewoon tot de jonge garde! Ze rent mee door het bos, klautert - ondanks haar wat stijve rug- dagelijks vlot de trap op en af (want ja, zij ligt als enige 's nachts naast ...uhhhh op mijn bed te slapen) en heeft tijdens het buitenspelen nog het hoogste (lees: luidste) woord.

10 jaar; een mijlpaal, dat wel. Proficiat, mijn Lief Coco-Cadeautje!

ps, leuk detail: 21 jaar geleden, dus op 17 december 1987 zag mijn Bonny (Surprise van 't Schokkerland) het levenslicht. Bonny is de stammoeder van Youandi, en dus ook de oma van Coco.

zondag 14 december 2008

Op tijd

Elk jaar is het weer hetzelfde liedje... hoe moet die kerstkaart er nu weer uit gaan zien. Voordat ik mijn idee eindelijk uitgewerkt heb, is kerst alweer bijna voorbij... en zal het niet voor het eerst zijn dat het geen kerst- maar nieuwjaarskaarten worden.
Vorig jaar leverde het afdruk-drama nog de nodige vertraging op waardoor met de nodige stress en last minute activeiten de kaarten vlak voor kerst op de post gingen.
Ook dit jaar weer de nodige momenten (in de file, onder de douche, tijdens het borstelen) mijn hersen lopen pijnigen.... hoe moet de kerstkaart er uit gaan zien. Door de drukke werkweken en volle weekenden had ik wel gepland dat dit weekend de foto moest worden gemaakt. Strakke planning! (en zo lekker op tijd..) Niet dat ik al enig idee had hoe het eruit moest gaan zien... nee, dat dus weer niet. Door een reeks toevalligheden liep ik afgelopen vrijdag de boekhandel in, alwaar het meest 'foute' maar oh zo leuke kersthoofddeksel lag... Ik zag hem al helemaal op een Bobtail hoofd zitten, erges tussen de kerstballen ofzo... dus "bling" het idee was geboren.. nu nog uitvoeren.
Gisterochtend bleek Chanel de schoonste van het stel, dus is zij de gelukkige geworden voor de ludieke kaart dit jaar. (nee helaas, geen 7 op rij deze kerst)
Na haar smoeltje gewassen te hebben, koppie even losgeborsteld en met de blower haar coupe wat 'gepimpt', de kerstbomen achter in de tuin versierd, Rudolf & friends als decoratie geinstalleerd, test foto's gemaakt ivm belichting en ter voorkoming van te weinig/ te veel bling-bling effecten...en zo kon ons fotomodel aantreden. Mademoiselle deed haar naam eer aan; als een werkelijk model liet ze het hoofddeksel plaatsen en keek ze recht de camera in met haar blauwe oog... Wat een plaaaaaaatje...
Via internet zijn de foto's direct naar de fotograaf gestuurd, binnen 1 uur afgedrukt, enveloppen geschreven (auw, kramp!) en gisteravond zaten de meeste al op de post. pfffffffffff volgens mij heb ik een nieuw record; de kerstkaarten zijn nog nooit zo tijdig verstuurd!

Wie er nog meer snel werken, dat zijn de medewerkers van de Engelse Kennelclub. We weten allemaal dat onze NL kennelclub (Raad van Beheer, alias de Raad van Begeer) het niet zo nauw neemt met doorlooptijden van de diverse procedures. Bv: de doorlooptijd van een NL inschrijving voor Doughnut: 5 maanden!!. Nee, dan de Engelsen;
Ik besloot afgelopen week om Vincent en Chanel toch maar voor Crufts '09 in te schrijven. Echter, daarvoor heb je een ATC (Authority To Compete) nummer nodig van de UK Kennelclub. Een soort Engelse stamboom dus. Ik heb deze nummers voor 1 januari nodig, want dan sluit de inschrijving voor Crufts... oeps... Via internet het aanvraag formulier gedownload. Ingevuld, creditcard betaling gedaan, documenten gescand en dinsdag avond samen met de stambomen via email naar de UK Kennelclub gemaild. Op donderdag middag ontving ik een email uit de UK met de ATC nummers voor beide Boppers (waarmee de inschrijving dus al kan doen) en de mededeling dat de originele documenten zsm per post zouden worden bezorgt. Inderdaad, gisteren ontving ik de enveloppe!
Amazing... waarom kan dat nou wel in Engeland?

