Zo dubbel... amper 10 dagen nadat ik afscheid van Emme heb genomen, gaan we nu kijken of Stacey zwanger is, en of Emme dus weer "overgrootmoeder" zal worden.
Helaas, Stacey heeft ons allemaal gefopt. Alle tekenen zijn daar... maar op de echo was niets te zien.
Zwaar teleurgesteld zijn Nanda en ik naar huis gereden, en moest ik vanuit Almere direct verder naar Alkmaar om winterbanden onder mijn auto te laten monteren.
Ik had Chanel maar eens meegenomen; Ik realiseerde me namenlijk onlangs dat Chanel eigenlijk nog nooit 'alleen' mee was geweest, en het is uiteraard wel belangrijk om haar te leren dat ze ook wel eens zonder 'de familie' buiten de deur komt.
Chanel vond het fantastisch, en heeft laten zien dat ze echt op haar mama lijkt; 'onverstoorbaar; en zolang jij maar bij me bent...is alles goed' (= You and I?)
Uiteraard was het erg leuk om samen met zus Pien in de auto naar de dierenarts te gaan. En eenmaal uit de auto samen kwallen, om Inge met behulp van onze kant-klos-kunsten in de knoop te maken met onze riemen, is uiteraard een uitdaging! :-)
In de wachtkamer vonden de dames 'iedereen en alles leuk'... en werd ik verrast op nog wat extra knoopkunsten met de 2 riemen.
Vragen als ; "Is dat familie?" heb ik keurig beantwoord met "Ja, het zijn zusjes; de schoonste is van haar!" (waarbij ik naar Nanda wees)
Nanda wees mij fijntjes op het feit dat Chanel met smoezelig en aangevreten vachtje wel een beetje op 'Puk vd Pettenflet' leek.... Nou, bedankt Nanda! :-)
Na de echo van Stacey mocht Pien nog even op tafel voor de controle van haar gebitswisseling. Helaas wil 1 melk-hoektand er niet vanzelf uit, dus zullen we volgende week nog eens terug moeten om dit onder narcose te laten gebeuren :-(
Nadat we Stacey, Pien, Nanda en Nees thuis af hebben gezet, zijn Chanel en ik doorgereden naar de Renault-garage in Alkmaar. Chanel had lekker liggen slapen op de achterbank, en was nu wel weer helemaal wakker! Toen we de sleutels hadden afgegeven bij de balie hebben we een flinke wandeling over het industrie terrein gemaakt.
Voor Chanel was dit nieuw: auto's, vrachtauto's, roldeuren die open/dicht gaan, op de stoep, aan de riem lopen... Niets was eng voor mijn kleine meid. Nee, alles was interessant en voor nadere inspectie benaderbaar! Na de wandeling zijn we koffie gaan drinken in de showroom, waar Chanel (ondanks haar "Pluk vd Petteflet looks') alle aandacht kreeg en genoot van alle knuffels, de "ohhh's en de ahhh's" nog eens benadrukte door te gaan zitten, met d'r koppie te draaien en een 'huh?' smoelwerk te tonen.
In de koffie corner heeft ze met deze truc in 10 minuten zeker 3 koekies afgetroggeld van wachtende mensen en personeel. Toch weer een nieuw record lijkt me?
Na een uurtje konden we weer (op onze winterbanden) vertrekken, en hadden we nog een 2,5 uur + files te gaan om thuis te komen. Chanel is met alle nieuwe indrukken lekker op de achterbank in slaap gevallen. Eenmaal thuis had ze geen oog meer voor mij, maar was ze blij haar broer weer te zien, want die is leuk om mee te keten.
Nu, een lange dag en +/- 550 km later zijn we moe en voldaan en gaan we lekker samen op de bank hangen (als haar broer of halfzus haar niet voor zijn, en de bank dus reeds geconfisceerd is)
