maandag 23 augustus 2010

Eten

Eten... dat is één van de dingen die we echt moeten in het leven. Immers, we moeten niets; behalve eten, drinken en slapen.
Eten is lekker, eten is gezellig. Eten kan ook heel wat aandacht vragen...
Eten was voor Pooh een drama toen ze klein was; in het nest at ze al slecht en toen ze 'alleen' achterbleef werd het alleen maar erger. Ze had gewoon téveel te doen, téveel te zien en dus té weinig tijd om te eten. Honger had ze niet. Ze groeide maar langzaam, en werd door de bekende boze tongen al snel 'scharminkel' genoemd. Lekker belangrijk ;-)
Maar Pooh moest toch wat beter gaan eten, dus overgestapt naar vers vlees voeding. In april gingen we op vakantie, en de diepvries in de camper zat vol met 7 kilo Energique vleesvoeding voor Pooh.
Tijdens vakantie is eten altijd een spektakel, want we eten door de hele camper heen; Babs achterin (háár domein!) Shanti voor de koelkast, Vincent voor de aanrecht, Muffin tussen de stoelen, Chanel op het bankje en Pooh... op het andere bankje.
Zo konden de dames goed 'op hoogte' naar elkaars bak gluren: wat Chanel at was lekkerder volgens Pooh, en vice versa. Gevolg: Pooh at brokken, en Chanel at vlees. Prima, ook goed!
Bij thuiskomst bleef Pooh brokken eten, en Chanel (helaas voor haar) ook. In het hondenhuis is tijdens het eten zoveel te zien en te horen, dat het eten weer geen succes was... dus Pooh at in de keuken: Rust tijdens het eten.
Na onze zomer vakantie is de kleine meid op diverse fronten gepromoveerd tot volwaardig roedel lid, en ook mbt het eten weet ze nu dat ze haar bak moet leeg(vr)eten. (Anders heb je niks... want Muffin loopt toevallig ook rond!)
Bij thuiskomst hebben we een lang uitgesteld besluit genomen... Vincent en Chanel slapen niet meer bij elkaar in één kennel. Eten deden ze al een tijdje niet meer in dezelfde kennel, dus was het logische gevolg dat Vincent de kennel van Pooh zou krijgen, en Pooh is bij Chanel ingetrokken. Ook haar etensbak is verhuist vanuit de keuken en hangt nu op beperkte hoogte voor ons kleine Guppie aan de kennel. Dit was voor mij ff slikken, want dit was het moment om Bo-Ghy z'n voerstandaard van de kennel af te schroeven en voor Pooh beschikbaar te stellen. Het zijn gewoon van die dingen die je steeds uitsteld.... maar toch een keer moet doen. :-(
Toen ook maar meteen de volgende emotionele knoop doorgehakt en Babs verteld dat ik haar voerbak niet meer op de grond blijf zetten, maar dat ze nu de standaard van Coco (in dezelfde kennel, alleen aan de andere zijde) mag gebruiken. Na 3 weken aanwijzen, herhalen en nog eens aanwijzen, heeft Babs 'm nu door.... en eet nu smakelijk vanuit de standaard, en hoef ik met mijn stramme rug 's morgens niet meer te bukken.

