dinsdag 26 februari 2008

Reizigers

Het weekend zit er weer op. 4 dagen, 1800km, zon, rust en een titel erbij.

Donderdag avond heb ik Bo-Ghy en Raggles naar Kim gebracht. Wel met een brok in mijn keel, want Bo-Ghy zou vandaar uit weer opgehaald worden door zijn pleegouders, die weer terug zijn van vakantie. We hebben 1 voornemen; Uiterlijk op zijn 10e verjaardag komt hij weer thuis. (dat is 28 mei) Dus aan Muffin nu de schone taak om snel loops te worden en een lief klein puppy meisje op de wereld te zetten.

Vrijdag ochtend zijn we vertrokken naar het zuiden, en konden we meehobbelen in de Nederlandse kolonne van dure grote Yuppen auto's (X5, ML320, XC60 etc..) waar uiteraard 1 of meerdere hutkoffers op gemonteerd waren. Ik sjokte er tussen met mijn Laguna + trekchalet, en had de tijd ervoor genomen om rustig naar Fribourg af te zakken. Als we er maar bij daglicht aan zouden komen.
onderweg uiteraard veel bekijks als ik op een parking de 6 mafkezen uit de auto liet om even de benen te strekken, te plassen en water te drinken. Vincent blijkt zo'n kindervriend te zijn dat ik hem niet veilig los kon laten, want alle "oh's.." en "ahhh kijk mama Samson!" werkten als een magneet op hem. Tja, en van een afstand is zo'n 'samson'wel leuk. Maar als zo'n beer op je af komt hobbelen, is hij wel opeens érg groot...

We waren op tijd in Fribourg waar we een mooi plekje bij een super groot veld kregen toegewezen en waar de Boppers heerlijk konden rennen en keten. Het was warm zonnig weer, en dat maakte ons 'vakantie gevoel' compleet.
Op zaterdag was de eerste show. Ik ben om 6 uur opgestaan, want 6 honden uitlaten tussen 2500 arriverende exposanten is geen pretje. Dat moesten we maar voor zijn. Helaas dachten meer overnachtende exposanten als ik, en liepen we dus toch op het veld met 'tig andere honden.
Op de show bleek dat we een gezellig cluppie OES mensen bij elkaar hadden. Fransen nederlanders en Zwitsersen. Shanti won haar klasse en was dus weer een stapje dichterbij het zwitsers kampioenschap. Na de keuringen werden de trimtafels vrijgemaakt en kwam de wijn, stokbrood, paté etc op tafel. Ook de gezeligheid kwam goed op gang, en met behulp van wat Frans, Engels, Duits gebrabbel incl de nodige gebarentaal was de stemming al gauw super melig; ik spreek prima Engels maar slechts 3 woorden Frans, de Fransen spreken amper Engels en de Zwitsers spreken Duits of Engels. Dikke pret dus!
Ik had Chanel mee naar binnen genomen, die met haar innemende personality de show stal en door diverse mensen stokbrood met pate gevoerd kreeg. Voor haar een goede ervaring om eens op een grote show rond te lopen... en Frans stokbrood te leren eten!
Na de show ging iedereen naar hotel (of huis) en wij terug naar ons (trek-)Chalet. Wij zijn een heerlijke wandeling gaan maken door de velden, waarbij Vincent dacht met een Jack Russel te gaan spelen... Op zijn "bambi manier" stuiterde hij op deze hond af, die hem direct met een (veel te-) grote monde liet weten dat hij hier niet van gediend was. Nadat Vincent (diep onder de indruk) bij me terug kwam, liet Muffin de JR weten dat zij zeker net zo hard kon blaffen als de JR, en zorgde voor een klein hartinfarct bij dit kleine wolfje in schaapskleren. Zijn eigenaar moest er erg om lachen, waarna het een spelletje werd. Wie kan er het hardst op de ander inrennen, fel blaffen, omkeren en gauw terug rennen. haha, wij waren met meer... dus de JR moest het al snel afleggen. Zijn bazin bedankte me, en hoopt dat haar hond zich in de toekomst minder aanstelt. Vincent heeft geleerd dat als je erg hard op een ander afstormt, je wel eens lik-op-stuk kan krijgen. Dus voortaan maar een beetje normaal doen. Na deze wijze les zijn we lekker in de zon gaan zitten, met boek en rose...


