vrijdag 20 januari 2012

Reality

Na de dagen van 'easy going business en boswandelen' staan we weer met 2 voeten op de grond... real life goes on.
We staan stil bij het afscheid van Harley. Hij was dan misschien wel geen Youandi, maar woonde wel bij dierbare vrienden met Youandi bopper(s) en had een speciaal plekje in m'n hart. Als een hond op 6 jaar overlijdt aan een aangeboren/ erfelijke afwijking dan zet het me weer even stevig op de grond. Dít is de verantwoordelijkheid die wij als fokkers hebben; gezonde honden fokken. Ik maak nu weer van dichtbij mee hoeveel verdriet het doet als een hond te jong komt te overlijden... en het sterkt me in mijn overtuiging om mijn selectie van ouderdieren te laten bepalen door gezondheid en karakter. Hoeveel gezinnen zitten er op een 'kampioen' te wachten? Wat doen 'kampioenen' voor onze populatie Old English Sheepdogs?

Na de weken van rust is ook mijn werk nu weer in volle gang en leef ik me heerlijk uit in projects, governances en meetings. (sorry, ik werk in een Global Company... dus alles in het Engels)
Afgelopen week was extra hectisch en ik merk aan de honden dat ze moeten inleveren. Zeker na de relaxte periode is het nu even wennen dat ik dagelijks (te)veel uur van huis ben voor werk.  Best lastig, want ik vind het héérlijk om me in mijn werk vast te bijten en resultaten te boeken met de transitie teams... aan de andere kant wil dat zeggen dat ik regelmatig in Utrecht en Eindhoven op kantoor moet zijn. Maar het gevolg is dat we weinig tijd hebben voor boswandelingen... want 'smorgens ben ik druk met mail, reports en conference calls. En als ik thuiskom na een middag op kantoor... is het alweer donker.

Dit resulteert dan in het feit dat Pooh en Dwayne elke avond door de kamer lopen te kwallen, spelen en springen. Ze hebben de grootste pret en dit gaat gepaard met veel kabaal op het moment dat ik moe en uitgeteld op de bank neerstort.
Gelukkig kunnen die 2 junioren elkaar dus prima vermaken, terwijl Babs tevreden voor de verwarming op haar bedje snurkt, Vincent bij mij op schoot klimt voor een innige knuffel, Chanel naast me op de bank neervlijdt en Shanti zich daartussen in propt voor een knuffel.
Nu breekt het weekend aan, en staat er weer genoeg honds-vermaak op de planning; Vincent en Shanti staan gepland voor 'regulier onderhoud', morgen komt Anita met Joe en zondag komt Pascalle met Pastou. En natuuuurlijk gaan we lekker naar het bos of naar de Maasduinen, net als vorig week. (zie foto's frontpage)
Leuk leuk leuk.... allemaal gezellig. En het weekend zal zo wel weer voorbij vliegen!


zondag 1 januari 2012

Nieuwjaar

We staan aan de frisse start van het nieuwe jaar. Nee, je krijgt geen terugblik-blog van mij... op de frontpage van de website staat een samenvatting van onze hoogte en diepte punten van 2011 en daar blijft het bij.
We blikken wel even terug op de afgelopen week. Ik werkte thuis, aangezien het griezelig stil was op de zaak en de meeste collega's met hun gezin van een korte vakantie genoten. Ik werk dan graag, kan eindelijk wat zaken afronden, opruimen, laptop een uitgebreide back-up laten draaien en wat archieveren.
Dus, lekker thuis met de honden. Het begon maandag...
2e kerstdag wakker worden in de camper die in Arcen geparkeerd stond. Midden in de bossen, op de oprit van het huis van mijn grote broer. Na het ontbijt nog even met de family-honden een flinke boswandeling gemaakt ookal regende het. Door de modder, de plassen en de regendruppels...  op zo'n moment twijfel ik echt of ik de andere 5 niet ook maar een makkelijke "coupe de printemps á la Babs" zal geven. Ondanks dat ik ze afdroog, gaan er nog steeds 6 natte vuile honden terug de camper in en rijd ik een uurtje of wat later in een zandwagen naar huis. We hebben een heerlijk rustige kerst gehad, en we zijn allemaal moe en voldaan.
Dinsdag aan het werk, maar al snel blijkt dat zelfs conference calls gecancelled worden bij gebrek aan deelnemers en aangezien ik tegenwoordig actief ben in een project organisatie valt er weinig te doen doordat projecten stil gezet zijn in deze dagen... Het is heerlijk zonnig weer, en we kunnen dus makkelijk een uurtje naar het bos. Telefoon mee, honden in de auto en hup daar gaan we. Tegenover 'ons bos' ligt een vakantie park... en blijkbaar hadden alle vakantie gangers ook een boswandeling gepland.  In hun nette kloffie over de modderpaden... en zo'n uitbundige begroeting van Pooh en nieuwsgierige benadering van Dwayne vond niet iedereen even leuk. Ik werd knettergek van : "oh, wat veel honden. Is dat familie? Wat een hoop haar, da's wel veel werk zeker! Is dat Samson? waarom heeft die een strikje..Dat is zeker een meisje dan?" en ga zo maar door. Om nog maar te zwijgen van kinderen die eerst gaan gillen en het dan raar vinden dat Vincent ff komt kijken waarom er wordt gegild, of de debiele Jack Russels die aan 7 meter levensgevaarlijk oprolbaar nylon draad lopen te snauwen en proberen aan te vallen als mijn honden netjes onder mijn appèl voorbij wandelen...
Woensdag was het nat en druilerig weer en ach, wat maakt mij het uit. Na wat werk gedaan te hebben, hup in de auto en allemaal mee naar het bos. Héérlijk rustig nu!! De honden konden lekker ongestoord snuffelen, rennen en ravotten, en ik kon eigenlijk wel lachen om hun zwarte snoeten en vieze poten. Geen toeristen, geen gezeur... gewoon weer "ons bos" voor ons alleen. Tja, je wilt de auto en de huiskamer daarna niet zien.... maar die poetsen we morgen wel weer schoon.
Donderdag ochtend stond ik op, en na de honden uitgelaten te hebben, ikke onder de douche, een kop koffie en rustig aan wakker worden (niemand die me voor de koffie hoeft te storen) valt me plotseling een witte vlek op de muur in de hal op. Ik kijk nog eens goed, en zie een meter daarnaast nog zo'n witte vlek. Ahum.... ik heb Dwayne de afgelopen dagen een paar keer verteld dat hij niet met zijn voorpoten aan de muur mag krabben.... en dit moet hij dan gisteravond hebben gedaan terwijl ik tv zat te kijken!