Iedereen eet dus normaal... nou ja, normaal.....
Was ik al enige tijd op mijn eetgewoontes aan het letten om te proberen wat kilo's kwijt te raken.... Na de vakantie merkte ik dat Muffin opeens wel een erg brede rug begon te krijgen. In januari is ze gesteriliseerd, en daarna nog eens die hardnekkige melk klier ontsteking. Ze werd zelfs mager in het voorjaar, waardoor ze meer eten van me kreeg. Muffin en ik lopen en fietsen bijna dagelijks, dus ze verbruikte ook genoeg energie. Maar nu....oeps, Muffin moest op dieet. Dat is ongeveer het ergste wat ik haar aan kan doen...
Toch moet ik zeggen dat ik bijna jaloers op haar ben, zo snel als zij terug op haar streef gewicht is! Binnen 4 weken met normaal rantsoen en dagelijks 5 km naast de fiets ziet ze er weer uit als een jonge deerne. (psst, ze is wel al 9 jaar!) 
Nu is het wel weer even oppassen, want Shanti heeft last van haar hormonen... dus laat haar bak regelmatig staan. Muffin wéét dat, en loopt lang genoeg te treuzelen om in het voorbijgaan stiekem nog wat brokjes mee te kunnen pikken uit de verlaten bak van Shanti.
Tja, en als we het dan toch nog over eten hebben.... Pooh heeft een zeer variabel menu voor zichzelf gecreëerd; na de gaskabel van de camper en de key-card van de Laguna is nu mijn handtas op de kaart gezet. Ook de arm leuning van mijn stoel in de camper was lekker, én..... de haren op de kop van Chanel mogen het nu ontgelden.
Nadat ze Shanti d'r kop had kort gevreten is ze nu aan Chanel begonnen. Chanel leeft helemaal op, en ze vindt het gewéldig om de hele dag met Pooh te lopen rommelen. Ik moet 3x per dag opnieuw een elastiek bij Chanel in doen want die wordt er dus á la minute weer uitgevreten. Nou ja, Chanel  is toch klaar met showen, en is al wat korter gezet waardoor het zo snel niet zal opvallen.
Dus lang leve de lol, en eet smakelijk!

vrijdag 6 augustus 2010

Gelukt!!!!

het is me eindelijk gelukt......
-wat?
Nou, lees ff een blog of 3 terug, en je ziet dat ik probeerde om een foto te maken van Pooh die naar de wilde konijnen in onze tuin kijkt. Ze kan dit úren volhouden, maar als ik dan mijn camera pak..... is zij weg (net als de konijnen....)
Maar vandaag- terwijl ik aan de telefoon was- zag ik het gebeuren. Marlie (aan de telefoon) moest even wachten, mijn Nikon lag al enige uren in de aanslag omdat de konijnen al de hele middag brutaal over het recentelijk gemaaide gras aan het rennen waren....


Dank je voor je geduld Marlie! xxx

dinsdag 3 augustus 2010

Zwemles, Croatische kampioenen en nog veel meer...

Brrrr wat is het koud! De thermometer wijst 23 graden aan... maar de grijze lucht en mijn kippevel zeggen me dat het koud is. Na die zonnige weken met 30+ voelt dit koud aan. Voor mij dan, de boppers vinden het wel lekker zo.
Na de lekker warme weken hier thuis zijn we half juli richting zuid Duitsland gereden. Eerst een show met Vincent en Chanel waar we weer met het nodige 'blik en klatergoud' vandaan kwamen. Allebei het CAC en Chanel beste van het ras! Daarna door naar wat leuke plekjes in Beieren waar het ook fantastisch weer was. Camperplaatsen midden in de bossen en aan leuke meertjes zorgden voor veel pret, wandelplezier en... zwemles voor Pooh! 
Babs zwemt überhaupt niet; dat is beneden haar stand. Ze poedelt wat met haar pootjes in het koele water en blaft wat om haar heen. Vincent zwemt ook niet... ja tot zijn buik wil hij wel het water in. Maar zolang er nog familie aan de kant staat, is er voor hem geen reden om achter me aan te zwemmen. (heeft hij slechts 1x gedaan in Frankrijk, toen hij erachter kwam dat hij als enige achterbleef... toen kon hij plots wél zwemmen!) Muffin is een waterrat 1e klas, net als Shanti. Chanel staat op het strandje een beetje nuffig te keffen en blijft veilig bij haar broer. Maar dan Pooh.... die duikt achter me aan.. zinkt dan eerst bijna, totdat ik haar een beetje onder haar buik 'lift' zodat ze haar balans vindt en vervolgens zwemt ze achter Muffin en mij aan. Als we te ver gaan, dan klimt ze op Muffin haar rug of laat ze zich door mij opvangen... Op een gegeven moment dreef ze zo op mijn arm op haar zij met 4 voetjes horizontaal in het water,  volledig vertrouwend dat ik haar wel vast hield. Na een minuutje was ze weer op adem en zwom ze weer van Muffin, naar Shanti en weer terug naar mij. Volgende keer nog wat trainen met een bal, en ze kan zo in het dolfinarium op gaan treden!

