Vandaag heb ik Emily naar het crematorium gebracht en tot aan de oven begeleid. Wat doet het pijn om zo'n trouwe vriendin los te laten...
Muffin en Coco zijn met me meegereden, en samen hebben we een boswandeling onder de regenboog gemaakt. 2 uur later hebben we Emme haar as mee naar huisgenomen. In het tuincentrum heb ik -net als destijds, toen ik de andere honden ging begraven- mooie natuurstenen voor haar uitgezocht. Mijn blik viel direct op "graniet"... Wat was er zo sterk als mijn Emmemuts...?
Haar urn heeft met de keien nu een plaatsje in de tuin bij Max, Balou, Bonny en Lotte gekregen; naast Boedha. Ondanks alle tranen, voelt het goed. Emme was op, het is goed zo.
De kamer is leeg, mijn tranen blijven komen, de roedel is van slag; ze zijn hun leidster kwijt..... Maar Muffin laat al zien dat ze de leiding wil nemen, en ik vind mijn troost in de mooie herinneringen en de vele reacties van al die mensen die me steunen met lieve berichtjes.
