donderdag 18 maart 2010

Poeh Poeh...

Zo daar zijn we weer... eigenlijk is het wel rustig in villa kakelbond, en loopt alles rustig. Werk is gewoon werk... en ookal zijn we druk met de laatste loodjes mbt de transitie van een maatschappij van veerbootjes af te ronden... het is leuk druk en de dagen zijn prettig gevuld. Ook in onze (IT) sector is het bar.. dus ondertussen ben ik druk aan het 'netwerken' en op zoek naar een nieuwe klus binnen ons bedrijf. Gelukkig heb ik een paar opportunities lopen, en zal er binnen 2 weken wel meer bekend worden over wat ik het komende jaar ga doen.
Ik merk dat ik weer een beetje in een normaal leef-ritme kom, en dat ik zelfs de energie weer  heb om zomaar, na een jaar, weer zin heb om de verbouwing op te pakken. Lene komt volgende week over uit Zweden, dus moest ik de logeerkamer maar eens in orde gaan maken.
Er moesten nog 'slechts' 2 muren en een plafond geplaatst en geplamuurd worden... daarnaast natuurlijk de westmuur stucken (nog nooit eerder gedaan, leek me ook wel eens leuk om te doen) en daarna uiteraard nog schilderen en de deur afhangen.
Met hulp van Pooh gaat dit natuurlijk allemaal op rolletjes... zo ben ik continue mijn rolmaat kwijt; die kan ik op de rommelzolder terugvinden, op het oud matras waar Pooh haar loopgraaf heeft gelocaliseerd. Ze kan alles gebruiken, en neemt alles mee daarnaar toe. Afteken potlood, rolmaat, en natuurlijk de afval houtjes en alles wat maar in een puppy bekje past. Ik denk dat ik haar de komende week tijdens het schilderen toch maar even ergens anders laat spelen... Ongeveer 2x per avond dat we bezig zijn krijgt ze de Danoontje-power-kriebels.... Ken je die reclame van die kids die een survival baan bouwen in hun huis? Dat is dus ongeveer  zoals Pooh over mijn zolder, onder rommel, over dozen, tussen de kerstballen, rond de ladder en via de vuile- door naar de schone was en vice versa kan racen. Ze heeft de grootste lol in haar uppie, en als er een grote bopper ook toevallig boven is, dan is die ook de klos in het parcour. Ongelovelijk met hoeveel vaart en souplesse ze de hindernisbaan afwerkt! (en mij de slappe lach bezorgt)
Tot haar vaste gewoontes hoort nu toch ook echt wel het klimmen. Mijn kleine aapje zit al enige weken niet meer in een puppy ren waar ze uit kan klimmen, maar ze probeert nu in de kennel panelen en zelfs buiten in de schutting te klimmen (helaas, zonder succes aangezien er geen dwars spijlen/ balkjes zijn)
De deur naar boven kan niet open staan, of madam rent de trap op (om vervolgens haar Danoontje-power-tour te doen) De trap áf is ook geen probleem hoor... kan gewoon in het parcour worden ingelast.
De deur naar boven zit dus stevig dicht, en als ik naar boven loop dan draag ik haar maar uit voorzorg mee.
Tijd om te eten heeft ze doorgaans niet.. met als gevolg dat ze maar een ukkepukje is. In strijd met al mijn goede voornemens -en voorschriften aan puppy eigenaren- heb ik haar nu maar op vleesvoeding staan.
Pooh vindt het heerlijk en staat inmiddels te springen als ze ook maar enigzins denkt dat ze eten krijgt. Denkt ja... want ook als ze eten wil, maar het nog geen etenstijd is, staat ze vrolijk te jumpen in de keuken voor de koelkast.
Haar beste trucje is nog wel het feit dat als ik haar roep, ik in mijn handen klap om haar te lokken om te komen. Hoeft helemaal niet, want ze komt toch wel. Maar inmiddels hebben we samen de lol, dat als ik in mijn handen klap, rent zij naar me toe en spingt in mijn armen. Dikke pret, die gevolgt wordt door een kus op haar neus en een tong over mijn wang. Ik vraag me af hoe we dit gaan doen als ze wat groter wordt.. we blijven oefenen... en wellicht kunnen we het ook nog als ze 30 kilo weegt? ;-)
Nou ja, wat doet de kleine aap nog meer? Tja.... mij laten lachen... héél hard laten lachen. Elke dag. Met haar innemende persoonlijkheid en mooie ogen pakt ze iedereen in.  Ze kan zich vol overgave op schoot nestelen voor een intense knuffel en in diepe slaap vallen. Ze draait mee in het ritme, en past zich zo makkelijk aan.
Haar nieuwste truc is dat ze nu ook bij Vincent en Chanel buiten op de picknick tafel stapt en de 3 kleine kleuters samen naar het fietspad langs onze tuin staren.... wie weet komt  daar wel wat leuks voorbij. Je wilt immers niets missen?