maandag 24 januari 2011

Schoon....

Na vele weken drukdrukdruk had ik afgelopen weekend volgepland om wat achterstallig onderhoud weg te werken. Vincent zaterdag gewassen en gedroogd, en alvast één deel grijs geborsteld. Na 3 weken regen en chronisch gebrek aan borstelwerk... was dit een flinke start.
Zondag zou ik Chanel, Muffin, Babs en Shanti wassen en uitblazen met de 'waterblazer' en daarna konden ze verder in huis drogen terwijl ik Vincent verder kon borstelen. De meiden worden dan later deze week één voor één op de avonden geborsteld.

De gewoonte bestaat uit: nat maken, insoppen, uitspoelen. Creme spoeling in de vacht, inwerken, uitspoelen.
Afdrogen, naar buiten om heeeeeeeeel hard te schudden, en vervolgens snel naar binnen om met de Combi blaster het water uit de vacht te blazen.
Zo gezegd, zo gedaan. Eerst Chanel... visite kwam binnen tijdens het sop uitspoelen, maar dat mocht onze pret niet drukken. Het uitblazen hebben we achterwege gelaten en ze liep dus zeiknat door huis terwijl de koffie werd geschonken.
Toen de visite weg was ging ik verder met Shanti; alles verliep conform procedure al vond Shanti dat ze best nog wat uurtjes op tafel kon om lekker geborsteld te worden. Jammer Shanti, dat komt later deze week.
Babs had al in de gaten dat ze de volgende was, en na het betere geslijm en overtuigings kracht wilde ze zich laten overhalen om richting bad te lopen. Lekker hoor zo'n kort vachtje... misschien toch maar eens overwegen om er nog meer 'kort te zetten'... Babs was blij dat ze klaar was en dook op haar schone vetbed voor de verwarming.
Muffin aan de beurt. Alles ok, en weer die overweging om haar een 'coupe Babs' te gaan geven deze zomer.. nah... doe maar niet. Muffin gaat niet kort... Tussen mijn gemijmer door was ik, sop ik, spoel ik. Muf draait, gaat zitten (ze is te groot om haar kop binnen de spoelbak te wassen als ze staat) en staan op commando. De schat.
Na het afdrogen mag ze meteen naar buiten om te schudden... en gaat de telefoon. Wat een timing.  Na 5 minuten haal ik Muffin weer binnen, en die keek me voldaan aan....

Ik was 2 tellen sprakeloos... toen heb ik staan te schateren, en heb ik de camera maar gepakt.
Muffin is opnieuw in bad gegaan, uitgespoeld afgedroogd en... nee, ze mocht even niet meer naar buiten dus.
:-)

vrijdag 21 januari 2011

Stop de tijd....

Mag de tijd even stil staan?
Gewoon nu... STOP... en pas over een weekje ofzo weer verder gaan. Zo kan ik nog een weekje extra genieten van 7 schatten van pups, zien hoe ze spelen, slapen, eten, knuffelen...

Het is zo tegenstrijdig en het is een vreemde cyclus. Je verheugd je eerst op pups; uitkijken naar de eerste dag van de loopsheid, dan aftellen naar de dekking. Vol spanning 28 dagen wachten, en vervolgens blij met de echo. Aftellen naar de bevalling en dan begint het écht...
Pups in de werpkist, Chanel lekker aan het tutten. Samen genieten. Puppy mensen die al maanden wachtten kunnen geinformeerd worden... sommige blij, want er zijn 6 teven. Sommige teleurgesteld want er is maar 1 reu. Sommige mensen veranderen plots nog van mening, en besluiten dat ze pas over 1,5 jaar een pup willen, en sommige zullen terugbellen als de echtgenoot weer thuis is... Ach wat sneu; de beste man is waarschijnlijk nooit thuisgekomen en dus kon er nimmer teruggebeld worden.
Binnen een week waren er 7 gezinnen geselecteerd en dus geen pups meer beschikbaar. De pups groeien gestaag, en ik zit ze 'groot te kijken'. Laat de oogjes maar opengaan, laat de eerste stapjes maar komen....
Tijd vliegt, pups ontwikkelen zich vlot, het bezoek komt elke zondag, en werk gaat gewoon door (3 weken met laptop en telefoon naast de werpkist)
Sneeuw en kou zorgen ervoor dat ze pas met 5 weken naar buiten gaan. Eten, een rondje joggen en daarna meteen weer naar binnen. Natregenen en koude voetjes in de sneeuw hebben ze zich al snel ingeprent. En zo gaat het elke dag door... smorgens vroeg naar buiten terwijl ik binnen de boel schoonmaak, lekker spelen en rennen en na een uurtje weer binnen komen en in diepe slaap vallen terwijl ik aan het werk ga. De dag vliegt voorbij met werk, pups buiten, pups binnen, schoonmaken, eten geven, spelen, grote honden een aai, en snel weer naar de pups, en ondertussen telefoon aannemen. In de weekenden natuurlijk meer tijd voor de grote honden en meer rust om met de pups te knuffen en te spelen, en natuurlijk ook de zondag volgepland met puppy bezoek... dus ook het weekend vliegt voorbij.
Dagen vliegen voorbij, weken vliegen voorbij... en dan zijn ze plotseling al bijna 8 weken. Wat zijn ze leuk!!! Wat zijn ze lief!!! Normaal beginnen pups van 7 weken in een nest ruzie te maken.. elkaar een  beetje treiteren, in elkaars oren en staart happen.. dat doen pijn en dat wordt dus met een hoop kabaal duidelijk gemaakt... Ze willen naar binnen, of juist naar buiten en laten dat duidelijk merken met behulp van stembanden. Deze periode zucht elke fokker dat het tijd is om te gaan... tijd voor nieuwe prikkels, meer aandacht en een familie om te entertainen.
Maar niet deze pups.... ik heb in al die jaren nog nooit zo'n lief nest meegemaakt! Nu is dat ook wel te verklaren aangezien het pups van Chanel zijn. (Chanel heeft maar 1 missie in haar leven: lief gevonden worden. En ze is zéér succesvol) Deze 7 Droompupjes zijn lief. Ze schreeuwen niet, ze maken geen ruzie, ze doen elkaar geen pijn, ze spelen zonder kabaal. Echte Droom pupjes dus!
Ach, het is echt zo tegenstrijdig; ik wil graag mijn 'eigen leven terug'... met het ritme van werk, mijn 6 honden en de weekenden thuis aan het rommelen of weg met de camper.
Maar ohhhh wat zal ik mijn 7 hummels missen, en wat zou ik graag nog wat langer van ze genieten!! De troost dat er 7 gezinnen aan het aftellen zijn tot het moment dat ze hun nieuw familie lid op kunnne halen, en de wetenschap dat mijn 7 pups de béste baasjes van de héle wereld krijgen bieden me troost.
Maar... kunnen we dan toch niet éven de tijd stilzetten... zodat ik toch nog een páár daagjes van mijn lieve hummels kan genieten?