Na wat rustige dagen in Duitsland zijn we doorgetrokken via Oostenrijk naar Croatie. Het werd warm, en warmer. Geen airco in de motorhome, dus met alle zonneschermen dicht en de ventilator op volle toeren bleef het achterin onder de 25 graden. De hittte kwam door de voorruit, en ik kon redelijk koel blijven de ramen regelmatig te openen en het een beetje door te laten waaien. Liggen normaal 5 boppers vóórin, en vechten ze om een plekje bij mij; Nu zat ik eenzaam in de hitte, en lagen de schatjes koel(er) achterin! Gezellig hoor :-(
Op alle camperplaatsen waren de honden méér dan welkom, en vond iedereen het fantastisch hoe braaf ze waren. Camping eigenaren wilden met de honden op de foto, en in Oostenrijk werd gevraagd wanneer ik toch weer terug kwam! Pooh  steelde natuurlijk overal de show met haar apengedrag.... en hoezeer ik ook probeerde om haar op te voeden (niet springen Pooh, niet blaffen, zo ben je braaf. Niet tegen het hekwerk opstaan, óp de grond! zo jaa....) stonden de italianen maar "bélla, béllisima!!!" te roepen... waardoor Pooh steeds werd aangemoedigd om haar capriolen nog eens te vertonen.... tot groot vermaak van de camping gasten.
In Croatie was het echt hot... de show was bij een voetbal stadion en we konden op de parking staan, waar we met +/- 20 nationaliteiten binnen de kortste keren een mooi honden camp bouwden. Er was voldoende schaduw, en de ventilator hield de camper koel genoeg om het voor de honden dragelijk te houden.  Wij hielden ons overdag rustig.... veel te heet om ons druk te maken!
We zouden 4 shows doen, in 4 dagen. Normaal begint eeen show om 10 uur 'smorgens (en voorbereidingen om 8 uur) maar hier was het anders: de shows starten om 20.00hr 's avonds, en zodoende werd de best in show tussen 2 en 3 uur 's nachts gekozen. Wat een beleving, wat een spectakel!! De organisatie bleek een goed team te zijn, en zelden heb ik zo'n goed georganiseerde show, met zoveel glitter en glamour gezien.
Vincent won elke dag het CAC maar het was voor hem te warm om zichzelf optimaal te presenteren. Alleen de laatste show was het eeen stuk koeler en stond er een koude wind; dit was perfect voor mijn manneke, en nu werd hij ook nog eens beste reu met het CACIB. Dit samen resulteerde in de Croatische kampioens titel voor Vincent!
Shanti was ook ingeschreven; wat was het héérlijk om weer samen in de ring te staan. Op het moment dat ik haar opborstelde was er meteen weer die klik.... Alsof we nooit gestopt zijn. We voelen elkaar feilloos aan, en het voelde of we samen door de ring zweefden! Shanti presenteerde zichzelf weer super, en we genoten er samen van om weer in de ring te staan. Ze won 4 dagen het CAC, waarvan 1 x ook BOS en 2 x Beste van het Ras!! Ook in de erering liet ze zien dat ze het niet verleerd is, en als ik de foto's terug zie dan glim ik nog van trots. Shanti mag zich nu ook Croatisch kampioen noemen. Dat is haar 14e titel, terwijl ze afgelopen jaar ook haar pups heeft grootgebracht.
De laatstse avond dat Vincent en Shanti hun titels binnensleepte, werd hun dochter Corinna (uit Hongarije) beste junior. Daar stonden we dan voor de BOB met 3 Youandi's...
Trots... ja beretrots.

Nu weer thuis dus... nagenietend van 2 super leuke weken. Veel gelachen met goed gezelschap, genoten met de 6 honden, op mooie plekjes geweest, leuke mensen leren kennen en.. en .. en nog veel meer...