Normaal neem ik 'slechts' een delegatie mee van 4 Boppers. 7 kan soms wel erg veel zijn... En als je dan andere mensen tegenomt, dan is een roedel van 7 zo'n 'invasie'.. en als er dan ook nog eens een wat minder 'shock-proof' hond bij in de buurt komt, die niet gewent is aan 'hondse communicatie'... tja, dan geloof ik niet dat ik mijn mede-boswandelaars een plezier doe met mijn roedel(en mezelf ook niet denk ik) Vandaar dat we het aantal voor een boswandeling beperken, zodat het voor mij ook wat relaxed is in het geval dat ik andere mensen / honden tegenkom. Maar ja, ach... met kerst zit iedereen binnen onder de kerstboom, te eten en te drinken!
Toen ik mijn Timberlands aandeed, was het voor de Boppers het teken om collectief uit hun dak te gaan; wandelschoenen aantrekken betekend uiteraard maar 1 ding: NAAR HET BOS!!
Op dergelijk hectische momenten (7 honden blaffen, gillen, springen, van mij naar de deur rennen en viceversa) maak ik normaliter mijn keus wie er mee gaat. Gisteren realiseerde ik me dat Bo-Ghy al enige tijd geen bos meer heeft gezien, net als Babs.. Coco vond het afgelopen week nog zo leuk, en ze kan de extra beweging wel gebruiken, Muffin moet meer beweging hebben voor de afleiding om haar schijndracht kwijt te raken, Shanti Vince en Chanel zijn zo makkelijk in het bos t.o.v. andere wandelaars... ach, wat kan mij het schelen. Er zal geen mens in het bos zijn, ze gaan gewoon allemaal mee!
Ik kan me eerlijk gezegd niet herinneren wanneer ik dat voor het laatst heb gedaan! Ik heb gauw mijn camera gepakt, en de honden in de auto laten springen. Onder luid kabaal kwamen ze 5 minuten later de auto uit rollebollen.. en hebben zich helemaal uitgeleefd in het bos. Schitterende foto's gemaakt, en slechts 1 keer een wandelende familie tegengekomen (gelukkig zonder hond) De oudjes liepen het laatste half uur wat rustiger mee, terwijl Muffin en Chanel de afstand wel 30 keer hebben afgelegd om toch maar niets te hoeven missen.
Vrolijk kerstfeest!
