woensdag 9 juni 2010

Om op te vreten...

ik kreeg laatst een leuke mail van Anita, trotse eigenaar van Joe. Joe is nu 12 maanden oud, en een kind van Vincent en Shanti... ze schreef me; "Joe is een geweldige hond, lijkt zo op zijn vader... Echt een stuk! Net als de salon tafel..... ook stuk"


Tja, die lieve schattige pups hebben af en toe van die buien.... dat niks meer veilig is. Ik vond nog steeds dat mijn Pooh het zo voorbeeldig doet. Ze is leuk stout en ondeugend. Ja, als ze samen met Vincent aan een knuffelbeest gaat hangen.... dan leeft het knuffelbeest over het algemeen niet zo lang meer. Maar verder? Verder is zooooo lief.... jaja. Het begon al met die gaskabel....


Inmiddels is het een sport wie er het snelste bij de brievenbus is, want folders en weekblaadjes zijn erg leuk, en kunnen in duizend snippers door het hele huis verspreid worden. (de post is geen issue, die raap ik meteen op als ik thuis kom, nog voordat Pooh in de gang is geweest) Laatst had ze ook een kartonnen doos  gevonden; wat een lol! de héle kamer lag vol met stukjes karton. Allemaal nog niet zo erg, maar als je je bedenkt dat ik alles weer op mag ruimen, dan wordt het opeens een stuk minder grappig. Ik ben natuurlijk te lui om 1000 keer te bukken, dus met de wekelijkse schoonmaak pak ik gewoon de stofzuiger. Dat kreng slikt natuurlijk geen karton, en gevolg is dat ik een kwartier sta te klooien om de stofzuiger te ontstoppen..
Pooh mocht afgelopen week even meerijden met de auto (vind ze helemaal niks aan, de camper is leuk maar de auto helemaal niet) oh wat was ze lief achterin.... bij het uitstappen bleek er een folder in te hebben gelegen. "hebben gelegen" ja, voltooid verleden tijd.. De folder 'was niet meer'.... in plaats daarvan is de hele achterbak nu bekleed met witte snippers. Ook dat moet eerdaags dus maar weer opgeruimd worden.


Gelukkig liggen mijn honden bij mijn afwezigheid veilig in een kennel, dus mijn huisraad is veilig. Toch?
Na 5 jaar intensief Bopper gebruik heeft mijn Ikea bank het toch wel redelijk begeven en is hij echt aan vervanging toe. Op zo'n avond dat ik me dat realiseer en de kamer eens rondkijk (tja, alles is nu vijf en een half jaar oud...) bedenk ik me wat ik dan nog meer zou willen vervangen. Die vraag is snel beantwoord; ik wil niet van alles vervangen... nee ik moet waarschijnlijk eerdaags van alles gaan vervangen.
In mijn bijzijn (wanneer? hoe heeft ze dat gedaan?) heeft Pooh bijna alle rieten stoelen aangevreten! De fauteuil is aan de achterkant 2 cm ingekort. En alle eetkamer stoelen hebben kartelrandjes gekregen.
Tja, kan ik daar boos om worden? Ik vraag me alleen maar af wannéér ze dat dan gedaan heeft? Ze is immers nooit in huis als ik er zelf niet bij ben. En laten we eerlijk zijn.... Shanti, Vincent en Chanel zijn eerder al opgegoeid in dit huis... maar nooit wat gesloopt. Oke, op wat kleinigheidjes na. Ik herinner me Vincent nog wel met de gestolen flessen body lotion, de 100 wattenstaafjes op het gras, en de volle coca cola flessen die door een klein bijtgaatje een cola-spuit-fontein veroorzaakten...  Of Chanel die mijn crocs eeen creatief uiterlijk gaf. Maar sinds Balou anno 1990 mijn leaderlook bank verscheurde heb ik weing vandalistjes meer in huis gehad.
Nou ja, we gaan dus wat sneller op zoek naar een ander interieur, maar laat het kleine spook eerst nog maar even opgroeien. Dan hebben we een vers interieur voor de volgende family pup in de toekomst.
Pooh is lief, en ik ben blij dat ze sinds een paar weken eindelijk fatsoenlijk eet. We zitten nu helemaal in ons ritme, en we kennen elkaars gebruiksaanwijzing. Pooh eet in de keuken (niet in de kennel) terwijl ik koffie zet en loop te rommelen. Ze groeit lekker en is een droom van een hondje. Een pup om op te vreten :-)