vrijdag 7 juli 2017

Ontgroening

Daar is ze dan: Dior!
...lang verwacht en dan onverwacht toch gekomen.

Het gros van de roedel was in de eerste instantie niet zo blij met dit 'kleine wurm', maar toen we de camper startte om op vakantie te gaan hadden ze in de gaten dat ze erbij hoorde.. en werd ze ook zo behandeld. Ze kreeg een spoed cursus van de oude garde. Ze is slim.. en pastte ze zich perfect aan.
De vakantie was heerlijk! Het was perfect, en net wat we nodig hadden om op adem te komen...
En het was ook de basistraining voor de "ontgroening' voor Dior, welke later bij thuiskomst in volle vaart dubbel en dwars wordt voortgezet voor mij! 
Voor Dior was er ff wat nieuwigheid zoals:
  • aan de riem leren lopen
  • zindelijk in camper 
  • bak in 1x leeg eten 
  • respect voor de familie 
  • auto rijden (camper reizen) 
  • borstelen & in bad
so far, so good... Maar ook Inge en de gang moesten ff integreren met deze kleine lieve innemende pup (incl. terror gedrag).. da's weer ff wennen!
  • geen onverwachte beweging maken -> er hangt een pup in je enkels
  • geen snelle beweging maken -> er hangt een pup in je broek < sh*t, broek kapot>
  • geen wasje doen op camping -> Dior plukt ondergoed uit emmer
  • geen wasje drogen op camping -> Dior plukt ondergoed van waslijn
  • badkamerdeur sluiten -> anders staat Dior bij je onder de douche
  • afgezonderd aankleden ->  anders zit Dior tussen de rits
  • schoonmaken -> pup buiten zetten anders 'vangt' Dior' de WC borstel
  • stofzuigen -> pup buiten zetten anders laat Dior zien dat ze sneller is dan de Dyson
  • geen sokken uitdoen -> Dior kan ze laten drijven in de rivier
  • geen schoenen uitdoen -> Dior geeft ze een rondleiding in de tuin
  • geen deur open laten staan -> Dior kan traplopen en verzameld het vuile wasgoed
  • niet in slaap vallen op de bank -> Dior maakt een decoratieve variant van het interieur
  • geen nette kleding aan -> Dior komt na haar ' regenton duik' even een knuffel halen
  • niet thuiswerken met blote voeten -> Dior bijt in je tenen tijdens de eerste conference call

Wat is ze leuk... en lief... en grappig... En dit is pas het begin, en ik kan nu al voorspellen dat ik haar over enkele maanden achter het behang zal willen plakken. Maar wie kan er nou boos worden op zo'n koppie? 
Ze maakt alles goed met haar '100x p/d knuffel', aanhankelijkheid een intens lieve zachte karakter.  
Wat is ze leuk, lief, geweldig...en ze is alles wat ik gewenst heb en weerspiegeld alles wat in in gedachte had bij de combi van haar ouders. Mijn Dior!! 







woensdag 31 mei 2017

Roller Coaster

Na een paar heel drukke maanden komt de vakantie in zicht. Ik merk het aan de honden en mijn lichaam dat we het nu los gaan laten. ' Hoe dan' zal je vragen? nou... de honden zijn het nu beu, en merken dat er weer wat aandacht te stelen valt en eisen het op, hun vachten schreeuwen om 'aandacht' en mijn lichaam ziet eindelijk de kans om griepverschijnselen met heftige hooikoorts naar buiten te gooien. Iedere drukke manager herkent het wel dat 'de griep altijd toeslaat in vakanties'.. hier dus ook.

Vorige week legde ik nog keurig aan een bezorgde OES eigenaar uit, dat pupjes groot brengen voor een fokker, een project is. Het is super leuk en we doen het met ziel en zaligheid, maar we weten ook dat er een begin en een eind aan zit. Het afscheid hoort er nu eenmaal bij... het is niet leuk (tissues zijn altijd nodig) maar de blije gezichten maken alles goed. Want de pup-eigenaren zijn zorgvuldig geselecteerd en ik geef de pups vol vertrouwen mee. Dat voelt goed, en geeft voldoening.. troost.