maandag 8 december 2008

Het dagelijkse leven

Ik heb het gevoel dat ik weer op aarde ben geland; Mijn collega's en ik hebben 'tropenweken'achter de rug. 'Business as usual' komt weer terug. Druk, ja nog steeds. Maar wel weer binnen de normale kaders. De komende weken nog wel elke week een buitenland trip, maar dan hebben we daarna zomaar 2 weken vakantie in het vooruitzicht! De overuren moeten op, dus dan nemen we maar vrij. (er zijn ergere dingen om te doen, niet waar?)
En zo komen de dagelijkse dingen ook weer wat meer onder mijn aandacht. Vandaag mocht ik weer terugkomen bij de neuroloog, en helaas... ik zal een CTS operatie moeten ondergaan. Over 3 maanden pas, dat dan weer wel. Ik kan het precies tussen de dubbel show in Fribourg (CH) en Crufts inplannen. En ik heb besloten eerst mijn linker hand te laten doen. Kan ik ff wennen aan de 'single-hand-handicap' voordat ze mijn rechterhand doen. Hopelijk zal het daarna beter gaan, alhoewel de neuroloog daar geen garantie voor wil geven. ( "daarna gaan we verder kijken waar de andere pijn en symptomen vandaan komen") Heel fijn :-( nou ja. Eerst dus maar ff de linker hand, zodat ik wel kan borstelen als ik met Vincent naar Crufts ga. (tja, ik blijf natuurlijk wel mijn prioriteiten stellen, haha)
Helaas moet ik 3 maanden wachten op een plaatsje in het Ok schema, voor Muffin gaat dat gelukkig wat makkelijker. Vandaag heb ik de (emotioneel-) grote stap genomen om de afspraak voor haar sterilisatie te maken. 30 december gaat ze onder het mes. Dan heb ik dus vrij, en kan ik haar na de operatie goed begeleiden. het voelt alsof ik een hoofdstuk ga afsluiten... een boek ga sluiten. Er zullen geen afstammelingen meer op de wereld komen van Raggles en Muffin. Een onwerkelijk idee, maar onvermijdelijk.