Zondagochtend weer op tijd op, honden uitgelaten en met Shanti weer naar de hal gelopen. Ze won weer haar klasse, dus ze is nu Zwitsers kampioen!
Na de keuring heb ik Vincent gehaald en kon hij aan de atmosfeer wennen, en even op tafel om geborsteld te worden tussen al die andere honden en indrukken.
Ook nu was de 'afterparty' weer gezellig, al was de stemming iets minder vanwege de zéér kritische keurmeester. (niet iedereen was blij met de behaalde resultaten)
We konden al vroeg de hal verlaten, dus zaten we om 3 uur al in de zon. Het was zo warm dat ik mijn trui uit heb gedaan en in een hemdje in de zon zat... wat een genot, wat een rust.
Ik zag overal campers en caravans weer vertrekken, en vanuit de parkeer garage stond een file terwijl ik in het zonnetje met de boppers aan mijn voeten mijn boek uitlas.

Om een uur of 6 verdween de zon en koelde het snel af. Dus zijn we gaan inpakken en richting huis gereden. Na 250km had ik geen zin meer en begon de vermoeidheid van een lange dag zijn tol te eisen. Ik wist dat er vlakbij Offenburg een prima 'Autohof' is, waar ik veilig tussen de Truckers kon overnachten. Zo gezegd zo gedaan. Aangekomen eerst de honden laten rennen, en daarna een glas wijn en wat eten. Toen ik de honden eten gaf, dacht ik al wat vreemds te ruiken.
Toen Shanti, nadat ze gegeten had, bij me kwam wist ik het zeker; ze stinkt naar stront! Haar billen bleken schoon en ik weet zeker dat ze nooit in iets smerigs al rollen, en ik was er steeds bij geweest.. dus dat kon niet. Ze had wel door de struiken achteraf lopen struinen..en stonk het vreselijk!
ja hoor... haar hele schouder zat onder de stront. Gatverdamme. Daar zit je dan in je trekchalet, met 6 honden... aan het eind van je water rantsoen en Shanti onder de stront die waarschijnlijk van menselijke afkomst was (hondenpoep hangt nu eenmaal niet in struiken op 40 cm hoogte) gelukkig heb ik mijn 'grote truckendoos' bij me... de tas met showspulletjes. Eerst een tissue met desinfectie glorix doekjes (=standaard uitrusting in de sleurhut)door haar vacht gehaald, daarna de 'droogshampoo' er overvloeidig in gespoten, gevolgt door een half pak maizena en dit allemaal met een handoek er uitgepoetst.
Deze hele actie nam ongeveer een half uur in beslag, en daarna was Shanti weer de queen of showbizz!

Na thuiskomst hebben we Raggles weer snel opgehaald, die zich bij Kim en Roel prima vermaakt bleek te hebben... Ze heeft geeneens de vuilnisbak geplunderd! :-(

Bo-Ghy is alweer helemaal in het ritme van zijn pleegouders, en blijkt echt 2 thuisfronten te hebben. Dat is een heerlijk idee; hij geniet op beide plaatsen van de extra's en eet maar mooi van 2 walletjes op deze manier!

donderdag 21 februari 2008

Hulphonden

8 Boppers in huis is vreselijk leuk. Soms wel wat vol, maar altijd gezellig. Ze zijn ook erg sociaal, hetgeen resulteert in alle vormen van aandacht en zelfs hulpvaardigheid. Zo wil Chanel me regelmatig achter het toetsenbord helpen om de spellingscontrole te doen, wijst Babs de stofzuiger 30x per minuut aan waar ik moet zijn, en zorgt Raggles er graag in hoogst eigen persoon voor dat ik me in huis niet kan haasten door 'drempels op mijn pad' op te werpen.

Vandaag vroeg ik me een aantal keren af of het misschien makkelijker zou zijn om minder honden te hebben, danwel de honden even achter het hek in de tuin te plaatsen toen ik druk bezig was de sleurhut in te pakken. Ik heb het niet gedaan, omdat ik er eigenlijk ook wel weer heel veel lol in had...

