maandag 11 juni 2012

Oma

Daar zit ik dan... terugkijkend op een enerverende dag. Nou ja, eigenlijk wel een enerverend weekend.
Ik was thuis, dus eigenlijk gewoon een weekend dingen doen die normale mensen doen. Boodschappen doen, want dat was er vrijdag na een idiote hectische werkdag niet meer van gekomen. Dus worstelde ik me zaterdag door de supermarkt tussen de ijverige weekend-papa's met blerende kinderen die met een "mini-karretje inclusief vlaggetje" in mijn weg stonden en vooral niet snapten dat "hallo Jumbo" niet bedoeld is om gezellig de zaterdag ochtend door te brengen, maar ook ruimte dient te bieden aan werkende mensen die gewoon ff halen wat ze nodig hebben. Daarna door naar de kapper, waar ik gelukkig zonder afspraak altijd binnen kan vallen en nu zelfs direct aan de beurt was. Na wat geknip en gekleur, waarbij ik mijn telefoon angstvallig in de gaten hield, stond ik na 2 uur (!!) weer buiten met een blonde coupe.
Thuisgekomen kon Dwayne op de trimtafel, buiten in de wind en stond ik semi-rustig te borstelen met de telefoon nog steeds binnen handbereik, terwijl het werk van de kapster door windkracht 5 al snel werd veranderd in een coupe hopeloos. Ach, who cares.
Zaterdag avond kwam Pooh weer thuis, nadat ze een week eerder was gekidnapt door "familie Diesel & Co". De kids vinden Pooh zo leuk; ze zouden haar wel leren om "Hi Five" te maken, en tegelijkertijd zou ze worden geborsteld. Enfin, een week later kwam Pooh dus thuis, dikke pret gehad maar geen high five en nog 90% te borstelen. Ach, who cares.
Zondag ochtend 9 uur.. telefoon blijft stil en ik realiseer me dat ik wellicht naar een show kan gaan kijken, of Vincent gaan borstelen. Ga ik naar de show, dan zou ik vanavond Vince moeten borstelen. Maar het risico is te groot dat me dat niet gaat lukken. Dus: geen show maar borstelen en huishouden doen. sms gestuurd met de vraag "status???" en de rest van de dag weer de telefoon binnen handbereik...

Vanwaar nou al die stress met die telefoon zal menigeen zich nu afvragen. Meestal heb ik lak aan die telefoon, en buiten mijn werk ben ik niet zo happig op dat telefonetisch gebabbel.... dus jengelt de Muppetshow-tune op mijn smartphone hier regelmatig terwijl ik me omdraai en de voicemail z'n werk laat doen.

Na ontelbaar sms'jes waarbij Marjo afgelopen weekend trouw haar updates doorgaf, kon ik samen met haar 'berekenen' wanneer Kyona zou gaan bevallen. Ik zou haar uiteraard komen helpen, en hadden we afgesproken dat ik in mijn auto zou springen als de weeën zouden beginnen. De temperatuursdaling, Kyona's gedrag en Marjo haar waarnemingen moesten mij vertellen hoe de situatie was.... Uiteindelijk kwam vanmorgen om half 8 dan het telefoontje wat ik eigenlijk al eerder deze nacht had verwacht.... 'de weeën zijn begonnen'.
Niet echt praktisch als je net onder de douche staat, honden nog moet voeren, en in de spits over de A67 zo snel mogelijk naar Valkenswaard wilt komen. De politie vond het nodig om de hele snelweg bij V'waard af te sluiten wegens één of ander crimineel gedoe, dus op advies van Jacqueline die me via telefoon & internet van de laatste info voorzag, een alternatieve route genomen en zo stonden we dan toch binnen een uur naast de werpkist waar mama inmiddels al met 2 gezonde kids lag te glunderen.
Enkele uren later kijken we terug op een perfecte bevalling, waarbij 5 mooie gezonde dikke pups zijn geboren. Marjo en Kyona blijken een super team, en ik zat met mijn laptop op schoot als '2e lijns support' te werken (want ik had geen vrij vandaag) en hield natuurlijk de fans op facebook op de hoogte :-)
Wat ben ik trots... Onze Jack (Youandi Dom Perignon) en Kyona (Youandi Tiramisù) hebben 5 pracht pups op de wereld gezet.... ja, ik ben een héle trotse oma!