Afgelopen weekend weer met alle boppers op pad geweest; 2 dagen show in Kassel. Ik had express alleen Chanel ingeschreven. Ik heb de indruk dat ze vaak niet de eer van de keurmeesters krijgt die ze verdient, omdat haar broertje al met de prijzen aan de haal gaat. Als ik dan een uur later met haar de ring betreed, werkt dit niet in haar voordeel. Nu heeft Vincent toch al zijn eerste CAC in Duitsland, dus heb ik met hem niet zo'n haast om hem daar nu alweer te showen. Chanel niet, en aangezien er minimaal 12 maanden tussen de 1e en laatste CAC moeten zitten voor de Duitse titel, was het de moeite waard om haar op deze dubbele show aan te melden. Dus zodoende alleen Chanel ingeschreven... met resultaat! Mon petit Mademoiselle won haar (pittige) klasse op zaterdag, en haalde het CAC. Bingo! De 2e dag was de klasse met 7 jonge dames bezet, en waren er 20 OES teven ingeschreven. Ze won met glorie weer haar klasse (dus weer een CAC!) en werd ook nog eens achter een mooie 3,5 jaar oude Duitse kampioensteef reserve beste teef! Dit betekend een vol CACIB, waarmee ze haar eerste punt voor de internationale titel ook binnen heeft... dat was wel een vreugde dansje waard!
Tijdens dit weekend werd ik vergezeld door het volle 7-tal, hetgeen weer hylarische momenten opleverde. De eerste nacht werd het record 'in legpuzzel-slapen' verbroken, doordat Vincent had bedacht dat we niet 2-dimensionaal met z'n 6en het bed konden delen... nee, hij heeft de 3 dimensionale versie bedacht.... door boven op zijn 2 zusjes te ploffen, en onverstoord te gaan snurken. De dames wurmden zich onder hem uit, en met een voldane blik liet hij merken dat zijn plannetje gelukt was. Hij lag waar hij wilde, en de dames ruimden het veld.
Ook Bo-Ghy was uiteraard van de partij, en ookal wordt hij een dagje ouder.. hij geniet van deze trips. Zijn vaste plek tijdens het rijden is met Muffin en Coco op de achterbank, en in de caravan heeft hij zijn eigen bank. Oude mannen liggen nu eenmaal niet op de grond, althans...dat vindt Bo-Ghy.
Dat vindt hij thuis ook, en zijn vaste plek is dus ook op de sofa. Soms is hij gewoon net ff te laat, en dan is de plaats al bezet door Muffin. (Vincent en/of Chanel nemen de andere helft van de bank al met mij samen in beslag) In zo'n geval hebben we een probleem, want.... oude mannen kunnen echt niet op de grond gaan liggen. Babs heeft zich inmiddels permanent het Emme-bed toege-eigend, dus dat is ook geen optie. Bo-Ghy kan werkelijk een hele avond lopen 'ijsberen' als hij niet ergens zacht op kan gaan liggen. Dus... de oudste honden, hebben ook speciale 'oudste rechten'.... en ik heb daarom in Kassel een Bo-Ghy-Bed' voor hem gekocht. Hij is er helemaal blij mee, en ligt er heerlijk in te snurken. Nu nog even aan de rest van de roedel vertellen dat zij er niet in mogen gaan liggen... het is echt alleen voor de oude grote man.

dinsdag 2 december 2008

Work & pleasure.. & succes!

