vrijdag 30 januari 2009

Gewoontes

Zo, na een week te hibernaten en als een holbewoner te overleven ben ik weer redelijk mobiel en kan ik me ook buiten weer redelijk redden. Mijn hand wil alweer een beetje meewerken, al heb ik er nog wel veel last van en kan ik absoluut geen kracht zetten. Maar elke dag gaat het een beetje beter. De boppers hebben een geweldige week achter de rug, waarbij zij ongeveer 80% van de dag in het middelpunt stonden!
Ik kan inmiddels -met wat kunst en vliegwerk- mijn jas dichtritsen, en maak ik dagelijks wandelingen door Sevenum. Ik woon hier nu 4 jaar... maar er gaat een wereld voor me open! Ik wandel gewoonlijk in het bos (waar ik eerst met de auto naartoe moet rijden) en ik fiets in de zomer vele kilometers met de honden door de polder. Toch merk ik nu dat grenzend aan die fietsroutes ook de schitterende 'heesbeemden' zijn, waar ik met de boppers kan wandelen en genieten van de natuur met water, knotwilgen en de zon.
Doordat ik ook deels over landwegen moet om daar te komen, kunnen er maar 2 honden tegelijk mee. Beetje jammer, maar meer honden tegelijk wordt echt een probleem ivm auto's en het feit dat ik niet snel 'even' honden kan aanlijnen (ik kan met rechts nog geen musketon haak open kan klikken) Enfin, elke dag neem ik een ander stel mee, en zo heb ik elke dag leuk gezelschap. Afgelopen week ben ik zo met Vincent en Chanel tussen de weilanden door gewandeld. Helaas staat veel vee nog binnen, waardoor er weinig te beleven viel en het karrespoor was niet echt opgevroren waardoor we toch met zwarte poten thuiskwamen...

Oh ja, en dan hebben we nog de verhuizing.... Honden zijn nu eenmaal gewoonte dieren (ik ook) en toch heb ik vorige week besloten om Muffin en Babs te laten verhuizen. Ze schuiven allebei een kennel op.
De kennel van Raggles en Emily stond leeg. Niets is zo'n triest gezicht als een lege kennel waardoor ik 2x per dag met eten, en 's avonds bij het 'welterusten' met mijn neus op de feiten wordt gedrukt: "ze zijn er echt niet meer"
Vincent en Chanel zullen op een dag 'uit elkaar moeten', en Chanel eet al enkele weken in de (leegstaande) 2e kennel omdat dat meer rust voor haar gaf. Die kennel wordt nu dus door Babs bewoond, en daar eten de zusjes nu allebei. (en tzt kan Chanel bij Babs intrekken) We zijn nu 1 week verder... maar Babs rent steevast naar de 3e kennel om haar bak te zoeken. Ik geef dan even een seintje, en Babs weet inmiddels wel in welke kennel ze haar bak dan wel kan vinden. Echter... dit moeten we wel elke maaltijd herhalen. Toen ik afgelopen week ff niet oplette en iedereen al klaar was met eten en naar buiten rende, liep zij nog steeds naar haar bak te zoeken...in de verkeerde kennel!
Muffin is dus ook een kennel opgeschoven, maar eet nog even op haar oude plek bij Bo-Ghy, totdat Babs niet meer haar 'oude huis' opzoekt om haar bak te zoeken. Anders wordt het oorlog vrees ik.
Ik merk wel dat het Muffin rust geeft om een kennel voor zichzelf te hebben. Bo-Ghy wordt een ouwe brombeer die gewoon zijn rust wil hebben als hij slaapt. Die heeft hij nu ook, net als dat hij in zijn super de luxe mand in de huiskamer heeft. Niemand die hem stoort, en niemand die zijn plekje inpikt.
Ik hoop dat ze alemaal snel gaan begrijpen waar ze nu slapen en eten... het is altijd lastig om dergelijke gewoontes om te gooien en opnieuw aan te wennen.