De muur van de hal was (ivm sluitpost op het verbouwingsbudget) 7 jaar geleden maar "ff geschilderd" in plaats van gestucked, en ik erger me eigenlijk al 7 jaar aan dat lelijke behang... Dwayne dus blijkbaar ook. Enfin, nu maar eens gaan verzinnen wat we ermee gaan doen.
Vrijdag liep ik zowaar weer in het bos, en was het redelijk mooi weer dus had ik niet zoveel zin om alle honden mee te nemen. Dwayne, Shanti en Chanel waren nu de gelukkigen die een rondje mee gingen. Het was gelukkig niet zo druk als dinsdag maar toch weer teveel van die 'boven-de-rivieren-toeristen' op ons pad. Mét zo'n ***Jack Russel natuurlijk. Shanti en Chanel zal het een worst wezen, en liepen met een ruime bocht om de indringers heen. Maar Dwayne had zich eerder deze week al verbaast over de geluiden die dergelijke mormels maakten en liep er nieuwsgierig op af. HAP zei de *****Jack Russel...
GIL zei Dwayne en sprong een meter achteruit. De *****hond werd zachtjes door papa verteld dat hij toch geen puppies mocht bijten... "wat doe je nou Bobbie?" En de kindertjes giegelden wat.
Nou heeft Dwayne niks opgelopen, alleen dat hij zoveelste OES is die voortaan JR's wel rauw zal lusten... maar ik vraag me toch af hoe deze familie zou hebben gereageerd als hun *****JR zo zonder enige reden zou worden gebeten door een andere hond. Zou de familie dan ook giechelen en vriendelijk vragen, "wat doet ie nou?"

Ach, de familie zal inmiddels wel weer vertrokken zijn naar hun finex wijkje, en de *****JR zal wel weer tot de volgende centre-parcs-midweek moeten wachten tot hij weer een bos van dichtbij ziet. Mijn Dwayne loopt daar dagelijks, en wordt vanaf nu dus ook maar ff onder appèl gezet als er weer zo'n *****hond te dicht bij ons in de buurt komt. Daarna mag hij weer lekker rennen en ravotten, snuffelen en spelen.
Zaterdag liep ik door de regen met Pooh en Dwayne samen ff een rondje modderbos (daarna zouden ze allebei toch in bad gaan) en kwamen we een echtpaar met Boxer tegen. Ik hield Pooh even bij me, omdat ze als zo'n malloot op een hond kan afstuiteren terwijl Dwayne al kwispelend kennis ging maken. Het echtpaar lijnde de hond aan, en ik zei dat ze dat niet voor mijn honden hoefden te doen. De hond bleek bang voor vuurwerk en kon snel vluchten als hij werd opgejaagd maar werd maar al te graag door zijn baasjes los gelaten waarna Dwayne, Pooh en de Boxer heerlijk over de zandverstuiving hebben lopen rauzen. Zo hoort het toch... Honden mogen gewoon hond zijn en moeten vrij in het bos kunnen spelen met anderen :-)
Ik wens alle Youandi vrienden een heerlijk honds 2012!