Mijn broer zei; 'wow, als je het doet.. doe je het wel meteen goed!'
Shanti ligt tevreden in de kist naast me, met haar 10 tevreden pups aan haar buik. Het kleinste teefje (Ieniemienie) was bij de geboorte al 200gr minder dan haar dikste broer, en heeft een zware nacht achter de rug. Ik knok om haar er doorheen te krijgen, en zij knokt zeker zo hard mee. Dat geeft hoop.
Slaaptekort speelt me parten.. 1 nacht onrustig geslapen, 1 nacht helemaal niet geslapen en afgelopen nacht met wat hazeslaapjes bij elkaar opgeteld misschien 3 uur kunnen doen?
Maar, de adrealine stroomt door mijn lijf en rusten doen we later wel.
De bijnamen komen alweer spontaan voorbij. Voor mij geen pup 1 t/m 10. Nee, een hond heeft een naam, en een pup in het nest dus ook. We hebben dus Ienieminie, de kleinste. PJ voor de reu die zoveel zwart heeft dat hij net een Pyjama aan heeft. Piraatje voor de kleine meid met het zwarte oog etc..
Vandaag maar toch wat proberen te werken, met een schuin oog op de werpkist. Wat een euforie!
