als fokker van Bobtails heb je wel een aantal zorgen. Zowiezo natuurlijk de zorg voor eigen honden, hun welzijn en verzorging. (Net als elke eigenaar.) Behalve dat, komt daar dan de zorg voor verantwoorde keuzes in ouderdieren bij. Je wil immers gezonde lieve pups afleveren, die een lang onbezorgd leven kunnen leiden met families waar ze wonen. En daar hebben we dan meteen nog een zorg; hoe vind je als fokker nou die leuke mensen waar je puppy een fijn leven zal krijgen? Eigenlijk gaat het natuurlijk anders om: de mensen vinden mij, en ik doe mijn best om gevonden te kunnen worden middels de website, en contacten die ik op de shows op doe. Door de jaren heen maak je als fokker van alles mee. Vraag het een willekeurige fokker, en de verhalen over de gezinnen die langs zouden komen en nooit kwamen opdraven, de mensen die zó enthousiast waren.. totdat puntje bij paaltje kwam, de mensen die in de kraamtijd de mooiste verhalen over 'huis met tuin' en/of moeders is de hele dag thuis (maar bleek achteraf 3 hoog achter te wonen en hele dagen van huis te zijn, waardoor pupje 13 uur p/dg alleen was) We kennen ze allemaal. De horror verhalen.
Maar we kennen ook de succes verhalen van mensen die een pupje kwamen uitzoeken en er al snel een leuke vriendschap uitgroeide, mensen die uiteindelijk zelf bevlogen fokkers worden en families die al snel laten weten dat er maar een 2e of zelfs 3e geweldig leuke bopper bij mag komen.
Het is de kunst om het kaf van het koren te scheiden als er aanvragen komen om een pupje uit te komen zoeken. Dat valt niet altijd mee. Ik heb door de jaren geleerd om mijn gevoel te volgen. Dat is niet altijd makkelijk, en dat is zeker niet de weg van de minste weerstand. Het meest bizarre verhaal is nog wel dat er een pupje gereserveerd was voor een familie, maar dat er in de eerste 6 levensweken van de pup nauwelijks interesse werd getoond. Ik besloot dat de pup niet in dat gezin geplaatst zou worden. Vervolgens ben ik bedreigd, kreeg ik brieven van een advocaat en tevens wilde het TV programma "Ook dat nog" er wel een item aan wijden. "Want hoe durfde ik het kerstkado voor dochter Sophie van 4 jaar zomaar te cancelen...."
Toch ben ik blij dat ik mijn huidig beleid hanthaaf, en dat ik met enige trots kan zeggen dat alle Youandi Boppers een fijn plekje hebben. Ik probeer me te herinneren wanneer er voor het laatst een hond -door omstandigheden- herplaatst moest worden.... Dat was Diesel, en dat is alweer 6 jaar geleden. Zijn eigenaren gingen ivm zware heimwee terug naar Australie, en ze kozen ervoor om Diesel de quarantaine van 3 maanden te besparen. Dus Diesel kwam terug, en heeft hier een maand of wat rondgehobbeld en woont sindsdien als God in Frankrijk in geweldig leuk gezin.
Misschien is niet iedereen blij met mijn 'pre-selectie' van eigenaren.. zoals bv die mevrouw die me onlangs mailde dat ik moest reageren op haar 17 pogingen in één weekend om mij te bellen, ze mij die dag nog wenste te spreken (mijn reply met de toezegging dat ik haar zou informeren na de bevalling was niet afdoende) en ze verweet me vervolgens dat ik haar voorpret bedierf. Tja... ik vraag me af of ik aan deze mevrouw haar wensen kan voldoen in de toekomst, en of dit wel de 'klik' gaat geven die zo prettig is om te hebben met de nieuwe eigenaren. Ik heb haar dan ook maar geadviseerd om een andere fokker te zoeken die wel aan haar wensen kan voldoen.
Ik denk dat ik maar mijn huidige werkwijze blijf hanteren... Een dikke pluim voor al die mensen die mij ooit hebben gevonden, en die zo ontzettend goed voor "mijn pups" zorgen. In voor en tegenspoed.
