De dagen vliegen voorbij... de pups zijn alweer 6 weken! De kou houdt aan, en de pups kunnen dus niet te lang buiten spelen omdat ik bang ben dat ze het te koud zullen krijgen. Als we 'smorgens wakker worden is het -8 graden... dus dat is leuk, zolang je in beweging blijft. Ik ren dus wat rondjes met ze door de tuin, en als ik het beu ben neemt mama Pien, of tante Shanti het van me over. Als de pups vervolgens moe zijn, of het gewoon beu worden om achter elkaar aan te rennen.... dan gaan we weer naar binnen. Het hondenhuis is helemaal puppy proof, en is voorzien van genoeg speelgoed om ze zich verder te laten vermaken. Wat me nog steeds opvalt is dat wanneer ze moe en uitgespeeld zijn, dan lopen ze zelf naar hun puppy ren en gaan ze naar bed. Ik hoef na een uurtje alleen maar het deurtje dicht te doen!
Afgelopen week maakte ik me toch wel zorgen over Winnie. Ze is zo klein (30% minder gewicht dan de andere zusjes) en zeker zij kon niet te lang buiten zijn. Na 10 minuten stond ze zo hard te bibberen dat ze omviel in de sneeuw. Oh gut... ze vind het heerlijk om dan in mijn fleece trui op te warmen, en daarna weer 10 minuten mee te spelen. Toch maakte ik me zorgen, en keek ik met spanning uit naar het d'arts bezoek. (op leeftijd van 6 weken worden ze gevaccineerd en krijgen ze een complete medical check-up) Gelukkig kon Walter bevestigen dat ze kerngezond is, maar gewoon een weekje achterloopt op de rest. Niks bijzonders als je je realiseert dat ze ook maar de helft van de anderen woog bij de geboorte, en niets om me zorgen over te maken.
Ook de chipper is geweest, en de keuzes zijn gemaakt welk pupje naar welk gezin gaat... en het aftellen is begonnen. Nog maar amper 2 weken te gaan voordat de eerste zullen vertrekken.
Het zal voor de andere honden wel een opluchting zijn als alles weer normaal gaat. Ik merk dat er wat dames beginnen te 'muiten'... Ze slopen opeens alles wat ze tegenkomen, en niets is veilig op de aanrecht. Zo zijn er rond de jaarwisseling 10 oliebollen verdwenen, een grote reep Milka met hazelnoot. Afgelopen week een doos Celebrations met inhoud. Ook de maatbeker waar ik de puppy brokken in week is al diverse keren leeg teruggevonden, met een creatief gevormd randje eraan...
Muffin en Vincent hebben hele andere dingen aan hun hoofd: Muffin is weer loops, en hangt een beetje de slettebak uit. Vincent zijn hormonen gieren door het huis, en meneer kan al een week niet eten van de vlinders in zijn buik. Nu was hij wat aan de stevige kant, dus hij kan het wel hebben. Aanstaande zaterdag mag hij weer mee naar een show, dus komt het wel goed uit. Maar toen ik hem gisteren aan het borstelen was, werd ik knettergek van hem. Hij had geen rust in zijn lijf, en bleef maar proberen zijn blik op de deur naar de keuken te houden...want daar is Muffin. Als ik me even omdraaide om een kam tee pakken, stond hij al op en was hij in staat om van de tafel te springen. Niet bepaald relaxed borstelen dus...
Ouwe Bo-Ghy is weer helemaal fit. Geen pijnstillers meer, en hij hobbelt lekker mee met het spul. Buiten vindt hij het wel leuk, maar vooral niet te lang. Lag hij in zijn jonge jaren graag uren buiten in de sneeuw (tot grote zorg en wanhoop van mij) nu vinden zijn oude botten het na 10 minuten wel welletjes en slaapt hij binnen op zijn Bo-Ghy-Bed, naast de bank waar Babs als de koningin op haar sofa ligt.
En ik... ik heb na mijn partime vakantie van de afgelopen weken het werk weer wat opgepakt. Ik ben godzijdank in een wat rustiger vaarwater belandt waar ik wat tijd krijg om bij te tanken na anderhalf jaar buffelen. Ik mag even in de luwte werken, dat had ik wel even nodig.