Na 3 maanden zorg, drukte, aanloop, honderden emails, honderden telefoontjes, ontelbare foto's en filmpjes, miljoenen knuffel-momenten, koffie, bezoek, vragen & antwoorden, heel veel plezier, verdriet, lol, liefde en gezelligheid... zijn de Time pupjes nu allemaal uitgevlogen.

Er zijn fokkers die 3,4 of 5 nesten per jaar 'de deur uit werken & cashen', en ik vraag me wel eens af hoe ze dat doen. Stomme vraag, want eigenlijk weet ik het antwoord al... zij doen het ánders. Hun doel is niet om pups zo goed mogelijk te socialiseren, eigenaren te leren kennen en te genieten van een nest. Want juist dáár gaat zoveel tijd en energie inzitten.
Ik heb respect voor een fokker die me onlangs vertelde 'ik kan het niet meer, het kost me teveel energie en kan het niet meer opbrengen'. En terwijl ik toch al jaren fok, en deze "Time pups' mijn makkelijkste nest ooit was... snap ik haar héél goed. Ik combineerde dit nest met mijn fulltime baan die plots in een heksenketel veranderde. Mijn geplande vrije dagen moest ik annuleren en ik werkte 60 uur per week (wel vanuit mijn huis, gelukkig kan dat met mijn baan)... Dus ik snap die fokker die zegt 'ik doe het goed, of ik doe het niet. En ik kan het niet meer, dus ik fok niet meer.' Respect. Ze heeft me aan het denken gezet, en ik vraag me af of ik dit nog wel kan.

En begrijp me niet verkeerd; Ik heb genoten... dit was zo'n leuk nest! Is het toeval of is dit het eerste bewijs dat deze 'lijnteelt combinatie' exact is wat ik wilde fokken? Vincent & Brechtje brengen samen 3x Coco terug in de stamboom van de pups. Inteelt is 'een dingetje' waardoor bij sommige mensen een alarmbel laat rinkelen. (meestal zijn dat de 'paper-experts' die geen kennis van de betreffende honden hebben) Ik durfde deze combi aan omdat ik -op basis van ervaring- nog altijd onvoorwaardelijk vertrouw op mijn Coco. De pups waren exact wat ik in gedachten had & de eigenaren maken allemaal een 100% match met de gekozen pup.
Ik ben een gelukkig mens met gelukkige eigenaren... maar de honden en ik hebben wel een vakantie verdiend!

dinsdag 11 april 2017

Vertrouwen

Ken je dat... dat je zo’n voorgevoel hebt?
Ken je dat... dat alles en iedereen je verteld  ‘maak je niet druk’.
Ken je dat... je honden je signalen geven, die niet stroken met ‘de logica’.
Ken je dat, dat je onderbuik gevoel zegt... er klopt iets niet...

Ken je dat.. je onderbuikgevoel synchroon gaat met wat je honden je ‘vertellen’, terwijl alle logica en wetenschap je in de steek laat?

Afgelopen week heb ik vertrouwd op mijn honden. Ze hadden gelijk. Achteraf blijkt dat ze al die tijd gelijk hadden. Ik ben trots, dat mijn honden me duidelijke signalen gaven en opgelucht dat ik open stond voor hun signalen.

You and I... die naam is er niet voor niets. Ik hou van alle Youandi’s die me al bijna 30 jaar vertellen dat ze méér dan een hond zijn. 

dinsdag 21 februari 2017

Welkom in 2017

we sloten 2016 af. Niet mijn top jaar. We proosten, 'count my blessings' en realiseer & waardeer dat ik gezond ben, de grootste rijkdom die een mens zich kan wensen. De ups en downs nemen we voor lief. 2017 wordt beter. PLOP!

