vrijdag 14 november 2008

Gewoon weer ff lachen...

Na groot verdriet is het een opluchting als de dagelijkse dingen weer gewoon doorgaan en de kleine dingen -die oh zo belangrijk zijn- weer een glimlach of zelfs een schaterlach kunnen veroorzaken.

Afgelopen week was hectisch. Over 2 weken zal de 'grote transitie' plaatsvinden op mijn werk. Hetgeen veel werk, hectiek en regelwerk met zich meebrengt. De (over-) uren vliegen de pan uit en zelfs de zondagen zijn niet 'veilig' meer. Maar dat geeft niet; Het is tijdelijk, ik kan nog steeds veel van huis uit werken en regelen. Via conference calls vergaderen we -met hijgende/blaffende honden op de achtergrond- met heel Europa. Het reizen gaat nu wat frequenter voorkomen, en waar zouden we zijn zonder Oma? Ja, dat mag best wel eens gezegd worden... zonder Oma geen honden en leuke internationale baan! Afgelopen donderdag sprong ze weer in, en zorgde ze voor de 9 thuisblijvers waardoor ik met een gerust hart 'smorgens heel vroeg op het vliegtuig naar Zurich kon stappen, en 18 uur later thuis volledig verzorgde en tevreden honden aantrof... wat een luxe. Dank je Mam.

9 Honden? Ja, want Doughnut is hier een paar daagjes.... Doughnut, ons Zwitsers familie lid. De Raad van beheer had na 5 maanden, na (te)veel door Inge betaalde Euries, en na 'tig telefoontjes eindelijk begrepen dat hij toch echt in het NHSB moest worden ingeschreven. Pfffff..hoe ingewikkeld kan een standaard procedure zijn? Het lijkt erop dat hij voor de RvB de eerste import hond uit Swiss is! Maar deze week lijkt het dan toch allemaal goed te komen.... zijn chip is gecontroleerd, en hopelijk ontvangen we binnen niet al te lange tijd ook nog een NL stamboom voor hem.
Het is heerlijk om hem in huis te hebben. Hij is zo lollig! Hij is lief en vrolijk. Stabiel, vriendelijk en een grote knuffelbeer. Ik heb geprobeerd om Kim wijs te maken dat hij hier maar moet blijven... maar ze geloofd me niet! hmpf ;-(
..Tja, dan maar hopen dat hij volgend jaar zijn leuke eigenschappen middels zijn genen aan wat pups kan gaan meegeven.

Pientje is ook hier. Minder leuke omstandigheden, maar wel beter zo. Pien heeft na enkele dagen haar draai gevonden, en Doughnut daagt haar continue uit voor een spelletje. Nu haar loopsheid voorbij is laat Vincent zien dat hij, behalve 40 kilo hormonen, ook een leuke broer is om mee te spelen. En Chanel moet nog ff wennen aan het feit ze niet de Benjamin is..

Met het mooie weer speelt de hele meute lekker in de tuin, en vindt zelfs Bo-Ghy het leuk om mee te keten met de ' jeugd'. Ze laten me lachen met hun dagelijkse fratsen; Vincent die - hoe dan ook- elke avondd op schoot wil zitten, Doughnut die met zijn koppie draait als je tegen hem praat, Shanti die als een skippy bal door de tuin heen stuitert, Babs die knort als een grobbebol, Muffin die de aanrecht afspeurt, Chanel die zich samen met mij de warmte van de openhaard laten welgevallen waar ik met een glimlach aan Raggles denk. Maar elke ochtend begint met de glimlach om Coco die niet op wil staan omdat de gordijnen nog niet open zijn en zich asociaal kreunend nog eens uitrekt en omdraait op bed als ik de wekker op snooze druk...