Je moet weten dat op het moment dat ik besluit om de caravan in te gaan pakken, er een alarm bel in 8 OES koppies afgaat ..."we gaan weg! = FEEST!"
Dus gaat de hele meute op 'tilt'; Muffin loopt honderduizend keer mee op en neer om ervoor te zorgen dat ik niks vergeet en alles wel op de juiste plek in de sleurhut komt. Toen ik het bed op wilde maken, bleek plotseling dat de pups in de gaten hadden dat ze ook op bed konden springen. Dit konden ze tijdens de vorige sleurhut-weekend nog niet omdat ze te klein waren. Wat een lol. Maar heb je wel eens een bed opgemaakt waar 2 malloten van 8 maanden op- en afspringen, koppeltje duikelen, in je nek kroelen en uiteraard proberen het dekbed te 'killen'

Na dit avontuur, en de slappe lach van mij, is het uiteindelijk gelukt om het dekbed op het bed te houden en af te dekken met de nodige vetbedden waarna het 'doggyproof' moest zijn. De rest van de klusjes gingen vlot. Alle jerrycans werden gevuld met water, en verzameld bij de caravan. Water voor hen, water voor in het waterreservoir, water voor de toilet etc. Tja, en toen ik de jerrycans op hun plaats wilde zetten, bleken opeens diverse doppen van de cans af gekloven te zijn... uhhhhh...en bedankt. Nu hebben we dus 2 jerrycans minder. Geen nood, we hebben er genoeg.
Uiteindelijk mijn kleren uit de kast gehaald -onder toeziend oog van diverse boppers die checkten of ik wel de juiste sokken meeneem- en mee naar de sleurhut genomen. Op het moment dat ik binnen stapte met de wasmand vol kleren in mijn handen, zag ik nog net Bo-Ghy op zijn kop boven op bed staan. Helemaal in zijn element, en het bed was verbouwd tot een geweldig slagveld waar hij zich helemaal thuisvoelde...

Shanti ligt nog te drogen, en is daarna klaar om mee te gaan. Bo-Ghy en Raggles zullen dadelijk naar Kim gaan om een weekendje te logeren (dat weten ze nog niet, ze denken dat ze mee mogen)
en morgen ochtend vertrekken we naar Fribourg, Zwitserland. Het is schitterend weer daar. (15 graden en zonnig) Dus hopelijk wordt het een enorm leuk weekend met 'slechts' 6 boppers, en komt Shanti met de Zwitserse kampioenstitel naar huis.

maandag 11 februari 2008

Kindervriend

Toen Vincent 9 weken was ging ik op vakantie naar Zweden. Ivm de quarantaine danwel bloedtest eisen was het niet mogelijk om hem of zijn zus mee te nemen, dus ging de tweeling (separaat) uit logeren. Vincent ging bij Diesel logeren; daar wonen kinderen en bij Helen en Simen durf ik met blind vertrouwen een pup neer te zetten, dus zou Vincent daar een prima puppy-socialisatie kunnen hebben.
2,5 week later haalde ik hem op en kreeg ik diverse gebruiks-aanwijzingen mee; bv dat Vincent eerst moest gaan zitten voordat hij geaaid mocht worden. Dat hadden ze hem 'even' aangeleerd zodat hij niet tegen de kids op zou springen om een aai te krijgen. Ik keek met verbazing hoe mijn kleine vriendje alles deed wat de kinderen hem vroegen.
Vincent ging uiteraard weer mee naar huis (pech voor hen!) en vergat al snel alle nette manieren die hem geleerd waren, en leeft hier in de roedel met zijn zus een 'heerlijk hondenleven'. Maar soms... soms komen die leuke aangeleerde gewoontes weer terug;
Bijvoorbeeld toen Helen hier eind december met Eric was, en Vincent helemaal uit zijn dak ging toen hij hen zag. Hij vond het ook heel normaal om bij Eric (net 1 turf hoog) op schoot te gaan zitten en optimaal te genieten van het gegiegel wat er onder hem vandaan vanaf de bank kwam