Het afscheid van Babs heeft erin gehakt. Harder dan gedacht. 15 jaar lief en leed gaat niet in 'je koude kleren zitten', en verd*mme wat mis ik mijn Babs! Verstand en gevoel liggen mega ver uit elkaar.
Iedereen verwerkt op zijn eigen manier, en ik probeer de fysieke leegte te verbloemen door middel van omgooien van het interieur.
De huiskamer komt eerst, want haar bed, die lege plek tussen de bank en salontafel zorgt continue voor tranen. Dus eindelijk de salon tafel eruit. Lang gezocht naar wat ik dan wél wil... gezocht via internet, en diverse woonwinkels. Eerst geleid door 't voorgenomen budget, al snel toch maar wat aangepast naar smaak... en uiteindelijk gevonden - ver boven de begroting natuurlijk- maar zoals gehoopt geeft het de aanblik die ik voor ogen had. Anders, mooi. Geen lege plek.
Nu was er wel een grote ruimte in de salon, waar de honden konden liggen, rollen, knuffelen etc..

Na jaren druk te zijn geweest en met de focus op oude Babs, realiseer ik plots mijn bejaarden soos;
Ik zie dat Shanti meer en meer uitglijdt op de eiken vloer. Haar bespiering wordt minder en ze heeft vaker moeite met opstaan. Dus een vetbedje voor de bank biedt uitkomst voor mijn Prutske, die over een week-of-wat ook alweer de 12 lentes aantikt.
Wie denk je dat het kleedje wel heul errug weet te waarderen? Juist, mijn grote ouwe teddybear Vincent. Enfin, het blijkt op zo'n moment dat niet alleen Shanti en Vince een kleedje waarderen... dus kon ik tijdens mijn kerstreces verder aan het shoppen. Ook hier begon de zoektocht bij niveau Ikea... vervolgens nog wat andere budget woonwinkels bezocht, en uiteindelijk met een schitterend kleed thuiskomen,. .. (dus toch geen 1-winter-wegwerp-kleed zoals ik me had bedacht)
 De familie vindt het heerlijk, en warempel.. ik heb nu zowaar soms wat plek op de bank, omdat ze nu net zo graag op het kleed liggen.


En dan zit ik op de bank, terwijl ik geniet van 5 snoezelend honden aan mijn voeten, en ik realiseer me des te meer hoe oud Shanti eigenlijk is. Ze hobbelt meerdere keren per week mee door het bos, dat vind ze leuk en gezellig. Maar ze loopt niet meer voorop. Na een standaard rondje bos, slaapt ze de rest van de dag. Ze wordt een beetje doof, en als ik haar wakker wil maken moet ik hoge tonen gebruiken of fluiten. De lage tonen dringen niet meer zo door. Geeft niks, zet ik toch een hoog stemmetje op om haar te roepen, laat de buren maar denken dat ik gek ben!
Ze slaapt gewoon op haar eigen plekje 's nachts: naast me op bed. Maar die vreselijk steile trap wordt steeds lastiger, en soms vraag ik me af hoe lang ik haar nog met 'een kontje' hulp naar boven kan laten lopen... 
Vincent, die nooit op een kleedje wilde liggen, heeft zelfs een XXL bed in zijn kennel gekregen voor de nacht. De kennelpanelen moesten verzet worden om de kennel groter te maken, zodat het bed erin past én de deur nog open kan.. maar ouwe Teddybear is zo blij met zijn bed... dus doen we dat met liefde.
Chanel is onverwoestbaar... al enige jaren artrose in haar knie, niet erg genoeg om haar nieuwe kniebanden of kunstknie te laten aanmeten. Ze ontziet zichzelf niet en met voldoende beweging en bespiering loopt ze prima -pijnloos- op 4 pootjes. Met haar korte vacht wordt ze door vreemden nog altijd als 'liefste youngster' aangezien. Ach, welke -middle aged- vrouw heeft dat nu niet graag? 
Onze pubers Pooh en Dwayne zijn nou niet bepaald pubers meer, maar gedragen zich wel zo. respectievelijk 7 en 5 jaar oud, zo gek als een kwartje en gangmakers van de family...

Maar de family is niet compleet. We missen Babs.Iedereen die een hond heeft afgegeven kent dat gevoel. Ze is onvervangbaar. 

Maar we kijken vooruit, en we gaan verder. Er komen weer pups. Brechtje zal pupjes krijgen, samen met onze Vincent. ál mijn honden zijn vertegenwoordigd in deze pups... We tellen af, vol verwachting om de volgende generatie Youandi op de wereld te zetten. 
Nieuw leven in de bejaarden soos. Welkom in 2017! PLOP!