donderdag 9 oktober 2014

Floyd

Na bijna 3 maanden mag het wel weer eens... een blogje. Niet dat ik me nu zat te vervelen, en zat te bedenken wat ik nu weer eens moest gaan doen. Nee, "vervelen" komt niet voor in mijn vocabulaire.
Maar tijdens het bijwerken van de website zag ik mijn laatste puppy blog, en realiseerde ik me dat ik wel wat achterblijf in de berichtgeving. Nu is er uiteraard Feestboek om de spontane zaken te volgen.. maar toch, de website hoort ook wel up to date te zijn.
De belangrijkste gebeurtenis is toch wel het afscheid van onze Floyd. Het had allemaal wat meer impact dan ik had kunnen vermoeden, en dat het zo emotioneel zo zijn... tja.
Al voor de geboorte van het nest was de aanvraag binnen, en al gauw was besloten dat er een reutje naar het buitenland zou verhuizen. "Onze Luke" was de enige knul, en viel bij ons allemaal in de smaak. Na 6 weken vlogen zijn toekomstige eigenaren in, om kennis te komen maken. Immers, een Youandi Pup is geen post order pakketje wat via een webshop wordt besteld en op een vliegtuig wordt gezet naar een -voor mij- onbekende bestemming. Dus de eigenaren kwamen kennismaken.
We hadden een perfecte klick, en ze gingen hard nadenken over een mooie passende roepnaam. Luke werd Floyd, en we gingen aftellen en alles regelen om hem naar het buitenland te laten verhuizen. Hij zou eerst 12 weken moeten zijn om een rabiƫs vaccinatie te krijgen, en daarna nog 3 weken wachten voordat hij via de UK naar zijn nieuwe thuis kon verhuizen.
Alles viel samen op z'n plek, en mijn lang gekoesterde plannen om eens een vakantie in Cornwall te plannen zou nu mooi samen kunnen gaan met de reis van Floyd. En ach, als we er dan toch zijn... dan doen we meteen mee aan een show met Dwayne. Ik zou hem tot aan Engeland brengen, en zijn nieuwe eigenaren zouden hem dan ophalen vlakbij de plaats waar ik de show had. Prima geregeld.
Maar een hondje als Floyd, dat nestelt zich in zo'n speciaal plekje in je hart... zo'n bijzonder leuk mannetje, met de beste eigenschappen van zowel papa als mama samen in 1 pupje gebundeld. Natuurlijk had ik de taak om hem een goede start te geven, en dus ging hij overal mee naar toe. Net zoals ik dat met mijn eigen honden doe; hij ging mee op reis, mee naar het bos, mee naar de paarden, mee naar de hondenschool. Hij leerde alleen te zijn, en bij me op de bank te springen om een knuffel te krijgen. En ondertussen kwam de reis dichterbij.
Begin september vertrok ik naar de UK: met 7 honden in de camper. Eerst richting York, om wat dagen rond te trekken... en zijn nieuwe eigenaren weer te ontmoeten. Ik heb die dagen vaak gedacht dat het maar goed was dat ik wist hoe leuk zijn nieuwe thuis zou zijn. Als ik hem aan onbekenden had moeten afstaan na deze intense en leuke puppy tijd, dan had ik waarschijnlijk de afspraak gecancelled!
Maar bij het weerzien van zijn baasjes wist ik het weer zeker: Floyd krijgt een super leven. Ik had het zwaar, en veel-heel veel- tranen zijn gevloeid. Maar het was goed zo.
Ik heb mijn vakantie voortgezet door kilometers over het Coast Path in Cornwall te zwerven. Heerlijk met de honden genoten van de natuur, de vrijheid en de fantastische vergezichten. (zie foto album elders op de website)
Ik weet niet of ik het nog eens zou kunnen doen. Het zal zeker een tijd duren voordat ik weer een aanvraag vanuit het buitenland positief beantwoord... want 4 maanden van een pup houden en hem dan toch af te geven, dat gaat me niet in de koude kleren zitten.
Toch ook fijn om weer thuis te zijn. Alles weer bij het oude... even wennen, maar toch ook wel weer heel fijn.