Gisteren hadden we weer zo'n ervaring;
We waren bij de grote neef Hugo op visite. We waren natuurlijk benieuwd of Vincent al een beetje zo groot was (of zou worden) als Hugo. Nou, dat is bevestigd...
En na wat dollen en rennen in de tuin vond Vincent het wel welletjes. Thomas (4jr) ging met zijn playmobiel spelen, en dat is natuurlijk veel interessanter. Dus al gauw lag Vincent met zijn kop op Thomas's been, te kijken hoe de autootjes reden, de poppetjes bewogen etc. Anita was enigzins verbaast, omdat Hugo dit nooit gedaan had, maar er schoot mij opeens te binnen dat Helen mij destijds een foto heeft gestuurd van Vincent met de kids, die hier wel erg veel op leek..

Toen Thomas met "djenga"blokjes ging spelen, vond Vincent dat hij wel kon helpen om de toren te bouwen. Oeps... bijna paniek, want het is natuurlijk niet leuk als zo'n visite beest je speelgoed pikt. Ik vertelde Thomas dat hij tegen Vincent moest zeggen dat hij het 'LOS' moest laten. Na enige aarzeling herhaalde Thomas mijn woorden, waarna Vincent direct het blokje in zijn handjes deponeerde. (...!!)

Vincent is een echte kindervriend, en ohhh wat ben ik blij dat mijn grote vriend zo makkelijk, lief en betrouwbaar is! Ik vond het wel erg aandoenlijk om zo'n grote lobbes-pup zo lief met kleine kids om te zien gaan. Je zou hem eigenlijk wel een kind als vriendje gunnen! Hij vind het zo leuk! Maar uhhh, bij nader inzien realiseer ik me dat er 3 opties zijn;
- Ik besluit toch moeder te worden (neeeeeejjjj... out of the question!)
- Vincent gaat elders wonen, zodat hij meer met kinderen kan spelen (hmm, geen haar op mijn hoofd...)
- Vincent moet er mee leren leven dat we thuis geen kids hebben. (prima plan, hij mag af en toe wel bij kids gaan logeren)

Dus Helen, bereid je maar voor. In april komt 'ie weer een weekje!

vrijdag 8 februari 2008

Showen & Shoppen in Eindhoven

Vandaag waren we in Eindhoven op de CACIB show. Ook wel eens leuk om een 'thuiswedstrijd' te doen! Ik had Shanti ingeschreven, in de kampioensklasse. Niet dat ze een CAC of wat dan ook nodig heeft (ze heeft de NL en Int. titels al) maar ik zou haar zo graag kwalificeren voor de hond van het jaar show 2008. Met al haar buitenlandse successen hebben we gewoon te weinig in NL geshowd afgelopen jaar om werk te kunnen maken van deze kwalificatie.
De keurmeester van het ras was meneer Romalho uit Portugal. Hij maakte Bo-Ghy enkele jaren terug beste van het ras en ook beste van rasgroep 1 in Luik (B), dus had ik hoge verwachtingen van een goede afloop. Helaas was er weinig concurentie... slechts 11 OES. Shanti won haar klasse, werd beste teef en beste van het ras. Joepie!
We konden dus door naar de erering voor de groepskeuring.
Ik kende de Duitse groeps-keurmeester niet, en ben her en der wat info gaan verzamelen. De antwoorden bleken hetzelfde: ik moest als handler opvallen (in 't rood!) in keurige kleding (toch geen mantelpakje?) Ik droeg vandaag een linnen zwarte broek met dito topje en mijn mooie jeans jasje erop. Dat zou voor deze keurmeester 'te casual' zijn; het moest chiquer!
Nu moest ik voor Crufts ook nog wat nieuws aanschaffen, en we zaten midden in Eindhoven... Dus ben ik samen met Willy de Beijenkorf ingedoken!
Aan kleding geen gebrek in de winkel... maar rood is anno winter 2007/voorjaar 2008 niet bepaald de trendkleur... Maar al snel een mooi zandkleurig linnen jasje met bijpassende broek gevonden, rood topje eronder; klaar! (lang leve Visa...)
Dikke pret samen in de winkel, want na het afrekenen ben ik terug de paskamer ingegaan en heb ik me meteen omgekleed. Dus kwam ik terug op de show in mijn nieuwe outfit! tadaaaaaa! hahahaha Iedereen was het er over eens dat het mooi, keurig en chique genoeg was.
Na nog enkele uren gewacht te hebben en FCI groep 1 (alle herders) eindelijk aan de beurt was, schitterde Shanti en ik dus samen in de erering. Shanti liep de sterren van de hemel, en presenteerde zich met haar gebruikelijke flair. Helaas viel het oog van de keurmeester op 10 andere honden, en mochten wij de ring direct weer verlaten.
Hmmm :-( Ik kan proberen om mijn nieuwe kleding bij de 'adviseurs'te declareren? Of nee, ik zal toch maar gewoon blij zijn met de Beste van het Ras overwinning ...en mijn nieuwe kleren zijn een aanwinst, die ik ook tijdens mijn werk, op Crufts en in Monaco kan dragen!

