Gisteren waren we weer eens op een NL show. Shanti kon haar NL titel afronden, en ik hoopte dat uiteraard in volle glorie te doen! De keurmeester heeft haar neef Kevin (Youandi Tailor Made) destijds BIS gemaakt, dus ging ik ervanuit dat ze we op het typetje en de kwaliteit van de Youandi-boppers valt....
Met slechts 11 OES ingeschreven valt het meteen op dat de NL keurmeesters weinig inschrijvingen trekken. Exposanten blijven weg omdat dezelfde keurmeesters in korte tijd te vaak dezelfde honden keuren. Weinig te beleven dus.
De keurmeester liet de andere kampioen-teef winnen, en Shanti was 2e. Er waren geen open klas teven, uitsluitend 3 jeugdteven die nog veel tijd nodig hebben om de competitie aan te gaan. Shanti kreeg dus ook het reserve CAC, wat goed is voor een vol punt voor de titel omdat de 1e teef al NL-kampioen is.
Shanti is dus NL kampioen. Iedereen feliciteerde me... maar ik denk dat ik een 'titel inflatie gevoel' heb opgebouwd... en kon weinig trots of vreugde voelen :-(
Ben ik nu arrogant en verwent omdat deze 'overwinning' me niets zegt? Shanti en ik hebben niets 'gewonnen', we hebben het 'gekregen'!
Winnen is: van 45 honden Europa Sgrn worden, BOB worden in Oslo waar je 10x moet lopen tegen een ontzettend mooie teef waar de keurmeester beide honden (en exposanten) voor het eerst ziet...en dan aangewezen worden als beste hond! Of, op de Zweedse specialty winnen van 35 OES...met een keurmeester die de loftrompet afsteekt over Shanti haar kwaliteit en gangwerk... Dát is pas winnen.
Maar goed, het is wel leuk hoor om nu 8 officiele titels* te hebben!!! (* excl 5 jeugdtitels)
Op deze show in Bleiswijk konden we door de lange wachttijd ook bijpraten met elkaar; al snel bleek dat er zoveel vreemde verhalen de OES wereld rondgaan en dat gebeurtenissen makkelijk worden verdraait.... gelukkig zijn de meeste mensen zo wijs om elkaar te vragen hoe het nu zit, of wat er nu werkelijk is gebeurd en kan je er samen hard om lachen. Maar soms, soms trekken mensen verkeerde conclusies, verifieren niets en gaan dan raar doen. Zo ontving ik onlangs dreigmails op mijn Blog omdat iemand DACHT dat ik haar hond bedoelde...
Nou ja, dat iemand anoniem dreigmails stuurt zegt al genoeg over de persoon zelf. En voor mij is het hiermee klaar. Reacties op mijn Webblog zijn daarom vanaf nu wel moderated. En als iemand zich zo nodig stoort aan teksten die hier geschreven worden, moeten ze maar elders gaan surfen.