In een druk leventje als het mijne, is het regelmatig noodzaak om prioriteiten te stellen, keuzes te maken en dingen van de agenda te schrappen. Er zitten nu eenmaal maar 24 uur in een dag ..ookal zou ik daar graag 28 van willen maken.
Ik heb een super leuke baan die meer dan 40 per week in beslag neemt, maar ook dat is een keuze. Die baan geeft me wel de vrijheid en mogelijkheden om te leven zoals ik het graag doe. Alleen jammer dat er zoveel vrije tijd in gaat zitten! :-)
Gelukkig kan ik veel werk van huis uit doen per telefoon en email. De honden vinden dit wel leuk en in de werkkamer is genoeg ruimte voor ons allemaal, dus werken we als een 'team' aan de transitie voor mijn klant. Uiteraard hoort er bij dergelijk werk ook veel persoonlijk contact, wat dmv veraderingen en bezoeken ongeveer de helft van mijn werkweek in beslag neemt. Op die momenten zijn de honden thuis.
Omdat mijn klant in 9 landen vertegenwoordigd is, horen er ook internationale reizen bij. Ik vlieg regelmatig op 1 dag naar Europese steden voor bezoeken aan de klant of mijn locale collega's. Ook dan zijn de honden thuis, en worden ze door oma verzorgd. Maar....soms kunnen we werk en hobby combineren!
Het begon ooit als grapje, dat ik tegen mijn collega's zei: "als ik nu toch naar Milaan, Barcelona, Parijs of andere steden moet, dan combineer ik dat wel met een show!"
Tja, en dan opeens vallen data samen waardoor ik wat zaken moest gaan combineren. Ik had al voor de Kerstshow ingeschreven in Denemarken, voordat er besloten werd dat op 1 december de transitie van alle IT diensten zou plaatsvinden. Ivm deze gebeurtenis, zouden al onze teamleden naar 1 van de klant vestigingen gaan, om de overname wat extra aandacht te geven. Voor mij was dit simpel; Ik ga wel naar de Nordics, want daar ben ik dan toch al! Zo gezegd zo gedaan.
Afgelopen vrijdag middag heb ik Vincent en Chanel gewassen en geborsteld. De caravan werd ingepakt en zo konden we zaterdag ochtend vroeg vertrekken. Alle boppers in de Laguna. (3 in de achterbak, 3 op de achterbank en Babs mag voorin naast mij liggen) Zaterdag avond werden we bij vrienden warm onthaald met eten, wijn en veel gezelligheid.
Zondag ochtend zijn we 40km verderop naar de "Jule Udstillung" gegaan. De Denen beginnen op op de 1e dag van advent al met kerst, en dat is overal goed te merken. Ook op de show: Christmas carols klonken de hele dag en er stond een gigia kerstboom in de hal, zelfs de ringnummers waren in kerstsfeer. Er waren 40(!!) Bobtails ingeschreven, en de Denen weten als geen ander hoe je een show gezellig moet maken. Vincent won zijn klasse, en won even later ook het CAC! Dit overtrof toch echt al mijn stille verwachtingen... hij is jong, groot, en heeft tijd nodig om volwassen te worden. Maar de keurmeester was lyrisch, en ondanks zijn 'onvolwassen uiterlijk' vond ze hem in bouw en gangwerk de beste. Zoooooo, wat was ik trots!!!!!
Daarna mocht Chanel. Ze was de enige in haar klasse, en kreeg de kwalificatie om mee te dingen naar het CAC. Ze moest het opnemen tegen een hele mooie teef uit de openklasse en een mooi jeugdteefje. Ze kreeg het reserve CAC, waar ik heel tevreden mee ben gezien haar jeugdig uiterlijk.
Na afloop wordt er bij de Denen altijd heerlijk gegeten, wat een erg leuke afsluiting van een dergelijk evenement is. Ik ben later weer met de Deense vrienden mee naar huis gegaan, waar we konden napraten, en ik weer een mooie les over Scandinavische honden en stambomen heb gekregen. Lis en Hans Ove fokken al meer dan 40 jaar, en konden mij foto's laten zien, met bijbehorende info over karakter, gezondheid etc van vele generaties honden die de voorouders van mijn honden zijn. (Coco's vader is immers Deens) Zo leuk, en zo waardevol!
Op maandag hebben we heerlijk uitgeslapen. (ja, de legpuzzel in de caravan was weer compleet; Inge met 5 honden op bed, lekker warm maar ik lag wel als een mummie klem onder het dekbed)
's Middags had ik de afspraak in Brondby met de klant. De honden bleven even achter in Lyngby. De klant vroeg als eerste of ik had gewonnen op de show, waarop ik tot zijn groot plezier kon melden dat Vincent zijn 1e punt voor het Deens Kampioenschap had gehaald. De meeting was verder zakelijk en verhelderend. Het is altijd prettiger om elkaar te ontmoeten, dan uitsluitend via telefoon/mail te moeten communiceren.
Om 16.15hr konden we huiswaards. We namen de boot van 18.15hr, waar ik -net als op de heenweg- met de honden in de caravan bleef. Zo konden we even eten en relaxen. Na een vlotte rit naar huis, reden we om 1 uur vannacht hier thuis weer de oprit op.

Een prima combi om zo te doen. De honden vinden het geweldig om mee te gaan en genieten van de aandacht, de wandelingen in vreemde bossen en parken met allemaal nieuwe luchtjes.... en zijn nu moe van hun drukke weekend.
We gaan nu plannen om dergelijke combinaties vaker te doen. Zwitserland, Spanje, Italie... allemaal leuke landen om work & pleasure te combineren!