vrijdag 18 januari 2013

Roze wolk

Mocht ik wat slecht bereikbaar zijn... dan kan, want ik zweef nog ergens daar boven, op mijn roze wolk!

Het begon met een gek plan; ik moest voor werk naar Frankrijk en dat is altijd lastig met oppas voor de honden. Dus uiteindelijk vond ik het eigenlijk wel een relaxed plan om na de drukke periode een paar dagen vrij te plannen en met de camper te gaan. Zo konden de honden mee, en had ik geen stress. Als ik dan toch die kant op moet, dan maar meteen ff gekeken of er een show rond die tijd was waar Dwayne een poging kon doen om een CACIB in de wacht te slepen.
Zo gezegd zo gedaan, en dus vertrokken we begin Januari naar Bordeaux. Geen haast, geen gejakker, op ons gemakje. De keurmeester bleek gewisseld te zijn.. daar werd ik niet blij van, maar ach. We zijn er nou toch dus we zien wel wat het wordt. Dwayne werd beste reu, met het CACIB.. en beste van het ras, maar dat was niet zo spannend aangezien de Franse competitie niet zo zwaar was.
We wachtten.. en wachtten... en echt op z'n Frans konden we 2 uur later dan gepland de ere ring in om te strijden in rasgroep 1 tegen de overige 40 BOB winnaars van de herders en veedrijvers.
Dwayne heeft nooit  ringtraining gehad, en had pas 5 keer eerder in de showring gestaan. De erering is toch wel wat anders met muziek, spotlights en applause, dus dat was even spannend hoe hij zou reageren en of hij zich zou gedragen. Maar ach, waar maak ik me druk om? Dwayne is Dwayne... ongecompliceerd en stabiel... dus toen we het teken kregen om onze entrance te maken, draafde meneer als een volleerd kampioen strak door de erering, waarbij ik hém slechts hoefde te volgen en hij zich gewoon zelf presenteerde! De competitie was heftig... maar de keurmeester was zeker van zijn zaak en hij koos Dwayne als winnaar! Ik maakte een grote vreugde sprong en Dwayne poseerde -weer als een volleerd model- op het podium voor de fotografen.
Toen moesten we nog langer wachten... want de andere 9 rasgroepen werden nu gekeurd, en ze hadden ook allemaal een 'beste junior' verkiezing, dus 18 ras-groepen passeerde de revue.
Om half 8 'savonds moesten alle groepswinnaars strijden om de titel: Best in Show. Dwayne stond -als vertegenwoordiger van groep 1- voorop, en licht uit, spot aan: "le premiere groupe: Le Bobtail" klonk het door de speakers, en Dwayne gíng... hij draafde recht vooruit, kop opgeheven, in zijn eigen tempo... en ik liep naast hem, eigenlijk stomverbaast hoe hij 'zijn ding deed'... De keurmeester was duidelijk onder de indruk! (we zagen er zo samen eigenlijk best 'profi uit'  hahahaha)
Pfff de andere 9 winnaars waren ook wel toppers en dat was wel spannend. Uiteindelijk was ook de Portugese keurmeester vastbesloten, en klonken de namen van de 3e, toen de 2e podiumplaats, en toen de winnaar door de speakers.. "BEST in SHOW... LE BOBTAIL!!!!" ... potverdrie, dus onze Dwayne is d'n beste van al die 2650 honden die op de show waren!!
Wat een feest, wat een glorie. Keurmeesters en bestuursleden kwamen feliciteren, fotografen flitsten om ons heen, en Dwayne zat alweer op het podium te glunderen. Men was stomverbaast toen ik vertelde dat hij pas 17 maanden oud is, en Dwayne werd door alle keurmeesters geroemd om zijn kwaliteit en presentatie. 
Wat ben ik trots!
De bekers zijn enorm, en ik kreeg de slappe lach bij het idee hoe ik deze mee naar huis moest gaan nemen in de camper. Maar, da's een luxe probleem en was wel op te lossen. 




Na maandag de zakelijke afspraak te hebben afgehandeld (want daarvoor waren we eigenlijk gekomen)  en nog wat dagen langs wat boerderijen in de Bordeaux omgeving getrokken te hebben (en natuurlijk wijn geproeft & gekocht) zijn we rustig naar het noorden gereden, door de champagne streek. Ik kon het natuurlijk niet laten om nog wat bubbles op te halen bij mijn favoriete champagne farm, waarna ik verder naar huis reed.
Op vrijdag stond er namenlijk nog een spannende afspraak te wachten: we konden een echo gaan maken bij Pooh. Het was alweer 4 weken geleden dat ze haar date had met Boyke, en ze vertoonde al alle verschijnselen om door mij zwanger verklaard te kunnen worden. Maar, de echo moet het wel altijd eerst bevestigen, voordat ik het naar buiten durf te brengen.
De echo liet al meteen zien dat Pooh haar buikje helemaal propvol zit... 9 pups konden we al tellen op het scherm! Oh jeetje, kleine Pooh... waar gaat ze die puppies laten in dat kleine lijfje? :-)
Moeder natuur zal dat vast wel goed oplossen, en we staan rond 16 februari klaar om pupjes op de wereld te verwelkomen. Wat een feest, en hoe heerlijk om de mensen die wachten op een pupje blij te kunnen maken! Hopla, ik zit weer op mijn wolkje!

Ik zweef nog even door en geniet van alle leuke dingen. De bekers hebben inmiddels een plek gevonden (niet in de vitrine kast bij de anderen, want dat past niet) de wijn en de champagne ligt rustig in de kelder, en ik voel al dat Pooh haar buik begint uit te zetten... samen op de roze wolk. Dat bevalt ons prima, en we komen nog even niet naar beneden.