In niets merk ik aan haar dat ze al 13 jaar is of dat ze pijn, danwel last heeft van de tumor die als een 'bloemkool' aan haar billen groeit. Dagelijkse controle en verzorging leert mij dat de tumor de ene week groeit, dan weer niet, en dan weer ineens super snel. We leven bij de dag.
Afgelopen week gebeurde het onvermijdelijke, wat ons een grote stap in richting van het einde brengt: haar huid gaat kapot. Calendula zalf help niet meer, en de wondjes worden snel groter. Het jeukt en ze blijft eraan likken waardoor de wond geen rust krijgt. Een 'broek aan' tegen het likken blijkt geen effect te hebben want Raggles kan overal bij; ze trekt 'snachts de broek uit.. en likt gewoon door. Dus dan maar een 'lampekap' bij de d'arts gaan halen om haar tegen zichzelf te beschermen. (dit is wegens dieronvriendelijkheid tegen mijn principes, maar dit is het enige redmiddel om haar nu tegen zichzelf te beschermen)
Maar ondertussen doemde een groter probleem op...Ik ga volgende week 3 weken op vakantie, en dan gaan er dus een paar honden uit logeren. Raggles zou lekker vertrouwd naar Nanda& Co gaan... maar zoals ze nu is, kan ze opeens heel snel achteruit gaan en dat kan ik naar zowel Raggles als Nanda niet maken. Dus moesten de plannen gewijzigd worden. Na eeen rondje bellen/mailen boden de oplossingen zich al snel aan. Gelukkig mogen zowel Bo-Ghy, Coco als Babs gaan logeren bij de meest superde luxe eerste klas 4**** hotels (=de vertrouwde 'pleeggezinnen' van mijn honden dus!) waardoor ik Raggles ook mee kan nemen naar France!
pfff...voor mij een ongelovelijke geruststelling, en de vakantie is dus geregeld. Maar dit neemt natuurlijk niet weg dat ze nu moet stoppen met likken en daarmee de wond te vergroten, want als dat gebeurd..... zijn we het einde nabij
Toen ik dit dilemma met Oma (mijn moeder dus) besprak, herinnerde zij zich dat haar buurvrouw voor haar Airdale ooit een 'opblaasbare kraag' had om het bijten/likken tegen te gaan (in plaats van zo'n lampekap). Dus gauw wat telefoontjes gepleegd en -met super dank aan 'buurvrouw Judith' -kon ik 's avonds bij Raggles de opblaasbare kraag omdoen, waardoor ze zichzelf niet meer kan verwonden. Deze is even geleend, maar inmiddels heb ik een internet adres gevonden om er 1 te kopen (altijd makkelijk om zelf te hebben!)
..en Raggles is apetrots op haar "collier" loopt ermee rond alsof ze de koningin is! Ze stoot nergens tegenaan, wordt niet gehinderd in haar dagelijkse doen en laten, maar kan zichzelf niet verder openlikken/bijten.
Ik verzorg de wond enkele malen per dag met jeukstillende creme, bethadine shampoo etc, en hoop dat we het zo weer tot rust kunnen brengen.
Ja, ik weet dat we een (grote)stap dichterbij het onvermijdelijke einde zijn gekomen. Maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om afscheid van een hond te nemen die zo vrolijk is en nergens 'last' van heeft! Dan maar een zwembandje om... ze is er zo blij mee!