zaterdag 2 februari 2008

Sneeuw!

Vanmorgen liet ik de honden naar buiten, en tot mijn verbazing was het wit buiten! De pups gaan altijd als eerste eruit, omdat ze in de voorste kennel liggen, en waren enigzins verrast door deze vreemde gewaarwording. Ze kwamen hard teruggerend naar binnen, sprongen tegen me op(alsof ze me wilde attenderen op het feit dat er buiten wat anders was) ..en sjeesden weer naar buiten; Wat een lol! (dit was uiteraard de eerste keer dat ze sneeuw zagen)

Ook de anderen wisten niet hoe snel ze buiten moesten komen, en doken letterlijk de sneeuw in. Rennen, keten, rollebollen, sneeuwhappen.... het feest was compleet!
Na een half uurtje begon het weer te sneeuwen, en aangezien ze zoveel plezier maakten, heb ik ze maar buiten gelaten. Ik zat lekker warm vanuit de huiskamer naar ze te kijken en van ze te genieten. Op de foto zie je Chanel bovenop de pickick tafel staan (doet ze wel vaker) en Shanti en Vincent rennen door de tuin.
Later op de dag begon de zon heerlijk te schijnen en helaas werd het door de dooi al snel een natte boel. Tja, 8 natte honden dus....gelukkig konden ze in het hondenhuis rustig bij de verwarming opdrogen terwijl ik op zolder bezig was. En nu liggen ze allemaal moe en voldaan naast me in de kamer.

vrijdag 1 februari 2008

Compleet

De roedel is weer compleet: Bo-Ghy is thuis! Het is een aangenaam maar opvallende gewaarwording om ze 's avonds naar 'bed' te brengen en alle kennels 'vol' te zien.
De zware blaf als er iemand langs het hek loopt... de bank die geconfiseerd wordt door die oude mafkees, Toyboy die bijna onder de voet wordt gelopen door het gedraai en geduw van Bo-Ghy zijn achterwerk... heerlijk!
Hij blijft 4 weken, aangezien zijn pleegouders nu de eerder -vanwege Daphne haar ziekte- geannuleerde reis naar Oeganda gaan maken. Hopelijk komen er snel pups (moet Muf ff opschieten met haar loopsheid) en dan komt Bo-Ghy weer definitief thuis. Ja, het is een fijn gevoel om de roedel compleet te hebben.

Ondertussen zijn we aan het zwoegen op zolder;
de schuine kappen zijn geisoleerd en afgetimmerd, de buitenmuur afgetimmerd en alles wordt nu gestucked. Nog wat laatste schotjes plaatsen dit weekend en dan kunnen de verfkwast en behangtafel te voorschijn komen.
De honden vinden het maar vreemd dat er 'boven hun hoofd' gewerkt wordt, maar vonden het helemaal leuk dat er een stapel gipsplaten in hun hondenhuis lag... We hadden ze net binnen gelegd, toen het begon te regenen en de honden dus ook naar binnen moesten. Toen ik van de zolder naar beneden keek, zag ik dit:

Vincent en Chanel vonden dit een mooi opstapje, en lagen er later zelfs op te slapen!
Je kan je voorstellen dat ze dit niet met schone pootjes deden, dus heb ik nu voetstapjes op mijn plafond staan!!!!