zondag 18 september 2011

Gebakjes

...En zo zitten we op een zondag middag lekker buiten. De visite heeft gebak meegebracht... lekker hoor!
Niet echt in lijn met ons idee om wat kilo's kwijt te raken, maar 'nee zeggen' is zo onaardig, dus een prima excuus om lekker mee te smikkelen.
Dan, na enige tijd puppy knuffen, foto's maken, bijkletsen en andere 'socializing activities' etc nemen we afscheid en zwaai ik de visite uit en sluit ik de poort weer af. Ik kom terug bij de tuintafel, en ik zwéér toch dat daar nog 1 appelgebakje lag toen ik net wegliep.... Nu niet meer dus.
De "Sherlock Holmes" in mij laat me de situatie snel reconstrueren:
Shanti was daar, Pooh ook. Nah...brutaal als beide meiden zijn, denk ik toch niet dat zij op de tuintafel zijn geklommen om het gebakje te jatten.
De puppies lagen buiten, juist vlak náást de tafel. Maar nuh.... die kunnen dat toch niet doen met hun krappe 4 weken leeftijd.
Vincent en Chanel waren daar ook. Tja, die twee staan erom bekend dat ze alles jatten wat los en vast zit! .. en die waren er vanmorgen ook wel érrug dichtbij toen de kaas plotseling van mijn broodje verdwenen was!
Vincent blijft volhouden dat het de puppies waren. (Yeah right) Chanel steunt hem overigens volledig in deze visie en geeft hem zelfs een alibi!
Nou ja... Ik ben weer beschermd voor de toename van 500 extra calorieen= 1 kilo= "mijnbroekzitweertestrak", en de dader van de gebakjes diefstal zullen we waarschijnlijk nooit meer achterhalen.

maandag 5 september 2011

Tussen de bedrijven door...

Oh ja, ook nog ff een blog schrijven.....
Vannacht heb ik na -zoals het voelt- eeuwen weer eens in mijn eigen bed geslapen. Wat een luxe! Ik heb een prima matras naast de werpkist liggen, maar het comfort van lekker slapen ontbreekt toch echt van de avond voor de bevalling tot een week of 2 daarna.
Ik vind het altijd dood eng, maar uiteindelijk neem ik na 16 dagen dan toch het besluit dat mama het zelf redt met de kinders gedurende de nacht. En dat klopt ook.. alles gaat goed.
Ik ren me een slag in de rondte en probeer pups, mama, de andere honden, het huis, de tuin én alle visite goed te verzorgen. Volgens mij doe ik dat nog allemaal met redelijk resultaat ook, en oh ja... er is ook nog zoiets als 'werk'. Daar moet ook nog 40 uur in de week aan besteed worden, toch?
Maar... ik klaag niet! Ik zweef op een roze wolk met mijn kroost. Ze doen het allemaal prima, groeien lekker en Jodie is een lieve mama. Af en toe een beetje onhandig, maar dat vergeef ik haar direct als ze me hulpeloos aankijkt met haar bruine ogen. Het is ook niet niks om 7 van die dwergjes te voeden en te verzorgen! Samen klaren we de klus, en kunnen we tevreden genieten als de dwergjes lekker drinken of tevreden liggen uit te buiken.
Ze eten sinds zaterdag ook 1 per dag zelf... lekker vers vlees gemixed met speciale puppymelk... lekkurrrrrr! En zo help ik Jodie een beetje om ze groot en sterk te laten worden.
En dan, zo tussen de bedrijven door bedenk ik me dat ik ook nog eens een blog moet schrijven...
Bij deze dan. Mission accomplished :-)